เป็นสตรีมเมอร์เกมโปเกม่อนอยู่ดีๆ ก็เกิดใหม่ซะแล้ว 「Pokemon × Oc」
⋄⋆⋅⋆ 1 ⋆⋅⋆⋄
>- ข้อมูลเบื้องต้น -<
(...) = ความคิด
«...» = ภาษาโปเกม่อน
*...* = กระซิบ
?? = สงสัย
!! = ตกใจ
มิว//ก่อนเกิดใหม่
ขอบคุณทุกโดเนทและของขวัญที่ส่งมานะคะ
มิว//ก่อนเกิดใหม่
ไว้เจอกันใหม่นะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ//ยิ้มอ่อน
มิว//ก่อนเกิดใหม่
//ปิดจอคอมลง
มิว//ก่อนเกิดใหม่
เฮ้อ~ขอพักสักหน่อยละกัน//นอนลงกับโต๊ะ
???
อืม~ แสบตาจัง//เอามือมาปิดตา
???
หาว~ ไปล้างหน้าดีกว่า//เดินไปห้องน้ำ
มิว
เกิดอะไรขึ้น!//จับหน้าตัวเอง
มิว
จะ..จริงสิ ที่นี่ที่ไหนกัน//วิ่งเข้าไปในห้องนอนและเปิดหน้าต่าง
มิว
(ฉันพูดอะไรไปเนี่ย)//คิด
แม่ของมิเอริส
ถึงเวลาแล้วนะ
แม่ของมิเอริส
อ้าว ลืมไปแล้วหรอ วันนี้บอกว่าจะเริ่มออกเดินทางนี่นา
มิว
เอ๊ะ? ( เรื่องบ้าอะไรเนี่ย )
แม่ของมิเอริส
อย่าลืมทานข้าวเช้าแล้วก็กระเป๋าแม่น่ะ เตรียมเอาไว้ให้แล้วนะ//เดินออกไปจากห้อง
หลังจากนั้นมิวก็ได้ไปทานข้าวและหยิบกระเป๋าก่อนจะเริ่มเดินทางออกจากบ้านไปตามทางเดินในป่า
มิว
สรุปว่าที่นี่เป็นโลกโปเกม่อนจริงหรอเนี่ย แล้วที่ตัวเรามีอะไรบ้างละเนี่ย? // เปิดกระเป๋าดู
>- ของในกระเป๋า -<
บัตรประจำตัวเทรนเนอร์
โปเกบอลมีโปเกม่อน 1 ลูก
โปเกบอลเปล่า 11 ลูก
สมาทโฟนโรตอม 1 เครื่อง
กล่องอาหารโปเกม่อนและเบอร์รี่ 2 กล่อง
ยารักษาแผลโปเกม่อนเบื้องต้น 2 ขวด
อุปกรณ์รักษาแผล 1 ชุด
กล่องอาหารฉุกเฉิน 2 กล่อง
เต็นท์นอนสีดำ 1 ชุด
ตะเกียงไฟ 1 อัน
เสื้อผ้าอีก 4-5 ชุด
ของตกแต่งโปเกม่อนที่ถูกเตรียมไว้ 1-2 ชิ้น
มิว
บัตรประจำตัวเทรนเนอร์สินะ ไหนขอดูข้อมูลหน่อยสิ // หยิบบัตรขึ้นมาดู
มิว
เอาจริงดิ เคซีเนี่ยนะ!? // เก็บบัตรใส่ประเป๋า
มิว
ช่างมันละกัน ยังไงก็ขอเรียกออกมาทำความรู้จักหน่อยดีกว่า // หยิบโปเกบอลออกมา
มิว
ขอดูหน้าหน่อยนะ เคซี // โปเกบอลเปิดออก
เคซี//มิเอริส
เคซี่! // ออกมาตรงยืนตรงหน้า
มิว
ว้าว! นายคือ เคซี สินะ ชั้น มิว จากนี้ก็มาเดินทางไปด้วยกันนะ // เข้าไปอุ้มเคซี
เคซี//มิเอริส
เคซิ่! // «เข้าใจแล้ว!»
มิว
...ห๊ะ พูดว่าไรนะ? // จ้อง
เคซี//มิเอริส
«ก็บอกว่า เข้าใจแล้ว» // หันมามอง
มิว
ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฟังภาษาโปเกม่อนออกเนี่ยนะ // ทำหน้าอย่างท้อ
เคซี//มิเอริส
«...ฟังออกด้วยหรอ»
มิว
ฟังออกสิ! แล้วสรุปมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย // จ้องแบบกดดันนิดๆ
เคซี//มิเอริส
«ไม่รู้หรอก พึ่งเคยเจอคนฟังภาษาเราออกแบบนี้ครั้งแรกเลย»
มิว
งะ.งั้นหรอกหรอ งั้นช่างมันละกัน // ทำหน้าเหนื่อยใจ
มิว
(แต่ว่า ตอนนี้เราเข้ามาในภาคไหนของโปเกม่อนละเนี่ย) // เดินไปตามทางในป่า
ไรท์ past : มิวได้คิดเรื่องต่างๆในระหว่างที่เดินทางอยู่ในป่า ในอ้อมกอดก็มีเคซีที่หลับไปแล้ว ท่ามกลางท้องฟ้าที่มีแสงแดดที่แรงขึ้นบงบอกว่าตอนนี้คือช่วงบ่ายของวัน สภาพอากาศที่ปลอดโปร่ง ไร้เมฆบัง กลับมีเสียงที่ดูเจ็บปวดดังขึ้นมาอย่างทุกทรมาน
เสียงพวกนั้น ทำให้เคซีถึงกลับต้องตื่นขึ้นมาจากความฝัน
อ๊ากก! ปล่อยนะ!! // เสียงตระโกน
มิว
เอ๊ะ! รีบไปกับเถอะเคซี!! // วิ่งไปตามเสียงพร้อมกับกอดเคซีไว้
เคซี//มิเอริส
«มีคนกำลังกรีดร้องอยู่ เกิดอะไรขึ้นกัน»
มิว
อ่ะ เห็นข้างหน้าแล้ว เราต้องซ่อนก่อนนะ // ซ่อนในพุ่มไม้
เคซี//มิเอริส
«มองเห็นรึป่าว?»
แก๊งนักเลง
B1 : เห้ย! กระจอกว่ะ อยากเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์แต่แม่งอ่อนแอชิบหายเลย
？？？
ปล่อยกราเซียไปเถอะนะ!! ขอร้องล่ะมาลงที่ชั้นก็ได้ // บาดเจ็บหนัก
มิว
*อื้ม ดูเหมือนจะเป็นแก๊งนักเลงกำลังทำร้ายเด็กผู้ชายคนนึงกับโปเกม่อนอีกตัวนึงนะ* // มองผ่านพุ่มไม้
เคซี//มิเอริส
«จะช่วยยังไงดีล่ะ มิวคงมีความคิดดีๆใช่ไหม?»
มิว
*...555 ไม่รู้สิ งั้นเคซีใช้ไซโคช็อตไปรอบๆแลพยายามให้พวกนั้นกลัวได้ไหม* // หันมามองเคซี
เคซี//มิเอริส
«ไอเดียดีจังเลยนะ ฉันจะทำเองไม่ต้องห่วง» // ใช้ไซโคช็อตไปรอบๆ
แก๊งนักเลง
B2 : เห้ย! เกิดอะไรขึ้นว่ะ ทำไปมีไฟฟ้าอยู่รอบๆล่ะ!!
แก๊งนักเลง
B1 : ไม่รู้เว้ย! หนีก่อนล่ะ! // วิ่งหนีออกไป
แก๊งนักเลง
B2 : จิ๊! ฝากไว้ก่อนเถอะ! // หันมามอง???ก่อนจะวิ่งออกไป
？？？
...กะ.กราเซีย! // ค่อยๆขยับไปหากราเซีย
กราเซีย//ไคโตะ
กะ.กราเซีย // น้ำเสียงอ่อนแรงและร่างกายบาดเจ็บจากการทำร้าย
มิว
...// เดินออกมาจากพุ่มไม้พร้อมอุ้มเคซีไว้ในแขน
？？？
คะ.ใครน่ะ! // หันมามอง
มิว
ใจเย็นๆก่อน ฉันชื่อ มิวเร เป็นคนให้เคซีช่วยเมื่อกี้น่ะ // หันไปมองกราเซียที่นอนบาดเจ็บ
กราเซีย//ไคโตะ
กรา...เซี- //สลบไป
？？？
เอ๊ะ! กะ.กราเซียๆ! //อุ้มกราเซียขึ้นมา
เคซี//มิเอริส
«...มิว ในกระเป๋าไม่มีอะไรที่ช่วยโปเกม่อนตัวนั้นได้เลยหรอ?» // เงยหน้าขึ้นมามอง
มิว
*จริงด้วย แป๊บนะ* // หยิบยารักษาแผลโปเกม่อนขึ้นมา
มิว
นี่! ฉันมียารักษาแผลโปเกม่อนอยู่เอาไปใช้ก่อนนะ//ยื่นขวดยาให้
มิว
ไม่เป็นไรหรอกน่า ใช้รักษาก่อนที่กราเซียตัวนั้นจะอาการหนักกว่าเดิมนะ
？？？
//รับมา ก่อนจะฉีดรักษาให้กราเซีย
มิว
นี่ นายชื่ออะไรงั้นหรอ? // มองบาดแผลตามตัว
？？？
... // ไม่ได้ตอบอะไรกลับ
มิว
อา คงยังไม่พร้อ– //โดนขัดระหว่างพูด
ไคโตะ
ไคโตะ...ครับ // เสียงที่ดูเหนื่อยล้า
ไรท์ past : มิวยังไม่ได้ตอบกลับอะไร สภาพอากาศที่ตอนแรกดูแจ่มใส ตอนนี้กลับมีเมฆปกคลุมและไม่นานฝนก็ตกลงมา
มิว
อ๊ะ! ฝนตกแล้ว ไคโตะเองก็รีบไปหลบฝนที่ถ่ำตรงนั้นกันเถอะ! // ชี้ไปที่ถ่ำใกล้ๆ
ไคโตะ
...//อุ้มกราเซียก่อนจะลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปที่ถ่ำ แม้ร่างกายตนเองจะต้องทนบาดแผลก็ตาม
มิว
//วิ่งตามไป ในอ้อมกอดก็อุ้มเคซีเอาไว้
ไคโตะ
...//นั่งลงพิงกับกำแพงถ่ำ
มิว
เฮ้อ~ เคซีเป็นอะไรไหม?//เข้ามานั่งพิงกำแพงอีกฝั่งก่อนจะหันมาถามเคซีในอ้อมกอดของตัวเอง
เคซี//มิเอริส
«ไม่เป็นไร แค่เปียกนิดหน่อย»
คำอธิบาย : ภาษาโปเกม่อน มีเพียงไม่กี่คนที่ฟังออกเท่านั้น เนื่องจากคนที่ฟังไม่รู้เรื่องจะได้ยินเพียงเสียงของโปเกม่อนที่ส่งเสียงออกมาตามปกติ ไม่ใช่ในแบบของคำพูดมนุษย์
มิว
งั้นหรอ เดี๋ยวเช็ดตัวให้นะเคซี //หยิบผ้าในกระเป๋าขึ้นมาเช็ดหัวให้เคซี
เคซี//มิเอริส
«หันไปดูเด็กผู้ชายที่ชื่อไคโตะก่อนสิ ดูไม่มีออร่าของจิตวิญญาณเลย» // ใช้ไซโครคิเนซิสควบคุมผ้าให้เช็ดตัว
ไคโตะ
...//มองกราเซียที่อยู่ในอ้อมกอด + ร่างกายบาดเจ็บหนัก
มิว
...ไคโตะ ให้ฉันทำแผลให้ก่อนดีไหม? // หยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาจากกระเป๋า
ไคโตะ
...//เงยหน้ามองเล็กน้อยก่อนจะกลับมามองกราเซียต่อ
มิว
*เคซี นั่งอยู่ตรงนี้นะ* // วางเคซีไว้ข้างกระเป๋าชิดกำแพงถ่ำ
เคซี//มิเอริส
«ไปเถอะ ไม่ต้องห่วง»
มิว
ขออนุญาตนะไคโตะ // ถืออุปกรณ์ทำแผลมานั่งข้างๆ
ไคโตะ
...//วางกราเซียลงบนพื้นเบาๆ
มิว
(คงยังเศร้ากับกราเซียไม่หายสินะ) // ค่อยๆทำแผลที่แขนทั้ง2ข้าง
ไรท์ past : มิวใช้เวลาสักพักกับการทำแผลตามแขนของไคโตะ มีทั้งรอยช้ำและบาดแผลที่มีรอยเลือดบนร่างกาย
และส่วนสุดท้ายที่ต้องทำแผลก็คือ ใบหน้า ที่เต็มไปด้วยรออยแผลแม้จะไม่มากเท่ากับส่วนของแขนก็ตาม
มิว
...เอ่อ คือว่าไคโตะช่วยเงยหน้าหน่อยได้ไหม คือจะทำแผลที่แก้มให้น่ะ
ไคโตะ
...ครับ // ค่อยๆเงยหน้าหันมามอง แม้จะไม่มีแววตาของความสดสัยในดวงตาแล้วก็ตาม
มิว
(...ดวงตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนตุ๊กตา?? เหตุการณ์นี้คงฝังใจมากสินะ) // ค่อยๆทำแผลที่แก้มให้เบาๆ
ไคโตะ
...//แววตาไร้ชีวิตชีวา
มิว
เสร็จแล้วนะ // เก็บอุปกรณ์
ไคโตะ
กราเซีย...เค้าไปแล้วละครับ//หันมามองกราเซียที่หมดลมหายใจไป
กราเซีย//ไคโตะ
//นอนแน่นิ่งและจากไปอย่างสงบ
มิว
...งั้นหรอ เสียใจด้วยนะ // เหลือบมองด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย
มิว
// ถืออุปกรณ์กลับไปนั่งพิงกำแพงที่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะเอาอุปกรณ์ทำแผลเก็บใส่กระเป๋า
เคซี//มิเอริส
«น่าเสียดายนะ ไคโตะที่แปลว่าดวงดาวในทะเลแ แต่ตอนนี้ดูท่าดวงดาวพวกนั้นคงแตกสลาวไปซะแล้วแฮะ» //โดนมิวอุ้มไปกอด
มิว
*นั่นสินะ การที่โปเกม่อนต้องมาตายแบบนี้มันน่าเจ็บปวดนะ แล้วจากการมองแล้วดูเหมือนเค้าจะมีโปเกม่อนแค่กราเซีสด้วยสิ*
เคซี//มิเอริส
«...ถ้างั้นเค้าก็ต้องเดินทางต่อทั้งที่ไม่มีโปเกม่อนสินะ เธอจะให้เค้าออกเดินทางไปพร้อมกับเราไหมล่ะ»
มิว
*...แน่นอนสิ แต่ถ้าเค้าปฏิเสธนั่นก็อีกเรื่องนึงไปเลย*
เคซี//มิเอริส
«งั้นก็มารอดูคำตัดสินใจในวันพรุ่งนี้ของเค้าเถอะ»
มิว
*อื้ม วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว พักกันเถอะ* // ค่อยๆหละบตาลงก่อนจะเข้าสู่นิทราไป
ไรท์ past : ทั้ง3นอนหลับพักผ่อนไปในถ่ำ ท่านกลางเสียงฝนที่ตกลงปรอยๆในตอนค่ำ ความรู้สึกที่แผ่ออกมามีทั้งความเหนื่อยล้า ความเศร้าและความเจ็บปวดจากการสูญเสีย เรื่องราวในวันพรุ่งนี้ไคโตะจะเลือกออกเดินทางไปกับมิวต่อหรือเลือกที่จะยอมแพ้กันนะ??
จากไรท์ : ไม่รู้ว่าทุกคนอ่านจะได้ใจความสำคัญแบบไหน แต่อยากให้รู้ไว้ โปเกม่อนในโลกนี้เปรียบเสมือนสัตว์เลี้ยงในโลกของเรา
การทารุณกรรมสัตว์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรอย่างมากในโลกแห่งความเป็นจริง เพราะอาจทำให้ใครสักคนที่รักสัตว์เลี้ยงของตัวเองอย่างสุดหัวใจต้องแตกสลายไปพร้อมกับการสูญเสีย
หวังว่าเหล่ารี้ดทุกท่านจะไม่ทำให้ใครต้องเจ็บปวดต่อการตายของสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก และขอแสดงความเสียใจต่อเหล่าคนที่ถูกพรากสัตว์เลี้ยงเหล่านั้นด้วยจากใจจริง ขอขอบคุณที่อ่านจนจบมากค่ะ by writer
Comments
เสมอ สายสด
/Tongue//Tongue//Tongue//Grin//Facepalm//Grimace//Angry//Awkward//Hey//Casual//Sleep//Smug//Slight//Proud//Chuckle//Puke//Scream//Scream//Shame//Casual//Bye-Bye//Bye-Bye//Hammer//Skull//Toasted//Cry//Gosh//Shhh//Doubt//Yawn//Yawn/
2025-04-11
1