เป็นสตรีมเมอร์เกมโปเกม่อนอยู่ดีๆ ก็เกิดใหม่ซะแล้ว 「Pokemon × Oc」
⋄⋆⋅⋆ 1 ⋆⋅⋆⋄
>- ข้อมูลเบื้องต้น -<
(...) = ความคิด
«...» = ภาษาโปเกม่อน
*...* = กระซิบ
?? = สงสัย
!! = ตกใจ
มิว//ก่อนเกิดใหม่
ขอบคุณทุกโดเนทและของขวัญที่ส่งมานะคะ
มิว//ก่อนเกิดใหม่
ไว้เจอกันใหม่นะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ//ยิ้มอ่อน
มิว//ก่อนเกิดใหม่
//ปิดจอคอมลง
มิว//ก่อนเกิดใหม่
เฮ้อ~ขอพักสักหน่อยละกัน//นอนลงกับโต๊ะ
???
อืม~ แสบตาจัง//เอามือมาปิดตา
???
หาว~ ไปล้างหน้าดีกว่า//เดินไปห้องน้ำ
มิว
เกิดอะไรขึ้น!//จับหน้าตัวเอง
มิว
จะ..จริงสิ ที่นี่ที่ไหนกัน//วิ่งเข้าไปในห้องนอนและเปิดหน้าต่าง
มิว
(ฉันพูดอะไรไปเนี่ย)//คิด
แม่ของมิเอริส
ถึงเวลาแล้วนะ
แม่ของมิเอริส
อ้าว ลืมไปแล้วหรอ วันนี้บอกว่าจะเริ่มออกเดินทางนี่นา
มิว
เอ๊ะ? ( เรื่องบ้าอะไรเนี่ย )
แม่ของมิเอริส
อย่าลืมทานข้าวเช้าแล้วก็กระเป๋าแม่น่ะ เตรียมเอาไว้ให้แล้วนะ//เดินออกไปจากห้อง
หลังจากนั้นมิวก็ได้ไปทานข้าวและหยิบกระเป๋าก่อนจะเริ่มเดินทางออกจากบ้านไปตามทางเดินในป่า
มิว
สรุปว่าที่นี่เป็นโลกโปเกม่อนจริงหรอเนี่ย แล้วที่ตัวเรามีอะไรบ้างละเนี่ย? // เปิดกระเป๋าดู
>- ของในกระเป๋า -<
บัตรประจำตัวเทรนเนอร์
โปเกบอลมีโปเกม่อน 1 ลูก
โปเกบอลเปล่า 11 ลูก
สมาทโฟนโรตอม 1 เครื่อง
กล่องอาหารโปเกม่อนและเบอร์รี่ 2 กล่อง
ยารักษาแผลโปเกม่อนเบื้องต้น 2 ขวด
อุปกรณ์รักษาแผล 1 ชุด
กล่องอาหารฉุกเฉิน 2 กล่อง
เต็นท์นอนสีดำ 1 ชุด
ตะเกียงไฟ 1 อัน
เสื้อผ้าอีก 4-5 ชุด
ของตกแต่งโปเกม่อนที่ถูกเตรียมไว้ 1-2 ชิ้น
มิว
บัตรประจำตัวเทรนเนอร์สินะ ไหนขอดูข้อมูลหน่อยสิ // หยิบบัตรขึ้นมาดู
มิว
เอาจริงดิ เคซีเนี่ยนะ!? // เก็บบัตรใส่ประเป๋า
มิว
ช่างมันละกัน ยังไงก็ขอเรียกออกมาทำความรู้จักหน่อยดีกว่า // หยิบโปเกบอลออกมา
มิว
ขอดูหน้าหน่อยนะ เคซี // โปเกบอลเปิดออก
เคซี//มิเอริส
เคซี่! // ออกมาตรงยืนตรงหน้า
มิว
ว้าว! นายคือ เคซี สินะ ชั้น มิว จากนี้ก็มาเดินทางไปด้วยกันนะ // เข้าไปอุ้มเคซี
เคซี//มิเอริส
เคซิ่! // «เข้าใจแล้ว!»
มิว
...ห๊ะ พูดว่าไรนะ? // จ้อง
เคซี//มิเอริส
«ก็บอกว่า เข้าใจแล้ว» // หันมามอง
มิว
ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฟังภาษาโปเกม่อนออกเนี่ยนะ // ทำหน้าอย่างท้อ
เคซี//มิเอริส
«...ฟังออกด้วยหรอ»
มิว
ฟังออกสิ! แล้วสรุปมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย // จ้องแบบกดดันนิดๆ
เคซี//มิเอริส
«ไม่รู้หรอก พึ่งเคยเจอคนฟังภาษาเราออกแบบนี้ครั้งแรกเลย»
มิว
งะ.งั้นหรอกหรอ งั้นช่างมันละกัน // ทำหน้าเหนื่อยใจ
มิว
(แต่ว่า ตอนนี้เราเข้ามาในภาคไหนของโปเกม่อนละเนี่ย) // เดินไปตามทางในป่า
ไรท์ past : มิวได้คิดเรื่องต่างๆในระหว่างที่เดินทางอยู่ในป่า ในอ้อมกอดก็มีเคซีที่หลับไปแล้ว ท่ามกลางท้องฟ้าที่มีแสงแดดที่แรงขึ้นบงบอกว่าตอนนี้คือช่วงบ่ายของวัน สภาพอากาศที่ปลอดโปร่ง ไร้เมฆบัง กลับมีเสียงที่ดูเจ็บปวดดังขึ้นมาอย่างทุกทรมาน
เสียงพวกนั้น ทำให้เคซีถึงกลับต้องตื่นขึ้นมาจากความฝัน
อ๊ากก! ปล่อยนะ!! // เสียงตระโกน
มิว
เอ๊ะ! รีบไปกับเถอะเคซี!! // วิ่งไปตามเสียงพร้อมกับกอดเคซีไว้
เคซี//มิเอริส
«มีคนกำลังกรีดร้องอยู่ เกิดอะไรขึ้นกัน»
มิว
อ่ะ เห็นข้างหน้าแล้ว เราต้องซ่อนก่อนนะ // ซ่อนในพุ่มไม้
เคซี//มิเอริส
«มองเห็นรึป่าว?»
แก๊งนักเลง
B1 : เห้ย! กระจอกว่ะ อยากเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์แต่แม่งอ่อนแอชิบหายเลย
？？？
ปล่อยกราเซียไปเถอะนะ!! ขอร้องล่ะมาลงที่ชั้นก็ได้ // บาดเจ็บหนัก
มิว
*อื้ม ดูเหมือนจะเป็นแก๊งนักเลงกำลังทำร้ายเด็กผู้ชายคนนึงกับโปเกม่อนอีกตัวนึงนะ* // มองผ่านพุ่มไม้
เคซี//มิเอริส
«จะช่วยยังไงดีล่ะ มิวคงมีความคิดดีๆใช่ไหม?»
มิว
*...555 ไม่รู้สิ งั้นเคซีใช้ไซโคช็อตไปรอบๆแลพยายามให้พวกนั้นกลัวได้ไหม* // หันมามองเคซี
เคซี//มิเอริส
«ไอเดียดีจังเลยนะ ฉันจะทำเองไม่ต้องห่วง» // ใช้ไซโคช็อตไปรอบๆ
แก๊งนักเลง
B2 : เห้ย! เกิดอะไรขึ้นว่ะ ทำไปมีไฟฟ้าอยู่รอบๆล่ะ!!
แก๊งนักเลง
B1 : ไม่รู้เว้ย! หนีก่อนล่ะ! // วิ่งหนีออกไป
แก๊งนักเลง
B2 : จิ๊! ฝากไว้ก่อนเถอะ! // หันมามอง???ก่อนจะวิ่งออกไป
？？？
...กะ.กราเซีย! // ค่อยๆขยับไปหากราเซีย
กราเซีย//ไคโตะ
กะ.กราเซีย // น้ำเสียงอ่อนแรงและร่างกายบาดเจ็บจากการทำร้าย
มิว
...// เดินออกมาจากพุ่มไม้พร้อมอุ้มเคซีไว้ในแขน
？？？
คะ.ใครน่ะ! // หันมามอง
มิว
ใจเย็นๆก่อน ฉันชื่อ มิวเร เป็นคนให้เคซีช่วยเมื่อกี้น่ะ // หันไปมองกราเซียที่นอนบาดเจ็บ
กราเซีย//ไคโตะ
กรา...เซี- //สลบไป
？？？
เอ๊ะ! กะ.กราเซียๆ! //อุ้มกราเซียขึ้นมา
เคซี//มิเอริส
«...มิว ในกระเป๋าไม่มีอะไรที่ช่วยโปเกม่อนตัวนั้นได้เลยหรอ?» // เงยหน้าขึ้นมามอง
มิว
*จริงด้วย แป๊บนะ* // หยิบยารักษาแผลโปเกม่อนขึ้นมา
มิว
นี่! ฉันมียารักษาแผลโปเกม่อนอยู่เอาไปใช้ก่อนนะ//ยื่นขวดยาให้
มิว
ไม่เป็นไรหรอกน่า ใช้รักษาก่อนที่กราเซียตัวนั้นจะอาการหนักกว่าเดิมนะ
？？？
//รับมา ก่อนจะฉีดรักษาให้กราเซีย
มิว
นี่ นายชื่ออะไรงั้นหรอ? // มองบาดแผลตามตัว
？？？
... // ไม่ได้ตอบอะไรกลับ
มิว
อา คงยังไม่พร้อ– //โดนขัดระหว่างพูด
ไคโตะ
ไคโตะ...ครับ // เสียงที่ดูเหนื่อยล้า
ไรท์ past : มิวยังไม่ได้ตอบกลับอะไร สภาพอากาศที่ตอนแรกดูแจ่มใส ตอนนี้กลับมีเมฆปกคลุมและไม่นานฝนก็ตกลงมา
มิว
อ๊ะ! ฝนตกแล้ว ไคโตะเองก็รีบไปหลบฝนที่ถ่ำตรงนั้นกันเถอะ! // ชี้ไปที่ถ่ำใกล้ๆ
ไคโตะ
...//อุ้มกราเซียก่อนจะลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปที่ถ่ำ แม้ร่างกายตนเองจะต้องทนบาดแผลก็ตาม
มิว
//วิ่งตามไป ในอ้อมกอดก็อุ้มเคซีเอาไว้
ไคโตะ
...//นั่งลงพิงกับกำแพงถ่ำ
มิว
เฮ้อ~ เคซีเป็นอะไรไหม?//เข้ามานั่งพิงกำแพงอีกฝั่งก่อนจะหันมาถามเคซีในอ้อมกอดของตัวเอง
เคซี//มิเอริส
«ไม่เป็นไร แค่เปียกนิดหน่อย»
คำอธิบาย : ภาษาโปเกม่อน มีเพียงไม่กี่คนที่ฟังออกเท่านั้น เนื่องจากคนที่ฟังไม่รู้เรื่องจะได้ยินเพียงเสียงของโปเกม่อนที่ส่งเสียงออกมาตามปกติ ไม่ใช่ในแบบของคำพูดมนุษย์
มิว
งั้นหรอ เดี๋ยวเช็ดตัวให้นะเคซี //หยิบผ้าในกระเป๋าขึ้นมาเช็ดหัวให้เคซี
เคซี//มิเอริส
«หันไปดูเด็กผู้ชายที่ชื่อไคโตะก่อนสิ ดูไม่มีออร่าของจิตวิญญาณเลย» // ใช้ไซโครคิเนซิสควบคุมผ้าให้เช็ดตัว
ไคโตะ
...//มองกราเซียที่อยู่ในอ้อมกอด + ร่างกายบาดเจ็บหนัก
มิว
...ไคโตะ ให้ฉันทำแผลให้ก่อนดีไหม? // หยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาจากกระเป๋า
ไคโตะ
...//เงยหน้ามองเล็กน้อยก่อนจะกลับมามองกราเซียต่อ
มิว
*เคซี นั่งอยู่ตรงนี้นะ* // วางเคซีไว้ข้างกระเป๋าชิดกำแพงถ่ำ
เคซี//มิเอริส
«ไปเถอะ ไม่ต้องห่วง»
มิว
ขออนุญาตนะไคโตะ // ถืออุปกรณ์ทำแผลมานั่งข้างๆ
ไคโตะ
...//วางกราเซียลงบนพื้นเบาๆ
มิว
(คงยังเศร้ากับกราเซียไม่หายสินะ) // ค่อยๆทำแผลที่แขนทั้ง2ข้าง
ไรท์ past : มิวใช้เวลาสักพักกับการทำแผลตามแขนของไคโตะ มีทั้งรอยช้ำและบาดแผลที่มีรอยเลือดบนร่างกาย
และส่วนสุดท้ายที่ต้องทำแผลก็คือ ใบหน้า ที่เต็มไปด้วยรออยแผลแม้จะไม่มากเท่ากับส่วนของแขนก็ตาม
มิว
...เอ่อ คือว่าไคโตะช่วยเงยหน้าหน่อยได้ไหม คือจะทำแผลที่แก้มให้น่ะ
ไคโตะ
...ครับ // ค่อยๆเงยหน้าหันมามอง แม้จะไม่มีแววตาของความสดสัยในดวงตาแล้วก็ตาม
มิว
(...ดวงตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนตุ๊กตา?? เหตุการณ์นี้คงฝังใจมากสินะ) // ค่อยๆทำแผลที่แก้มให้เบาๆ
ไคโตะ
...//แววตาไร้ชีวิตชีวา
มิว
เสร็จแล้วนะ // เก็บอุปกรณ์
ไคโตะ
กราเซีย...เค้าไปแล้วละครับ//หันมามองกราเซียที่หมดลมหายใจไป
กราเซีย//ไคโตะ
//นอนแน่นิ่งและจากไปอย่างสงบ
มิว
...งั้นหรอ เสียใจด้วยนะ // เหลือบมองด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย
มิว
// ถืออุปกรณ์กลับไปนั่งพิงกำแพงที่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะเอาอุปกรณ์ทำแผลเก็บใส่กระเป๋า
เคซี//มิเอริส
«น่าเสียดายนะ ไคโตะที่แปลว่าดวงดาวในทะเลแ แต่ตอนนี้ดูท่าดวงดาวพวกนั้นคงแตกสลาวไปซะแล้วแฮะ» //โดนมิวอุ้มไปกอด
มิว
*นั่นสินะ การที่โปเกม่อนต้องมาตายแบบนี้มันน่าเจ็บปวดนะ แล้วจากการมองแล้วดูเหมือนเค้าจะมีโปเกม่อนแค่กราเซีสด้วยสิ*
เคซี//มิเอริส
«...ถ้างั้นเค้าก็ต้องเดินทางต่อทั้งที่ไม่มีโปเกม่อนสินะ เธอจะให้เค้าออกเดินทางไปพร้อมกับเราไหมล่ะ»
มิว
*...แน่นอนสิ แต่ถ้าเค้าปฏิเสธนั่นก็อีกเรื่องนึงไปเลย*
เคซี//มิเอริส
«งั้นก็มารอดูคำตัดสินใจในวันพรุ่งนี้ของเค้าเถอะ»
มิว
*อื้ม วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว พักกันเถอะ* // ค่อยๆหละบตาลงก่อนจะเข้าสู่นิทราไป
ไรท์ past : ทั้ง3นอนหลับพักผ่อนไปในถ่ำ ท่านกลางเสียงฝนที่ตกลงปรอยๆในตอนค่ำ ความรู้สึกที่แผ่ออกมามีทั้งความเหนื่อยล้า ความเศร้าและความเจ็บปวดจากการสูญเสีย เรื่องราวในวันพรุ่งนี้ไคโตะจะเลือกออกเดินทางไปกับมิวต่อหรือเลือกที่จะยอมแพ้กันนะ??
จากไรท์ : ไม่รู้ว่าทุกคนอ่านจะได้ใจความสำคัญแบบไหน แต่อยากให้รู้ไว้ โปเกม่อนในโลกนี้เปรียบเสมือนสัตว์เลี้ยงในโลกของเรา
การทารุณกรรมสัตว์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรอย่างมากในโลกแห่งความเป็นจริง เพราะอาจทำให้ใครสักคนที่รักสัตว์เลี้ยงของตัวเองอย่างสุดหัวใจต้องแตกสลายไปพร้อมกับการสูญเสีย
หวังว่าเหล่ารี้ดทุกท่านจะไม่ทำให้ใครต้องเจ็บปวดต่อการตายของสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รัก และขอแสดงความเสียใจต่อเหล่าคนที่ถูกพรากสัตว์เลี้ยงเหล่านั้นด้วยจากใจจริง ขอขอบคุณที่อ่านจนจบมากค่ะ by writer
ประกาศรีไรท์!!!
ทางไรท์ได้ลองคิด นอนคิด นั่งคิด ตีลังกาคิดมาเป็นเวลา2เดือนเต็นและ
เนื่องจาก : การเริ่มต้นที่แสนจะไม่มีที่มาที่ไป ทำให้ไม่สามารถเริ่มตอนต่อไปได้ ดังนั้นทางเราจึงต้องรีใหม่เพื่อที่จะทำให้ดำเนินการเนื้อเรื่องได้
อาจมีการเพิ่มหรือเปลี่ยนตัวละครที่มีอยู่แล้ว เพื่อให้มีเนื้อเรื่องที่สนุกและน่าติดตามต่อ
โปเกม่อนที่มีอยู่กับตัวเองอาจมีการปรับเปลี่ยน และ ภาคของโปเกม่อนที่ดำเนินอยู่ก็จะมีการเปลี่ยนจากภาคเจน1 เปลี่ยนไปเป็น ภาคซันแอนมูนหรือภาคเจอร์นี่
ไม่ก็อาจจะลบเรื่องนี้และสร้างใหม่ตามข้อมูลด้านบน
ขอฝากไว้เพียงเท่านี้ by ไรท์เตอร์^^
⋄⋆⋅⋆ 2 ⋆⋅⋆⋄
>- ข้อมูลเบื้องต้น -<
(...) = ความคิด
«...» = ภาษาโปเกม่อน
*...* = กระซิบ
?? = สงสัย
!! = ตกใจ
สถานที่ : ต้นไม้ใหญ่ใกล้หน้าถ่ำ
เวลา : 09:32น.
ไคโตะ
... // ยืนมองหลุมศพที่ฝังร่างของกราเซียที่ใต้ต้นไม้ใหญ่
เคซี//มิเอริส
«คงเสียใจน่าดูเลยแฮะ»
ไคโตะ
ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยอะไรหลายๆอย่างทั้งเรื่องรักษาแผลกับกราเซียน่ะครับ // หันมามองทั้งที่แววตาหม่นหมอง
มิว
ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่า...ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?
มิว
...จากนี้ต่อไป จะทำอะไรต่อหรอ?
ไคโตะ
...เรื่องนั้นผมคงเลิกเดินทางและกลับไปใช้ชีวิตธรรมดาเหมือนคนไร้ตัวตนนะครับ
เคซี//มิเอริส
«ไร้ตัวตน??»
มิว
ถ้าอย่างงั้นมันอาจจะดูเสียมารยาทไปบ้าง แต่ช่วยฟังคำพูดของฉันทีนะ
มิว
ช่วยออกเดินทางต่อเถอะนะ แม้ว่ากราเซียจะจากไปแต่ฉันเชื่อว่ากราเซียคงหวังให้ไคโตะได้ออกเดินทางต่อแน่ๆ
มิว
อย่างน้อยก็ช่วยเดินทางต่อไปเพื่อกราเซียก็ได้ สำรวจพื้นที่และค้นพบเรื่องต่างๆเพื่อกราเซียจะได้ไหม
ไคโตะ
ทำไมล่ะ ทั้งที่ผมน่ะ...//ก้มหน้าลง
ไคโตะ
ผมน่ะทั้งอ่อนแอ ทำแม้กระทั่งคู่หูของตัวเองต้องตาย แบบนี้จะไปมีค่าออกเดิ–
มิว
ไม่มีใครบนโลกนี้ไม่เคยอ่อนแอหรอกนะ ทุกคนย่อมมีด้านที่อ่อนแอกันทั้งนั้น
มิว
ถ้าไม่สามารถออกเดินทางต่อได้เพราะขาดความรู้สึกที่มีคู่หู งั้นก็มาเดินทางกับฉันเถอะนะ
ไคโตะ
อ่ะ...ทำไมถึงอยากให้ผมไปด้วยล่ะ //เดินเข้ามาใกล้
มิว
เพราะว่าอยากจะพาไปสำรวจพื้นที่ต่างๆ ทำความรู้จักกับผู้คนและโปเกม่อนมากมาย เพื่อทำทดแทนในสิ่งที่กราเซียไม่ได้มาทำยังไงล่ะ
ไคโตะ
แต่ผม ผมเลือกที่จะปฏิเสธผู้คน...มาตลอดเลยนะ
มิว
ไม่เป็นไรหรอก ถ้ากลัวผู้คนจะมาอยู่กับฉันก็ได้นะ // เดินเข้าไปจับมือทั้ง2ข้าง
ไคโตะ
...ผมจะไปด้วยครับ//เงยหน้าขึ้นมามอง
มิว
อื้ม! จากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ ไคโตะ//ยิ้ม
ไคโตะ
ครับ ฝากตัวด้วย//ยิ้มเล็กน้อย
มิว
ฉันกำลังจะเดินทางไปที่ภูมิภาคคันโต ไปที่สถาบันวิจัยซาคุรางิ เพื่อตามหาโปเกม่อนตัวนึง ไคโตะพร้อมที่จะไปกับฉันไหม?
ไคโตะ
ไม่ว่ามิวจะไปที่ไหน ผมก็จะไปด้วยครับ
เคซี//มิเอริส
«ทีนี้ก็ได้เพื่อนร่วมเดินทางแล้วสินะ» // ทำหน้าเหมือนจะภูมิใจทั้งที่หลับตาอยู่
มิว
งั้นไปกันเถอะ! ทั้งเคซีและไคโตะเลยนะ // จับมือไคโตะ อุ้มเคซีและวิ่งนำไป
ไคโตะ
เอ๊ะ...//ถูกจับมือและวิ่งตาม
เคซี//มิเอริส
«เอาเถอะ ดูท่าคงจะสนุกน่าดูเลยหลังจากนี้» // ถูกมิวอุ้มไว้
ไรท์ past : ในคำพูดตอนนั้นของมิวและไคโตะเหมือนเป็นตัวเชื่อมสามสัมพันธ์ของทั้ง2คนให้สนิทกันมากขึ้น หลังจากวันนั้นได้5วัน ทั้ง2คนและโปเกม่อน1ตัวก็ได้มาถึงภูมิภาคคันโตสักที
มิว
เย้! ไคโตะ เคซีดูสิเรามาถึงคันโตแล้วล่ะ! // ชูเคซีขึ้นด้วยความดีใจ
เคซี//มิเอริส
«มิวปล่อยฉันลงเลยนะ ถ้าตกขึ้นมาจะทำยังไงเล่า!» // ส่งเสียงโวยวายเล็กน้อย
ไคโตะ
อ่า ฮ่ะๆ // ยิ้มอ่อน
เคซี//มิเอริส
«โอ้ย เจ้าหมอนี่ก็หลงหัวปักหัวปำไปหมด อาการหนักกันไปหมดแล้ว!»
มิว
น่าๆ เคซีแต่เล่นๆเอง เราเองก็ไปทานข้าวกลางวันกับหาโรงแรมพักกันเถอะ เนอะไคโตะ//หันมาหาไคโตะ
ไคโตะ
ครับ เรื่องคุยกับคนอื่นยังไงก็ฝากมิวด้วยนะครับ//กลับไปทำหน้าไร้วิญญาณอีกรอบ
มิว
อื้ม! ได้สิ งั้นไปทานอาหารกันเถอะ//เดินนำไปตามถนนในเมืองพร้อมอุ้มเคซีไว้
ไคโตะ
//เดินตามพร้อมทำใบหน้าไร้วิญญาณ
ไรท์ past : ทั้งมิว ไคโตะและเคซีได้ไปทานอาหาร เช่าโรงแรมและแน่นอนว่าไคโตะก็ทำหน้าไร้วิญญาณตลอดทาง
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คุยกับมิวเค้ากลับทำหน้าอ่อนโยนออกแทน
ตอนนี้ทั้ง2คนกับอีก1โปเกม่อนก็มาถึงหน้าสถาบันวิจัยซาคุรางิกันแล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้เปิดเข้าไปข้างใน
มิว
เอาล่ะ เคซี ไคโตะพร้อมไหม?
เคซี//มิเอริส
«ก็มาเพื่อการนี้ก็ต้องพร้อมอยู่แล้วล่ะ»
มิว
งั้นก็~ //กดกริ่งหน้าประตู
？？？
ครับ! รอสักครู่นะครับ//ออกมาเปิดประตู
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
สวัสดีนะทั้ง2คนมีอะไรให้ช่วยรึป่าว?
มิว
คือว่าหนูชื่อ มิว ส่วนคนข้างคือไคโตะ เด็กที่กอดอยู่ชื่อ เคซี ค่ะ พอดีว่ามีอะไรจะมาสอบถามอยู่นะค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
โอ้ งั้นเชิญเข้ามาข้างในก่อนเลย//เข้าไปข้างใน
เคซี//มิเอริส
//โดนมิวอุ้มไว้
สถานที่ : ห้องนั่งเล่นด้านในสถาบันวิจัย
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
แล้วมาทำอะไรกันที่นี่หรอ?//นั่งลงที่โซฟา
มิว
ก็จะมาสอบถามเรื่องของโปเกม่อนกับเรื่องของหนูนะค่ะ//นั่งลง
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
งั้นเอาเป็นเรื่องของโปเกม่อนก่อนเลยแล้วกันนะ
มิว
หนูกำลังตามหาโปเกม่อนตัวนึงอยู่ค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
ตามหาหรอ งั้นลองบอกได้ไหมว่าคือโปเกม่อนอะไร?
มิว
โปเกม่อนตัวนั้นคือ ฮินบาส ค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
ฮินบาสงั้นหรอ คงอยากจะไปจับมันสินะ ถ้าเป็นเรื่องที่อยู่อาศัยส่วนมากจะอยู่ที่ภูมิภาคโฮเอนน่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
แล้วเรื่องที่ว่าเป็นของเธอคืออะไรงั้นหรอ?
มิว
...คือว่ามันอาจจะน่าตกใจนะคะ แต่หนูสามารถฟังและพูดคุยกับโปเกม่อนได้ค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
จริงหรอ!!? ได้ยินออกมาเป็นคำพูดเลยหรอ!
มิว
เอ่อ ก็ค่ะ ได้ยินแบบคำพูดของมนุษย์เลยค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
งั้นช่วยรอแป๊บนึงนะ ชั้นจะไปตามผู้ช่วยนักวิจัยมาให้นะ // เดินไปชั้น2
ไคโตะ
...คือว่าฟังภาษาโปเกม่อนได้จริงหรอครับ?
มิว
อื้ม! ฟังออกสิแถมคุยรู้เรื่องด้วยนะ
？？？
ไหนๆ!! ใครสามารถคุยกับโปเกม่อนได้นะ น่าสุดยอดไปเลย!
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
ขอแนะนำคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาก่อนนะ ทั้ง2คนชื่อ มิวกับไคโตะ เด็กคนที่อยู่ในอ้อมกอดคือเคซี
ซาโตชิ
ว้าวๆ โปเกม่อนพลังจิตล่ะ!
โก
ไหนๆ! โปเกม่อนที่ไม่เคยเห็นล่ะ! // หยิบโปเกเด็กซ์เวอร์ชั่นโรตอมขึ้นมาดูข้อมูลของเคซี
โรตอม : เคซี โปเกม่อนพลังจิต เป็นร่างเริ่มต้นของฟูดิน ว่ากันว่าจะใช้พลังเหนือธรรมชาติในรูปแบบต่างๆ ได้ไม่เว้นแม้แต่ขณะที่นอนหลับอยู่ทำให้แยกได้ยากว่ากำลังตื่นหรือหลับอยู่
โก
โห! สุดยอดเลยอยากได้อ่ะ!
มิว
เอ่อ ขอโทษนะ เคซีตัวนี้มีเจ้าของแล้วน่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
เอาล่ะ มิว นี่คือซาโตชิและโกเป็นผู้ช่วยนักวิจัยของสถาบันน่ะ
มิว
เข้าใจแล้วค่ะ // พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ
พิคาชู//ซาโตชิ
พิกา พิคา~ // เดินมาหาเคซี
เคซี//มิเอริส
เคซิ่ เค้ //ส่งเสียง
โก
ห๊ะ! ชื่อ มิว งั้นหรอ ชื่อเหมือนมิวที่เป็นโปเกม่อนเลย!
ซาโตชิ
นั่นสินะ ส่วนผู้ชายตรงข้างเธอคงจะเป็นไคโตะสินะ
ซาโตชิ
อ๊ะ เอ๋! ไหงฉันโดนหันหนีอย่างงี้เล่า!
มิว
คือว่าขอโทษแทนไคโตะด้วยนะ เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดแล้วก็เข้าสังคมไม่เก่งเลยปฏิเสธผู้คนแบบนั้นอยู่บ่อยๆน่ะ
ซาโตชิ
5555ช่างมันเถอะ ฉันไม่ถืออะไรอยู่แล้วล่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
ซาโตชิ นายฟังภาษาโปเกม่อนออกรึป่าว?
ซาโตชิ
เอ๊ะ ไม่ได้หรอกครับ ผมน่ะสามารถเข้าใจความรู้สึกของโปเกม่อนได้เพียงอย่างเดียวและต้องเป็นโปเกม่อนของผมด้วยครับ
โก
ทำไมถึงถามแบบนั้นละครับ?
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
อืม ก็มิวน่ะสามารถฟังภาษาโปเกม่อนออกมาเป็นคนพูดแบบมนุษย์ได้นะสิ
มิว
...//ยังไม่เข้าใจสถานะการณ์เท่าไหร่
ไคโตะ
//ไม่สนใจสถานะการณ์ในตอนนี้
เคซี//มิเอริส
//นั่งมองพิคาชูทั้งที่หลับตาอยู่
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
แล้วมิวทำไมถึงคิดว่าตัวเองฟังภาษาโปเกม่อนรู้เรื่องล่ะ
มิว
ก็ฟังออกแล้วก็ลองคุยกันกับเคซีเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นเวลาเดินทางไปไหนก็จะได้ยินเสียงโปเกม่อนเต็มไปหมดเลยค่ะ
ด็อกเตอร์ซาคุรางิ
555งั้นหรอๆ เป็นการค้นพบครั้งใหม่เลยล่ะ นี่ก็จะเย็นแล้วสนใจทานข้าวที่นี่ก่อนแล้วค่อยกลับดีไหม?
ซาโตชิ
นั่นสิ ฉันเองก็อยากลองเล่นกับเคซีดูล่ะ
โก
นั่นสิๆ ชั้นเองก็จะเล่นด้วยคนล่ะ
มิว
...งั้นหรอ//หันไปมองเคซี
เคซี//มิเอริส
«ไม่เป็นไร ลองทานอาหารของที่นี่ดูก็ไม่น่าเสียหายอะไรหนิ»//หันมามอง
มิว
เอางั้นก็ได้ค่ะ ฝากเรื่องข้าวเย็นด้วยนะคะ
ซาโตชิ & โก
ไชโย! สำเร็จล่ะ
ไรท์ past : หลังจากนั้นมิว ไคโตะและเคซีก็ได้ทานอาหารของสถาบันวิจัยพร้อมกับซาโตชิและโก แม้จะมีความวุ่นวายอยู่บ้างแต่ก็เป็นอะไรที่สนุกสนานดี
ทั้ง2คนกับเคซีหลังจากทานข้าวเสร็จก็ขอตัวกลับโรงแรมไปพักผ่อนจากความเหน็ดเหนื่อยที่ได้รับมาทั้งวัน
จะพยายามอัปให้ทุกวัน(?)คับ(ФωФ)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
