วาสนาสามภพแด่องค์ฮ่องเต้ (Yuri)
บทที่1 ยามฉื่อที่ข้าข้ามภพ
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
อร๊ากกกกกก!
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวตั้งครรห์ ปานจะขาดใจ
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ข้าเจ็บเหลือเกิน!!!
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
//จิกผ้าห่มคลุมคลอด//
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
อีกนิดนะเจ้าคะกุ้ยเฟย
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
พระโอรสจะคลอดแล้วเจ้าค่ะ!
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
อร้ากกกกก !!!
สิ้นเสียงกรีดร้องของนางผู้เป็นแม่ เสียงเด็กน้อยวัยแรกเกิดจึงดังขึ้น
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
คลอดแล้วเจ้าค่ะ กุ้ยเฟย !
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
โอรส ใช่รึไม่!
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
//เปิดผ้าที่ห่อเด็กเอาไว้//
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
เอ่อ....หยินกุ้ยเฟย....
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
//ร่างของหญิงชราสั่นไปทั้งตัว//
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
พ...พระธิดาเพคะ
ทุกอย่างกลับเงียบงันหลักจากที่หญิงชราพูดจบ
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ไม่ !!!!
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
เด็กที่คลอดในวันนี้จะต้องกลายเป็นโอรสของฝ่าบาท
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
และในอนาคตจะได้ขึ้นเป็น ฮ้องเต้
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
เจ้าช่างกล้ากล่าวเท็จออกมา มิกลัวฟ้าลงทัณฑ์
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
//แย่งเด็กออกมาจากมือของหญิงชรา//
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
เช่นนั้น
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
เจ้ามันก็สมควรตาย
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
//ลงไปก้มหัวแทบเท้ากุ้บเฟย//
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
หม่อมฉันผิดไปแล้วเจ้าค่ะ!
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
หม่อมฉันจะไม่แพร่งพรายออกไปแน่นอนเจ้าค่ะ
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
จะหนีออกไปให้ไกลห่างจากวังหลวงแม้นต้องเดินทางไปหลายพันลี้ !
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
เห็นแก่ที่ข้าอยู่กับท่านมานาน หยินกุ้ยเฟย โปรดเมตตาหม่อมฉันด้วย
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
ฮึก...ฮือ...
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
ไว้ชีวิต หญิงชรา แซ่ไป๋ผู้นี้ด้วย...
ไป๋ เฟิ้งหลี (นางกำนัล หญิงทำคลอด)
//เสียงสั่น//
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
เฮอะ !
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ช่างน่าเสียดายๆ
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ออกมา!
(องครักษ์ลับใต้ฝ่าพระบาท)
//ฟุบ ลงมา//
(องครักษ์ลับใต้ฝ่าพระบาท)
ข้าน้อยรับคำสั่ง หยินกุ้ยเฟย
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ฆ่าทุกคนที่รู้เห็นเรื่องพระโอรสของฝ่าบาท ทิ้งให้หมดซะ
(องครักษ์ลับใต้ฝ่าพระบาท)
น้อมรับคำสั่งขอรับ
(องครักษ์ลับใต้ฝ่าพระบาท)
//ชักกระบี่//
เสียงกรีดร้องโหยหวนของเหล่านางกำนัลดังขึ้นมาเพียงครู่หนึ่งก็ดับลง
เลือดที่กระเซนไปทั่วห้อง ก็ได้ปรากฎขึ้น
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
จงไปรายงานกับฮ้องเต้ซะ
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ว่าข้านั้นได้ให้กำเนิดพระโอรส
กุ้ยเฟย (พระสนมฮ่องเต้องก่อน แม่ตงหยาง)
ไปซะ!
(องครักษ์ลับใต้ฝ่าพระบาท)
รับพระบัญชากุ้ยเฟย
จิ่ง เป๋าหรู (ขันทีในวัง ข้างกายกษัติย์)
คาราวะฮ้องเต้องค์ใหม่!
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
//ก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังค์ฮ้องเต้//
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
ถ่ายทอดคำสั่งออกไปให้จับตายเฟ้ยหรง เห็นเมื่อใดฆ่าทิ้งเมื่อนั้น
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
นังแพศยา นั้นกล้าดูหมิ่นจิ่งเมิ่งทั้งยังวางยาพิษหมายให้ข้าสิ้นชีพ
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
บัดนี้ข้าได้ขึ้นครองราช
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
เจอศพโยนให้สัตว์เดรัจฉานกินเจอคนจงฆ่าทิ้งอย่าให้มันได้หนีรอด
หลังจบการสั่งการก็เกิดการไล่ล่าหญิงสาวผู้นั้นทันที
ไป๋ จิ่งเมิ่ง (ขุนนางลำดับต่ำ)
โปรดให้ข้าได้ติดตามไปด้วยเถิดขอรับ
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
ท่านอยู่นี่เถิดข้ามิอาจรบกวนท่านเลย
ไป๋ จิ่งเมิ่ง (ขุนนางลำดับต่ำ)
เพียงแต่ข้าไม่อาจละเลยหน้าที่
ไป๋ จิ่งเมิ่ง (ขุนนางลำดับต่ำ)
ข้าขอร้องฮ้องเต้หญิ...!
ไป๋ จิ่งเมิ่ง (ขุนนางลำดับต่ำ)
ขอประทานอภัยขอรับ
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
หากเป็นท่านแม้นชี้ให้ข้าไปตายข้าก็ยินดี
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
//ยิ้มเยาะ//
หลังจากจับนางสนมเฟ้ยหรงกลับมาจึงมีการแล้เนื้อ
ก่อนนำไปตรึงเชือกก่อนเผาทั้งเป็นด้วยร่างเปลือยเปล่า
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
อร๊ากกกกก!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ข้ารักท่านด้วยใจจริง
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เหตุใดท่านกลับทอดทิ้งข้ากันเล่า!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ร้องให้ สะอึกสะอื้น//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เจ้าบัณฑิตต่ำต้อยนั้นมีดีกว่าข้าตรงไหนกัน
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ข้าเป็นถึงลูกสาวเสนาบดี เป็นพระสนมของท่าน!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ฮึก ...ฮือ....
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ฮึก...ท่านช่างใจร้ายกับข้านัก
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ทั้งที่ข้าเป็นผู้มาก่อนแท้ๆ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ข้าสูงศักดิ์เพียงนี้เหมาะสมกับท่านราวกิ่งทองใบหยก
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
แม้นท่านเป็นสตรี
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ข้านั้นไม่แม้นจักรังเกียจ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เหตุใดจึงไม่เป็นข้าที่ได้เคียงรักกับท่าน!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เหตุใดจึงไม่เป็ข้า...
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ท่านไม่รักข้าบ้างเลยหรือเจ้าคะ...ฮึก
หลี่ ตงหยาง (อาหยาง ฮ้องเต้แห่งเทียนชวง)
//ใบหน้านิ่งเฉย//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
แม้แต่ตอนนี้...ที่ข้าจะต้องหายไป
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ท่านก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง...
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ตัวข้านี้ ช่างโงงมซะจริง ที่หลงรักคนเยี่ยงท่าน
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ตงหยาง...
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ค่อยๆหลับตาลง//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//น้ำตาสีชาดไหลเปรอะแก้ม//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
อร๊ากกกกกกกก!!!!
เสียงกรีดร้องราวจะสิ้นใจของหญิงสาวที่กระทำความผิด
พลันโดนสวรรค์ลงทัณฑ์ ดังก้องสะท้านไปทั่วหล้า แม้นอีกพันลี้ก็มิอาจจาง
เฟ้ยหรงไม่อาจทนพิษบาดแผลที่ถาโถมเข้ามา
ไฟลุกลามไปทั่วทั้งร่าง เจ็บแซบทรมานจวนจะขาดใจให้ได้
สิ้นเสียงเอ่ยสุดท้ายนางจึงสิ้นใจ
เฟ้ยหรง
หลังจากที่เฟ้ยหรงสิ้นใจ
เฟ้ยหรง
ความจริงก็ได้ปรากฎว่าแท้จริงแล้วนางไม่ได้วางยาฮ่องเต้
เฟ้ยหรง
แต่เพียงริษยาจิ่งเมิ่งที่ได้รับความรักจากองค์ฮ่องเต้เพียงผู้เดียว
เฟ้ยหรง
ทั้งที่นางเองก็เป็นถึงพระสนมเอกขององค์ฮ่องเต้เช่นเดียวกัน
เฟ้ยหรง
เพียงแต่ความจริงที่ว่านางฆ่าคนมากมายเพื่อปกปิดความผิดนั้นก็ไม่อาจจะลบเลือน
เฟ้ยหรง
หลังจากเรื่องราวมากมายผ่านไป
เฟ้ยหรง
ตงหยางจึงประกาศว่าตนเองนั้นหาใช่บุรุษไม่
เฟ้ยหรง
ซึ่งนางก็ได้กล่าวต่ออีกว่านางถูกปิดบังเรื่องเพศมาตั้งแต่เด็ก
เฟ้ยหรง
จึงได้แต่แต่งตัวเป็นบุรุษหลอกลวงผู้คนมากมายและขึ้นครองราชในฐานะ
เฟ้ยหรง
ผู้สืบทอดราชบัลลังค์ องค์ชาย 1
เฟ้ยหรง
แต่กลับได้รับการอภัยจากทั่วฟ้าเสียอย่างนั้น
เฟ้ยหรง
และเมื่อเรื่องราวทุกอย่างคลี่คลาย
เฟ้ยหรง
ตงหยางจึงเลือกที่จะแต่งงานกับจิ่งเมิ่งทันที
เฟ้ยหรง
หลังจากนั้นจิ่งเมิ่งจึงได้ขึ้นเป็นองค์ฮ่องเต้คนต่อไป
เฟ้ยหรง
ทั้งตงหยางและจิ่งเมิ่งก็ได้ครองคู่กันอย่างมีความสุขเป็นนิจนิรันดร์สืบไป
เฟ้ยหรง
//เลื่อนอ่านบทนิยายในโทรศัพท์//
เฟ้ยหรง
ไหงนางเอกถึงตายหล่ะ!
เฟ้ยหรง
สั่งฆ่าคนอื่นเพื่อให้คู่ตัวเองได้รักกัน?
เฟ้ยหรง
ล่ะนี่อะไร อิพระเอก
เฟ้ยหรง
คือแกจะข้ามขั้นไปป่ะ
เฟ้ยหรง
เป็นขุนนางอยู่ดีๆไหงกลายเป็นฮ้องเต้เฉยเลย
เฟ้ยหรง
ตอนแรกแกจะมาแก้แค้นให้แม่ตัวเองไม่ใช่หรอ งง
เฟ้ยหรง
ไปไปมามา ไปรักกันได้ไงก่อน
เฟ้ยหรง
ล่ะทีนี้เฟ้ยหรงก็ต้องมารับกรรมอีก
เฟ้ยหรง
ไม่ถูกจริตฉันอย่างแรง
เฟ้ยหรง
แบบนี้มันไม่ได้ป่ะแก
เฟ้ยหรง
เอาไปเลยจร้า 1 ดาว
เฟ้ยหรง
ขนาดนี้ล่ะขอคอมเม้นท์ ด่า หน่อยเหอะ
เฟ้ยหรง
ตอนแรกๆวางบทมาดีเว่อ!
เฟ้ยหรง
ทำไมตอนจบถึงบูดจังคะ เฟ้ยหรงผิดอะไรเอ่ย
: อีนี่บ้าป่ะมาซงมาเซฟอะไรก่อน
: เฟ้ยหรงนางเป็นตัวร้ายค่ะเนาะ
: เข้าข้างคนที่ตั้งใจจะทำร้ายคนอื่น?
: จริง ดูจากสภาพล่ะไม่เกิน10 ขวบ
เฟ้ยหรง
//กำลังจะพิมพ์ด่ากลับ//
？？？
ยาตัวนี้เป็นตัวใหม่ที่พึ่งนำมาบรรจุในโรงพยาบาลนะคะ
？？？
อาจะจะทำให้หลับได้ง่ายค่ะ
？？？
หากทานเสร็จก็พักผ่อนนะคะ
เฟ้ยหรง
เข้าใจแล้วค่ะ พี่พยาบาล
เฟ้ยหรง
โธ่~คุณพยาบาลอายุฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ
นักเขียนเองน้า ʕ •`ᴥ•´ʔ
เฟ้ยหรงนาง เข้าๆออกๆโรงพยาบาลบ่อยๆตั้งแต่เด็ก
นักเขียนเองน้า ʕ •`ᴥ•´ʔ
นางเลยค่อนข้างที่จะสนิทกับคุณพยาบาลนะคะ
เฟ้ยหรง
//ค่อยๆเอนตัวนอนลง//
？？？
//ห่มผ้าให้เฟ้ยหรงก่อนจะเข็นโต๊ะถาดยาออกไป//
เฟ้ยหรง
//ค่อยๆ หลับตาลง//
เฟ้ยหรง
(ค่อยกลับไปตอบคอมเม้นท์ ยัยพวก toxic นั่นแล้วกัน...)
จิ๊บๆ เสียงนกร้องค่อยๆดังขึ้น
ลมเย็นๆ คอยพัดผ่านหน้าต่างบานเล็กที่ตกแต่งอย่างหรูหรา
กลิ่นไอ ความเก่าคละคลุ้ง คลับคลาเหมือนได้ย้อนกลับไปยังราชวงค์ถังอีกครั้ง
เฟ้ยหรง
(เพราะเจ้ายาที่กินนั้นแน่ๆ)
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
คุณหนูเจ้าคะ
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
คุณหนู~
เฟ้ยหรง
(ใครมันมาตะโกนเรียกคุณหนูๆแถวนี้กัน)
เฟ้ยหรง
//รูม่านตาเริ่มเบิกกว้างกระทบแสงย้อนกลับผ่านหญิงสาวน่ารักคนหนึ่ง//
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
คุณหนู!
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
ตื่นเถอะเจ้าค่ะคุณหนู
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
จะต้องเตรียมตัวไปพระราชวังเทียนชวงแล้วนะเจ้าคะ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ใครมันมาเรียกคุณหนูๆอะไรแถวนี้!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
หนวกหูจริง
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ลุกพรวดขึ้นมา//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
คือคุณพยาบาลคะ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
นี่มันก็พึ่งจะเช้าไม่เท่าไหร่เองนะคะ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
อีกอย่างนี่ก็ยังไม่ถึงเวลาทานยานี่คะ?
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ขาฉันก็อัมพาตติด
แหง็กอยู่กับเตียงเนี่ย!!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ทำไมถึงต้องรีบร้อ.....
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
ไม่มีเวลาแล้วเจ้าค่ะ
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
อีกไม่ถึงครึ่งชั่วยามหากคุณหนูยังไม่ถึงรถม้า
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
เกรงว่าหมิงหมิงผู้นี้คงถูกบั่นคอเป็นแน่
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
//จับคุณหนูเฟ้ยหรงอาบน้ำพลัดผ้าทำผม//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ยัง งง อยู่//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เดี๋ยวนะ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ลุกขึ้น พรวด//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ฉ...ฉัน ยืนได้!!
เฟ้ยหรง
(ยืนได้ไงก่อน วันก่อนฉันยังนั่งรถเข็นอยู่เลย)
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//รีบคว้าคันฉ่องขึ้นมาส่องใบหน้าตัวเอง//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
แล้วนั้น ใคร!
เฟ้ยหรง
(ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ)
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
คุณหนูเฟ้ยหรงรถม้าพร้อมแล้วเจ้าค่ะ !
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
แล้ว เธอคือใคร?
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
?
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
หมิงๆไงเจ้าคะ
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
อย่ามัวชักช้าเจ้าค่ะต้องไปแล้วเจ้าคะ
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
//เข้าไปจับมือเฟ้ยหรง//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ไม่ๆๆ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
แล้วข้าชื่ออะไรอย่างนั้นรึ?
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
ก็ คุณหนูเฟ้ยหร....
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ไม่ข้าขอชื่อพร้อมแซ่
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
เฉิน เฟ้ยหรง ไงเจ้าคะ?
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
คุณหนูรู้สึกป่วยรึเจ้าคะ
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
//เดินเข้าไปแตะหน้าผาก//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เฟ้ย หรง?
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
อย่าบอก นะว่า...
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
ม...ไม่นะไม่ๆๆๆๆ
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//กุมขมับ//
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ไม่ด้ายยยยย!!!
เฉิน เฟ้ยหรง (พระสนมเอก )
//ตะโกน เสียงดัง//
ฟาน หมิงหมิง (สาวรับใช้ของเฟ้ยหรง)
ตะโกนโหวกเหวกเป็นกิริยาที่มิงามนะเจ้าค๊า!
Comments