เจ้านะหรือคือคู่แท้ของข้า
ตอนที่ 5
ถุงยี่ ชน องครักษ์ของตัวเอกร้อง
ราชบุตรเขยลอง ไม่ทราบว่า ราชบุตรเขยลองมารับองค์ชายรองหรือพะยะค่ะ
ฝูเหลิน พระเอก
ใช่ ข้ามารับซัวเหยา วันนี้วันครบรอบฉลองคล้ายวันเกิดของเสด็จพ่อ ข้าก็เลย จะมาชวนพระ ชายา เข้าวัง เพื่อถวายพระพ่อเสด็จพ่อน่ะ ส่วนตอนเย็นก็คงจะมีงานเลี้ยงเหมือนเดิมละมั้ง เจ้าก็ไปสิ
ฝูเหลิน พระเอก
แล้วราชบุตรเขยใหญ่ล่ะ ราชบุตรเขยใหญ่พี่ชายข้า เจ้าได้ชวนไปหรือไม่
ถุงยี่ ชน องครักษ์ของตัวเอกร้อง
ชวนแล้ว พะยะค่ะ ราชบุตรเขย เออไม่ทราบว่ากระหม่อมไปได้ด้วยหรือพะยะค่ะ กระหม่อมเป็นแค่คนรับใช้ของพวกท่าน เราบอกนิสิตเข้างานได้ด้วยหรือพะยะค่ะ
ฝูเหลิน พระเอก
ถ้าเป็นกันเอง ถ้าไม่ได้หมายความว่าพวกเจ้าจะเข้าไม่ได้ซะหน่อย จริงไหม เหล่าทหารก็เข้าได้พวกเจ้าเป็นคนของข้าทำไมพวกเจ้าจะเข้าไม่ได้ ไปเถอะ ถ้าจะ ไป เลือกซัวเหยา ด้วยตัวข้าเองเจ้าไปเถอะ เรื่องนี้ค่าจัดการได้
ถุงยี่ ชน องครักษ์ของตัวเอกร้อง
ขอรับราชบุตรเคยลอง งั้นกระหม่อมธุระเลยนะพี่ค่ะ กระหม่อมต้องฝากท่านแล้ว กับองค์ชายรองของข้า องค์ชายเรามีนิสัยดื้อรั้น ก็อย่างที่ องค์ชายใหญ่พูดว่า ถ้าท่านเป็นคนกำราบองค์ชายร้องได้ท่านก็สุดยอดคนแล้วล่ะขอรับ
ฝูเหลิน พระเอก
คนที่อยู่ข้างในน่ะ ช่วยเปิดรับประตูให้ข้าหน่อยได้ไหม ซัวเหยาๅ นี่เจ้าโกรธข้าอยู่งั้นเหรอถ้าเจ้าไม่เปิดข้าจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ
ฝูเหลิน พระเอก
เปิดก็ได้ เจ้านี่นะ เจ้าเข้ามา มีอะไร แค่ไม่อยากมองเห็นหน้าท่าน ข้าไม่อยากมองหน้าท่าน ถ้าไม่ชอบหน้าท่าน
ฝูเหลิน พระเอก
เจ้าของข้าเหรอที่ข้าโยนเจ้าลงน้ำเนี่ยนะ แล้วเจ้า โกรธข้าที่ข้าจูบเจ้าด้วยหรือเปล่านะ ถ้ามานี่ ข้ามารับเจ้าเข้าวังนะ ถ้าไม่ได้มากัดกับเจ้าไม่ได้มาตีเจ้า เฮ้ย
ฝูเหลิน พระเอก
นี่ลูกท้อเจ้าชอบไหม ถ้าเด็ดมาให้เจ้า ถ้าเจ้าชอบลูกท้อ ข้าเสด็จมาให้เจ้าทุกวันเลย เพื่อเป็นการไถ่โทษน่ะ
ซัวเหยา นายเอก
ถ้าไม่กินถ้าไม่อยากกินถ้าข้าจะกินข้าไปเด็ดเอง
ฝูเหลิน พระเอก
แล้วเจ้าเตรียมชุดหรือยังล่ะ ค่าหล่อเจ้านานแล้วนะ วันนี้วันคล้าย วันเกิดของเสด็จพ่อเจ้าไม่ไปอย่างนั้นเหรอ เจ้าจะเสียราชโองการนะ เจ้า รีบแต่งตัวดีกว่า ถ้าให้เวลาเจ้า 2 นาที ให้เจ้ารีบแต่งตัวซะ
ซัวเหยา นายเอก
ก็ได้ก็ได้ งั้นเจ้ารอข้าประเดี๋ยว เจ้าออกไปข้างนอกได้ไหม คือแบบว่า จะไปรอข้าข้างนอกน่ะ ได้หรือไม่
ฝูเหลิน พระเอก
ไม่ได้ ถ้าเจ้าเบี้ยวข้าล่ะ ข้าจะรอเจ้าอยู่ตรงโต๊ะนี่แหละ เศร้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เจ้าจะเปลี่ยนเองหรือจะให้ข้าเปลี่ยนให้เจ้า ถ้าจะลุกไปเปลี่ยนให้เจ้าเดี๋ยวนี้ล่ะ
ซัวเหยา นายเอก
ก็ปล่อยข้านะ เจ้านี่มัน เจ้านี้ใกล้ค่าเกินไปแล้ว ค่าเปลี่ยนเองได้ จะไปรอที่โต๊ะเถอะ
ซัวเหยา นายเอก
เออพี่ใหญ่พี่ใหญ่พี่ใหญ่ของข้ามาแล้ว ท่านแต่งชุดสวยจังเลย วันนี้ วันคล้าย วันเกิดของเสด็จพ่อ ถ้าคิดว่า เราไปข้างในดีกว่าไหม ให้เจ้าบ้า 2 คนเนี่ย อยู่ข้างนอกไปเถอะ ถ้าไม่ยุ่งด้วยแล้ว ฉันจะบ้า ทั้งพี่ราชบุตรเขยใหญ่ด้วย พวกพี่ 2 คนอยู่กันไปเถอะถ้าไม่ยุ่งด้วยแล้ว
ภิงเฟย พระเอกรอง
ทำไมเจ้าผู้เช่นนั้นล่ะ ข้า ก็มากับมู้เหยานะ ข้าก็ต้องเข้าไปข้างในกับมู้เหยาสิ แต่เจ้าสองคนก็เหมาะสมกันดีนะแต่น้องชายข้าน่ะ ประมุขรอง เจ้าดูแลองค์ชายลองดีหรือเปล่า
ซัวเหยา นายเอก
เอ้าๆราชบุตรเขยใหญ่ เดี๋ยวนี้ท่านปากคอเราะร้ายนะ เมื่อก่อนพี่ใหญ่ไม่เห็นจะว่าข้าแบบนี้เลยนี่นา ตั้งแต่ค่าแต่งงานกับเจ้าหนี้ พากันตีกับเจ้าหนี้ทุกวันเลย เจ้าตัวแสบเนี่ย ยียวนค่าทุกวันเลยท่านรู้บ้างไหมเนี่ย เฮ้ยพูดแล้วหน้า โมโหยิ่งนัก จับไม่ได้ไล่ไม่ทันจริงๆ คนแบบนี้ถ้าคนสั่งสอนยังไงดีล่ะพี่ใหญ่
ภิงเฟย พระเอกรอง
อ้าวอย่างนี้เจ้าก็พูดไม่ถูกนะน้องลอง เจ้าไปราชบุตรเขยก็จริง เอแต่เดิมทีแล้ว คนที่ต้องแต่งกับข้า เป็นภรรยาเจ้าไม่ใช่เหรอแต่ทำไม ข้าถึงกับแต่ง มู้เหยา ได้ล่ะ เฮ้ยแต่ก็ช่างเถอะ คนของเจ้า องค์ชายรองซัวเหยา
ซัวเหยา นายเอก
ท่านก็มากไปฉันพูดมากเกินไปแล้ว เจ้านั่นน่ะ แสบก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันแหละนะ มาเป็นภรรยาของข้า ก็แสนไม่ใช่ย่อย กลัวข้าจะเปล่าประโยชน์ได้ก็คงอีกนานแหละพี่ใหญ่ ถ้าว่างานเตรียมพร้อมเริ่มแล้วเพราะว่าเราไปข้างในเถอะอย่ามัวแต่เม้าท์กันอยู่เลย เขาสองคนน่ะ ถ้าองค์ชายใหญ่ องค์ชายร้องก็เข้าไปกันแล้วนี่ จริงนะ
ภิงเฟย พระเอกรอง
พี่ว่าเจ้าเลือกคนได้ดีนะ เจ้าสองคนทะเลาะกันทุกวัน ไม่เบื่อบ้างหรือไง เห็นตีกันทุกวันเลย ถามจริง เจ้าได้รักซัวเหยา บ้างหรือเปล่าล่ะ ข้าเห็นเศร้าตีกันทุกวันแบบนี้ เจ้าลองเอยกันบ้างหรือยังล่ะ
ฝูเหลิน พระเอก
เฮ้ยเรื่องของข้า แต่เจ้าหมอนั่น เจ้าตัวแสบนั่นน่ะ ข้าแทบเกือบป่าพยศแทบไม่ทันเลย ข้าก็ เอาตามจริงนะ ซัวเหยา น่ะ ถึงจะเป็นคนชอบ ยียวรรณชอบกวนประสาทข้าแค่ไหน ข้าก็ บอกไม่ได้หรอกนะว่าข้าชอบหรือไม่ชอบข้ารักหรือข้าไม่รัก แต่ทุกสิ่งการกระทำที่ข้าทำ แค่นี้เจ้าบ้ายังดูไม่ออกเลย ว่าข้าชอบหรือไม่ชอบ ถ้าข้าไม่ชอบ แต่สิ่งที่เขาเป็นตัวเขาแบบนั้น ป่านนี้ ข้าคงวิ่งหนีจุกตูดไปแล้วล่ะ ฉันว่านะ พี่ใหญ่
ฝูเหลิน พระเอก
มันก็จริงอยู่นะ เอาเป็นว่า เราเสียเวลาแค่นี้เถอะมันจะยาวไป ถ้าว่าเรารีบเข้าไปข้างในดีกว่า 2 คนนั่นคงจะรอค่านานแล้วล่ะ รอเจ้าด้วย
ซัวเหยา นายเอก
ทำไมเจ้าเข้ามาช้าจริง เจ้า 2 คนคุยอะไรกันนักหนาไหม มีอะไรกันนักหนา ถ้าสองคนกับพี่ใหญ่เข้ามานานแล้ว แต่เจ้าสองคนยังคุยกันอยู่เลย ที่หลัง ก็ไปหาห้องนอนกันก็แล้วกันนะ วันนี้ถ้าไม่ให้เจ้าเข้าห้อง เจ้านอนหน้าห้องก็แล้วกัน
ฝูเหลิน พระเอก
ได้ไง ถ้าเป็นสามีเจ้านะ จ้องจะทำใจให้ข้า นอนหน้าห้องอย่างนี้นะหรอ เฮ้ย ไม่เอาอ่ะ เข้าไปนอนข้างนอกหรอก ถ้าจะนอนกับเจ้า
ซัวเหยา นายเอก
ไม่ได้ ถ้าไม่ให้อยู่เจ้าจะทำไม เดี๋ยวก็รู้ ข้าไม่เจ้าอยู่นอนด้วยกัน แล้วจะทำไม
ฝูเหลิน พระเอก
เดี๋ยวก็รู้อะไรอย่างนั้นเหรอ เราเจ้าคิดว่าคนอย่างเจ้าจะปราบอะไรก็ได้อย่างนั้นหรอคนที่ต้องปากคือข้าไม่ใช่เจ้านะ เจ้าอย่าลืมซะล่ะ เมื่อวันแรกเจ้าเข้าห้องหอกับข้า เจ้าโดนอะไรบ้าง
ซัวเหยา นายเอก
เจ้าหุบปากไปเลย เรื่องนั้นห้ามพูดเด็ดขาด มันน่าพูดน่าฟังซะที่ไหนกันเล่าเจ้านี่มัน คนบ้าเอ้ย
ชู่ธง พ่อคัวเอด
พวกเจ้ามากันแล้วเหรอ ราชบุตรเขยยายราชบุตรลอง พูดเศร้าด้วย องค์ชายรอง โอ๊ยชุดทายาทพระเจ้ามากันแล้ว
ชู่ธง พ่อคัวเอด
พ่อดีใจที่พวกเจ้ามาวันคล้ายวันเกิดของข้านะเหล้า 2 นี้ข้าดื่มให้พวกเจ้า
ชู่ธง พ่อคัวเอด
งั้นพวกเจ้าก็ฉลองกันให้เต็มที่ก็แล้วกันนะ ไม่เมาไม่เลิกเพราะเจ้าก็กินกันซะ เข้าปลาอาหารข้าจัดเตรียมพร้อมให้หมดแล้ว ถ้างานเลิกลากันไป พวกเจ้า ก็กลับไปนอนพักกันได้นะ
ทันใดนั้นพวกเขาทั้งเจ้าสำนักต่างๆและทหารต่างๆ ก็พากันกลับบ้านทั้งๆที่งานเลี้ยงนั้นก็ จบโดยสมบูรณ์แบบ และทุกๆอย่าง ทันใดนั้น องค์ รัชทายาทและราชบุตรเขยใหญ่ก็ได้ขอตีตรวนกับส่วนที่พักก่อน เพราะทั้ง 2 พระองค์นี้ คงจะเมาเลิกรากันไม่ไหวแล้วก็เหลือแต่เพียงราชบุตรเขยลองและองค์ชายรองที่ยังคงอยู่ กินเหล้าจนเมามาย จนกระทั่งองค์ชายรองนั้นดื่มจนเมาลุกไม่ไหว ก็ได้แต่พึ่ง ให้ประมุขลองหรือองค์ราชบุตรเขยลองนั้นได้อุ้มเข้าไปที่ห้อง ตามปกติ
ฝูเหลิน พระเอก
มาเจ้าเมาแล้ว ข้าจะพาเจ้ากลับห้อง เจ้าเนี่ยนะ เมานี่หัวลาน้ำจริงๆ เจ้าเด็กแสบอย่างเจ้าเนี่ย เมื่อไหร่จะโตสักทีนะ เรานี่นะทำอะไรก็เพิ่งได้แต่ข้าจริงๆ เด็กยังเศร้า ก็คงจะไม่โตไปกว่านี้ละมั้ง คงจะต้องเป็นเด็กอยู่ในสายตาข้าอยู่ตลอดละมั้ง
ณห้อง ของจวน ราชบุตรเขย ฟูเหลิน
ฝูเหลิน พระเอก
เฮ้ยถึงห้องแล้วถึงห้องแล้ว ข้าจะส่งเจ้า บนเตียงก็แล้วกัน ข้าว่าเจ้าคงจะ ไม่ไหวแล้วมั้ง เจ้าเนี่ยนะ เด็กอ่อนหัดจริงๆเลย กินเหล้าแค่นี้ก็เมาเสียแล้ว เจ้ารู้ไหม เวลาเจ้าหลับ ข้ารู้สึก เห็นเจ้าเหมือนเด็กน้อยสำหรับข้าเลย คิดถึงเจ้าจะแสบ แต่เจ้ารู้ไหมว่าความในใจของข้า ตั้งแต่ข้าอยู่กับเจ้า เจ้ากวนประสาทข้า เจ้า คอยแต่ให้ค่า เป็นห่วงเจ้าอยู่เสมอ เจ้าไม่รู้หรอก ว่าทุกสิ่งที่ข้าทำไป ก็ไม่ใช่ว่าข้าไม่รักเจ้า ข้าก็รักเศร้าเหมือนกัน แต่ข้าจะ อพยพเจ้ายังไงดีนะ
ทันใดนั้น ราชบุตรเคยลอง ก็ได้เพียงแต่มองหน้า และจูบปากเบาๆ ทันใดนั้น ก็มีมือเล็กๆมือหนึ่ง โผล่มากระชากดึงไว้ จึงทำให้ราชบุตรเขย เรานั้นล้มทับลง บนตัวอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นว่า
ซัวเหยา นายเอก
เจ้าจะไปไหน เจ้าอย่าทิ้งข้าไปนะ ถ้า ถ้ากลัว ข้ากลัวจริงๆ เจ้าอยู่กับข้าได้ไหม ที่ผ่านมา ข้านอนเพียงคนเดียวข้ากลัวมาตลอด แต่ครั้งนี้ ข้ายอมให้เจ้านอนกับข้าก็ได้ แต่เจ้าอย่าทิ้งข้าไปได้ไหม
ฝูเหลิน พระเอก
ได้ ถ้าจะนอนกับเจ้า เจ้าแน่ใจนะ ว่าที่เจ้าพูดเนี่ยเจ้าไม่ได้เมา เจ้า เมาหรือเปล่าเนี่ย ไม่ใช่ว่าพูดแล้ว เจ้าจะมาคืนคำกับข้านะ
ซัวเหยา นายเอก
ฟูเหลินข้ารักเจ้า ข้ารักเจ้าจริงๆนะ ที่ผ่านมา ข้าฟืนตลอดตัวเองทั้งนั้น ข้าชอบแกล้งเจ้า ข้าชอบทะเลาะกับเจ้า แต่หารู้ไม่ว่า ความจริงอ่ะ แค่อยากให้เจ้าสนใจข้า แค่เลย ต้องทำกับเจ้าแบบนั้น ก็แค่อยากรู้ว่า เจ้ารักข้าจริงหรือไม่ ตัวเจ้าก็ไม่ใช่คนโหดร้ายอะไร แค่ย่อมรู้ดี สามีอย่างเจ้า เจ้าคิดว่าข้าดูไม่ออกอย่างงั้นหรอ
ฝูเหลิน พระเอก
นี่เจ้า เจ้าพูดจริงๆเหรอ เจ้าชอบข้าจริงๆเหรอ เจ้ารักข้าจริงๆเหรอ เจ้าพูด เพื่อให้ข้าตายใจหรือเปล่า เจ้าแกล้งข้าเจ้าโกหกข้าหรือเปล่า ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก คนเมาอย่างเจ้า ถ้าไม่เชื่อง่ายๆหรอกนะ
ทันใดนั้นองค์ชายรอง ก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วจากนั้น ก็ผัก ราชบุตรเขยลอง ลงกับเตียง แล้วก็ จากนั้น ก็มองหน้าราชบุตรเขยลอง ด้วยความจริงใจ แล้วใช้มือ ลูบไล้ที่ปาก แล้วพูดขึ้นว่า
ซัวเหยา นายเอก
เจ้าไม่เชื่อข้าอย่างนั้นหรอ ว่าข้ารักเจ้าจริงๆ คนเมาอย่างข้า ก็พูดความจริงเป็นเหมือนกันนะ ถ้าเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็พิสูจน์กับข้าสิ
ฝูเหลิน พระเอก
ได้ ถ้าจะพิสูจน์เจ้า จะได้รู้ว่าเจ้ารักข้าจริงหรือไม่
จากนั้นทันใดนั้น ราชบุตรเขยก็ได้ลุกขึ้นคร่อม แล้วมองหน้า ไปยัง องค์ชายร้องซึ่งผู้เป็นภรรยาของตัวเอง แล้วจึง จับมือเขาขึงไว้ แล้วมองหน้า อย่างอ่อนโยน ลูบไล้ ทั่วร่างกาย ยังอ่อนโยน จากนั้น เขาก็ถูก มันส่งที่ป่าขององค์ชายรอง ซึ่งผู้เป็นภรรยาของเขา เพียงเล็กน้อย ประจุทั่วร่างกาย สุดท้ายแล้ว ถอดเสื้อผ้าจนหมดทั้งคู่ และ บรรจงเป็นหนึ่งเดียว อีกครั้ง ตอบสนองความต้องการของตัวเอง ต่างคนต่างตอบสนองความต้องการของตัวเอง จนถึงรุ่งเช้า ของอีกวัน
Comments