รับของโจร อารัมภบท

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เขียนขึ้นเพื่อความบรรเทิง ทุกรายละเอียดในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนบุคคลในรูปไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง โปรดอ่านเพื่อความบรรเทิงและไม่แสดงความคิดเห็นที่ส่อเสียด พาดพิง และเสร่อนะคะ

คำเตือน : เป็นนิยายชายรักชายมีการใช้คำพูดหยาบคาย มีการกระทำที่ไม่เหมาะสมไม่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง มีเลือด การฆาตรกรรม โศกนาฏกรรม การคิดฆ่าตัวตาย การแก้แค้น ฯลฯ โปรดมีวิจารณญาณในการอ่านด้วยค่ะ

**ตั้งสติดี ๆ อ่านให้ครบทุกตัวอักษร**

ใครกันคือคนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ลง?

นัยน์ตาสีรัตติกาลหม่นจ้องมองไปยังสภาพของศพเบื้องหน้าอย่างเวทนา

มันเป็นศพของผู้กองคณิน..

สภาพศพถูกยิงเข้าที่กลางศรีษะจนทะลุกลวงโบ๋ด้วยปืนลูกซองไม่ต้องตรวจสอบก็รู้ว่าเป็นนัดที่ทำให้คนผู้นี้เสียชีวิต ตามร่างกายยังพบรอยช้ำมากมายคล้ายมีการต่อสู้ คาดว่าถูกยิงในห้องครัวแล้วลากมายังห้องทำงานเพราะมีการพบรอยเลือดคล้ายลากของหนักเปรอะเป็นวงกว้าง

เหล่าตำรวจได้เบาะแสอยู่อย่างเดียว...คือพบผิวหนัง บาง ๆ อยู่ใต้เล็บของผู้เสียชีวิต

ขณะนี้กำลังส่งตรวจสอบดีเอ็นเอ

เทวินทร์

ไอการันต์ ไอเจษ ไอไต้

เทวินทร์

มึงรู้ใช่มั้ยว่าคดีนี้มันสำคัญแค่ไหน

เทวินทร์

ถ้าเกิดเราจับผู้ร้ายไม่สำเร็จอาจ...โดนสั่งเก็บเลยก็ได้

ไต้ฝุ่น

แล้วมันไม่คิดว่าเราจะเหนื่อยหน่อยรึไงเนี่ย ห่ารากเอ้ย!

การันต์

ใคร?

เจษฎา

ไอคุณแสนแน่เลย

เทวินทร์

อืม

พันตำรวจตรี เทวินทร์ อัครวรกุล

อีนิกม่าร่างใหญ่ที่มีศักดิ์เป็นถึงสารวัตรเลือดเดือดที่ปราบเสือมานักต่อนัก ขึ้นชื่อลือชาเรื่องความสามารถหนักหนา

แต่เหตุไฉนบัดนี้กลับต้องมาอยู่กับคดีฆาตรกรรมที่แม้แต่เสี้ยวของความคิดเขายังไม่เคยคิดที่จะเป็นเจ้าของคดี?

เพราะแค่ไอแก่คนนึงเห็นว่ามันเกี่ยวกับโจรพันธุ์เสือก็ให้เขามาเป็นเจ้าของคดีสะละ!

เทวินทร์

น่าตบให้กระบาลแยก...

ได้แต่กัดฟันกรอดจนกรามขึ้นเป็นสันอย่างไม่สบอารมณ์ เขาเถียงเหี้ยอะไรพวกแม่งนั่นไม่ได้เลย

ถึงเขาจะงัดเหตุผลออกมาใช้แค่ไหนก็ไม่เคยฟัง

เจษฎา

เย็นครับสารวัตร

เจษฎา

แก่ปูนนี้แล้วเดี๋ยวความดันขึ้น

เทวินทร์

ตบมึงก่อนเลยดีมั้ย

หันมากแยกเขี้ยวขู่ผู้กองเจษก่อนหันกลับมาเก็บของของตัวเองให้เรียบร้อยเตรียมไปที่พักลับอีกที่

หารู้ไม่การกระทำทุกอย่างนั้นมีอีกสายตาหนึ่งกำลังมองมายังพวกเขาคล้ายไม่พอใจอย่างมาก

แต่เขาไม่รู้ตัว...

เตรียมทุกอย่างเสร็จก็เข้านอน..พลันใบหน้าของใครบางคนผุดขึ้นมาในความทรงจำ

ใบหน้าขาวคมสวย จมูกโด่งเป็นสัน ริบปากหยักบาง นัยน์ตาสีรัตติกาลแฝงไฟราคะ กลิ่นกายหอมคล้ายนิโคตินยังติดอยู่ที่ปลายจมูก

ทุกอย่างยังติดอยู่ในจิตใต้สำนึก...

เทวินทร์

อยากเจอมึงฉิบหาย...

เทวินทร์

ไม่มีมึงแล้วกูนอนแล้วรู้สึกหนาวขึ้นจังเลยวะ

น้ำเสียงยังก้องกังวานอยู่ในหู รอยจูบยังตราตรึง อ้อมกอดยังสลักลึกกักขังเขาเอาไว้คล้ายเป็นโซ่ตรวน สัมผัสบนร่างกายนี้ยังไม่จางหายไปไหน

ยังคิดถึง...เหลือเกิน

แต่กลับเหลือเพียงเสื้อตัวหนึ่งเอาไว้กอดยามคิดถึง กลิ่นนิโคตินหอมยังคงอยู่ให้หวนนึกถึง แต่ทำได้เพียงกอดมันแล้วอธิษฐานทุกครั้ง

อย่าได้พบเจอกันอีกเลย ไม่ใช่ว่าเกลียดที่มันทิ้งไป...

แต่กลัวว่าเขาจะรักมันเข้าอีกครั้ง จะต้องกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกครั้ง...

ไม่เอาแล้ว

ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว....

ข่มตานอนกอดตัวเองกับเสื้อของคนคนนั้นเอาไว้กระทั่งผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

ภายในห้องนอนสงบลงหลังจากเจ้าของห้องหลับไป ฟีโรโมนกลิ่นธูปหอมถูกปล่อยออกมาบาง ๆ ยามเมื่อสูดดมเอากลิ่นที่ติดอยู่บน้สื้อเข้าไป...มันรู้สึกสบายใจเหลือเกิน

คล้ายกับเจ้าของกลิ่นนั้นกำลังกอดเขาไว้...ในอ้อมกอดที่เขาเคยคุ้น สัมผัสเขาอย่างที่เคยทำ และมองมายังเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจคาดเดา

แต่มัน..คงเป็นแค่จิตปรุงแต่งเพียงเท่านั้น...ความเป็นจริง มันทิ้งเขาไปนานแล้ว และทิ้งเขาไปโดยสมบูรณ์แล้วด้วย...

. .

???

เทวินทร์...

???

กูขอโทษ

???

กูมาหามึงแล้ว

เสียงทุ้มของใครบางคนเอ่ยขึ้นขณะกำลังคลานขึ้นไปบนเตียง กอดร่างขาวของคนเคยรักเอาไว้ ฟีโรโมนกลิ่นนิโคตินชวนเสพติดถูกปล่อยออกมาปลอบประโลมคนในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกผิด

สิ่งที่เขาทำมันไม่น่าให้อภัย

เขารู้

และเขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเช่นกัน

อยากจะกอดอีกคนเอาไว้ตลอดไปแต่คงเป็นไปไม่ได้...

มองไปยังในอ้อมกอดของอีกคนก็เห็นเสื้อของตัวเองที่เคยทิ้งเอาไว้ พอเห็นอย่างนั้นก็นึกเอ็นดูปนสงสาร

เขาจึงถอดเสื้อตัวที่ใส่อยู่วางไว้ข้าง ๆ ด้วยอีกตัว

???

คงจะมาเจอไม่ได้แล้วนะ

???

สถานะมึงกับกูตอนนี้เป็นศัตรู

???

เดี๋ยวมึงจะลำบากเอา

นัยน์ตาสีรัตติกาลหม่นเต็มไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง เส้นทางระหว่างพวกเขามันพังลงไปแล้ว ไม่สิ...มันไม่เคยมีเส้นทางสำหรับพวกเขาเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ

มันกับเขา ต่างกันราวฟ้ากับเหว ช่างยากที่จะได้เดินเคียงกันอีกครั้ง

ยากเหลือเกิน....

พรึ่บ!

เทวินทร์

อืออ~

???

...

เทวินทร์

หอม...กอดหน่อย

พลันร่างขาวหันมาหาผู้บุกรุกที่คุ้นเคย ส่งเสียงเครือครางตามประสาคนยังไม่ตื่นแล้วก็อ้อนเอาใบหน้าถูไถอกแกร่งอย่างเคยชิน

???

หึ...

ริมฝีปากหยักกระตุกขึ้นอย่างเอ็นดู กระชับอ้อมกอดของตนให้แน่นขึ้น

ฟอดดดดด!

จมูกโด่งกดลงหอมแก้มนิ่มของสารวัตรอย่างมันเขี้ยว ใจจริงอยากจับมันแก้ผ้าไปเสียเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ...

ได้แต่เก็บความต้องการของตัวเองเอาไว้ เพราะแค่ได้กอดมันแค่นี้มันก็มากพอแล้ว

ในตอนนี้ใครมาพบคงไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่า...

สารวัตรคนดังกอดก่ายกักขังผู้บุกรุกจนใกล้รุ่งสาง

. .

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ