องค์ราชทายาทจอมวางแผน กับประมุขน้อย จอมป่วน
ตอนที่ 5
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
มาแล้วพะยะค่ะ องค์รัชทายาท กระหม่อม นำ ให้ทุกคน พาไปเก็บลูกท้อและดอกทับทิมมาแล้วพะยะค่ะ ฝ่าบาท
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ดีขอบใจเจ้าด้วย ถ้าขอบใจ เดี๋ยวที่เหลือข้าจะ เอาไปให้ด้วยตัวเอง
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
ได้พะยะค่ะ พระองค์ ยันต์กระหม่อมขอทุนลาเลยนะพะยะค่ะ
มูเหย องครักษ์ เหมินอัน
องค์รัชทายาทมาด้วยตนเองเลยเหรอพะยะค่ะ ไม่ทราบว่า องค์รัชทายาทมีอันใด
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ทำไมถ้ามีเรื่องต้องแจ้งพวกเจ้าก่อนงั้นหรอ ในเมื่อที่นี่เป็นตำหนักของข้า ข้าจะมาหรือจะไปมันก็เรื่องของข้า ข้าจะมาหานายของเจ้า แล้วจะทำไม
มูเหย องครักษ์ เหมินอัน
ไม่มีพยะค่ะ ว่าจะทายาท งั้นเดี๋ยวกระหม่อม จะตามให้นะพะยะค่ะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ไม่ต้อง เดี๋ยวข้าจะเข้าไปเอง เจ้า รออยู่ข้างนอกเถอะ
มูเหย องครักษ์ เหมินอัน
ได้พะยะค่ะองค์รัชทายาท
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
นั่นใครน่ะ ท่าน องค์รัชทายาท มีอะไรเหรอพะยะค่ะน้องจะถ่ายยาก
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ข้าเห็นว่าเจ้า ชอบลูกท้อ กระดอกทับทิม ข้าจึงนำให้คนของข้า เก็บมาให้แล้วค่านำมาให้เจ้าด้วยตัวเอง เช่นนี้เจ้าชอบหรือไม่
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ขอบพระทัยพะยะค่ะองค์รัชทายาท จริงๆ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
เอาเป็นว่าถ้าจะรับของท่านไว้ก็แล้วกัน แล้วก็ท่าน มาหาข้ามีธุระเรื่องอันใดอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มี กระหม่อมขอตัว
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ดูเหมือนเจ้าฉันไม่อยากให้ข้าเข้าใกล้เลยนะเนี่ย เจ้ากลัวอะไรข้าอย่างนั้นหรอ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
เปล่าพระองค์ กระหม่อมไม่ได้กลัวอะไรว่าจะทายาทแม้แต่น้อยแต่เพียงแค่ว่า เรื่องแค่นี้ทำไมพระองค์ถึงต้องนำมันมาเองไม่ให้ผู้ใดเอามาให้หรอกพะยะค่ะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ก็บอกเห็นว่ามันมากเกินไปที่จะรับได้ เกรงใจท่านเกินไป
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าเกรงใจข้าอย่างนั้นหรอ ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ถ้าเต็มใจ แล้วแผ่เจ้าหายดีหรือยังล่ะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
อาจจะยังไม่มากเท่าไหร่แต่ก็ถือว่ายังอดทนได้พะยะค่ะของรัชทายาทกระหม่อมไม่เป็นอะไรมากแล้วไกลหัวใจน่ะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ถ้าเจ้าบอกว่าเจ้าไกลหัวใจงั้นมาให้ข้าดูหน่อยได้ไหม
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ไม่เป็นไรพะยะค่ะองค์รัชทายาท
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ไม่ได้ก็ต้องมาให้ข้าดูเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ก็ได้พะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมให้ทายาทดูก็ได้พะยะค่ะ แล้วแต่ท่านเลย
ท่านใดนั้นองค์รัชทายาท ก็ได้อุ้ม เขาไปที่เตียงแล้วพูดเฉยๆเกิดขึ้นมาว่า
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าอยู่เฉยๆนะ เดี๋ยวข้าจะทำแผลให้ ห้ามดิ้นก็แล้วกันเจ็บนิดนึงก็ทนหน่อยแล้วกัน
รู้ทั้งสองก็ตกใจเป็นอย่างมากที่อยู่ๆขาก็สะดุดล้มใส่กันล้มไปทางการบนที่นอนจนทำให้ทั้งสองคนนั้นตกใจกันมาก แล้วหัวใจนั้นก็ต่างคนต่างเต้นแรง ใส่กัน และมองหน้ากัน อย่างไม่เข้าใจตัวเอง
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
องค์รัชทายาท อยู่บนตัวข้าละเนี่ย เขาเจ็บนะ ท่านประตูน้ำเป็นบ้าเลย
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ต้องพูดเกินไปแล้วนะ ข้าขอโทษข้าขอโทษ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ถ้าจะไม่คิดว่ามันจะล้มทับเจ้านี่นา
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ข้าขอโทษก็แล้วกัน ไหนนะ ให้ข้าดูยา แล้วข้าจะทำแผลให้เจ้า แล้วไม่ต้องกลัวเจ็บไปนะ เขาจะถ่ายยาให้เจ้าเอง
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
เจ็บก็เจ็บ ขอบคุณท่านมากนะ ขอบคุณนะขอบคุณเพื่อนค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ ส้มเป็นห่วงค่ะ ท่านกลัวว่า ข้าจะไปทำงานให้ท่านไม่ไหวใช่ไหม
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
แล้วไงอ่ะข้าเป็นห่วงคนของข้าไม่ได้หรือไง ก็เจ้าต้องอยู่ภายใต้ในการดูแลของข้า ข้าก็ต้องดูแลเจ้าสิในเมื่อเจ้าบาดเจ็บ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เสร็จแล้วเจ้ายังเจ็บอยู่ไหม ถ้าไม่เจ็บแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งก่อน นี้ตะกร้าลูกท้อ แล้วดอกทับทิม ค่านำให้คนของข้าเก็บมาให้ แล้วก็เอามาให้ แล้วข้าก็นำเอามาให้เจ้าด้วยตัวเอง จะชอบใจหรือเปล่าล่ะ ถ้าเขาชอบข้าจะเก็บมาให้เจ้าอีก
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ขอพระทัยพระราชทายาทท่านพระองค์ทรงใจดีมากเกินไปแล้ว ข้าคงไม่รบกวนท่านอีกแล้ว
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ส่วนเงินทองน่ะที่จะแจกจ่ายเจ้าต้องห่วง งั้นอีก 2-3 วันเจ้าหายดี เรื่องที่จะไปช่วยงานอุทกภัยครั้งนี้การที่จะไปแจกจ่ายชาวบ้านครั้งนี้ข้าอยากให้เจ้าฟื้นตัวให้ไวและอีกสองสามวันเราจะไปทันที ถ้าไม่อยากให้เจ้าไปทั้งๆที่เจ็บดูแลตัวเองให้ดี ถ้าไปละ
หลังจากนั้นองค์รัชทายาทจะได้เดินออกจากห้องไป แล้วก็ยิ้มมุม ปาก แล้วพูดขึ้นมาว่า
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้านี่นะ ยิ่งดูไปก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน เจ้านี่ ตัวป่วนของข้าจริงๆ
ทันใดนั้นเหมินอัน เขาก็ได้นึกถึงเรื่องเมื่อกี้ขึ้นมา เรื่องที่ตกใจเขาก็ได้คิดทบทวนอยู่หลายๆรอบ แล้วก็คิดว่าองค์รัชทายาทคิดอะไรกับเขาแน่นอน เขาจึง ตกใจกับสิ่งการกระทำที่องค์ร ราชทายาทเพียงเมื่อครู่นี้ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
อะไรกัน สิ่งที่การกระทำขององค์รัชทายาทที่ทำให้ข้าเมื่อกี้นี้มันคืออะไรกันนะ แล้วที่เขาล้มลงมาทับตัวข้าเมื่อกี้ล่ะ เขาจงใจหรือไง
Comments