องค์ราชทายาทจอมวางแผน กับประมุขน้อย จอมป่วน
ตอนที่ 2
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
ฝ่าบาทองค์สุดท้ายญาติมาแล้วพะยะค่ะ
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
ให้เข้ามา
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
พะยะค่ะกว่าบาทรับทราบ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ลูกถวายพรเสด็จพ่อพญาค่ะ
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
ลูเจียเจ้ามาแล้วเหรอ งั้นเจ้าก็มาฟัง เรื่องงานกับข้าก็แล้วกัน
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
ท่านพระราชครู ท่านก็มาแล้ว งั้นเหรอ เจ้าจงพูดมา มีเรื่องอันใด ที่ข้ายังไม่รู้
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
ได้พะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมได้ทราบข่าวมาว่า อุทกภัยน้ำท่วมครั้งนี้ มันเป็นน้ำท่วมไหลปลารากผิดหลักธรรมชาติ ท่วมในช่วง ของสี่มุมเมือง ของเมือง เหวยโจพะยะค่ะ
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
งั้นเหรอ แล้วลูกชายเจ้ามาหรือยัง
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
มาแล้วพะยะค่ะ ฝ่าบาท นี่พะยะค่ะ บุตรชายของ ข้า
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
กระหม่อม มาแล้วพะยะค่ะ ฝ่าบาท กระหม่อมหลิวเหในอัน
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ท่านพ่อทำภารกิจหรือพะยะค่ะ ถึงได้เลือกตัวมา
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
ถ้าจะให้เจ้า ไปกับองค์รัชทายาทไปทำภารกิจในการ นำเงินจำนวนหนึ่ง ไปมอบให้กับคนยากไร้และคนประสบอุทกภัยในครั้งนี้และเข้าป่าอาหารไปแจกพวกเขาด้วย
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
รับทราบพะยะค่ะเสด็จพ่อ ลูกจะไป งั้น กระหม่อม จะไปเตรียมการ ในคืนวันนี้เลยอีก 2-3 วันเราจะออกเดินทางกันพะยะค่ะ งั้นรูปทูลลานะพะยะค่ะเสด็จพ่อ
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
งั้นเศร้าไปเตรียมการให้ดีก็แล้วกัน พ่อฝากเจ้าด้วย
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
พะยะค่ะเสด็จพ่อโปรดวางพระทัย ลูกจะทำให้ดีที่สุด
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
สนเจ้า ชื่อเหมืนอันงั้นเหรอ เจ้าไปพักที่ตำหนักข้าก็แล้วกันแล้วอีก 2-3 วันออกเดินทางพร้อมกัน
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
องค์รัชทายาทงั้นข้าน้อยฝากท่านแล้วข้าฝากลูกชายข้าบุตรชายของข้าไว้กับท่านก็แล้วกันท่านสั่งสอนได้เต็มที่นะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ฉันพูดมากความแล้วท่านพ่ออะไรกันแค่โตแล้วนะ ทำไมจะต้องให้คนมาดูแลข้าแบบนี้ล่ะ
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
เจ้าหุบปากไปซะ แล้วก็ทำตามที่ข้าสั่งเจ้าน่ะจะต้องทำงานกับองค์ละสุดท้ายญาตินะ อย่ามัวแต่เล่นไร้สาระล่ะ รู้ไหม
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
เฮ้ยได้ๆท่านพ่อ ข้าฟังท่าน เรื่องนี้เหล่าราษฎรยังพูดเป็นทุกข์ข้าช่วยราษฎรก็ได้ข้าช่วยกับองค์รัชทายาทก็ได้แต่ท่านห้ามตีข้าอีกนะ
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
เฮ้ยจริงๆเลยเจ้าลูกเวรคนนี้นี่ ถ้าไปแล้ว เขาไม่ยุ่งกับเจ้าแล้ว
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
โชคดีนะท่านพ่อ งั้น ฮ่องเต้กระหม่อมขอทูลลาเลยนะพะยะค่ะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ลูกด้วยขอโทษเราเสด็จพ่อเลยนะพะยะค่ะ
หวินลู่เซียน พ่อพระเอก
พูดเจ้าไปเถอะ ช้าๆเดี๋ยวจะไม่ทำการ
หลิวหมิงจื่อ พ่อ ตัวเอก
กระหม่อมทูนลานะพะยะค่ะฝ่าบาท
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
อันนี้ตำหนักของข้าโจรของเจ้า เจ้าอยู่ที่นี่มีอะไรก็เลือกใช้คนของข้าได้เลย
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ถ้าเจ้ามีอะไร หรือข้องใจเจ้ามาถามข้าก็แล้วกันนะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าน่ะ ดูแลคุณชายอันให้ดีนะ อย่าให้ ตกบกพร่องล่ะ ไม่งั้นฆ่าตัดหัวพวกเจ้าแน่
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
ขอรับองค์รัชทายาทน้อมรับคำสั่ง
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
พวกเจ้าจงไปจัดการให้ข้า เราก็ทำตามคำสั่งที่องค์รัชทายาทสั่งด้วยก็แล้วกันนะ มีอะไรพวกเจ้า ก็ไปตามข้าก็แล้วกัน
ทหาร
พวกข้าน้อยรับทราบขอรับ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ฃว้าวห้องใหญ่ดีจัง เตียงก็นุ่มนิ่มด้วยแฮะ ฮ่า ๆๆ อยู่ในวัง มันจะเลิกเล่นได้ไหมเนาะ
ทันใดนั้นองค์ราชทายาทก็ได้เห็นคุณชายอันปีนขึ้นไปเก็บดอกลูกท้อด้วยตนเองและดอกทับทิมด้วยตนเอง จึงทำให้เขาเห็นและ วิ่งเข้าไปช่วย ทันที ก่อนที่คุณชายอันนั้นจะตกลงมา จากต้นไม้
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
นี่เจ้า เป็นอะไรหรือเปล่า เจ้าเจ็บอะไรมากไหม พระเจ้าไม่เป็นอะไร ก็ดีแล้วล่ะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ไม่เป็นไรพะยะค่ะ โอ๊ยจะใช้ยากกระหม่อมไม่เป็นไรกระหม่อมแค่ตกใจแล้วก็ลื่นล้มลงมาเท่านั้นพะยะค่ะ พอดีลูกท้อมันสูง ดอกทับทิม มันสูงเกินถ้าจึงพลัดตกลงมาน่ะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าไม่เป็นไรแน่นะ งั้น ถ้าเจ้าชอบ ข้าจะสั่งให้คนของข้า มาเก็บลูกท้อให้เจ้า และดอกไม้ทับทิมของเจ้า ถ้าจะสั่งให้คนเก็บมาให้นะ เจ้าจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวอีก
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ขอบพระทัยพะยะค่ะ องค์สุดท้ายยาก กระหม่อมรบกวนท่านแล้ว
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าก็ไปเถอะ ส่วนลูกท้อข้าจะเอาไปก็แล้วกัน อีก 1 ลูกทราบว่าเก็บไว้กินนะ
ทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เก็บลูกท้อมา 1 ลูกแล้วจงนำไปเก็บไว้ที่ห้องเป็นอย่างดีเขารู้สึกว่า ถูกชะตากับเด็กหนุ่มคนนี้มาก เขาจึงเอ็นดูอย่างไม่น่าเชื่อ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
นี่เจ้า คุณชายอัน
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
มีอะไรหรอว่าจะทายาท ฉันมีอะไรหรือเปล่า อ๋อมากินข้าวขอบคุณท่านนะ ท่านอุตส่าห์มีน้ำใจช่วยค่ะ ชีวิตข้าหนึ่งครั้งค่าตอบแทนคุณท่านหนึ่งครั้ง ไว้วันหน้าแล้วกัน ถ้าไปละ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เดี๋ยวสิ เจ้า ไม่เป็นอะไรแน่นะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เมื่อเจ้ามีแผลเลือดไหลนิให้เข้าดูหน่อยได้ไหม ถ้าจะทำแผลให้เจ้า
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
พระองค์ทรงเป็นห่วงข้างั้นหรอ งั้นข้าก็ขอบคุณท่าน ที่เป็นห่วงข้า ข้าไม่เป็นไรแล้ว รบกวนท่านแล้วล่ะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ท่านช่วยชีวิตข้าอีกแล้ว ทดแทนคุณครั้งนี้ข้าก็ทดแทนท่านไม่หมดแน่เลย ขอขอบคุณท่านจริงๆ โอ๊ตจะถ่ายยาก
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ฉันดูเป็นคนอ่อนโยนจริงๆนะ เหมือนที่พวกทหารได้พูดไว้เลย ช่างเถอะ ถ้าท่านอยากกินเหมือนข้า ข้าจะแบ่งให้ท่านบ่อยๆนะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เจ้ากินเถอะ แค่มีธุระต่อ ทีหลังเจ้าห้ามขึ้นตีนแบบนั้นอีกเหมือนอันตรายรู้ไหม
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
รู้แล้วรู้แล้ว ฉันไม่ต้องห่วงข้าหรอกน่า ข้าเป็น ชาย ชาตรีขนาดนี้ถ้าไม่กลัวหรอกนะ ฮ่าๆๆ ว่าแต่ท่านมาทำอะไรที่นี่
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องรู้มันเป็นเรื่องของข้าเจ้าไม่ควรรู้
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ได้ๆๆ ถ้าเข้าใจแล้วล่ะถ้าไม่กวนท่านแล้วแหละโอ๊ตจะถ่ายยากงั้นข้าไปนะ ไว้อีก 2-3 วันข้าจะเตรียมตัวไป
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
โอ๊ย เจ็บจัง ขาข้า ทำไมขาดแค่เจ็บแบบนี้นะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าเป็นอะไรไหม ขาดเจ้าบาดเจ็บนี่ งั้น ถ้าเจ้าไม่รังเกียจข้า ข้าจะทายาให้เจ้า
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
แล้วเรื่องธุระของท่านล่ะ ฉันไม่ไปแล้วงั้นเหรอ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ไม่เป็นไรถ้าไปช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก ช่วยคนสำคัญกว่า
ทันใดนั้นองค์รัชทายาท เห็นแผลที่ขา ของคุณชายอันนั้น ได้มีเลือดไหลและขาแพง ขาถลอกช้ำดำเขียว ทันใดนั้น ราชทายาท ก็ได้นำ อุ้มขึ้น แล้ว พาไปยังห้อง ของตัวเอง เพื่อทำการรักษา ทำบาดแผลให้เรียบร้อย
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เจ้าหน้านี้นะ ข้าจะไปเอายามาทำให้เจ้า เจ้าก็ทนเจ็บหน่อยนะ
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
เจ็บเจ็บก็เจ็บ ท่านเบาๆหน่อยไม่ได้หรือไงอ่ะ
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
งั้นข้าขอโทษเจ้าด้วยก็แล้วกัน เสร็จแล้ว
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
เธอก็เดินระวังหน่อยนะ แล้วเจ้าจะไปช่วยข้าไหวไหมเนี่ย
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ไม่เป็นไรหรอกโอ๊ตจะถ่ายยากไหวไม่ไหวข้าก็ต้องไป ถ้าขอบคุณท่านนะ ท่านดูแลดีจัง ท่านดูแลกับทุกคนแบบนี้เลยหรือเปล่า
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ไม่หรอก ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เจ้าไปเถอะ ค่อยๆเดินนะ ข้าจะไปธุระต่อแล้วล่ะ ไว้ค่อยเจอกัน
หลิวเหมินอัน ตัวเอก
ได้ ถ้าไปนะ ขอบคุณท่านมากข้ารบกวนท่านแล้วท่านช่วยชีวิตข้าอีกแล้ว บุญคุณทดแทนของข้า 3 ปี 3 ชาติข้าก็ทดแทนบุญคุณท่านให้ไม่หมด ขอบคุณท่านจริงๆ เข้าไปแล้ว
ทันใดนั้นในความคิดขององค์รัชทายาท องค์รัชทายาทนั้น ได้แอบยิ้มจนมุมปาก แล้วคิดอยู่ในใจว่า
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
เจ้านั่น ชอบลูกท้ออย่างนั้นหรอ ชอบกินลูกท้อ ได้แค่จะเก็บให้เจ้าทุกวันเลย ดอกทับทิมด้วย
หวินลู้เจีย พระเอกย ห
ผู้เช่า ไป เก็บลูกท้อมาให้ข้า สัก 1 ตะกร้า แล้วก็ เก็บดอกทับทิมให้ข้าด้วย แล้วเจ้านำมาให้ข้าเย็นนี้ข้ากลับมา ข้าจะเอาของชิ้นพวกนี้ไปมอบให้กับคุณชาย อันด้วยตัวเอง
หมิงหยาง องครักษ์ หวินเจีย
ได้พยัคฆาองค์รัชทายาทกระหม่อมน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะ
Comments