1 จุดเริ่มต้นแห่งดวงดาว

ในคืนที่ดวงดาวเรียงตัวอย่างประหลาด

โลกดูนิ่งเงียบ ทว่าท้องฟ้ากลับซ่อนเร้นความลับเก่าแก่ที่ยิ่งใหญ่ ดวงดาวสิบสองดวงที่ส่องสว่างบนฟากฟ้าไม่ได้เป็นเพียงแค่แสงสว่างธรรมดา แต่แต่ละดวงแทนสัญลักษณ์แห่งจักรราศี พลังของพวกเขาเชื่อมโยงกับชะตากรรมของมนุษย์ทั้งปวง

แสงจากดาวในยามราตรีนี้สว่างไสวเป็นพิเศษในคืนนั้น ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบเบาบางก็ดังก้องขึ้นในสายลม "มันเริ่มขึ้นแล้ว..." เสียงที่ไม่มีใครสามารถได้ยินยกเว้นเพียงคนเดียว ผู้ถูกเลือกให้เป็นสื่อกลางแห่งโชคชะตา

โซริน่า เด็กสาวธรรมดาเธอมีรูปร่างสูงโปร่งและสง่างาม แฝงความอ่อนโยนแต่แข็งแกร่ง ผิวของเธอระยิบระยับ     สีขาวผ่องราวกับแสงจันทร์ ดวงตาสีฟ้าส่องประกาย ผมของเธอดำสนิท ราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนไร้แสงจันทร์ เส้นผมเรียบลื่นและเป็นประกายเหมือนแพรไหม สยายลงมาตามแผ่นหลังราวกับเงามืดที่ลึกลับและเย้ายวน เสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นชุดเรียบง่าย เสื้อแขนยาวคอสูงและกระโปรงยาวถึงข้อเท้า เนื้อผ้าหนาและไม่มีลวดลายแต่กลับเสริมให้เธอดูมีเสน่ห์และแตกต่างอย่างน่าหลงใหล

โซริน่า เธอไม่รู้เลยว่าชีวิตของเธอกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล สายลมที่แสนเงียบสงบกลับทำให้เธอรู้สึกอึดอัด คล้ายมีอะไรบางอย่างกำลังเฝ้ามองอยู่ ดวงตาของเธอมองขึ้นไปยังท้องฟ้า และหัวใจของเธอเต้นแรงผิดปกติ

เธอไม่รู้ว่าความลับที่ถูกซ่อนเร้นกำลังจะถูกเปิดเผย และเธอเองคือหนึ่งในผู้ที่เกี่ยวข้องกับพลังจักรราศีอันทรงอำนาจ

“ทำไมคืนนี้รู้สึกแปลกๆ” โซริน่าพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ความมืดที่มาพร้อมกับลมแรงจะห่อหุ้มรอบตัวเธอ

เสียงหนึ่งกระซิบข้างหู “พลังของเจ้าถูกปลุกขึ้นแล้ว...”

เธอสะดุ้ง หันไปมองรอบๆ แต่ไม่มีใครอยู่ในความมืดนั้นนอกจากเธอ เสียงนั้นไม่ได้เป็นเพียงความคิดของเธอเอง ความรู้สึกบางอย่างลึกลงไปในตัวเธอบอกว่า คืนนี้ไม่เหมือนกับคืนไหนๆ ที่เธอเคยรู้จัก

ทันใดนั้น ความมืดที่ล้อมรอบโซริน่าก็เริ่มเคลื่อนไหว ราวกับว่ามีสิ่งมีชีวิตบางอย่างแฝงตัวอยู่ในเงาทึบ เสียงกระซิบที่ก้องในหูเธอค่อยๆ ดังขึ้น “เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก... หน้าที่ของเจ้ารออยู่...” เสียงนั้นฟังดูคล้ายกับเป็นคำสั่งมากกว่าคำเตือน

หัวใจของโซริน่าเต้นแรงขึ้น แต่แทนที่จะหวาดกลัว เธอกลับรู้สึกถึงพลังที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนกำลังตื่นขึ้นในตัวเธอ ดวงตาของเธอหันกลับไปมองท้องฟ้า ดวงดาวทั้งสิบสองดวงยังคงส่องประกายเจิดจ้า แต่ในขณะเดียวกัน ความทรงจำในฝันอันเลือนรางก็ถาโถมเข้ามาในจิตใจของเธออีกครั้ง

“เทพแห่งดวงดาว...” เธอพึมพำอย่างสับสน ภาพในอดีตที่เธอเป็นผู้สร้าง 12 ดวงดาวนั้นยังคงไม่ชัดเจน แต่เธอสัมผัสได้ถึงความรับผิดชอบบางอย่างที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะเข้าใจ

โซริน่าก้าวเดินไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว ดวงดาวบนท้องฟ้าดูเหมือนจะชี้นำทางให้เธอ พื้นดินใต้เท้าของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะได้รู้ตัว แสงเจิดจ้าจากดวงดาวดวงหนึ่งพุ่งตรงลงมายังเธอ มันไม่ใช่แค่แสงธรรมดา แต่มาพร้อมกับพลังที่เธอจำได้ในทันที  พลังแห่งการสร้างและการทำลาย

“เจ้าเคยเป็นผู้สร้าง... และเจ้าจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เจ้าสร้าง” เสียงกระซิบนั้นก้องกังวานในหัวของเธอ โซริน่ารู้สึกถึงพลังจักรวาลที่ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายเธอ มันหนักอึ้ง ราวกับว่าชะตากรรมของทั้งโลกกำลังถ่วงลงบนบ่าของเธอ

“แต่ข้า... ข้าเป็นแค่คนธรรมดา” เธอปฏิเสธ แต่ในใจลึกๆ เธอรู้ว่าคำพูดนี้ไม่จริง สิ่งที่ฝังอยู่ในตัวเธอนั้นมีพลังมากเกินกว่าที่จะปฏิเสธได้

"ชะตากรรมของทั้ง 12 ดวงดาวนั้นอยู่ในมือของเจ้า" เสียงนั้นกระซิบอีกครั้ง "พวกเขาถูกส่งมายังโลกนี้เพื่อรอคอยเจ้า พวกเขาจะเป็นผู้ปกป้องหรือผู้ทำลาย ขึ้นอยู่กับเจ้าเพียงผู้เดียว"

โซริน่าหลับตาลง รับรู้ถึงความหนักอึ้งของสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ลึกลงไปในหัวใจ เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถหนีจากชะตากรรมนี้ได้

"ข้าจะทำหน้าที่ของข้า... แม้ข้าจะไม่รู้ว่าสิ่งที่รออยู่ข้างหน้าคืออะไร"

เช้าวันรุ่งขึ้น โซริน่าตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกใหม่ที่ชัดเจนในใจ มันคือความมุ่งมั่นที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ช่วงเวลาในคืนที่ดวงดาวเรียงตัวทำให้เธอเริ่มมองโลกในมุมที่ต่างออกไป ขณะเก็บดอกไม้สำหรับขาย เธอพยายามปลดปล่อยความกังวลที่มีจากเมื่อคืน และยิ้มให้กับผู้คนที่เดินผ่านมา

“สวัสดีค่ะ!” โซริน่าร้องทักด้วยเสียงสดใส ขณะที่เธอขายดอกไม้ให้กับลูกค้า แต่ภายในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและคำถามมากมาย “พลังนั้นหมายถึงอะไร? ฉันจะต้องทำอะไร?”

ขณะที่เธอเดินไปตามถนนที่คุ้นเคย จู่ๆ เธอก็เห็นเด็กชายคนเดิมที่เธอเคยให้เงินเมื่อวานนี้ เขายังนั่งอยู่ในมุมเดิม เสียงสะอื้นเบาๆ ดังมาจากริมถนน โซริน่าหยุดเดินและเดินเข้าไปหาเขา “นายเป็นยังไงบ้าง?” เธอถามด้วยความห่วงใย

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมอง เผยให้เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก “ผมหิวมาก... เงินที่ได้จากเมื่อวาน ผมถูกคนอื่นแย่งไป”

โซริน่ารู้สึกเจ็บปวดในใจ ขณะที่เธอควักเงินบางส่วนที่เหลืออยู่ในกระเป๋า “นี่... เอาไปซื้ออาหารนะ” เธอยิ้มให้กับเขาอย่างอ่อนโยน

“แต่... นี่คือเงินของพี่!” เขาพูดด้วยเสียงสั่น เธอเห็นความขัดแย้งในดวงตาของเด็กชาย

“ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ ” โซริน่าตอบอย่างมุ่งมั่น “ข้าเชื่อว่าอนาคตของพวกเราจะดีขึ้น” เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นมีความหมายลึกซึ้งในใจของเธอเอง

ขณะที่โซริน่าเดินออกจากตลาด เธอยังคงรู้สึกถึงพลังที่ไม่รู้จักในตัวเอง ผสานกับความรู้สึกที่อาจเปลี่ยนแปลงโลกได้ในอนาคต ความคิดเกี่ยวกับชายที่เธอชนเมื่อวานแวบเข้ามาในใจอีกครั้ง เขาคือใคร? ทำไมเขาถึงดูแตกต่างจากคนทั่วไป? สายตาของเขาเย็นชาราวกับถูกปกคลุมด้วยความลึกลับ ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ อยู่ในใจ

ขณะที่เธอเดินกลับบ้าน เสียงพวกเด็กๆ ที่เล่นกันในตลาดทำให้เธอหยุดชะงัก เธอเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่ากำลังวิ่งไล่จับลูกบอลสีแดง รอยยิ้มของเธอทำให้โซริน่ารู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา ทั้งที่ชีวิตของเธอมีแต่ความยากลำบาก แต่เธอก็ยังมีความหวังเล็กน้อยในใจ

“ถ้าข้าสามารถทำให้คนอื่นมีความสุขได้สักนิด... ข้าจะทำ” เธอพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินต่อไป

เมื่อถึงบ้าน โซริน่าเริ่มถูบ้านอย่างตั้งใจ ทบทวนทุกสิ่งที่เธอได้เรียนรู้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ในใจของเธอกลับยังมีคำถามมากมาย เธอจึงจดบันทึกความคิดของตัวเองลงในสมุดเล่มเล็ก ๆ ที่เธอใช้เขียนความรู้เกี่ยวกับดอกไม้

ขณะนั้นเอง เสียงกระซิบจากเมื่อคืนยังคงดังก้องในหูของเธอ “เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก...”

เธอหยุดชะงักและลุกขึ้นไปที่หน้าต่าง มองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่มีดาวส่องแสงเต็มฟ้าอย่างสวยงาม รู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากดวงดาวที่เรียงตัวกันอย่างแปลกประหลาด

“พวกเจ้าจะต้องการอะไรจากข้า?” โซริน่าพูดกับตัวเอง ในขณะที่สายลมพัดผ่านหน้าต่าง ทำให้ผมของเธอปลิวไปตามแรงลม

เมื่อโซริน่ากำลังเตรียมขายดอกไม้ในสำหรับวันพรุ่งนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างกระทันหัน เธอรีบเดินไปเปิดประตู และพบกับชายหนุ่มผู้หนึ่งที่มีนัยน์ตาสีแดงและผมบลอนด์ เขาแต่งตัวเรียบหรูเหมือนอยู่ในตระกูลขุนนาง แสดงให้เห็นถึงสถานะทางสังคมที่แตกต่างจากเธอ

“ขอโทษที่มารบกวนในยามดึก” เขากล่าวเสียงต่ำ แต่ในน้ำเสียงของเขากลับแฝงไปด้วยความเร่งรีบ “แต่ข้าต้องการซื้อดอกไม้”

โซริน่าเฝ้ามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าในความมืดของค่ำคืนที่เงียบสงบ ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นเมื่อวานที่ตลาดตอนโซริน่าเดินชนเขา มีรูปลักษณ์ที่ไม่อาจมองข้าม เขาสูงสง่าด้วยรูปร่างที่เรียบหรู มีนัยน์ตาสีแดงราวกับเปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงเมื่อโดนแสงจันทร์ เขาเป็นคนที่ดูมีอำนาจและมีเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน เส้นผมสีบลอนด์สว่างเป็นประกายดั่งทองคำ สะท้อนแสงสว่างอย่างนุ่มนวล ขณะเคลื่อนไหว ดูเหมือนทุกย่างก้าวของเขาจะมีความมั่นใจและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

แต่ความสงสัยแทรกซึมอยู่ในจิตใจของเธอ เขาคือใคร? และทำไมถึงรู้จักบ้านของเธอ? เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่ามีใครจะรู้ว่ามีดอกไม้ขายอยู่ที่นี่ สถานที่ที่ห่างไกลจากผู้คนและเสียงหัวเราะของตลาดทั่วไป

ในค่ำคืนที่เงียบสงบ แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างทำให้เกิดเงาและแสงที่สลับซับซ้อนในห้องเล็ก ๆ ของเธอ เสียงนกร้องขับขานและลมพัดเบา ๆ ราวกับว่าทุกอย่างกำลังตั้งตารอสิ่งที่ไม่คาดฝันจะเกิดขึ้น เมื่อมองไปที่ชายหนุ่ม เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นและกลัวในเวลาเดียวกัน

“ท่านรู้จักบ้านของข้าได้อย่างไร?” เธอถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ แต่เสียงของเธอแฝงไปด้วยความมั่นใจที่พยายามจะสื่อสาร

เมื่อเขาเริ่มเข้ามาใกล้ โซริน่าก็ค่อยๆเดินถอยหลังออกไป โซริน่ารู้สึกถึงความอบอุ่นของดอกไม้ที่เธอถืออยู่ในมือ แต่ความรู้สึกนั้นก็ถูกทำลายลงด้วยความกังวล เธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ความรู้สึกที่เขาแสดงออกทำให้เธอสงสัยว่าเขามีเจตนาร้ายหรือไม่

ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามเธอทันที แต่กลับก้มมองไปที่ดอกไม้ในกระถางด้วยความสนใจ “ดอกไม้ที่นี่ดูสดใสและสวยงามมาก” เขาชมเชย ก่อนที่จะยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ข้าชอบดอกกุหลาบขาวและดอกลิลลี่มากที่สุด”

“ขอบคุณ..” โซริน่าตอบ แต่ความสงสัยในใจยังไม่หายไป “แต่ท่านไม่เคยเห็นบ้านของข้ามาก่อน ทำไมถึงมาที่นี่? ”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากดอกไม้และมองตรงไปที่โซริน่า ดวงตาของเขาสีแดงน่าเกรงขาม  “ก็เพราะว่าข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้าจากเพื่อนข้าที่เคยมาเยือนที่นี่” เขาพูดเสียงนุ่ม “เขาบอกว่าเจ้ามีดอกไม้ที่สวยงามและหายาก ซึ่งมันทำให้ข้าต้องการมาที่นี่”

โซริน่ารู้สึกคล้อยตามกับคำพูดของเขา แต่ในใจยังเต็มไปด้วยข้อสงสัย “เพื่อนของคุณ? เขาคือใคร?”

ชายหนุ่มยิ้มกว้างขึ้น “เขาชื่อเอเดรียน เขาเป็นคนที่มีรสนิยมดีมาก และเขามักจะช่วยและสนับสนุนการค้าขายของชาวบ้านทั่วไป”

“เอเดรียน…” โซริน่าทบทวนชื่อในใจ เธอเคยได้ยินชื่อเขาผ่านการสนทนาของผู้คนในตลาด แต่ไม่เคยได้พบตัวจริง

“ข้าต้องการให้เจ้าจัดดอกไม้ที่ดีที่สุดไว้สำหรับงานในวันพรุ่งนี้” ชายหนุ่มพูดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง “มันจะเป็นโอกาสพิเศษสำหรับข้า”

“โอกาสพิเศษ?” โซริน่าสงสัยในความหมายของคำพูดนั้น แต่โซริน่ากลับรู้สึกว่ามันซ่อนเร้นด้วยบางสิ่งบางอย่าง 

“ถ้าท่านต้องการดอกไม้ในวันพรุ่งนี้ ข้าจะทำให้ดีที่สุด แต่ต้องมั่นใจว่าท่านจะมา”

ชายหนุ่มยิ้มให้เธออีกครั้ง “แน่นอน ข้าจะมาที่น้ำพุในตลาดเวลาเที่ยงพอดี”

เมื่อชายหนุ่มเดินจากไป โซริน่ารู้สึกสับสน เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็มีความกังวลเกี่ยวกับความตั้งใจที่แท้จริงของเขา “เขาคือใครกันแน่?” เธอคิดในใจ ขณะที่สายตาของเธอจ้องมองไปที่ดอกไม้ในกระถาง ซึ่งสื่อถึงความลับที่รอให้เปิดเผยในวันพรุ่งนี้

ในวันถัดมา เมื่อถึงเวลาเที่ยง โซริน่าตั้งใจจัดดอกไม้หลายชนิดที่ดีที่สุด เธอนึกถึงคำพูดของชายหนุ่ม และหวังว่าการพบกันครั้งนี้จะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในชีวิตของเธอ แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกว่ามีอะไรซ่อนอยู่ภายในตัวเขาก็ทำให้เธอไม่อาจผ่อนคลายได้

เมื่อถึงเวลา น้ำพุในใจกลางตลาดน้ำกระจ่างใส แสงแดดส่องผ่านทำให้บริเวณนั้นดูมีชีวิตชีวา แต่โซริน่ายังลังเลที่จะก้าวไปข้างหน้า เธอไม่แน่ใจว่าจะเจอเขาอีกหรือไม่ และหากเจอ เขาจะมีอะไรบอกกับเธออีกหรือเปล่า

ขณะที่เธอรอ ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้น เขาเดินเข้ามาอย่างมั่นใจและยิ้มให้เธอ ราวกับว่าเขาได้เตรียมตัวสำหรับการพบกันนี้มาอย่างดี “ข้ามาเอาดอกไม้!” เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดัง 

“ท่านมาทันเวลา” เธอตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ ขณะที่ยื่นดอกไม้ให้เขา “นี่คือดอกไม้ที่ท่านขอ”

เขายิ้มกว้างขึ้นและรับดอกไม้จากมือเธอ “ขอบคุณมาก” เขากล่าวและมองดอกไม้ในมือด้วยความพึงพอใจ “แต่เจ้าไม่รู้หรอกว่าดอกไม้เหล่านี้มีความหมายสำหรับข้าอย่างไร”

“ความหมาย?” โซริน่าถามอย่างสนใจ

“ใช่ มันมีความหมายลึกซึ้งเกี่ยวกับความรักและความหวัง” เขากล่าว 

ชายหนุ่มมองดอกไม้ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เขายิ้มให้โซริน่า ก่อนจะกล่าวต่อ “ เจ้าพอจะว่างมาเดินเล่นในตลาดกับข้าไหม? ข้าอยากจะตอบแทนเจ้าที่มอบดอกไม้สวยงามพวกนี้ให้กับข้า”

โซริน่ารู้สึกถึงความตึงเครียดในอกของเธอ เธออยากจะปฏิเสธ แต่ลึก ๆ ก็รู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทานได้ “แต่… ข้าไม่แน่ใจ…”

“ ได้โปรด...ข้าไม่ค่อยรู้จักตลาดที่นี่ดีนัก และเจ้าเป็นคนที่มีความรู้เกี่ยวกับดอกไม้และสิ่งต่าง ๆ อย่างมาก ข้าต้องการให้เจ้าพาไปดูของสวย ๆ งาม ๆ และสัมผัสบรรยากาศที่นี่” ชายหนุ่มเอ่ยขอร้อง ดวงตาสีแดงของเขาสะท้อนแสงอ่อนๆ จากน้ำพุอย่างลึกลับ โซริน่ารู้สึกถึงแรงดึงดูดแปลกๆ ที่ทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ สุดท้ายเธอจึงพยักหน้าเบาๆ “ก็ได้ ข้าจะไปกับท่าน”

เขายิ้มอย่างพึงพอใจแล้วเริ่มเดินนำเธอเข้าสู่ตรอกแคบๆ ในตลาด เส้นทางนี้เต็มไปด้วยร้านค้าที่ดูเก่าแก่และลึกลับจนโซริน่าไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน ขณะเธอกำลังเดินตามอยู่เงียบๆ ความรู้สึกกังวลเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นในใจ

ในที่สุด โซริน่าก็ตัดสินใจเดินไปกับเขา โดยไม่อาจหักห้ามความรู้สึกที่ผสมผสานกันอยู่ในใจได้ พวกเขาเดินไปตามตรอกซอกซอยของตลาดที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการค้า ที่แสดงถึงชีวิตชีวาและสีสันของผู้คน

“ข้าชื่ออัลเฟรด แวนเดอเรน” เขาแนะนำตัวเมื่อทั้งสองหยุดพักที่ร้านขายผลไม้สด “เจ้าล่ะ?”

“โซริน่า” เธอตอบด้วยเสียงเบา แต่ยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น “โซริน่า เฮย์ส”

“โซริน่า เฮย์ส… ชื่อนี้ไพเราะมาก” อัลเฟรดชมเชย “แล้วเจ้ามาจากที่ไหน? ข้ารู้สึกเหมือนเคยได้ยินชื่อของเจ้ามาก่อน”

“ข้าอยู่ที่นี่  แล้ว… ท่านมาจากตระกูลขุนนางใช่ไหม?” โซริน่าถามอย่างอยากรู้

“ใช่” เขาตอบโดยไม่ลังเล “ข้ายังเป็นพ่อค้าด้วยล่ะ ”  “ว่าแต่.. เจ้าขายดอกไม้มานานรึยัง? ”

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จู่ ๆ ชายหนุ่มปริศนาคนหนึ่งที่สวมผ้าคลุมไว้ทั่วทั้งตัวก็วิ่งเข้ามา เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและจับแขนของโซริน่าอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ไปกับข้า!” เสียงของเขาแฝงความเร่งรีบและแรงกดดัน

“ปล่อยข้า!” โซริน่าตะโกนออกมา ขณะที่ชายหนุ่มปริศนาใช้แรงดึงเธอออกจากอัลเฟรด

“โซริน่า!” อัลเฟรดตะโกนและพยายามวิ่งตาม แต่พวกเขาก็หายตัวไปในตรอกแคบอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าโลกได้กลืนกินพวกเขาไป

เขาหยุดในกลางตลาด เหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผาก ขณะที่หัวใจของเขาเต้นแรง “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึงจับเธอไป?”

อัลเฟรดไม่สามารถยืนอยู่เฉยได้ เขารีบวิ่งตามในทิศทางที่ชายปริศนาหายไป รู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกและความกังวลที่ไหลเข้ามาในใจ เมื่อถึงตรอกนั้น เขากลับไม่พบใครอีกเลย เสียงของตลาดรอบตัวเขาเริ่มแผ่วเบาและดูเหมือนจะหายไปในความเงียบ

“โซริน่า!” เขาตะโกนอีกครั้งด้วยความหวาดหวั่น แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ

อัลเฟรดยืนอยู่ในความมืดที่ปกคลุมพื้นที่นั้น ตระหนักว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป เขาไม่รู้จักโซริน่ามากนัก แต่รู้ว่าเขาไม่อาจปล่อยเธอให้เผชิญกับอันตรายเพียงลำพัง

"ทำไมเขาถึงจับเธอไป?" คำถามวนเวียนในหัวของอัลเฟรดไม่หยุด เขาเพิ่งรู้จักโซริน่าไม่นาน แต่ทุกอย่างในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้กลับทำให้เขารู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ไม่อาจอธิบายได้ ความรู้สึกที่เหมือนบางอย่างถูกดึงออกจากชีวิตของเขา ราวกับว่าโซริน่าเป็นกุญแจสำคัญของบางสิ่งที่สำคัญมากกว่าที่เขาจะรับรู้ได้

การเดินทางเพียงเล็กน้อยในตลาดที่เคยสดใส กลับกลายเป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและอันตราย 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***