นิยายเนื่องนี้ ผมไม่ขอมีส่วนร่วม
ถ้ากูได้ออกข่าวทำไง
พีช(นอ.)
แจ๊บๆ //นั่งบนโซฟา+จกป๊อบคอนใส่ปาก
พีช(นอ.)
โห //เหม่อ+จ้องทรท.
ภายในห้องมืดสลัว จอภาพขนาดใหญ่ฉายแสงหลากสีของภาพการแสดงละคร และเหล่านักแสดงรับบทบาทต่างๆ เนื้อเรื่องแอ๊คชั่นบู๊ระห่ำเร้าใจ รวมทั้งเรื่องราวฉากความรักสุดซึ้ง
ชายหนุ่มอ้าปากค้างทั้งที่ยังเคี้ยวป๊อบคอนไม่หมด จดจ่อจ้องหน้าจอนิ่ง ชนิดที่ว่าสามารถเอาหน้าเข้าไปแนบจอได้ก็คงทำไปแล้ว
พีช(นอ.)
แจ๊บๆ //เคี้ยวช้าแบบโสลว์โมชั่น
ตัวเอกฝ่ายชาย: ผมบอกให้คุณไปรอในห้องไง! ทำไมคุณถึงยังไม่รีบไปอีก!
ตัวเอกฝ่ายหญิง: ฉันเป็นห่วงคุณ ฉันจะไม่ปล่อยให้คนที่ฉันรักต้องตายไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ!
ตัวเอกฝ่ายชาย: แต่คุณต้องไปอยู่กับลูกข้างในนั้น //หันไปมองข้างหลัง
เหล่าซอมบี้ต่างพยายามจะบุกเข้าไปภายใน เมื่อเห็นเหยื่อพวกมันต่างระริกระนี้อยากเข้าไป ด้วยแผ่นไม้ที่กั้นเอาไว้นั้นไม่มีทางเอาอยู่ มันจึงพังลงในไม่มีนาที
ตัวเอกฝ่ายชาย: แม่งเอ้ย! //จับแขนตัวเอกฝ่ายหญิงออกวิ่ง
ตัวเอกฝ่ายหญิง: เร็วเข้า! มันกำลังใกล้เข้ามาแล้ว!!
ทั้งคู่วิ่งหนีซอมบี้ แผนการใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อนั้นได้ผลแบบที่ไม่ต้องใช้แผนอื่นให้ปวดสมอง
พีช(นอ.)
โธ่ มึงเองหรอวะไอ้เว กูตกใจหมด //หันไปมอง
พีช(นอ.)
ทำอะไรไม่ให้ซุ่มให้เสียงเวลาคนอื่นอยู่ในที่มืด ถ้ากูได้ออกข่าวทำไง
เวกัส(พอ.)
นี่พึ่งจะบ่ายสอง มึงจะอยู่ในที่มืดๆอะไรขนาดนั้นวะ ทำตัวอย่างกับค้างคาวกลางคืน //กอดอก+มอง
พีช(นอ.)
แหม แล้วมึงจะให้กูทำไร? //เลิกคิ้ว
พีช(นอ.)
แค่กระดิกนิ้วเงินก็เข้ามือกูแล้วเหอะ ต่อใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด
พีช(นอ.)
(จะเกาะพ่อแม่กินตลอดไป อีกอย่างไอ้เจ้าของร่างนี้มันก็เป็นถึงเจ้าของโรงงานตั้งสองแห่ง)
พีช(นอ.)
(จะว่าไป กูก็เข้าก็มาอยู่ในร่างนี้ได้เป็นอาทิตย์ละ ชีวิตก่อนรันทดนัก ชีวิตนี้โคตรสบาย)
เวกัส(พอ.)
ครับๆ พ่อคนรวย //เบะปาก+กลอกตามองบน
พีช(นอ.)
(พูดอย่างกับกับมึงไม่รวยงั้นแหละ //เบะปากในใจ)
พีช(นอ.)
เออ แล้วดูตัวเป็นไงมั่งวะ น้องทัชน่ารักป่ะ
พีช(นอ.)
กูจะรู้ไหมล่ะเพื่อน กูยังไม่เคยเห็นน้องเค้าตัวเป็นๆเลยด้วยซ้ำ
พีช(นอ.)
แต่ในรูปน้องเขาน่ารักดี มึงไม่คิดงั้น?
พีช(นอ.)
ขอบคุณมากสำหรับคำตอบที่โคตรมีประโยชน์
เวกัส(พอ.)
เฮ้อ //เดินไปนั่งข้างพีช
ไอ้เหี้ยนี่แม่งเกย์!!
มาตอนแรกก็ดูหนังกับน้องไปก่อนนะคะ555
Comments