นิยายเนื่องนี้ ผมไม่ขอมีส่วนร่วม
ถ้ากูได้ออกข่าวทำไง
พีช(นอ.)
แจ๊บๆ //นั่งบนโซฟา+จกป๊อบคอนใส่ปาก
พีช(นอ.)
โห //เหม่อ+จ้องทรท.
ภายในห้องมืดสลัว จอภาพขนาดใหญ่ฉายแสงหลากสีของภาพการแสดงละคร และเหล่านักแสดงรับบทบาทต่างๆ เนื้อเรื่องแอ๊คชั่นบู๊ระห่ำเร้าใจ รวมทั้งเรื่องราวฉากความรักสุดซึ้ง
ชายหนุ่มอ้าปากค้างทั้งที่ยังเคี้ยวป๊อบคอนไม่หมด จดจ่อจ้องหน้าจอนิ่ง ชนิดที่ว่าสามารถเอาหน้าเข้าไปแนบจอได้ก็คงทำไปแล้ว
พีช(นอ.)
แจ๊บๆ //เคี้ยวช้าแบบโสลว์โมชั่น
ตัวเอกฝ่ายชาย: ผมบอกให้คุณไปรอในห้องไง! ทำไมคุณถึงยังไม่รีบไปอีก!
ตัวเอกฝ่ายหญิง: ฉันเป็นห่วงคุณ ฉันจะไม่ปล่อยให้คนที่ฉันรักต้องตายไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ!
ตัวเอกฝ่ายชาย: แต่คุณต้องไปอยู่กับลูกข้างในนั้น //หันไปมองข้างหลัง
เหล่าซอมบี้ต่างพยายามจะบุกเข้าไปภายใน เมื่อเห็นเหยื่อพวกมันต่างระริกระนี้อยากเข้าไป ด้วยแผ่นไม้ที่กั้นเอาไว้นั้นไม่มีทางเอาอยู่ มันจึงพังลงในไม่มีนาที
ตัวเอกฝ่ายชาย: แม่งเอ้ย! //จับแขนตัวเอกฝ่ายหญิงออกวิ่ง
ตัวเอกฝ่ายหญิง: เร็วเข้า! มันกำลังใกล้เข้ามาแล้ว!!
ทั้งคู่วิ่งหนีซอมบี้ แผนการใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อนั้นได้ผลแบบที่ไม่ต้องใช้แผนอื่นให้ปวดสมอง
พีช(นอ.)
โธ่ มึงเองหรอวะไอ้เว กูตกใจหมด //หันไปมอง
พีช(นอ.)
ทำอะไรไม่ให้ซุ่มให้เสียงเวลาคนอื่นอยู่ในที่มืด ถ้ากูได้ออกข่าวทำไง
เวกัส(พอ.)
นี่พึ่งจะบ่ายสอง มึงจะอยู่ในที่มืดๆอะไรขนาดนั้นวะ ทำตัวอย่างกับค้างคาวกลางคืน //กอดอก+มอง
พีช(นอ.)
แหม แล้วมึงจะให้กูทำไร? //เลิกคิ้ว
พีช(นอ.)
แค่กระดิกนิ้วเงินก็เข้ามือกูแล้วเหอะ ต่อใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด
พีช(นอ.)
(จะเกาะพ่อแม่กินตลอดไป อีกอย่างไอ้เจ้าของร่างนี้มันก็เป็นถึงเจ้าของโรงงานตั้งสองแห่ง)
พีช(นอ.)
(จะว่าไป กูก็เข้าก็มาอยู่ในร่างนี้ได้เป็นอาทิตย์ละ ชีวิตก่อนรันทดนัก ชีวิตนี้โคตรสบาย)
เวกัส(พอ.)
ครับๆ พ่อคนรวย //เบะปาก+กลอกตามองบน
พีช(นอ.)
(พูดอย่างกับกับมึงไม่รวยงั้นแหละ //เบะปากในใจ)
พีช(นอ.)
เออ แล้วดูตัวเป็นไงมั่งวะ น้องทัชน่ารักป่ะ
พีช(นอ.)
กูจะรู้ไหมล่ะเพื่อน กูยังไม่เคยเห็นน้องเค้าตัวเป็นๆเลยด้วยซ้ำ
พีช(นอ.)
แต่ในรูปน้องเขาน่ารักดี มึงไม่คิดงั้น?
พีช(นอ.)
ขอบคุณมากสำหรับคำตอบที่โคตรมีประโยชน์
เวกัส(พอ.)
เฮ้อ //เดินไปนั่งข้างพีช
ไอ้เหี้ยนี่แม่งเกย์!!
มาตอนแรกก็ดูหนังกับน้องไปก่อนนะคะ555
ยังไงซะกูก็อยู่ตรงนี้ตลอด
ชีวิตก่อนเป็นแค่เด็กไร้ที่พึ่ง ต้องอาศัยตัวเองใช้ชีวิตรอดไปวันๆ จนกระทั่งในวันนั้น วันที่ฝนโปรยปราย กลิ่นดินและถนนอับชื้นอบอวนทั่วทุกแห่ง
เพียงแค่ไปยืนเล่นกับแมวข้างถนน อยู่ดีไม่ว่าดีรถยนต์ที่ขับเกิน 90 กม.ต่อชม.แน่ๆ และดูท่าว่าจะเมาแล้วขับสุดท้ายก็หลับในเหยียบคันเร่งไม่รู้ตัว
เหตุการณ์นั้นทำให้พีชคนดีสู้ชีวิตคนเดิมได้รับบัตรเชิญมรณะมาสู่ต่างโลกหรือก็คือนิยายที่ตัวเองอ่าน
นวนิยายbl (แนวmpreg)ยอดฮิตเรื่อง อย่าเย็นชานักได้ไหมท่านประธาน เรื่องราวของนายเอกผู้ร่าเริงควบคู่กับพระเอกสายโบ้ ส่วนรายละเอียดเขาขี้เกียจเล่า
เอาเป็นว่าตัวพีชที่ทั้งชื่อและนามสกุลแม้แต่วันเกิดก็เหมือนกันเป๊ะดั่งก๊อบวางกับตัวละครเพื่อนพระเอกเลยถูกดูดเข้ามาสวมร่างนี้แบบงงๆ จบ
พีช(นอ.)
(ดีนะที่กูอ่านจบ)
พีช(นอ.)
(อย่างน้อยชีวิตกูก็ยังอยู่ เพราะพระรองขิตแทนพระนย ทำเอาหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเลยกู)
เวกัส(พอ.)
ช...พี..พีช! พีช!! //ตะโกนข้างหู
พีช(นอ.)
เหี้ย! มึงจะตะโกนใส่หูกูเพื่อ!? //ปิดหู
เวกัส(พอ.)
กูเรียกมึงรอบที่ร้อยละ มึงเหม่อไรอยู่วะ
พีช(นอ.)
ก็- เปล่า กูก็แค่คิดไร้สาระของกูเหมือนทุกทีนั่นแหละ
เวกัส(พอ.)
อ่า..//ชะงักเล็กน้อย
เวกัส(พอ.)
ก็จริง กูไม่น่าถามเลย
พีช(นอ.)
นี่ ถ้ามึงเคนียดเรื่องอะไรมึงก็ระบายให้กูฟังได้ //แตะไหล่อีกฝ่าย
พีช(นอ.)
มึงเล่นเงียบแบบนี้ทำเอาขนตูดกูลุกซู่เลยว่ะ
เวกัส(พอ.)
ตลก //หลุดยิ้ม+กระแอมไอ
เวกัส(พอ.)
กูว่า..กูไม่ค่อยถูกชะตากับน้องเขาเลยว่ะ
เวกัส(พอ.)
คือเค้าก็น่ารักนะ
เวกัส(พอ.)
กูรู้สึกว่าถ้าหากกูได้อยู่กับน้องจริงๆแล้วมันจะต้องมีแต่เรื่องที่ทำให้น้องเค้าเสียใจ
เวกัส(พอ.)
มันแบบ กูก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง
พีช(นอ.)
เพื่อนกูเป็นคนดี คิดถึงอื่นเป็น!? //ปิดปาก+ท่าทางเหลือเชื่อ
พีช(นอ.)
อืม ถ้าถามกู กูก็แค่คิดว่ามึงยังไม่ลองเลยมึงจะแน่ใจได้ยังไง
พีช(นอ.)
(ถึงในนิยายมึงจะเลวระยำสุดๆเลยก็เถอะ)
พีช(นอ.)
ถ้าหากว่ามึงทำตัวแย่เกินเยียวแบบหมาไม่แดกแม้แต่ควายก็หันหนี มึงก็ค่อยถอยห่าง
พีช(นอ.)
แต่ตอนนี้พ่อแม่ของมึงเป็นห่วง กลัวว่ามึงจะไม่มีเมียกับเขาไง
พีช(นอ.)
ยังไงซะกูก็อยู่ตรงนี้ตลอด มึงสามารถกลับมาตั้งหลักได้เสมอนะเว่ย //ตบหลัง
พีช(นอ.)
โอ้ย! //ลูบหัวตัวเอง
เวกัส(พอ.)
พูดอะไรน่าขนลุก หึ //ยิ้มอ่อน
เวกัส(พอ.)
ขอบคุณ ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตกูยังเหลือคนดีแบบมึงอยู่เป็นเพื่อนว่ะ
เวกัส(พอ.)
นึกว่าจะทำเป็นแค่นอนกระดิกเท้าไม่ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันจนลืมภาษามนุษย์
เวกัส(พอ.)
อั่ก! //หัวเกือบทิ่ม
พีช(นอ.)
เอาคืนที่เขกหัวกู
พีช(นอ.)
อีกอย่างกูแค่ไม่ชอบข้างนอก กูไม่ได้ขี้เกียจขนาดนั้นโว้ยยย!
สมกับเป็นไอ้หมาโบ้
พีช(นอ.)
(รู้ไหมว่าโซฟาหนึ่งตัวกับคนสองคน มันอยู่ด้วยกันได้นะ)
พีช(นอ.)
(แต่มึงมาเบียดกูแบบนี้มันไม่ด้ายยย)
พีช(นอ.)
อย่า..//ดันหัวอีกฝ่าย
พีช(นอ.)
อย่าเบียดกูดิ้ โซฟาก็ตั้งกว้างไอ้เวรนี่
เวกัส(พอ.)
กูกำลังเศร้าอยู่นะ ร่างกายต้องการความอบอุ่นและคนปลอบไง
เวกัส(พอ.)
ใจมึงจะปล่อยให้เพื่อนต้องทนทุกข์ทรมานได้ลงคอหรอวะ //อ้อน+ส่งสายตานสส.
พีช(นอ.)
ก็เหี้ยละ แค่ดูตัวมึงจะเศร้าไรนักหนา
เวกัส(พอ.)
ก็กูไม่ได้ชอบ ถ้าอนาคตกูได้หมั้นกับน้องเขาอะ ทำไง //สอดแขนกอดอค.
พีช(นอ.)
(เสียใจด้วย มึงไม่ได้แค่จะหมั้นแต่อยู่ด้วยกันจนมีเจ้าก้อนหนึ่งคนเลยว่ะ)
พีช(นอ.)
อย่าพึ่งทำตัวเป็นกระต่างตื่นตูม กูบอกให้รอดูไปก่อน //พยายามแกะมือ
เวกัส(พอ.)
อย่าผลักใสกันนักสิเพื่อน ขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม //วิ้งๆ
พีช(นอ.)
(อยู่ๆทำไมเห็นหูกับหางได้วะ)
พีช(นอ.)
(สมกับเป็นไอ้หมาโบ้)
พีช(นอ.)
เออๆ อย่าทำอะไรแปลกๆก็พอ //หันไปดูทีวีต่อ
เวกัส(พอ.)
แน่นอน //ยิ้ม+เกยคางบนไหล่
ตัวเอกฝ่ายหญิง: อดทนไว้นะ ห้ามหลับเด็ดขาด ฉันจะไปหาอุปกรณ์มาเย็บมัน //ประคองใบคนรัก
เธอกล่าวมันอย่างเร่งรีบ ใบหน้าแสดงความกังวล บาดแผลของอีกฝ่ายฉีกเป็นทางยาวน่าเป็นห่วง
เธอกำลังกลัว กลัวว่าเขาจะจากเธอไปตลอดกาล
ตัวเอกฝ่ายชาย: อึก...//คว้าแขนไว้
ตัวเอกฝ่ายชาย: คุณต้องรีบมานะ แฮ่ก!..ห้ามเป็นอะไรไป สัญญาทีว่าคุณจะรอด //หอบหายใจ
สภาพของทั้งคู่ต่างยับเยินไม่แพ้กัน เสื้อผ้าขาดวิ่นเนื้อตัวมอมแมม แม้จะมองแค่ผ่านๆก็คงจะสังเกตุเห็นรอยแผลถลอกมากมานได้โดยไม่ต้องหันมองอีกที
เวกัส(พอ.)
(โคตรไม่ระวังตัว ถ้ากูแต๊ะอั๋งมึงขึ้นมา มึงคงจะนั่งเป็นนิ่งเป็นตอไม้อย่างไม่รู้สึกตัวเลยมั้ง)
เวกัส(พอ.)
เฮ้อ.. //ถอนหายใจ
เวกัส(พอ.)
(ยัง ยังไม่สนใจคนเขาอีก)
เวกัส(พอ.)
อึก //กลืนน้ำลาย
ไอ้เหี้ยนี่แม่งเกย์!!
นั่นๆเอาแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
