-เพราะอะไร- เดินไปตามทาง

ปฐมบท

ของการ

จากไป"เพราะอะไร"

ณ ถนนมืดๆสักที่นึง

เด็กหนุ่มสีหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เหมือนมีอะไรคาใจ

เดินไปตามทางด้วยแรงน้อยๆ

เหมือนไม่มีชีวิต

เดินไปเรื่อยๆเหมือนไม่มีจุดหมาย

ไร้ที่กลับ

ไม่มีคนพึ่งพา

ในหัวของเด็กคนนั้น คิดว่าตัวเองคงเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้

ไร้ซึ่งความหวังในหัว

เด็กหนุ่ม

เดินเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย ไร้คนต้องการ

เสียงที่พูดออกมาไร้เรี่ยวแรง

ออกมาเป็นทำนองเพลง

และก็หยุดอยู่ที่จุดนึง

เด็กน้อยหันมองสิ่งที่ตัวเองสนใจ

เด็กหนุ่ม

คิดว่าไงละ จบจากตรงนี้แล้วคิดว่าใครจะสนมั้ย

เด็กน้อยพูดกับตัวเอง

เพราะสิ่งที่เขาหันมองคือ

"โรงเรียน"

ที่ที่ใครหลายคนชอบ เพราะความสุขที่มีอยู่

แต่กับเขาไม่ใช่เลยแม้แต่นิด

เด็กหนุ่ม

หวังไว้ว่าจะ ทำให้คนๆนั้นภูมใจแต่กลับ

เด็กน้อยกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ปล่อยโฮออกมา แต่ไม่มีท่าทางว่าเขาจะสบายใจขึ้นเลย

เขาก็เริ่มเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ

เด็กน้อยหิวน้ำ เลยดูเงินในกระเป๋า

แต่ก็เหมือนเครื่องประดับทั่วไป เพราะมันมีแค่เศษกระดาษ

เด็กหนุ่ม

ช่างมันเถอะ ไหนก็จะตายแล้ว ก็ตายอย่างเลวร้ายที่สุดเลยละกัน

เด็กน้อยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกมาและกระทบจิตใจตัวเองยังไง

เด็กหนุ่ม

เดินมาสุดทางแค่นี้ ไม่เหลือสิ่งใดให้มอง ไม่เหลืออะไรเลย

เด็กน้อยก็ร้องเพลงออกมาด้วยน้ำเสียง อ่อนริน

น่ำตายังคงไหนแต่สีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์

เวลา 04:52 นาฬิกา

ชาวบ้าน ชุมชนตลาด เริ่มตั้งร้านเตรียมขายของ

คนปกติ

นี่ไอหนู

เด็กหนุ่มไม่ได้ยินเสียงเพราะความอ่อนเพลีย

คุณลุงยังเรียกอยู่แต่ ไร้การตอบโต้

คุณลุงเห็นท่าไม่ดีเลยเดินมาจับแขนของเด็กหนุ่ม

เด็กหนุ่ม

คุณลุงมีอะไรหรอ

แววตาที่ไร้อารมณ์

เบ้าตาที่บวมเพราะ ความเศร้า

คราบน้ำตาที่ติด

คุณลุงสังเกตุเห็นได้

คนปกติ

ท่าทางโรยรินเกินไปแล้วนะ ไปโดนอะไรมา

คุณลุงถามด้วยความเป็นห่วง

แต่เด็กน้อยก็หลบหน้า

คนปกติ

เอาเป็นว่าไปนั่งพักที่ร้านลุงมั้ยจะได้หายเหนื่อย

คุณลุงจะจูงมือเด็กน้อย

เด็กหนุ่ม

ไม่เป็นไรครับ ผมไม่มีเงินหรอก

เด็กน้อยจะดึงมือ ออก

คนปกติ

ก็ไม่ได้บอกนี่นะว่าจะเก็บตัง

เด็กน้อยเงยหน้ามองอย่างประหลาดใจ

คุณลุงลูบหัวอย่างอ่อนโยนและพาไปนั่งที่ร้าน อย่างเบามือ

ยื่นแก้วน้ำให้เด็กน้อย ดื่มพักเหนื่อย

เด็กหนุ่ม

ขอบคุณครับแต่ว่า...

เด็กน้อยสงสัย

เด็กหนุ่ม

ทำไมคุณลุงดีกับผมจัง...

คุณลุงยิ้มอย่าง เบาใจ

คนปกติ

ไม่รู้สิแค่เห็นว่า เธออาจจะเจออะไรที่แย่มา เลยอยากช่วยหน่ะ

เด็กน้อยดื่มน้ำจนหมดก่อนคุณลุงพูดจบซะอีก

เด็กหนุ่ม

ขอบคุณสำหรับน้ำครับ

คนปกติ

ไวแท้

คนปกติ

แล้วนี่เธอหน่ะ

คนปกติ

จะไปไหนละ

คุณลุงถามเพราะความเป็นห่วง

เด็กหนุ่ม

ไม่มีหรอกครับที่ ที่จะไป

คุณลุงมองด้วยความมึนงง

คนปกติ

งั้นหรอ

คนปกติ

งั้น แบมือมาสิ

เด็กน้อยยื่นมืออย่างมีแรง เพราะน้ำที่ดื่ม

คนปกติ

เอาไปใช้นะเข้าใจมั้ย

คุณลุงให้เงินจำนวนนึงที่พอประทังชีวิตได้หลายวัน

เด็กหนุ่ม

ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับ ไม่เอาเด็ดขาด

คุณลุงดีดที่หน้าผากเด็กน้อย

เด็กหนุ่ม

โอ๊ย.

คนปกติ

เก็บไว้ซะ

เด็กน้อยรับมาด้วยความเกรงใจ

เด็กหนุ่ม

ขอบคุณมากครับ

เด็กหนุ่ม

ผมจะไแล้วหล่ะครับ

เด็กน้อยลุกยืนขึ้น

คนปกติ

งั้นหรอเอานี่ไปสิ

ลุงยื่นข้าวกับน้ำ มาให้เด็กน้อย ใส่ถุงอย่างดี

คนปกติ

เอาไว้กินนะ

เด็กน้อยยังคงเกรงใจ

เด็กหนุ่ม

ขอบคุณ...มากครับ

เด็กน้อยโบกมือลา

เด็กหนุ่ม

ไปแล้วนะครับ

คุณลุงพยักหน้ารับ

เด็กน้อยได้เดินไปอย่างไร้จุดหมายเหมือนเดิม

จบ ตอนที่1

ข้อมูล ตัวละคร

เด็กหนุ่ม

สูง 160 หนัก .... อายุ 15 เป็นเด็กขี้เกรงใจ ใจดี มีความรับผิดชอบ รู้บุญคุณ แต่ความอดทนด้านอารมณ์น้อย มีอาการชอบยิ้มเพื่อแก้ปัญหา แม่คือ ..... พ่อคือ .....

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ