ผมคือลูกของซาวาดะ สึนะโยชิครับ!(Fic)
ผมคือสึยะ¹
🤍**เนื้อหามีการสปอร์ตจากอนิเมะค่อนข้างเยอะถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านนะคะหรือไม่รู้ว่าอนิเมะมันสนุกไหมก็มาอ่านของแอดก็ได้นะคะแต่ของแอดไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องมันคล้ายอนิเมะ100%นะคะและนิสัยตัวละครอาจไม่เหมือนบ้างติเตือนได้นะคะ**🤍
🎭**คำเตือนสำหรับนิยายเรื่องนี้นี่คือจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาอาจจะมีส่วนของอนิเมะเกี่ยวข้องบ้างแต่ก็ไม่100%ถ้าใครรับไม่ได้ก็กรุณาออกไปแต่ถ้าใครอยากรับชมก็รับชมได้นะครับและเรื่องนี้อาจจะอัพช้าหน่อยนะครับเนื่องจากมีเหตุสมองตันหรืออาจมีธุระยุ่งแอดอาจไม่ได้อัพนะคร้าบบบ❤️👉🏻👈🏻❤️**
เสียงกระสุนถูกยิงมาเฉียดคนปริศนาพร้อมกับร่างเงาดำที่ปรากฏขึ้นมา
เดินเหยียบพื้นที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งดังขึ้นพร้อมกับเสียงจะเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง
แต่พลั่นเสียงของเด็กอายุราวๆ15 ปีดังขึ้นเอ่ยห้ามผู้เป็นอาจารย์ของตนเอง
？？？
ใจเย็นๆสิครับอาจารย์รีบอร์น!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
//มอง+พร้อมเหนี่ยวไกปืน
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เหมือนพ่อแกไม่มีผิด//ดึงหมวกลง
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ผมบอกว่าใจเย็นไงครับ!( ≧Д≦)
เสียงของปืนยังคงดังสนั่นไม่หยุด
สึยะเห็นท่าไม่ดีก็โยกตัวหลบและเข้าไปโจมตีข้างหลังรีบอร์น
รีบอร์นกระตุกยิ้มพร้อมควักปืนอีกกระบอกขึ้นมาและยิงไปที่สึยะ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
อ๊ากกก!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
แบบนี้มันเรียกว่าขี้โกงนะอาจารย์ปืน!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เรียกฉันดีๆสักครั้งมันจะตายหรอ💢
รีบอร์นเตะเข้าไปที่อกสึยะเต็มๆแต่สึยะก็ยังคงทรงตัวอยู่
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
จับได้แล้ว//ยิ้ม
สึยะเหวี่ยงตัวหลบกระสุนของรีบอร์นอีกครั้ง
พร้อมใช้ศอกแทงเข้าไปที่ท้องของรีบอร์น
รีบอร์นจับแขนสึยะไว้แล้วก็หมุนตัวหลบ
รีบอร์นจับอีกคนทุ่มลงกับพื้นพร้อมเล็งปืนไปยังคนที่นอนแผ่อยู่บนพื้น
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
พ..พอแล้วอาจารย์! ผมยอมแพ้!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
หึ ยังอ่อนหัดนะเจ้าห่วย
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
//หน้ามุ๊ย
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ก็อาจารย์เก่งเกินไปสิครับ!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
แกมันก็แค่ห่วยเกินไปนะสิ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
หึย!
สึยะมุ๊ยหน้าพร้อมเบ้ปากใส่อีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
อย่ามาทำหน้าแบบนั้นเจ้าห่วยสึยะ
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เดี๋ยวก็โดนอีกนัดซะหรอก!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ฮึก! ผมจะฟ้องเฟยหลงให้หมดดดด!//วิ่ง
สึยะ : เฟยหลงงงงง! เจ้าปืนแกล้งเค้าาา แงงงงง
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เฮ้ออ..สมกับเป็นลูกแกจริงๆเจ้าสึนะ
รีบอร์นพูดออกมาด้วยความเหนื่อยใจ
รีบอร์นเสียงแผวลงเมื่อเอ่ยชื่อของอีกคนที่เขาแสนคิดถึง ดวงตาสีดำสั่นไหวไปมาครู่หนึ่งก่อนที่รีบอร์นจะดึงหมวกลงมาปิดหน้าเพื่อปกปิดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
...//เดินออกไป
Comments
พระเอกโบ้ยืนหนึ่ง
อัพพพพ
2024-10-09
0
gleaming(แพรว)°^°
อัพ
2024-10-09
0
ซานอู่(눈‸눈)
อัพพ
2024-10-06
0