ผมคือลูกของซาวาดะ สึนะโยชิครับ!(Fic)
ผมคือสึยะ¹
🤍**เนื้อหามีการสปอร์ตจากอนิเมะค่อนข้างเยอะถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านนะคะหรือไม่รู้ว่าอนิเมะมันสนุกไหมก็มาอ่านของแอดก็ได้นะคะแต่ของแอดไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องมันคล้ายอนิเมะ100%นะคะและนิสัยตัวละครอาจไม่เหมือนบ้างติเตือนได้นะคะ**🤍
🎭**คำเตือนสำหรับนิยายเรื่องนี้นี่คือจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาอาจจะมีส่วนของอนิเมะเกี่ยวข้องบ้างแต่ก็ไม่100%ถ้าใครรับไม่ได้ก็กรุณาออกไปแต่ถ้าใครอยากรับชมก็รับชมได้นะครับและเรื่องนี้อาจจะอัพช้าหน่อยนะครับเนื่องจากมีเหตุสมองตันหรืออาจมีธุระยุ่งแอดอาจไม่ได้อัพนะคร้าบบบ❤️👉🏻👈🏻❤️**
เสียงกระสุนถูกยิงมาเฉียดคนปริศนาพร้อมกับร่างเงาดำที่ปรากฏขึ้นมา
เดินเหยียบพื้นที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งดังขึ้นพร้อมกับเสียงจะเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง
แต่พลั่นเสียงของเด็กอายุราวๆ15 ปีดังขึ้นเอ่ยห้ามผู้เป็นอาจารย์ของตนเอง
？？？
ใจเย็นๆสิครับอาจารย์รีบอร์น!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
//มอง+พร้อมเหนี่ยวไกปืน
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เหมือนพ่อแกไม่มีผิด//ดึงหมวกลง
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ผมบอกว่าใจเย็นไงครับ!( ≧Д≦)
เสียงของปืนยังคงดังสนั่นไม่หยุด
สึยะเห็นท่าไม่ดีก็โยกตัวหลบและเข้าไปโจมตีข้างหลังรีบอร์น
รีบอร์นกระตุกยิ้มพร้อมควักปืนอีกกระบอกขึ้นมาและยิงไปที่สึยะ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
อ๊ากกก!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
แบบนี้มันเรียกว่าขี้โกงนะอาจารย์ปืน!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เรียกฉันดีๆสักครั้งมันจะตายหรอ💢
รีบอร์นเตะเข้าไปที่อกสึยะเต็มๆแต่สึยะก็ยังคงทรงตัวอยู่
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
จับได้แล้ว//ยิ้ม
สึยะเหวี่ยงตัวหลบกระสุนของรีบอร์นอีกครั้ง
พร้อมใช้ศอกแทงเข้าไปที่ท้องของรีบอร์น
รีบอร์นจับแขนสึยะไว้แล้วก็หมุนตัวหลบ
รีบอร์นจับอีกคนทุ่มลงกับพื้นพร้อมเล็งปืนไปยังคนที่นอนแผ่อยู่บนพื้น
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
พ..พอแล้วอาจารย์! ผมยอมแพ้!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
หึ ยังอ่อนหัดนะเจ้าห่วย
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
//หน้ามุ๊ย
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ก็อาจารย์เก่งเกินไปสิครับ!
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
แกมันก็แค่ห่วยเกินไปนะสิ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
หึย!
สึยะมุ๊ยหน้าพร้อมเบ้ปากใส่อีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
อย่ามาทำหน้าแบบนั้นเจ้าห่วยสึยะ
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เดี๋ยวก็โดนอีกนัดซะหรอก!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ฮึก! ผมจะฟ้องเฟยหลงให้หมดดดด!//วิ่ง
สึยะ : เฟยหลงงงงง! เจ้าปืนแกล้งเค้าาา แงงงงง
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เฮ้ออ..สมกับเป็นลูกแกจริงๆเจ้าสึนะ
รีบอร์นพูดออกมาด้วยความเหนื่อยใจ
รีบอร์นเสียงแผวลงเมื่อเอ่ยชื่อของอีกคนที่เขาแสนคิดถึง ดวงตาสีดำสั่นไหวไปมาครู่หนึ่งก่อนที่รีบอร์นจะดึงหมวกลงมาปิดหน้าเพื่อปกปิดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
...//เดินออกไป
ผมคือสึยะ²
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
เฟยหลงงงง
•|เฟยหลง|•วายุ
ว่าไงครับซือคุง
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
แงแงงงเจ้าปืนแกล้งเค้าา//กอดเฟยหลง
？？？
เหอะ โดนอัดมาอีกแล้วล่ะสิ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
เจ้ารัส!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
เหอะ!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
หลงๆ//เสียงอ้อน
•|เฟยหลง|•วายุ
เฮ้ออ//ลูบหัวสึยะ
•|เฟยหลง|•วายุ
ครั้งนี้ผมไม่ช่วยนะครับซือคุง
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ง่ะ! ทำไมง่ะ
•|เฟยหลง|•วายุ
รีบอร์นมอบภารกิจให้พวกผมนะสิครับ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
(ไอ้เจ้าอาจารย์บ้า!)
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
(ไปวางระเบิดในห้องนอนเลยดีมั้ยฟ่ะ!)
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
โอ๊ยยๆ! ใครมั!-//มองกลับไป
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรนะเจ้าห่วย
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ฮึ้ย!
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
หลงงๆ!//สายตาระยิบระยับ
•|เฟยหลง|•วายุ
ซือคุงต้องขยันฝึกนะครับ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
ง่ะ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
งั้นเค้าไม่เอาตำแหน่งรุ่นที่ 11 แล้วก็ได้!--อ๊าก!//โดนเตะ
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
อย่ามาพูดอะไรอ่อนแอแบบนั้น
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
ยังไงแกก็ต้องเป็นรุ่นที่ 11
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
เพื่อ..ป๊าของแกด้วย
สึยะที่ตอนแรกร่าเริงกลับนิ่งเงียบจนน่ากลัวแววตาฉายความโกรธออกมา
รีบอร์นรู้อยู่แล้วว่าถ้าพูดถึงเรื่องพ่อของสึยะ สึยะจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
....อื้อ
•|เฟยหลง|•วายุ
//มองหน้ารัส
•|ไซรัส|•อัสนี
//มองกลับ+ถอนหายใจ
•|ไซรัส|•อัสนี
//เดินไปหาสึยะ+นั่งลง
•|ไซรัส|•อัสนี
แกน่ะ..ทำสิ่งนี้เพื่ออะไรคงรู้ตัวนะ//ยกมือขึ้นลูบหัวสึยะ
•|เฟยหลง|•วายุ
ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ว่าซือคุงจะทำอะไรพวกผมก็จะอยู่ข้างๆครับ//ยิ้ม
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
(เหมือนได้เห็นเจ้าห่วยกับพวกนั้นแต่ก่อนเลย..)
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
....//เงยหน้าขึ้น
•|รีบอร์น|•นักฆ่า
(ฉันคิดถึงแกเหลือเกิน..สึนะ)
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
(ฉันต้องสู้! เพื่อป๊า..)//ยิ้มนิดๆ
•|ซาวาดะ สึยะโยชิ|•นภา
(ถึงป๊าจะสั่งห้ามแต่ผมก็ไม่ฟังหรอกนะ)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
