เพื่อนรัก...|Friends Zone
17
กวินทร์(พระเอก)
What the fuck!!!!
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
//เคาะประตูห้องพระเอก
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
แม่เข้าไปได้ไหมลูก
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
//เดินเข้ามา
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
เป็นอะไร
กวินทร์(พระเอก)
ภาษาไทยผมแย่ขนาดนั้นเลยหรอครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ไม่ครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ลูกสามารถพูดได้เข้าใจภาษาลูกก็เก่งมากแล้ว
กวินทร์(พระเอก)
ทำไมคนอื่นถึงหัวเราะกับมันล่ะ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
เพราะว่าเขาเคยชินกับมัน
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
เคยชินกับการล้อคนอื่น
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
นักจิตวิทยาเคยบอกว่าคนพวกนี้ขาดความอบอุ่น
กวินทร์(พระเอก)
แล้วทำไมเขาถึงไม่เข้าใจผม
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ไม่มีใครเข้าเรามากกว่าตัวเราแล้วลูก
กวินทร์(พระเอก)
//น้ำตาคลอ
กวินทร์(พระเอก)
เป็นไม่อยากไปเรียนแล้ว
กวินทร์(พระเอก)
ทุกคนตลกกับการพูดของผม
กวินทร์(พระเอก)
ผมจะกลับอังกฤษ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ถ้าลูกกลับอังกฤษแล้วเพื่อนๆลูกล่ะ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ถ้าไม่เรียนจะทำอะไรได้ครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
หนูรู้จักคนที่หัวเราะหนูไหม
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
นั้นไง
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ถ้าอยู่ยาก
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ลองย้ายโรงเรียนไหม
กวินทร์(พระเอก)
ถ้าผมย้ายไปผมจะไม่เจอคนหัวเราะแบบนี้ใช่ไหม
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
มันมีทุกที่ครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
งั้นวันหยุดแม่พอไปซื้อของเอาไหม
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
อยากได้รถบังคับไม่ใช่หรอ
กวินทร์(พระเอก)
จริงนะครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
จริงครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
หายโมโหแล้วใช่ไหม
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
เราน่ะอยาสไปสนใจคนอื่นมาก
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
สนใจแต่สิ่งดีๆคนอื่นที่พูดไม่ดีก็อย่าเก็บมาใส่ใจ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
เขาไม่ได้หาเงินให้ครอบครัวเรา
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
มีแต่เราที่หาเงินเอง
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
นอนนะครับคนเก่งของแม่
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
จุ๊บทีหนึ่ง
กวินทร์(พระเอก)
//จุ๊บแก้มแม่
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
//จุ๊บแก้มพระเอก
กวินทร์(พระเอก)
ฝันดีนะครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
ฝันดีครับ
ไพรินทร์(แม่พระเอก)
//เดินออกไป
Comments