บทนำ และ บทที่1 จุดเริ่มต้น

ณ ห้องจัดเลี้ยง

เรย์เดินมาสะกิดมิลล์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับผู้ใหญ่ของค่ายเพลงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

ที่มิลล์เอาตัวเองเข้ามาปกป้องเรย์จนตัวเองต้องเดือดร้อน

“มึงไม่ได้มาเสือก เรื่องของกู กูจัดการเองได้” เรย์กล่าวออกไปด้วยความเป็นห่วง และอยากจะปกป้อง มิลล์ เพราะถ้ามิลล์เข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ มิลล์อาจจะเดือดร้อนไปด้วย

“เออ กูขอโทษที่กูเสือก ขอโทษที่เข้าไปวุ่นวายกับมึง ขอโทษที่ห่วงมึง ต่อไปกูจะไม่ยุ่งกับชีวิตมึงอีก มึงพอใจรึยัง” มิลล์พูดด้วยความโมโห ปนน้อยใจ แล้วเดินจากไปทั้งน้ำตา

เรย์มองตามหลังมิลล์ที่เดินจากไปด้วยความรู้สึกผิดจับใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายความรู้สึกของมิลล์ แต่แค่ไม่อยากให้มิลล์ต้องมาพัวพันกับเรื่องที่อาจจะทำให้เดือดร้อน

"มิลล์!" เรย์ตะโกนเรียกชื่อมิลล์ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยินหรือไม่อยากหันกลับมา เรย์รู้สึกหน่วงในใจ ราวกับบางอย่างที่สำคัญหลุดลอยไป

เขาอยากจะวิ่งตามไป อธิบายทุกอย่าง แต่ก็รู้ดีว่าตอนนี้คำพูดของเขาคงไม่มีความหมายเท่ากับความรู้สึกของมิลล์ที่โดนทำร้ายไปแล้ว

เรย์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ความรู้สึกปะปนกันระหว่างความเสียใจและความกลัวว่าเขาอาจจะเสียมิลล์ไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาไม่เคยคิดว่าการปกป้องใครบางคนจะทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเช่นนี้

บทที่1 จุดเริ่มต้น

11 ปีก่อนหน้า

ในเช้าวันหนึ่งที่โรงเรียน รั้วขาวสลับกับใบไม้สีเขียวอ่อน เสียงนกร้องประสานกันในยามเช้าขับกล่อมไปทั่วบริเวณลานกว้างหน้าเสาธง นักเรียนทุกคนยืนเรียงกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบเพื่อเตรียมตัวเคารพธงชาติ สายลมอ่อนๆ พัดผ่านให้ความรู้สึกสดชื่นและสงบสุข

เรย์เดินเข้ารั้วโรงเรียนมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เรย์เป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม โครงหน้าของเขาเป็นรูปไข่ ดูสมส่วนและชัดเจน หน้าผากกว้างแต่ไม่ได้ใหญ่จนเกินไป ทำให้เขามีลักษณะที่ดูมั่นคงและมีความน่าเชื่อถือ ดวงตาของเรย์เป็นสีน้ำตาลเข้ม แววตาของเขามักจะมีประกายที่บ่งบอกถึงความคิดลึกซึ้งและความตั้งใจอย่างแน่วแน่ ขนตาของเขายาวและหนาเล็กน้อย ช่วยเพิ่มความมีเสน่ห์ให้กับดวงตาที่มักจะสะท้อนถึงความอ่อนโยนแต่ก็แข็งกร้าว

คิ้วของเรย์หนาเป็นธรรมชาติและโค้งเล็กน้อยตามแนวคิ้วที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูเข้มขลัง ริมฝีปากของเขาได้รูปและไม่หนาหรือบางเกินไป สีของริมฝีปากออกแดงระเรื่อ ให้ความรู้สึกอบอุ่นและสุภาพเมื่อเขาพูดหรือยิ้ม

จมูกของเรย์โด่งเล็กน้อย ดูสอดคล้องกับโครงหน้าทั้งหมด ทำให้ใบหน้าของเขามีความสมดุลอย่างพอดี ขณะที่คางของเขาแข็งแรงและมีแนวโค้งที่สวยงาม ช่วยเพิ่มลักษณะของความเป็นชายที่สง่างาม เรย์มักจะไว้ผมสั้นที่จัดแต่งอย่างเรียบร้อย ผมของเขามีสีดำเข้ม ซึ่งช่วยขับเน้นความคมเข้มของดวงตาและโครงหน้าที่ดูเป็นเอกลักษณ์

เรย์มีรูปร่างสูงโปร่ง ความสูงของเขาเสริมให้เขามีลักษณะที่ดูโดดเด่นและสง่า ไม่ว่าจะยืนอยู่ที่ไหนก็สามารถดึงดูดความสนใจได้ทันที ทำให้เขาดูเป็นชายหนุ่มที่มีความสมดุลทั้งในด้านความแข็งแกร่งและความอ่อนโยน

เมื่อมองโดยรวม เรย์มีใบหน้าที่สามารถสะกดสายตาของผู้คนได้อย่างง่ายดาย ด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาแต่ก็แฝงด้วยความน่ารักขี้เล่นในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความเป็นคนที่มีความคิดและจิตใจที่ลึกซึ้ง ซึ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์และน่าสนใจในทุกๆมุมที่มอง

เรย์มาถึงหน้าเสาธงยืนอยู่ในแถวที่ 3 คนที่ 10 ด้านซ้ายของสนาม เขากำลังมือไคว่หลังทิ้งเท้าอย่างเบื่อหน่าย ทันใดนั้นเรย์ก็เหลือบไปทางด้านหลังที่มิลล์ยืนอยู่ เธออยู่แถวที่ 5 คนที่ 6 ถัดจากเรย์ไปเพียงสองแถว เรย์หยุดมองอยู่แบบนั้น นาทีแล้ว นาทีเล่า

มิลล์กำลังจัดชุดนักเรียนของตัวเองให้เรียบร้อย มิลล์เป็นชายหนุ่มที่ใบหน้าของเขาสามารถสะกดสายตาของผู้คนได้อย่างง่ายดาย โครงหน้าของมิลล์เรียวยาวและมีความนุ่มนวล ใบหน้าของเขานั้นดูอบอุ่นและมีเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร ดวงตาสีดำสนิทของเขาแฝงความลึกซึ้งและความอ่อนโยนไว้ในเวลาเดียวกัน

คิ้วของมิลล์เรียวบาง มีรูปทรงที่ชัดเจนและสวยงาม คิ้วที่โค้งได้รูปนี้ทำให้ใบหน้าของเขาดูสุภาพและมีความอ่อนโยนมากขึ้น จมูกของมิลล์อาจไม่โด่งมากนัก แต่กลับเพิ่มความสมดุลให้กับโครงหน้าได้อย่างลงตัว ริมฝีปากของมิลล์บางและมีสีชมพูอ่อนๆ ยามที่เขายิ้ม มุมปากจะยกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นลักยิ้มที่ปรากฏขึ้นทั้งสองข้าง ลักยิ้มนี้เป็นเอกลักษณ์ของมิลล์ ทำให้รอยยิ้มของเขาดูมีเสน่ห์ น่าหลงไหลและเป็นที่จดจำ

มิลล์มักจะไว้ผมยาวประบ่า สีดำเข้มที่มีความเงางาม ผมของเขามักจะปล่อยให้เป็นธรรมชาติ ไม่จัดแต่งมากนัก ทำให้ดูเรียบง่ายแต่ยังคงความมีสไตล์ในตัวเอง การที่มิลล์ไม่ต้องพยายามอะไรมากในการดูแลตัวเองนั้น กลับทำให้เขาดูเป็นคนที่น่าหลงใหล และมีความเป็นธรรมชาติที่ดึงดูดใจ

มิลล์มีรูปร่างสูงเพรียว ความสูงของเขาอยู่ในระดับที่พอดี ไม่สูงมากจนเกินไป แต่ก็ไม่ต่ำจนเกินไป ความสูงนี้ช่วยเสริมให้บุคลิกของเขาดูสุภาพและอบอุ่น ในขณะเดียวกันก็แฝงความสง่างามและมั่นใจไว้ในตัวเอง ท่าทางของมิลล์มักจะผ่อนคลายและไม่กดดัน เขามักจะยืนตรงด้วยความมั่นใจ แต่ก็ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัด ทำให้เขาดูเป็นคนที่น่าเข้าใกล้และมีความจริงใจ

เมื่อมิลล์เดินผ่านผู้คนในโรงเรียนหรือที่อื่นๆ ใบหน้าและรอยยิ้มที่มีลักยิ้มของเขามักจะทำให้ผู้คนหันมามอง ความอ่อนโยนที่แฝงอยู่ในใบหน้าและท่าทางของมิลล์ทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่ว่าใครก็อยากที่จะทำความรู้จัก ยิ่งไปกว่านั้น ลักยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาก็เหมือนเครื่องหมายที่แสดงถึงความสุขและความหวังที่เขามอบให้กับทุกคนที่ได้พบเจอ

แสงอาทิตย์อ่อนๆ ที่ส่องผ่านใบไม้บนต้นไม้ใหญ่รอบสนามสะท้อนกับผมสีดำของเขาเป็นประกายเล็กๆ มิลล์รู้สึกถึงสายตาของเรย์ที่มองมา แต่มิลล์แกล้งทำเป็นไม่สังเกต และยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ นั่นยิ่งทำให้มิลล์ดูน่าหลงไหลชวนมองมากขึ้น มิลล์เริ่มรู้สึกเขินสายตาที่เรย์มองมา จึงทำเป็นดึงหน้าตึง แม้ในใจจะแอบยิ้มก็ตาม

ห่างออกไปทางด้านหน้าในแถวที่ 1 คนที่ 15 ปาร์คยืนอยู่อย่างเคร่งขรึม สายตาของเธอมองตรงไปยังเสาธงอย่างแน่วแน่ ปาร์คเป็นคนที่มุ่งมั่นและจริงจังในทุกๆ เรื่อง ปาร์คมีใบหน้าที่งดงาม ราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย ปาร์คเป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่ดึงดูดใจและเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร โครงหน้าของเขามีความชัดเจนและแสดงออกถึงความแข็งแกร่ง หน้าผากของปาร์คกว้างและมอบลักษณะที่ทำให้เขาดูฉลาดและมีความเป็นผู้นำ ดวงตาของเขาเป็นสีดำเข้ม แววตาที่มักจะดูสุขุมและลึกลับนั้นได้ซ่อนความลับที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครเห็นได้ง่ายๆ

คิ้วของปาร์คเข้มและมีรูปทรงที่ชัดเจน เป็นคิ้วที่เหมือนจะเพิ่มความเคร่งขรึมให้กับใบหน้าของเขา แต่ในขณะเดียวกันก็ช่วยทำให้ใบหน้าของเขาดูมีเสน่ห์แบบชายหนุ่มผู้มั่นใจ ริมฝีปากของปาร์คได้รูปและมีความแน่นหนา มีสีแดงเข้มที่ทำให้ใบหน้าของเขาดูมีชีวิตชีวา ทุกครั้งที่ปาร์คยิ้มหรือพูด ความมั่นใจและความตรงไปตรงมาจะสะท้อนออกมาผ่านรอยยิ้มของเขา แต่สิ่งที่ทำให้ใบหน้าของปาร์คมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร คือขี้แมลงวันที่อยู่ตรงบริเวณโหนกแก้มขวาเล็กๆ แต่กลับเป็นจุดที่ดึงดูดความสนใจทุกครั้งที่ใครมองมา ขี้แมลงวัน นี้ทำให้ใบหน้าของเขามีเสน่ห์ที่แตกต่างจากคนอื่น เป็นเสน่ห์ที่ทำให้คนไม่สามารถละสายตาได้

ปาร์คมักจะไว้ผมสั้น สีดำเข้มที่ดูสะอาดและเรียบร้อย ผมของเขามักจะถูกจัดแต่งอย่างพิถีพิถัน แต่ก็ไม่ได้ดูยุ่งยากหรือซับซ้อน เป็นการแสดงออกถึงความเป็นคนที่ใส่ใจในรายละเอียดและมีความสมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน

รูปร่างของปาร์คนั้นแม้ว่าจะไม่ได้มีความสูงที่ทำให้เขาโดดเด่นในสายตาคนอื่น แต่เขากลับมีลักษณะท่าทางที่ทำให้ผู้คนจดจำได้เสมอ ด้วยรูปร่างที่กระชับและสมส่วน ปาร์คมักจะเคลื่อนไหวด้วยความมั่นใจและคล่องแคล่ว ซึ่งเสริมให้เขาดูปราดเปรียวและว่องไวมากกว่าที่ความสูงจะบ่งบอก

ความสูงไม่มากของปาร์คยังทำให้เขาดูเป็นมิตรและไม่เย่อหยิ่ง ทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ใกล้เขา ปาร์คเป็นคนที่ไม่จำเป็นต้องมีความสูงเพื่อแสดงถึงความแข็งแกร่งหรือความน่าเกรงขาม เพราะเขามีเสน่ห์และความมั่นใจในตัวเองที่เป็นธรรมชาติ ซึ่งทำให้เขาโดดเด่นในแบบของเขาเอง

เมื่อปาร์คเดินผ่านผู้คน ใบหน้าที่มีขี้แมลงวันของเขามักจะทำให้คนหันมามองด้วยความสนใจและความประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นสายตาที่ลึกซึ้ง คิ้วที่เข้มข้น หรือรอยยิ้มที่มีขี้แมลงวันเป็นเอกลักษณ์ ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับปาร์คเหมือนจะสะท้อนถึงความมั่นใจและความเป็นตัวของตัวเอง เขาเป็นคนที่ไม่ต้องการการยอมรับจากใคร เพราะเขารู้ดีว่าเอกลักษณ์และเสน่ห์ของเขานั้นไม่เหมือนใคร เขามีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจนและไม่ยอมให้สิ่งใดมาขวางทางความฝันของเขาได้

เสียงสัญญาณของการเคารพธงชาติเริ่มดังขึ้น ทุกคนในสนามหยุดการพูดคุยและทำตัวให้นิ่งสงบ เพลงชาติเริ่มบรรเลงขึ้นในอากาศ เมื่อเพลงชาติจบลง ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันขึ้นห้องเรียน

ที่ห้องเรียน

ในห้องเรียนที่เงียบสงบ ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่หน้าชั้นเรียนเมื่อคุณครูใหญ่กำลังจะกล่าวแนะนำเพื่อนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในโรงเรียน เสียงพูดคุยของนักเรียนค่อยๆ เงียบลงเมื่อลูกบิดประตูถูกหมุนเปิดออก และร่างของเด็กหนุ่มที่ไม่คุ้นเคยก้าวเข้ามาในห้อง

“นักเรียนทุกคน นี่คือมิลล์ เพื่อนใหม่ของพวกเราที่เพิ่งย้ายมาเรียนในเทอมนี้” คุณครูเอ่ยแนะนำพร้อมกับรอยยิ้มใจดีที่ประดับบนใบหน้า

มิลล์ยืนอยู่หน้าชั้นเรียน เขามีท่าทีที่ดูสุภาพและอ่อนโยน ดวงตาสีดำสนิทของเขาเป็นประกายเล็กน้อยเมื่อมองไปยังเพื่อนร่วมชั้นใหม่ที่กำลังมองกลับมา ทุกคนต่างรู้สึกถึงความอบอุ่นและอ่อนโยนที่แผ่ออกมาจากเขาโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดๆ

เรย์นั่งอยู่ที่แถวกลางของห้อง เขาสังเกตเห็นว่ามิลล์ดูเป็นคนที่มีบุคลิกแตกต่างจากคนอื่นๆ ในห้อง ใบหน้าของมิลล์เรียวยาวและมีลักยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากขณะยิ้มแสดงออกมา ซึ่งทำให้เขาดูเป็นมิตรและเข้าถึงได้ง่าย แต่เรย์กับรู้สึกไม่ชอบขี้หน้า เหมือนมีอะไรอยู่ในใจ

ขณะที่คุณครูกำลังหาที่นั่งให้กับมิลล์ ปาร์คซึ่งนั่งอยู่ที่ด้านหลังของห้องก็มองมาที่มิลล์เช่นกัน

“มิลล์ ไปนั่งข้างเรย์นะ” คุณครูบอก มิลล์พยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่งข้างเรย์ที่แถวกลาง เรย์เงยหน้าขึ้นมองมิลล์ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากัน

มิลล์เดินมานั่งที่เก้าอี้ ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย ไม่แสดงอารมณ์หรือสีหน้าให้ฝ่ายตรงข้ามได้รับรู้

“สวัสดี” เรย์พูดทักทายก่อน แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย ที่ทำให้บรรยากาศระหว่างพวกเขาดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ปาร์คที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักแอบสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างมิลล์และเรย์อย่างเงียบๆ เขารู้สึกว่าเรย์มีท่าทางที่แตกต่างออกไปเมื่ออยู่ใกล้มิลล์ แต่ปาร์คก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา เพียงแค่จ้องมองและยิ้มน้อยๆที่มุมปาก

เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที การแนะนำตัวของมิลล์ก็เสร็จสิ้นและคุณครูเริ่มต้นบทเรียนใหม่ แต่นั่นไม่ใช่จุดจบของเรื่องราว ทุกคนในห้องต่างรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่มิลล์นำเข้ามาด้วยเพียงการปรากฏตัวของเขา เรย์รู้สึกว่ามิลล์เป็นคนที่เขาควรจะทำความรู้จักมากขึ้น ในขณะที่ปาร์คก็เริ่มสนใจเพื่อนใหม่คนนี้เช่นกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***