At

เดือนดาวสาวสวยที่สุดในมหาลัย มีผู้คนชื่นชมเธอมากมาย เเต่ก็มีคนไม่ค่อยชอบเธอเช่นกัน มีหนุ่มๆมากมายชอบเธอเเต่เธอกลับไม่สนใจเลย

เเม้เเต่คนเดียว

ตอนเช้า 7:30

เธอได้ตื่นขึ้นเเบบงั่วเงีย สักพักเธอลุกไปอาบน้ำ

ตอนนี้อยู่ในช่วงฤดูหนาว อากาศหนาวพอสมควร ผ่านไปสักพักหนึ่งเดือนดาวได้ออกจากห้องน้ำ มาเเต่งตัวที่ห้อง วันนี้เธอมีเรียนตอนเช้า

เธอลงมากินข้าวละไปมหาลัยทันทีมันจะสายเเล้ว

มหาลัยเเห่งหนึ่ง

เธอได้ลงรถมาก็มีเสียงสาวๆ ในมหาลัยซุบซิบกันใหญ่ หนุ่มๆต่างมองมาที่เธอเเบบตาไม่กระพริบ มีชายคนหนึ่งเเอบมองเธออยู่ไกลๆ

สายตานั้นดูหลงไหลเธออย่างมาก เธอได้เดินไปหากลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้หน้าตึก

“ ทำไรกันอยู่”

“ทำงานอาจารย์ ”

เนย: เดือนทำเสร็จยังหรอ

เดือนดาว: เสร็จเเล้ว

เดือนดาวได้รอเพื่อนทำงานของอาจารย์อยู่ใต้ร่มไม้ต้นไม้ โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาหนึ่งจ้องอยู่ไกลๆ

ในขนาดสายตานั้นจ้องมองอยู่ เพื่อนของเธอได้หันไปเห็นพอ

เดือนดาวๆ

เดือนดาว: อะไร

เนย: หันไปทางนั้นสิ มีคนมองเธอด้วย

เธอหันไปมองตามที่เพื่อนเธอบอก พอหันไปสายตานั้นรีบห้นหนีอย่างร่วดเร็ว เนยมองด้วยสายตาสงสัยว่าคนนั้นหายไปไหน

เดือนดาว: ไหนอ่ะ ตาฝาดหรือป่าว

เนย:คงงั้น ไปเรียนกัน

เพื่อนต่างเดินขึ้นห้องไปเรียน ในขนาดที่เดินก็มีคนจ้องมองเธออีกครั้งเเต่ครั้งนี้ไม่มีใครเห็น

พักเที่ยง 12.09

เธอเเละเพื่อนๆเดินลงมาข้างล้างเพื่อไปโรงอาหาร ทุกคนต่างมองมาที่กลุ่มของเดือนดาว เธอได้ไปนั่งโต๊ะประจำของเธอ ทที่อยู่ฝั่งซ้ายของโรงอาหารเธอได้ไปร้านราเมงคนเยอะมาก ร้านนี้เป็นอาหารที่เธอชอบมาก เมื่อเธอเดินไปคนในเเถวต่างหลบให้เธอเกือบหมด พอเธอซื้อเสร็จเเล้ว

ตอนเย็น 15.30

กลุ่มของเดือนดาวได้ออกจากมหาลัย เเยกย้ายกันกลับบ้าน ระหว่างที่เดือนดาวเดินกลับบ้านมีเสียงคนเดินตามมา ตึกๆๆๆ เธอได้หันหลังเเต่ก็ไม่มีใคร จึงรีบเดินเร็วขึ้นมาก็กว่าเดิม เสียงนั้นเริ่มเร็วขึ้น ตึกๆๆ!! จากที่เธอเดินจึงรีบวิ่ง เสียงนั้นก็ตามมาติดๆ เธอวิ่งจนถึงหน้าบ้าน รีบวิ่งเข้าบ้านทันที เสียงนั้นค่อยๆหายไป เธอโล่งใจมาก จึงเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ ซ่าาา~ เสียงน้ำที่กำลังเปิดอย่าต่อเนื่อง จู่ๆมีเสียงคนพูดขึ้นว่า

“รักกู หลงกู รักกูเพียงผู้เดียว ใครที่มึงหมายปรองจงฉิบหายให้หมด”

“เสียงใคร อ่ะ” เดือนดาวคิดในใจ เสียงนั้นได้ค่อยๆหายไป เธอไม่ได้คิดอะไรจึงอาบน้ำต่อไป

ตอนกลางคืน 19.40

เธอขึ้นห้องไปนอนเพราะวันนี้เธอเหนื่อยมาก ขนาดที่เธอนอนหลับอยู่นั้นจู่ๆ เสียงนั้นกะดังอยู่ในหัวเธอวนไปวนมา เธอไม่คิดไรมากจึงนอนไปกับเสียงนั้น เเธอรู้สึกว่ามีคนมองตลอดการนอนของเธ

00.00

“วิชชาจะระณะสัมปันโน อิติปิโสภะคะวา ปิยะเทวะมนุสสานังปิโยพรหมานะ มุตตะโม ปิโยนาคะ สุปัณณานัง ปิณินทะริยัง นะมามิหัง นะเมตตา โมกรุณา พุทปรานี ธายินดี ยะเอ็นดู” มีเสียงสวดอะไรสักอย่างดังมาให้หูเธอขนาดที่เธอนอนอยู่

“รักกูหลงกู ใครเเย่งมึงไปมันต้องตาย!!”

เธอได้สดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจหลังจากเสียงนั้นจบลง เธอลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจกับเรื่องราวเมื่อกี้ จึงไปห้องพระที่อยู่ใกล้ๆกันเพื่อไปไหว้พระ ในขณะที่กำลังไหลว้อยู่นั้นมีเสียงดังขึ้นมา ปึก!! เสียงของหล่นลงมาจากที่สูง ทำให้เธอหันหลังไปมอง “ใครอ่ะ” เธอขานรับโดนไม่รู้ตัว จู่ๆเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น หึ ฮ่าๆ “มึงโง่จริงๆ กูจะกินตับไตมึงให้หมดร่างมึงต้องเป็นของกู” มันเเปกที่เธอนั้นได้ยินเสียงคนพูดนิดเดียว เธอคิดว่าเรื่องมันไม่ดีเเน่ๆจึงนอนที่ห้องพระถึงเช้าเลยบรรณยากาศหวังเเวงเสียจริงเเต่เธอต้องข่มตานอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***