เกิดใหม่เป็นตัวร้ายชีวิตไม่ง่ายเลย
จุดเริ่มต้น
float:ลอย
ทำอะไรอยู่//เพิ่งกลับมาจากทำงาน
Khanom Phing:ขนมผิง
//กำลังแกะกล่องพัสดุอยู่
Khanom Phing:ขนมผิง
นิยายเรื่องใหม่ที่เพิ่งส่งมานะค่ะ//โชว์ขึ้นมาอวดพี่ชาย
Khanom Phing:ขนมผิง
หนูพรีออเดอร์ทิ้งไว้ตั้งหลายเดือนกว่าสำนักพิมพ์จะส่งเล่มมาให้น่ะ//ยิ้มดีใจ
float:ลอย
ชื่อเรื่องคุ้นๆนะ//ใช้นิ้วดันแว่นสายตาขึ้น
Khanom Phing:ขนมผิง
ก็เรื่องนั้นไง
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องที่พี่เพิ่งอ่านจบไปไงล่ะคะ
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องที่หนูเคยบ่นว่าสำนักพิมพ์ส่งเล่ม 2 น่ะ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยจำได้ยัง
float:ลอย
อ๋อเรื่องนั้น//พยักหน้าขึ้นลง
Khanom Phing:ขนมผิง
จำได้ก็ดีแล้ว
Khanom Phing:ขนมผิง
เพราะงั้นหนูจะขลุกอยู่แต่ในห้องอ่านนิยายเรื่องนี้ทั้งวัน
Khanom Phing:ขนมผิง
เพราะงั้นพี่ห้ามมารบกวนหนูนะ//กอดอก
float:ลอย
รู้แล้วน่ายัยเด็กคนนี้นี่//ขยี้หัว
Khanom Phing:ขนมผิง
ไม่ต้องมาทำสายตาเหมือนจะว่าหนูติดนิยายเลย//พ่องแก้ม
Khanom Phing:ขนมผิง
ที่หนูรีบอ่านเพราะตั้งแต่จะให้นิยายจบเร็วๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่จะได้อ่านต่อเล่ม 2ทันทีเลยต่างหาก พี่จะได้ต้องไม่ได้รอตอนต่อไปใจแทบขาดแบบหนูไง
float:ลอย
ครับๆ ต้องขอบคุณน้องใช่ไหมเนี่ยที่ทำเพื่อพี่ขนาดนี้
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอย!
ตั้งแต่ที่พ่อแม่เสียไปหลังจากที่เขาจบมหาวิทยาลัย ลอยก็ตั้งคำมั่นกับตัวเองว่าจะดูแลน้องสาวคนเดี่ยวเป็นอย่างดี ขนมผิงเพิ่งเข้าเรียนปี 1 แถมยังทำอาหารไม่เก่งหน้าที่ทำอาหารเลยเป็นหน้าที่ของลอย ส่วนทำงานบ้านอื่นน้องสาวก็จะเป็นคนจากการดูแลทั้งหมด
float:ลอย
ผิงพี่ขอนอนก่อนได้ไหม...//งัวเงีย
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอย!
Khanom Phing:ขนมผิง
ฮึก พี่ลอย หนูเสียใจ ฮึอ//มือหนึ่งกอดนิยายเล่นใหม่เอาไว้ อีกมือก็กำชายเสื้อพี่ชายไว้แน่น
float:ลอย
ขนมผิง...เป็นอะไร ใครทำเรา?//ตื่นเต็มตา
float:ลอย
(ฉากในนิยายมีฉากดรามานํ้าแตกขนาดนั้นเลยหรอ?)
float:ลอย
//ลูบหัวน้องเพื่อปลอบประโลม
float:ลอย
//จูงมือน้องให้ไปนั่งลงบนเตียง
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยหนู ฮึก//สะอื้น
float:ลอย
ว่าไง พี่พ้อมฟังอยู่
Khanom Phing:ขนมผิง
คือ...หนูเสียใจมากๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
เมื่อกี้ บนเพจสำนักพิมพ์ได้ประกาศบนหน้าเพจว่านักเขียนคนนี้ที่ประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บสาหัส//ชูนิยายเล่มใหม่ในมือไปด้วย
Khanom Phing:ขนมผิง
น่าจะต้องงดกานจัดทำเล่นจบออกมา
Khanom Phing:ขนมผิง
และในอนาคตจะไม่มีงานของนักเขียนคนนี้เพิ่มอีกจนกว่านักเขียนจะพร้อมกลับมาทำงาน
Khanom Phing:ขนมผิง
นี่มันเท่ากับว่าหนูจะไม่ได้อ่านตอนจบของเรื่องนี้สินะหน้าเศร้าอย่างร้ายแรง
Khanom Phing:ขนมผิง
แล้วเนี่ยตอนจบของเล่น 2 ก็ค้างคาสุดๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
จะไม่ให้หนูเสียใจได้ไงคะ
float:ลอย
(หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเลยแหะเมือรู้เหตุผลที่น้องร้องไห้มากขนาด)
float:ลอย
พี่คิดว่าที่เราร้องไห้เพราะนักเขียนที่ชอบบาดเจ็บจนเข้าโรงพยาบาลซะอีก
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องนั้นหนูก็เป็นห่วงเหมือนกันเหละน่า แต่มันเสียใจเรื่องนิยายด้วยนะคะพี่ลอย//หน้าบึ้ง
float:ลอย
แต่พี่ก็เองก็อยากให้ลองมองในมุมมองนักเขียนดูนะ
float:ลอย
เขาเองก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นตัวเขา
float:ลอย
และไม่อยากเราเสียใจด้วยเหมือนกัน//ลูบหัว
float:ลอย
เพราะงั้นเราก็ต้องยอมรับความผิดห่วงและความเสียใจเล็กๆนี้ให้ได้นะ//ลูบหัว
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยอ่ะ!ไม่เข้าใจคนเสียใจเลย ชิ! หนูไม่สนใจพี่ลอยแล้ว//ย่นคิว
float:ลอย
อ้าว?ไหงเป็นงั้นอะ
float:ลอย
(เขาทำพลาดตรงไหนหรือเปล่าทำไมน้องถึงได้งอนเค้าชะได้?)
Khanom Phing:ขนมผิง
ไม่รู้แหละ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่เอานิยายไปอ่านเลยนะเผื่อพี่อ่านแล้วจะเข้าใจ
Khanom Phing:ขนมผิง
ว่าทำไมหนูถึงเสียใจที่ไม่ได้ตอนจบ เชอะ!//ยัดนิยายให้เล่นใหม่ใส่มือผู้เป็นพี่
Khanom Phing:ขนมผิง
//ก่อนเก้าลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างคนน้อยใจ
float:ลอย
(ง้อน้องยังไงดีวะ)
float:ลอย
(เขาเป็นทำอาหารมื้อใหญ่ให้น้องแทนกานง้อน้องดีกว่า)
พอผิงเห็นอาหารโปรดบนโตะ อีกฝ่ายก็ทำราวกับไม่เคยงอนพี่ชาย แล้วก็นั่งลงกินอาหารอย่างมีความสุข
float:ลอย
(ลองอ่านนิยายนี่ดูสักหน่อยดีกว่า)//หยิบนิยายขึ้นมา
float:ลอย
(นิยายเป็นแนวชายรักชายนี่)
float:ลอย
(โชคดีที่ได้หาก็อ่านได้เรื่อยๆไม่น่าเบื่อ)เปิดหน้าต่อไป
เนื้อหาเล่มแรกของนิยายเรื่องนี้แต่เราถือมุมมองของนายเอกอย่าง'ครีม'เด็กครอบครัวยากจนแต่กลับมีเพื่อนสนิทเป็นลูกคุณหนูตระกูลดังระดับประเทศอย่าง'จิรา'ซึ่งถูกว่าให้เป็นตัวร้ายของเรื่องนี้
พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกันแม้จะต่างฐานะกัน จุดแตกค่ะของทั้งคู่เกิดขึ้นหลังเข้ามหาวิทยาลัยแห่งเดียวกันได้พบเจอและตกหลุมรักรุ่นพี่คนเดียวกันพึ่งใครคนนั้นย่อมเป็นพระเอกของเรื่องอย่าง'ภาคิน'
และเรื่องราวก็เพิ่มความยุ่งยากขึ้นเมื่อเพื่อนพระเอกหรือพระรองแสนดีอย่าง'คีย์'เข้ามาเป็นตัวการของการขัดขวางแผนการไม่ดีของตัวร้าย และคอยผลักให้คู่ภายในสมหวัง ทั้งที่นิสัยประลองก็หลงรักนายเอกเช่นเดียวกัน
ในเล่มแรกนายเอกไม่ได้ตกลงคบกับพระเอกแม่จะรับรู้ความรู้สึกของกันและกัน เป็นนายเอกที่ขอเวลาเรียนจบและมีงานมันคงก่อน ค่อยคิดเรื่องความรักภายหลัง
ในเล่ม 2 มีเนื้อหาข้ามผ่านช่วงเรียนเข้าสู่โลกของการทำงาน พระเอกและนายเอกรวมถึงพระรองเข้าทำงานในบริษัทเดียวกัน ซึ่งเป็นบริษัทงั้นก็เป็นธุรกิจครอบครัวของตัวร้ายแบบพอดิบพอดี
ลอยถึงคาดเดาได้ล่วงหน้านอกจากนายเอกของเรื่องจะโดนตัวร้ายกั่นแกล้งผ่านอำนาจที่เหนือกว่าแล้ว คงต้องมีฉากกระทบกระทันกับพระเอกบ้างตามประสา และมีจังหวะที่พระรองทำคะแนนขึ้นมา ส่วนตัวร้ายก็พยายามมีบทบาทกับพระเอกมากขึ้นเพื่อพิสูจน์รัก
ลอยส่ายหน้าละอาแทบทุกครั้งที่มีบทตัวร้ายกับพระรองเข้ามา ไม่ใช่ว่าสำนวนเขียนไม่ดี เพียงแต่ว่าในมุมผู้อ่านผู้อยู่ในโลกความจริง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวร้ายต้องปักใจรักพระเอก เพิ่งพาลเกลียดนายเอกที่เคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน
พระรองและตัวร้ายมีชะตากรรมไม่สมหวังกับความรัก ตั้งแต่แรกแล้วเหตุใดจึงไม่ยอมลดละความพยายามและมองหารักครั้งใหม่ให้เสียให้รู้แล้วรู้รอด นักเขียนชอบทำลายตัวละครของตัวเองกัน?
ถ้าเป็นเช่นนั้น ตอนจบของเรื่องนี้คงไม่แคล้วว่าพระเอกกับนายเอกจะตกลงคบหากัน ในขณะเดียวกันพระรองเดินตากฝนด้วยท่าทีช้ำใจ คนตัวร้ายก็คงกรี้ดร้องอยู่มุมห้องเป็นแน่
พระเอกกับนางเอกตกลงคบกันก็จริง...แต่ 'ตัวร้ายถูกรถชน'
float:ลอย
(นักเรียนตัดจบแบบนี้ไม่น่าละน้องถึงได้ร้องไห้)
float:ลอย
//ปิดนิยายด้วยความรู้สึกหลากหลาย
float:ลอย
(ถ้าเขาเป็นนักอ่านตัวยงก็คงร้องไห้อยากอ่านเล่มจบแทบขาดใจเช่นกัน)//
float:ลอย
(กี่โมงแล้วเนี่ย)//ดูนาฬิกา
float:ลอย
(01:00 น แล้วนี่ดึกเกินกว่าที่กระปุกผิงเพื่อคืนหนังสือแล้ว)
float:ลอย
(นอนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยไปคืนแล้วกัน)//ขึ้นไปนอน
แอด
แอดเพิ่งเคยแต่งครั้งแรกน่าาาา
แอด
ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็บอกได้
แอด
แล้วจะไม่แต่งเหมือนนิยายบรรยายมากเกินไปหรือเปล่าอะ
แอด
แอดแค่อยากให้ทุกคนเข้าใจ
แอด
บาย~ยังไม่ได้ตรวจคำผิดน่าาา
Comments
อากิ อูชุย
ແຕ່ງໄດ້ດີນະວິຄາຍຄືກັບກຳລັງອ່ານນິຍາຍຂອງອື້ນແຕ່ງເຂົສອຕ່ງຍັງບໍ່ເທົ່ານີ້ໂຄດມ່ວນເລີຍທຳມະດາເຂົາບໍ່ເມັ້ນໃຫ້ກັບນັກນິຍາຍຄົນອື້ນແບບນີ້ມາກ່ອນເພິ່ນຄືຄົນດຽວ
2024-08-11
2
Milin
คิดถึงมากเลยเนื้อเรื่องกำลังสนุกเลยอ้ะ
2024-07-29
1
Milin
หนูเอามาไปเก็บให้ค่ะ
2024-07-28
1