เกิดใหม่เป็นตัวร้ายชีวิตไม่ง่ายเลย
จุดเริ่มต้น
float:ลอย
ทำอะไรอยู่//เพิ่งกลับมาจากทำงาน
Khanom Phing:ขนมผิง
//กำลังแกะกล่องพัสดุอยู่
Khanom Phing:ขนมผิง
นิยายเรื่องใหม่ที่เพิ่งส่งมานะค่ะ//โชว์ขึ้นมาอวดพี่ชาย
Khanom Phing:ขนมผิง
หนูพรีออเดอร์ทิ้งไว้ตั้งหลายเดือนกว่าสำนักพิมพ์จะส่งเล่มมาให้น่ะ//ยิ้มดีใจ
float:ลอย
ชื่อเรื่องคุ้นๆนะ//ใช้นิ้วดันแว่นสายตาขึ้น
Khanom Phing:ขนมผิง
ก็เรื่องนั้นไง
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องที่พี่เพิ่งอ่านจบไปไงล่ะคะ
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องที่หนูเคยบ่นว่าสำนักพิมพ์ส่งเล่ม 2 น่ะ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยจำได้ยัง
float:ลอย
อ๋อเรื่องนั้น//พยักหน้าขึ้นลง
Khanom Phing:ขนมผิง
จำได้ก็ดีแล้ว
Khanom Phing:ขนมผิง
เพราะงั้นหนูจะขลุกอยู่แต่ในห้องอ่านนิยายเรื่องนี้ทั้งวัน
Khanom Phing:ขนมผิง
เพราะงั้นพี่ห้ามมารบกวนหนูนะ//กอดอก
float:ลอย
รู้แล้วน่ายัยเด็กคนนี้นี่//ขยี้หัว
Khanom Phing:ขนมผิง
ไม่ต้องมาทำสายตาเหมือนจะว่าหนูติดนิยายเลย//พ่องแก้ม
Khanom Phing:ขนมผิง
ที่หนูรีบอ่านเพราะตั้งแต่จะให้นิยายจบเร็วๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่จะได้อ่านต่อเล่ม 2ทันทีเลยต่างหาก พี่จะได้ต้องไม่ได้รอตอนต่อไปใจแทบขาดแบบหนูไง
float:ลอย
ครับๆ ต้องขอบคุณน้องใช่ไหมเนี่ยที่ทำเพื่อพี่ขนาดนี้
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอย!
ตั้งแต่ที่พ่อแม่เสียไปหลังจากที่เขาจบมหาวิทยาลัย ลอยก็ตั้งคำมั่นกับตัวเองว่าจะดูแลน้องสาวคนเดี่ยวเป็นอย่างดี ขนมผิงเพิ่งเข้าเรียนปี 1 แถมยังทำอาหารไม่เก่งหน้าที่ทำอาหารเลยเป็นหน้าที่ของลอย ส่วนทำงานบ้านอื่นน้องสาวก็จะเป็นคนจากการดูแลทั้งหมด
float:ลอย
ผิงพี่ขอนอนก่อนได้ไหม...//งัวเงีย
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอย!
Khanom Phing:ขนมผิง
ฮึก พี่ลอย หนูเสียใจ ฮึอ//มือหนึ่งกอดนิยายเล่นใหม่เอาไว้ อีกมือก็กำชายเสื้อพี่ชายไว้แน่น
float:ลอย
ขนมผิง...เป็นอะไร ใครทำเรา?//ตื่นเต็มตา
float:ลอย
(ฉากในนิยายมีฉากดรามานํ้าแตกขนาดนั้นเลยหรอ?)
float:ลอย
//ลูบหัวน้องเพื่อปลอบประโลม
float:ลอย
//จูงมือน้องให้ไปนั่งลงบนเตียง
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยหนู ฮึก//สะอื้น
float:ลอย
ว่าไง พี่พ้อมฟังอยู่
Khanom Phing:ขนมผิง
คือ...หนูเสียใจมากๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
เมื่อกี้ บนเพจสำนักพิมพ์ได้ประกาศบนหน้าเพจว่านักเขียนคนนี้ที่ประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บสาหัส//ชูนิยายเล่มใหม่ในมือไปด้วย
Khanom Phing:ขนมผิง
น่าจะต้องงดกานจัดทำเล่นจบออกมา
Khanom Phing:ขนมผิง
และในอนาคตจะไม่มีงานของนักเขียนคนนี้เพิ่มอีกจนกว่านักเขียนจะพร้อมกลับมาทำงาน
Khanom Phing:ขนมผิง
นี่มันเท่ากับว่าหนูจะไม่ได้อ่านตอนจบของเรื่องนี้สินะหน้าเศร้าอย่างร้ายแรง
Khanom Phing:ขนมผิง
แล้วเนี่ยตอนจบของเล่น 2 ก็ค้างคาสุดๆ
Khanom Phing:ขนมผิง
จะไม่ให้หนูเสียใจได้ไงคะ
float:ลอย
(หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเลยแหะเมือรู้เหตุผลที่น้องร้องไห้มากขนาด)
float:ลอย
พี่คิดว่าที่เราร้องไห้เพราะนักเขียนที่ชอบบาดเจ็บจนเข้าโรงพยาบาลซะอีก
Khanom Phing:ขนมผิง
เรื่องนั้นหนูก็เป็นห่วงเหมือนกันเหละน่า แต่มันเสียใจเรื่องนิยายด้วยนะคะพี่ลอย//หน้าบึ้ง
float:ลอย
แต่พี่ก็เองก็อยากให้ลองมองในมุมมองนักเขียนดูนะ
float:ลอย
เขาเองก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นตัวเขา
float:ลอย
และไม่อยากเราเสียใจด้วยเหมือนกัน//ลูบหัว
float:ลอย
เพราะงั้นเราก็ต้องยอมรับความผิดห่วงและความเสียใจเล็กๆนี้ให้ได้นะ//ลูบหัว
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่ลอยอ่ะ!ไม่เข้าใจคนเสียใจเลย ชิ! หนูไม่สนใจพี่ลอยแล้ว//ย่นคิว
float:ลอย
อ้าว?ไหงเป็นงั้นอะ
float:ลอย
(เขาทำพลาดตรงไหนหรือเปล่าทำไมน้องถึงได้งอนเค้าชะได้?)
Khanom Phing:ขนมผิง
ไม่รู้แหละ
Khanom Phing:ขนมผิง
พี่เอานิยายไปอ่านเลยนะเผื่อพี่อ่านแล้วจะเข้าใจ
Khanom Phing:ขนมผิง
ว่าทำไมหนูถึงเสียใจที่ไม่ได้ตอนจบ เชอะ!//ยัดนิยายให้เล่นใหม่ใส่มือผู้เป็นพี่
Khanom Phing:ขนมผิง
//ก่อนเก้าลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างคนน้อยใจ
float:ลอย
(ง้อน้องยังไงดีวะ)
float:ลอย
(เขาเป็นทำอาหารมื้อใหญ่ให้น้องแทนกานง้อน้องดีกว่า)
พอผิงเห็นอาหารโปรดบนโตะ อีกฝ่ายก็ทำราวกับไม่เคยงอนพี่ชาย แล้วก็นั่งลงกินอาหารอย่างมีความสุข
float:ลอย
(ลองอ่านนิยายนี่ดูสักหน่อยดีกว่า)//หยิบนิยายขึ้นมา
float:ลอย
(นิยายเป็นแนวชายรักชายนี่)
float:ลอย
(โชคดีที่ได้หาก็อ่านได้เรื่อยๆไม่น่าเบื่อ)เปิดหน้าต่อไป
เนื้อหาเล่มแรกของนิยายเรื่องนี้แต่เราถือมุมมองของนายเอกอย่าง'ครีม'เด็กครอบครัวยากจนแต่กลับมีเพื่อนสนิทเป็นลูกคุณหนูตระกูลดังระดับประเทศอย่าง'จิรา'ซึ่งถูกว่าให้เป็นตัวร้ายของเรื่องนี้
พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกันแม้จะต่างฐานะกัน จุดแตกค่ะของทั้งคู่เกิดขึ้นหลังเข้ามหาวิทยาลัยแห่งเดียวกันได้พบเจอและตกหลุมรักรุ่นพี่คนเดียวกันพึ่งใครคนนั้นย่อมเป็นพระเอกของเรื่องอย่าง'ภาคิน'
และเรื่องราวก็เพิ่มความยุ่งยากขึ้นเมื่อเพื่อนพระเอกหรือพระรองแสนดีอย่าง'คีย์'เข้ามาเป็นตัวการของการขัดขวางแผนการไม่ดีของตัวร้าย และคอยผลักให้คู่ภายในสมหวัง ทั้งที่นิสัยประลองก็หลงรักนายเอกเช่นเดียวกัน
ในเล่มแรกนายเอกไม่ได้ตกลงคบกับพระเอกแม่จะรับรู้ความรู้สึกของกันและกัน เป็นนายเอกที่ขอเวลาเรียนจบและมีงานมันคงก่อน ค่อยคิดเรื่องความรักภายหลัง
ในเล่ม 2 มีเนื้อหาข้ามผ่านช่วงเรียนเข้าสู่โลกของการทำงาน พระเอกและนายเอกรวมถึงพระรองเข้าทำงานในบริษัทเดียวกัน ซึ่งเป็นบริษัทงั้นก็เป็นธุรกิจครอบครัวของตัวร้ายแบบพอดิบพอดี
ลอยถึงคาดเดาได้ล่วงหน้านอกจากนายเอกของเรื่องจะโดนตัวร้ายกั่นแกล้งผ่านอำนาจที่เหนือกว่าแล้ว คงต้องมีฉากกระทบกระทันกับพระเอกบ้างตามประสา และมีจังหวะที่พระรองทำคะแนนขึ้นมา ส่วนตัวร้ายก็พยายามมีบทบาทกับพระเอกมากขึ้นเพื่อพิสูจน์รัก
ลอยส่ายหน้าละอาแทบทุกครั้งที่มีบทตัวร้ายกับพระรองเข้ามา ไม่ใช่ว่าสำนวนเขียนไม่ดี เพียงแต่ว่าในมุมผู้อ่านผู้อยู่ในโลกความจริง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวร้ายต้องปักใจรักพระเอก เพิ่งพาลเกลียดนายเอกที่เคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน
พระรองและตัวร้ายมีชะตากรรมไม่สมหวังกับความรัก ตั้งแต่แรกแล้วเหตุใดจึงไม่ยอมลดละความพยายามและมองหารักครั้งใหม่ให้เสียให้รู้แล้วรู้รอด นักเขียนชอบทำลายตัวละครของตัวเองกัน?
ถ้าเป็นเช่นนั้น ตอนจบของเรื่องนี้คงไม่แคล้วว่าพระเอกกับนายเอกจะตกลงคบหากัน ในขณะเดียวกันพระรองเดินตากฝนด้วยท่าทีช้ำใจ คนตัวร้ายก็คงกรี้ดร้องอยู่มุมห้องเป็นแน่
พระเอกกับนางเอกตกลงคบกันก็จริง...แต่ 'ตัวร้ายถูกรถชน'
float:ลอย
(นักเรียนตัดจบแบบนี้ไม่น่าละน้องถึงได้ร้องไห้)
float:ลอย
//ปิดนิยายด้วยความรู้สึกหลากหลาย
float:ลอย
(ถ้าเขาเป็นนักอ่านตัวยงก็คงร้องไห้อยากอ่านเล่มจบแทบขาดใจเช่นกัน)//
float:ลอย
(กี่โมงแล้วเนี่ย)//ดูนาฬิกา
float:ลอย
(01:00 น แล้วนี่ดึกเกินกว่าที่กระปุกผิงเพื่อคืนหนังสือแล้ว)
float:ลอย
(นอนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยไปคืนแล้วกัน)//ขึ้นไปนอน
แอด
แอดเพิ่งเคยแต่งครั้งแรกน่าาาา
แอด
ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็บอกได้
แอด
แล้วจะไม่แต่งเหมือนนิยายบรรยายมากเกินไปหรือเปล่าอะ
แอด
แอดแค่อยากให้ทุกคนเข้าใจ
แอด
บาย~ยังไม่ได้ตรวจคำผิดน่าาา
ชีวิตใหม่
ถ้าแต่งไปเหมือนเรื่องไหนก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
เกีดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
แยมแกดูแลคุณหนูยังไง
jam:แยม(เมด)
ป้า!ฉันจะไปรู้ได้ไงละ
jam:แยม(เมด)
ฉันก็ไม่อยากให้คุณหนูตกบันไดไหมละ
jam:แยม(เมด)
ฉันไปเตรียมของว่างแปบเดียวไม่คิดว่าคุณหนูจะ...
cornea:แก้วตา(เมด)
พอเลยทั้งป้าทั้งหลานอย่าเพิ่งทะเลาะกันได้ไหม
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
แกก็อีกคนหนึ่งแก้ว ทำไมไม่ดูแลคุณหนูให้ดีหน่อย
cornea:แก้วตา(เมด)
อ้าว?ป้าแล้วจะมาพานมาลงที่ฉันได้ไงเล่า
เสียงดังเอะอะโวยวายทำให้คนที่นอนเจ็บอยู่บนเตียงรู้สึกตัว
ขณะเดียวกัน ก็ตามมาด้วยความเจ็บไปทั่วร่างกายเฉพาะบริเวณหัวทำให้ต้องเอามือกุมขมับ
jira:จิรา
(เหมือนพวกเขากำลังพูดถึงเขาอยู่ใช่ไหม )
jira:จิรา
(แต่จะเป็นไปได้ไงไม่มีใครเคยเรียกเขาว่าคุณหนูเลยด้วยซ้ำ)
jira:จิรา
(ทั้งเจ็บทั้งงงจนอยากจะตะโกนออกไปว่านี่มันเรื่องเชี้ยอะไรวะเนี่ย! )
jira:จิรา
(แต่จะเป็นไปได้ไหนเขาเป็นแค่ลูกกำพร้าไม่มีพ่อไม่มีแม่ทำงานดิ้นรนเลี้ยงน้องหาเช้ากินค่ำ )
jira:จิรา
(ถ้าจำไม่ผิดเขาโดนน้องบังคับให้อ่านนิยายวายแล้วไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เผลอหลับไปนิ...เอ.. )
jira:จิรา
(นี่หรือว่าเขาตายแล้ว!)
คนบนเตียงพยายามฝืนลืมตาขึ้นมาอยากยากลำบาก
ใช้เวลาสักพักเขาก็ปรับโฟกัสสายตาได้แล้วมองไปรอบห้องที่ไม่คุ้นเคย
ร่างกายก็ปวดร้าวขึ้นมาจนเผลอสูดปากร้อนโอดโอยเบาๆ
cornea:แก้วตา(เมด)
คุณหนู.. ป้าแก้ม! คุณหนูขยับตัวแล้ว
ใครคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนทั้งสองสามคนจะรีบตรงมาหาเขาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คุณหนู!คุณหนูฟื้นแล้ว//รีบเข้าไปหา
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คุณหนู คุณหนูเจ็บตรงไหนไหมคะ โธ่!คุณหนูของแก้ม
jira:จิรา
(ทุกคนล้วนสวมยูนิฟอร์มแม่บ้านสีดำขาวเหมือนในละครหลังข่าวทำให้เขางงเข้าไปอีก)
jira:จิรา
(นี่พวกเขากำลังแสดงละครอยู่ใช่ไหม)
jira:จิรา
เอ่อ พะ พวกคุณ คือว่า...
ตอนนี้ไม่มีใครฟังเสียง'คุณหนู'เลยสักนิด
แต่ละคนต่างหันไปพูดคุยกันอย่างร้อนรน
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
นี่! ยัยแย้ม ยัยแก้ว อย่าเพิ่งมาออคุณหนู รีบไปเรียกหมอก่อนเร็วๆ
cornea:แก้วตา(เมด)
ฉันไปเองจ้ะ เดี๋ยวแก้วมานะคะคุณหนู
jira:จิรา
ดะ เดี๋ยวครับ...
คนที่ซื่อแก้วโค้งตัวลงก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากห้องโดยไม่ฟังคำเขาเรียกของเขา
ผู้หญิงต่างวัยอีกคนซึ่งเป็นป้าของแยมประคองตัวเขาพิงกับเตียง
คนที่ตื่นจากนิทราสับสนจนลืมความเจ็บปวดร่างกาย
jira:จิรา
(เพียงแค่หลับไปตื่นหนึ่งสามารถทำให้คนคนหนึ่งฝันประหลาดได้มากขนาดนี้แล้วหรือ)
jira:จิรา
(สงสัยคงต้องเลิกยืมนิยายของน้องสาวมาอ่านแล้วละมั้ง)
cornea:แก้วตา(เมด)
//เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับหมอคนนึง
หมอ
รู้สึกเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่าครับ บอกลุงหมอได้เลยนะ//ตรวจ
คนเจ็บส่ายหน้าไปมาช้าๆ พร้อมกับตั้งข้อสงสัยเพิ่มขึ้นว่าทำไมเสียงของตน ทั้งในนุ่มหวานชวนฟังเพียงนี้
jira:จิรา
(เหมือนว่าคนที่พูดอยู่ไม่ใช่ตัวเขายังไงอย่างนั้น)
หมอ
อืม... งั้นก็คงวางใจได้แล้ว งั้นก็พักอีกสักหน่อยก็แล้วกันเจ้าหลานชาย ช่วงนี้จะเดินะเหินก็ระวังตัวหน่อย
แอด
แอดยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ
jira:จิรา
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะคับ'มันมี่'ทั้งหลาย♡
บทบาทพระรอง 25%
jira:จิรา
ค ครับ//พยักหน้า
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คุณหนูปลอดภัยแล้วใช่ไหมคะคุณหมอ
หมอ
แม่แก้มไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ
หมอ
แต่ช่วงนี้ต้องให้คุณหนูของทุกคนพักผ่อนเยอะๆ
หมอ
แต่ในช่วงแรกถ้าเขามีอาการมึมๆ จำอะไรไม่ค่อยได้ก็ไม่ต้องกังวลใจนะครับ
หมอ
อาจเป็นผลมาจากศีรษะกระแทก ใช้เวลาสักพักก็กลับมาจำทุกอย่างได้แล้ว
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ตอนแรกดิฉันใจแทบวาย โชคดีที่คุณหนูไม่เป็นอะไร//เอามือกุมอก
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ยัยแก้วไปส่งคุณหมอหน่อยสิ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ส่วนยัยแยมไปจัดเตรียมอาหารและยาให้คุณหนูเร็วๆด้วย
cornea:แก้วตา(เมด)
จ๊ะป้าแก้ม
jira:จิรา
คือว่า...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม
jira:จิรา
ที่ที่ไหน แล้วผมมาอยู่ที่นี่ยังไงครับ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คุณหนู...อย่าล้อเล่นคนแก่อย่างนี้สิคะ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ป้าใจไม่ดีนะคะ//ยกมือขึ้นป้องปาก
jira:จิรา
ผะ ผม มะ ไม่ใช่คุณหนู
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
จะไม่ใช่ได้ยังไงคะ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ระ หรือว่าคุณหนูจะความจำเสื่อมการคะ//หน้าชีดเผือก
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ตายแล้ว!คุณหนูรอป้าก่อนนะคะ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ป้าจะรีบไปเรียกคุณหมอกลับมาดูอาการ//กำลังจะรีบลุก
jira:จิรา
เดี๋ยวก่อนครับป้า...//ยกมือขึ้นห้าม
jira:จิรา
(เชี้ย!นี่มือใครเนี่ย ยังกะมือคนไม่เคยทำงานเลย)
jira:จิรา
(แม้แต่รอยกระดาษบาดมือสักเสี้ยวยังไม่มี)
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ขา คุณหนู'จิรา'
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
(หวังว่าคุณหนูเป็นความจำเสื่อมชั่วคราว และ ตอนนี้ความจำกับมานะ)
jira:จิรา
('จิรา'ชื่อคุ้นหูเหมือนเคยอ่านผ่านชตามาอย่างไรอย่างนั้น)
jira:จิรา
(อ่านผ่านตานั้นหรอ?)
jira:จิรา
ไม่...จริงน่า ไม่ใช่หรอกมั้ง
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คุณหนูคะ?ไม่ใช่อะไรหรอคะ
jira:จิรา
ถ้าคุณป้าชื่อเเก้ม ละ แล้วผมชื่อจิรา
jira:จิรา
งั้น...ผมก็เป็นคุณลูกคนสุดท้องของตระกูล××××× ชะ ใช่ไหมครับ
jira:จิรา
ละ แล้วผม...ก็มีพี่ชายที่เสียไปแล้วคนนึง
jira:จิรา
ส่วนพ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศใช่ไหมครับ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
//พยักหน้ารัวๆ
jira:จิรา
งั้นผมมีเพื่อนสนิทที่ซื่อครีมกับในรุ่นพี่ที่สนิทอีกสองชื่อภาคินกับเจได ชะ ใช่ไหมครับ?
jira:จิรา
(หวังว่าที่เขาพูดทุกอย่างแม่บ้านจะตอบว่าไม่ใช่นะ)
jira:จิรา
(ขอร้องล่ะใครก็ได้บอกเขาที่ว่าไม่ใช่)
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
ใช่ค่ะคุณหนู คุณหนูจำได้แล้วใช่ไหมคะ
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
โธ่!ป้าล่ะตกใจแทบแย่
cheek:แก้ม(แม่นมน.อ)
คิดว่าจะต้องเรียกคุณหมอกลับมาตรวจแล้วซะอีก
jira:จิรา
(ไม่จริงน่าา)//หน้าซีด
jira:จิรา
(นี่เขาหลุดไปเป็นตัวร้ายในนิยายจริงๆหรอ!)//กังวล
แอด
แอดอยากรู้อ่าาาว่าทุกคนคิดว่าเรื่องนี้เป็นยังไงถึงต้องดัดแปลงยังไง
แอด
แอดเพิ่งเคยแต่งครั้งแรกเงะ
แอด
ยังไม่ได้ตรวจคำผิดน่าา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
