ตอนที่1

ณ ผับDOR ซึ่งผับแห่งนี้เรียกว่าเป็นผับที่ดูหรูที่ในย่าน×××นี้เลยก็ว่าได้ นักท่องเที่ยวยามราตรีส่วนใหญ่จะต้องมีเงินมากพอสมควรถึงจะสามารถเข้ามาเที่ยวในที่แห่งนี้ได้ ที่แห่งนี้เป็นสถานที่มีอุปกรณ์สำหรับเหล่านักการพนันมากมายให้ได้เลือกเล่นกันตามใจชอบ แต่ถ้าใครอยากจะสมัครเป็นสมาชิกvipของทางร้านก็จะต้องเสียเดือนล่ะห้าหมื่นบาทถ้วน ล่ะยังไม่รวมสำหรับใครที่ต้องการให้มีสาวๆมาบริการประจำโต๊ะโดยรวมค่าเรียกเด็กก็คนละห้าพันบาทรวมไปถึงสามารถพาพนักงงานขึ้นไปปลดปล่อยได้ตามความพึงพอใจของลูกค้าซึ่งมันก็ขึ้นอยู่ที่ค่าตัวของผู้หญิงแต่ละคนอีกต่างหาก

"มึงจะเอาไงไอสัด ห๊ะ!"

"รึมึงจะเอา ต่อยกับกูมั้ย!" เสียงเอะอะดังลอดมาจากชั้นสามของคลับ ทำให้การ์ดที่ยืนอยู่ทางด้านนอกต้องวิ่งกรูกันเข้ามาเข้ามา และทำการแยกทั้งคู่ออกจากกัน

ก๊อกๆ

"เฮียครับ ที่ชั้นสามตอนนี้มีเรื่องครับเฮีย" พนักงานที่คอยดูแลบริเวณชั้นสามของคลับรีบวิ่งขึ้นมายังชั้นห้าและเคาะประตูด้วยความร้อนใจ ซึ่งชั้นห้าคือชั้นของเจ้าของหรือหุ้นส่วนของที่นี่โดยเฉพาะ เพราะฉะนั้นเมื่อเกิดอะไรขึ้นจนภายในร้านไม่สามารถควบคุมได้ พนักงานหรือคนที่คอยมีหน้าที่ดูแลในแต่ละชั้นจะเป็นคนเข้ามาบอกเจ้าของร้านภายในห้องทันที

"อืม เดี๋ยวฉันลงไป" ศรัณย์เอ่ยขึ้นตอบไปด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและสุขุม เสมือนไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรกับเหตุการณ์ที่ได้ยินตรงหน้ามากนัก

"ขยันมีเรื่องได้ไม่เว้นแต่ละวันจริงๆ" อเล็กซ์ที่กำลังตรวจเช็คเอกสารอยู่ในตอนแรกก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับปิดเอกสารที่อยู่ภายในมือไปเก็บไว้ที่ชั้นดังเดิม

"พวกมึงจะตามไอภาคินมั้ย?" เจย์เอ่ยถามเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนของตัวเองอีกคนนึง

"ตาม/ตาม" ศรัณย์และอเล็กซ์เอ่ยพร้อมกัน จากนั้นศรัณย์จึงเดินออกไปทันทีตามด้วยอเล็กซ์ที่ลุกเดินตามเขาไปด้วยเช่นกัน เจย์เองก็ลุกเดินตามไปติดๆพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาภาคินไปด้วย

เมื่อพนักงานที่อยู่ด้านล่างทั้งหมดเห็นว่าเจย์ ศรัณย์และอเล็กซ์เดินลงมาแล้วก็หลีกทางให้กับเจ้านายทั้งสามได้เข้าไปจัดการกับปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ ณ ตอนนี้ เมื่อเจย์ ศรันย์และอเล็กซ์ไปถึงก็เห็นว่าตอนนี้การ์ดได้ควบคุมตัวทั้งสองคนให้แยกจากกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"มีเรื่องอะไรกัน?" เจย์ถามลูกน้องที่คอยควบคุมสถานการณ์อยู่ทางด้านหน้าของตัวเอง

"เอ่อคือ..แขกทั้งสองคนนี้เขาแย่งเด็กในร้านกันครับเฮีย แต่เหมือนพวกเขาจะยังตกลงกันไม่ได้ครับ" พนักงานคนนึงพูดขึ้นตามสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินมา

"ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงยังจัดการกันไม่ได้" เจย์ถามเสียงขุ่น โดยที่มีศรันย์และอเล็กซ์คอยมองสถานการณ์อยู่นิ่งๆ ซึ่งพนักงานทุกคนต่างก็ลอบมองหน้ากันด้วยความหวั่นๆ เพราะพวกเขาไม่สามารถเดาอารมณ์ของเจ้านายตนเองสองคนนี้ได้เลยสักครั้ง เพราะพวกเขาสองคนมักจะมีใบหน้าที่นิ่งอยู่เกือบตลอดเวลา

"ต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับ ทางเราคงต้องขออนุญาตยึดอาวุธที่ทางทั้งสองท่านนำมาเก็บไว้นะครับ" เจย์พูดกับลูกค้าด้วยความสุภาพแต่แววตาของเขานั้นไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย เจย์หันไปหาลูกน้องของตัวเองที่อยู่ทางด้านซ้ายมือของลูกค้าทั้งสองและใช้สายตาสื่อสารบางอย่างออกไป เพียงเท่านั้นลูกน้องเขาก็รู้ว่าควรจะต้องทำอะไร

"กฎของทางร้านได้ระบุไว้ชัดแล้วนะครับว่าไม่สามารถนำเอาอาวุธหรืออุกปรณ์อันตรายเข้ามาภายในร้าน แต่คุณทั้งสองคนก็ยังฝ่าฝืนกฎโดยการพกอาวุธเข้ามา ผมจึงจำเป็นที่จะต้องทำตามกฎโดยการยึดอาวุธทุกชนิดของพวกคุณ หวังว่าจะไม่มีใครคัดค้านอะไรนะครับ" เจย์ยืนมองชายหนุ่มทั้งสองที่เป็นลูกค้าสลับไปมา เขายอมเป็นฝ่ายพูดขึ้นเองดีกว่าให้เพื่อนอีกสามคนเป็นฝ่ายจัดการ

ชายหนุ่มทั้งสองต่างก็หันมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดแทรกหรือขัดอะไรออกมาเพราะพวกเขารู้ดีว่าเจย์ ศรันย์ อเล็กซ์และภาคินนั้นต่างก็ขึ้นชื่อเรื่องของความโหดมากแค่ไหน

"ในเมื่อเคลียร์ทุกอย่างไรเข้าที่แล้ว ก็เชิญพักผ่อนกันตามสบายนะครับ และผมก็หวังว่าพวกผมคงจะไม่ต้องลงมาควบคุมสถานการณ์เหมือนเมื่อสักครู่อีกนะครับ" เจย์พูดเสียงเรียบ

"หวัดดีครับทุกคนน~ มีเรื่องอะไรกันอยู่ครับเนี่ยะถึงได้พากันมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้ได้" เสียงชายหนุ่มผู้ที่เป็นหุ้นส่วนอีกคนของร้านดังขึ้น จึงทำให้ทั้งหมดต่างหันไปมองทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติ

"ไอเชี้ยภาคิน!" เจย์เรียกชื่ออีกคนพร้อมกับขมวดคิ้วเมื่อเพื่อนตัวดีโผล่เข้ามาตอนนี้

"ได้ข่าวว่าที่นี่กำลังมีเรื่องสนุกๆกันอยู่ ผมขอร่วมด้วยคนสิ...คุณเจ้าของร้านและคุณลูกค้า" ภาคินเดินเข้าไปกอดคอพี่ชายและน้องชายและพูดขึ้นยิ้มๆพลางส่งสายตามองไปยังลูกค้าทั้งสองด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ดูไม่น่าจะยินดีด้วยเท่าไหร่นักสำหรับผู้พบเห็น ชายหนุ่มทั้งสองที่มีเรื่องกันในตอนแรกได้แต่ก้มหน้าไม่กล้ามองไปยังชายหนุ่มของเจ้าของร้านทั้งสี่คน

"มึงนี่นะ เอาเป็นว่าตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว เชิญทุกท่านตามสบายเลยนะครับ" เจย์หันมาจะโวยใส่เพื่อนในตอนแรกก็ต้องชะงักไปเมื่อนึกได้ว่าตอนนี้พวกเขาได้อยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ เจย์จึงหันไปพูดคุยกับลูกค้าในประโยคถัดมาทันที ทำให้สถานการณ์ภายในร้านกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***