ใครว่าฉันอยู่ตัวคนเดียวล่ะ
ตอนที่ 1
ดาบของหญิงสาวค่อยๆกลับสู่สภาพคนดังเดิม
เอลวิส
ถึงตอนนี้ เธอจะฟังคำพูดฉันได้รึยัง
แอรีส
ฉันไม่ฟังคนที่ทำสัญญากับฉันหรอกนะ//ทำหน้าตาย
เอลวิส
กับแค่ทำสัญญายอมเป็นอาวุธข้างกายให้ ถึงขั้นทำตัวดื้อรั้นเลยหรอ//จับคางอีกฝ่าย
แอรีส
แล้วยังไงล่ะ ฉันไม่สนอยู่แล้วนี่//หลับตาเล็กน้อย
เอลวิส
เด็กน้อยจริงๆเลย ตอนนี้ก็เตรียมตัวได้แล้วเถอะ รีบอาบถูตัว อีกเดี๋ยวจะมีคนมารับแล้วล่ะ
อีธาน
ถ้ายังไงตอนนี้พวกคุณก็รีบจัดการตัวเองซะให้เรียบร้อยเถอะครับ ผมจะรอรับหน้าให้อีกที//เล็กน้อย
แอรีส
เหอะ วุ่นวายซะจริง ฉันล่ะเกลียดการกั้นเขตแดนที่ยังอุตส่าห์มีไมตรีต่อกันทั้งที่ภายในก็ทะเลาะกันเน่าเฟะแบบนี้ซะจริง
แอรีส
ได้เจอกับยัยนั่นอีกแน่//ฉุนเฉียว
แอรีส
เข้าใจแล้ว อย่ามาสั่งเยอะ//เดินหนี
เอลวิส
คงไม่ได้ให้แอรีสถล่มงานเหมือนครั้งเมื่อกี้ใช่ไหม
เอลวิส
รู้ไหมพวกฉันเกือบไม่ได้ออกมาแล้ว
อีธาน
ครับๆ แต่อย่างน้อยผมก็ไปช่วยแล้วนี่ไง
อีธาน
แต่คุณก็ทำหน้าที่อาวุธข้างกายได้ดีเชียวล่ะ
อีธาน
ถือว่าเก่ง พลังนั่นช่างน่าหลงใหลหาได้ยากเสียจริง
เอลวิส
จะใช้พวกฉันเป็นเครื่องมือก็ช่วยทำให้มันเนียนๆหน่อยดูออกน่ะ ไอคนอันตราย
อีธาน
แต่อย่างน้อยก็ไม่เหมือนคนพวกนั้นหรอกนะ//มองหน้าอีกฝ่ายพลางยิ้มกริ่ม
เอลวิส
คนแบบพวกนายนั่นแหละที่เจ้าเล่ห์ แต่ไม่เอาความหรอก อย่างน้อยก็ยังเป็นพวกเดียวกันล่ะนะ
เอลวิส
เบื่อจริงๆไอพวกยิ้มหวานแต่เจ้าเล่ห์เนี่ย
อีธาน
อย่างน้อยก็ไม่เดินหนีนี่นะครับ?
เอลวิส
ก็เพราะแบบนี้ไงถึงเริ่มอยากหนีแล้วนะสิ
ร่างกายของสาวตรงหน้าช่างมีผิวพรรณที่สวยงาม ผมยาวขาวสลวย ทั้งผิวพรรณทั้งผม มีสีขาวนวลนุ่ม
และแน่นอนว่าตาสีแดงพิเศษของเธอช่างน่าหลงใหลยิ่งกว่าสิ่งใดบนโลก
แอรีส
เอาล่ะ รีบไปกันเถอะฉันอุตส่าห์แต่งตัวสวยๆแบบนี้ โอกาสมีไม่มากหรอกนะ
เอลวิส
(เด็กน้อยจริงๆ แต่ก็นะอายุ17นี่เนาะ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะโตจริงๆกันนะ)
อีธาน
ผมจะนำทางพวกท่านไปสู่ดินแดนแห่งราชวงศ์กันครับ
อีธาน
เลือดผสมอย่างพวกเรา อย่าได้เกรงกลัว แต่ก็อย่าได้แผลงฤทธิ์เป็นอันขาดเช่นกัน//โค้งคำนับ
แอรีส
กำลังจะบอกว่าฉันแผลงฤทธิ์เก่งสิท่า
อีธาน
ไม่อาจปากเสียแบบนั้นได้หรอกครับ//ร่ายวงเวทย์
บรรยากาศภายรอบค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นพื้นที่อันใหญ่กว้าง
แอรีส
ที่ที่ฉันเกิดมาเพื่อต้องมาเป็นหมารับใช้ของพวกราชวงศ์น่ะ//สีหน้าหงุดหงิด
อารมณ์รุนแรงมีท่าทีราวกับพายุ สายตาที่บ่งบอกถึงความเคียดแค้นในใจ ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใด ก็ยังคงค้างคาในใจเสมอมา
แล้วเมื่อไหร่กันนะ ความค้างคานี้จะหายไปสักที
Comments