ฉันเนี่ยนะตัวร้ายที่หล่อที่สุดในเรื่อง
ตอนที่ 4 [วางยา]
โซคูล
ข้าไม่นับเจ้าว่าพี่หรอก
โซคูล
เจ้านะทิ้งข้าและครอบครัวไป!
จูเนียร์
ข้าทำไปเพราะมีเหตุผล
ความหลังของทั้งสองที่เคยมีชีวิตอยู่ร่วมกัน
ทั้งสองมีความสุขและความเจริญรุ่งเรืองมากมายแต่อยู่มาวันหนึ่ง ผู้เป็นพี่ได้โดนเชิญไปเป็นอัศวินของอาณาจักรเนโอ ตอนอายุ 19 ส่วนน้องนั้นกลับโดนอาณาจักรคิออลที่มีแต่ข่าวลือแย่ๆ เชิญช่วนไปเป็นอัศวินส่วนตัว ด้วยความเสียใจและสับสนจึงถามผู้เป็นพี่ออกมา
โซคูล
ทำไมพี่ได้ดีกว่าผมล่ะ
โซคูล พูดทั้งน้ำตาด้วยความอิจฉา แต่ชายที่อยู่ข้างหลังโซคูลคือ คิออล ที่มารับด้วยตัวเองเพื่อให้เกียรติ แต่ฝั่งจูเนียร์กับไม่มีใครมารับ ต้องเดินทางไปเอง
จูเนียร์
ข้ามากกว่าที่ต้องถาม
จูเนียร์
ทำไมเจ้าต้องเดินทางด้วยความสบายเช่นนั้น
จูเนียร์
ข้าว่าต้องปล่อยเจ้าไป
จูเนียร์
(เพื่อให้เจ้ามีความสุขมากกว่าข้า)
ด้วยความห่างไกล จนโซคูลนั้นไม่ยิน เขาคิดว่าคนเป็นพี่นั่นทิ้งเขาไปแล้วจึงโกรธแค้นพี่ของตนมาก
แต่ด้วย คิออล ที่อายุเท่ากับโซคูล[18ปี] เขาจึงชวนโซคูลเล่นด้วยกันบ่อยๆและเรียนหนังสือพร้อมกัน จึงทำให้โซคูลนั้นนับถือและเป็นคนที่โซคูลรักจริงๆ แต่จูเนียร์ไม่มีแบบนี้เลย ได้แต่ซ้อมแล้วซ้อมอีก ออกรบตั้งแต่เข้ามา ไม่เคยได้กินดีอยู่ดี มีแต่คนเกลียด แต่เขาก็ทนมาได้จนถึงตอนนี้และส่งเงินส่วนหนึ่งให้กับโซคูลบ่อยๆ
จูเนียร์
ว่าเจ้าจะมีความสุขรึป่าว
จูเนียร์
ข้าเป็นห่วงเจ้ามากๆนะ
โซคูล
คนที่ข้าจะเชื่อมีแค่ท่านคิออล เท่านั้น
จูเนียร์
ข้ารักเจ้าเหมือนวันอื่นๆ
จูเนียร์
ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเกลียดข้าเพียงนี้
โซคูล
ข้าก็เคยคิดว่าเจ้าจะมาหาข้าสักครั้งรึป่าว
โซคูล
แต่ตอนนี้ข้าไม่คิดอีกแล้ว
จูเนียร์
ก็เจ้ากำลังร้องไห้นี้?
ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา ด้วยความรู้สึกที่คิดถึงและด้วยความรัก จึงร้องไห้ออกมา
จริงๆแล้วโซคูลก็ยังรักและแต่แสดงออกมาไม่เป็นเท่านั้น
คิออล
/เยี่ยม...ทั้งสองแสดงความรู้สึกจริงๆแล้วสินะ/
คิออล ที่แอบอยู่บนต้นไม้ ได้เห็นทุกอย่าง แต่เป็นห่วงใครสักคนอยู่...เช่นเคจิออล
ทั้งสองพุ่งเข้าใส่กันอย่างบ้าคลั่ง
ในห้องนั้นเต็มไปด้วยเลือดของทั้งสอง เคจิออลที่มียาพิษอยู่จึงกินเข้าไป จนทำให้ได้เวทใหม่ๆ เขาจึงใช้มันครั้งแรก นั้นคือ เลือดสีแสดเป็นยาพิษที่มีพิษอยู่ในเลือดถ้าใครโดนเข้าจะเป็นอัมพาตชั่วขณะ
ด้วยเสียงที่ดังมากๆ จึงดึงดูดคนสุดๆ อัศวินหน่อยที่เหลือรีบวิ่งเข้ามาเพื่อสมทบ เขาเปิดประตูนั้นพร้อมตะโกนถามผู้เป็นนายท่าน
ด้วยพิษที่รุนแรงจึงทำให้อัศวินทุกนายลมลงเพราะสูดลมเยอะเกิน
เคจิออล ยิ้มออกมาด้วยความดีใจและตื่นเต้น รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความหน้ากลัว
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะมีใครเปิดประตูเข้าไป
เนโอ
จูเนียร์อย่าสูดลมเข้าไปเด็ดขาด!!
จูเนียร์ยกดาบขึ้นพร้อมวิ่งเข้าใส่เคจิออล
เคจิ กระโดดล้มเพราะสัญชาตญาณ แต่ด้วยความประหม่าจึงทำให้มีบาดแผลเพราะเนโอที่มีดาบสั้น เขาฟันไปที่ขาข้างขวาเพื่อสร้างบาดแผล
เคจิ หันไปมองตามเสียง เขานั้นยิ้มออกมาได้ความร่าเริงและดีใจ เขานั้นกระโดดโลดเต้นเพราะดีใจที่พี่ของตนได้มาอยู่ตรงหน้า
เคจิออล
ผมไม่คิดว่าพี่จะมา
คิออล
/ก็รู้อยู่ว่ารักคิออลมากแต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้/
คิออล
เจ้าเนี่ยแพ้น้องชายข้านั้นหรอ
คิออล
เจ้าจะโน้มน้าวใจข้านิ
คิออล
แล้วทำไมห้องเจ้าเป็นงี้เนี่ย
เนโอ หันไปมองจูเนียร์ด้วยความสงสัย ว่าทำไมถึงทำได้
จูเนียร์
(ผมก็งงๆอยู่ครับ)
คิออล
เพราะยังไงตอนนี้ เมืองคานส์ก็ได้แพ้ข้าแล้ว
จูเนียร์
ทหารฝั่งนั้นเยอะกว่าท่านนิ!
คิออล ชี้ไปที่หัวของตนเองก่อนที่จะเดินไปหาจูเนี่ยร์พร้อมยิ้มออกมา
คิออล
จะคุยเรื่องอะไรล่ะเนโอ
คิออล
ทำไม่ถึงอยากให้ข้าหยุดโจมตีเมืองคานส์
ลูน่า
อาหารเย็นเสร็จแล้วนะคะ
เนโอ ยื่นมือไปเพื่อให้คิออลจับ
คิออลยื่นมือไปเพื่อจะไปจับ อยู่ๆเคจิก็ได้ปัดมือเนโอทิ้งพร้อมจับมือคิออบแท้
คิออล
พรุ่งนี้เจ้าก็มาคฤหาสน์ข้าด้วยแล้วกัน
เนโอ
เจ้าจะให้ศัตรูไปบ้านเจ้าเนี่ยนะ?
เนโอ ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะเดินนำหน้าไป
คิออล
/ต้องอย่างนี้ค่อยเหมือนพระเอกหน่อย/
เนโอ
ทำไมเจ้าต้องมากินข้าวบ้านข้าด้วยเนี่ย
คิออล ตักข้าวเข้าไปปากไปอย่างไม่ลังเล
ตามที่บอก คิออล ไล่ทุกคนที่อยู่ที่นี่ออกไปหมดแล้วจึงไม่เหลือใครเลย ด้วยโอกาสนี้เนโอจึงวางยาใส่อาหารของคิออล
เนโอ
เจ้าเนี่ยหลอกง่ายจังนะ
เนโอ
เจ้าไม่มีวันชนะข้าหรอก
เนโอ แสยะยิ้มออกมา ในตาเต็มไปด้วยความโรคจิตที่ชอบเลือดมากๆ รอยยิ้มอันหน้ากลัว เขาเดินตรงมาที่คิออลพร้อมหยิบมีดสั้นและปาดไปที่แก้มของคิออล
Comments