เกิดใหม่ทั้งที..แต่นี่มันนิยายเรานี่?!
ตอน 1 เอ๊ะ..
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในบ้านที่ไม่มีคนรู้จัก มีสองผัวเมียที่อยู่ด้วยกันมานาน เเละอยู่มาวันหนึ่งทั้งคู่ก็มีลูกด้วยกัน เเละเเล้ววันที่รอคอยมาถึง การคลอดลูกของทั้งสองก็ไม่ใช่รพ.เเต่คลอดเองที่บ้าน..
เวหา (พ่อนอ.)
ที่รัก! ใกล้เเล้วทนอีกนิด!! //กำมือไออุ่นแน่น
ไออุ่น (แม่นอ.)
อ้าากกก//สลบ
เวหา (พ่อนอ.)
ไม่นะ! คุณ!-
แต่ทันในนั้นเอง ก็มีเสียงร้องของเด็กทารกดังออกมา
เบบี๋นิรัณ
(หึๆๆ นี่สินะ เกิดใหม่ในต่างโลก)
เบบี๋นิรัณ
(ฉันอยากรู้สะจริงว่าจะได้เวทย์อะไร)
เวหา (พ่อนอ.)
ลูก! //อุ้มทารกอย่างระมัดระวัง
ไออุ่น (แม่นอ.)
ลูก.. //หอบ
เวหา (พ่อนอ.)
ไออุ่น! คุณทำสำเร็จ! //อุ้มให้ทารกไออุ่น
ไออุ่น (แม่นอ.)
อา..ลูกแม่..//จุ๊บหน้าผากทารก
ไออุ่น (แม่นอ.)
ขอให้ลูกโชคดีนะ..
ทันใดนั้นเอง ไออุ่นก็สิ้นลมหายใจในที่สุด เธอมีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิดจึงทำให้เธอจะไม่ไปต่อ
เวหา (พ่อนอ.)
คุณ..ที่รัก!!
เบบี๋นิรัณ
(เอ๊ะ..พล็อตเรื่องคุ้นๆ..)
เบบี๋นิรัณ
(อืม..รอต่ออีกหน่อยละกัน เพื่อเป็นอนิเมะสักเรื่องหนึ่ง)
เวหา (พ่อนอ.)
ไออุ่น!..ฮึกๆ..//ร้องไห้
เบบี๋นิรัณ
(ชื่อ..กับเรื่องมันคล้ายๆกับ..)
เบบี๋นิรัณ
(น..นาหนิ?! นี่มันนิยายน้ำเน่าที่เราแต่งเอง?!)
เวหา (พ่อนอ.)
ฮึกๆ..//อุ้มทารกขึ้นมา
เวหา (พ่อนอ.)
ลูกชื่อว่า..นิรัณ..เพื่อความรักของแม่กับพ่อที่จะเป็นนิรันดร..ฮึก..//กอดนิรัณ
เบบี๋นิรัณ
(ชัดเจน แจ่มแจ้ง)
เบบี๋นิรัณ
(เราจะต้องทนเรื่องเบียวๆเเบบนี้ไปนานแค่ไหนละเนี่ย!!)
แอดเอง
ดึกดื่นไม่ทำอะไร นอนเเต่งนิยาย
Comments