Fate Sent You To Me(โชคชะตาส่งนายมาให้ฉัน)
ฉันคนเดิมหายไป
หลังจากค่ายส่งพี่ ม.6 ลักษณะนิสัยของนางเอกได้เปลี่ยนไป เป็นคนละคนเลย นางเอกทำตัวเหมือนไม่มีตัวตนอยู่ในโรงเรียน ถ้าว่างก็อยู่แต่ในห้องไม่ลงมาเลย นางเอกทำตัวแบบนี้ไปเรื่อยๆและอ่านหนังสืออยู่ตลอดและคอยแข่งขัน ผลคะแนนกับพระเอกมาโดยตลอดแต่ผลเฉลี่ยเกรดเทอมนี้มันก็ยังเหมือนเดิมนางเอกก็ยังได้ที่ 2 ของโรงเรียนเช่นเดิมทำให้นางเอกผิดหวังเป็นอย่างมาก และนางเอกก็ได้รับความกดดันจากพ่อมาโดยตลอด และก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอดไม่เว้นเวลาให้นางเอกที่พักหายใจแม้กระทั่งช่วงปิดเทอม นางเอกก็ยังต้องเรียนหนังสืออยู่ตลอด
อีเยริน(นอ.)
เหนื่อยจนเผลอหลับไป
พ่อ นอ.
เปิดประตูเข้ามาดูความคืบหน้าของนางเอก
อีเยริน(นอ.)
ค่า...คะ/ตกใจ
พ่อ นอ.
ฉันเสียตังค์ให้แกมาเรียนพิเศษ ไม่ได้ให้แกมานอนฝันกลางวัน!
อีเยริน(นอ.)
หนูแค่เหนื่อยเลยเผลอหลับไป
อีเยริน(นอ.)
หนูขอพักผ่อนสักวันได้ไหมคะพ่อ/อ้อนวอน
อีเยริน(นอ.)
หนูไม่ไหวแล้วจริงๆแค่วันเดียว
พ่อ นอ.
ถ้าแกพักวันเดียว ไอ้หนุ่มที่ได้ที่ 1 ของโรงเรียนมาโดยตลอดมันก็จะแซงแกยังไงล่ะ/เลือดเย็น
พ่อ นอ.
รีบทบทวนซะ เดี๋ยวแกต้องมีเรียนอีก
พ่อ นอ.
อยากทำให้ฉันผิดหวัง
อีเยริน(นอ.)
ทำไหมต้องทำกับหนูขนาดนี้ด้วย
อีเยริน(นอ.)
ทำไมพ่อถึงเอาแต่ดุด่า
อีเยริน(นอ.)
พ่อไม่เคยถามหนูเลยว่าไหวไหม
อีเยริน(นอ.)
พ่อรู้ไหมหนูไปเรียนมันเหนื่อยมากแค่ไหน
อีเยริน(นอ.)
หนูต้องนอนดึกทุกคืนตื่นเช้าไปเรียนต้องกดดันตัวเองเพื่อเก็บคะแนนเยอะๆเพื่อสอบให้ได้ที่ 1 ของโรงเรียนเพื่อทำให้พ่อภูมิใจ! หนูก็พยายามสุดความสามารถแล้วหนูคิดว่าหนูได้ที่ 2 พ่อจะดีใจกับหนู แต่ไม่เลยหนูแค่คิดไปเอง
/แร็ปใส่ผู้พ่อ ระบายสิ่งที่อัดอั้น
อีเยริน(นอ.)
ใช่ที่หนูอาจจะเก่งไม่เข้าพี่จุนกยู แต่พ่อรู้ไหม พ่อปฏิบัติต่อพี่กับหนูต่างราวฟ้ากับเหว หนูก็แค่ต้องการความรักความเอาใจใส่จากพ่อแต่ต่อจากนี้หนูจะไม่ขอแล้ว ถ้าหนูไม่ไหวหนูก็จะไป/พูจารัวใส่ผู้เป็นพ่อ พร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้ม น้ำเสียงที่พูดใส่คุณพ่อนั้นเป็นน้ำเสียงที่โกรธมาก
อีเยริน(นอ.)
อ๊า/ตกใจกับท่าทีของพ่อ
พ่อ นอ.
นางลูกไม่รักดี ฉันหวังดีกับแกฉันถึงให้แกเรียนพิเศษเยอะขนาดนี้คนที่อยากเรียนยังไม่ได้เรียนฉันหมดเงินไปเป็นแสนเพื่อแก่ทำไมแกไม่ตอบแทนฉันดีๆบ้าง /โวยวาย
อีเยริน(นอ.)
ล้มลมกับพื้นน
ชีวิตของนางเอกก็บ่ควรอยู่แบบนี้ เคยมีปากเสียงกับครอบครัวเรื่อยๆ เป็นแบบนี้จนซ้ำๆจนการเปิดภาคเรียนของชั้นม 5 ได้เริ่มขึ้น ทั้งร่างกายจิตใจของนางเอก ต่างเหนื่อยล้าจนเป็นโรคซึมเศร้า แต่ตัวของนางเอกกลับไม่รู้ตัว
ฮวังจีอา
อันยองง เยรินน่า คิดถึง/กอดนางเอก
ฮวังจีอา
ตัวเองคิดถึงเค้าไหม/ทำตามวิ้งๆ
อีเยริน(นอ.)
อื้มคิดถึง คิดถึงมากด้วย
ฮวังจีอา
ว่าแต่ทำไมแกดูโทรมๆอ่า
ฮวังจีอา
ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า หะ กะ /ร้อนรน พร้อมกับจับหน้าของนางเอกหันไปมา
อีเยริน(นอ.)
เอามือจีอาออก
อีเยริน(นอ.)
เปล่าซะเหนื่อย
อีเยริน(นอ.)
แค่เรียนหนักไปหน่อย/เสียงเบา
ฮวังจีอา
ถามจริง!!! ปิดเทอมนะแกยังเรียนอยู่อีกหรอ !!! ฉันนับถือแกเลยถ้าฉันเป็นแกนะ! ฉันคงจะหนีออกจากบ้านและตัดขาดความเป็นลูกไปละ
ฮวังจีอา
โถ๋ เยรินของฉันน/กอดเยริน ทั้งสองได้เดินออกไป
มินฮานึล
โถ่! ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยคิดถึ๊ง คิดถึง /ท่าทางออดอ้อนเพื่อน
พัคยูรา
ฉันก็คิดคิดถึงแกเหมือนกัน
พัคยูรา
นี่แกรู้ไหมว่าฮยอนจิน คุยกับพี่ฮยอนวูโว้ยย และนางก็ถูกพี่เขาเท
พัคยูรา
มึงคือแบบพี่เขาโคตรชั่ว
มินฮานึล
พี่คนนี้หรอ! ฉันก็คุยๆนะพี่เขาโครตเจ้าชู้เลยแหละ!
มินฮานึล
ฉันคิดว่าฉันเจ้าชู้แล้วนะ🙄แต่เขาเจ้าชู้กว่าอีกอ่ะ! ฮยอนจินคิดยังไงถึงไปชอบพี่เขาได้เนี่ย!!!?
พัคยูรา
ทำไหมพวกเราไม่รู้ล่ะ
มินฮานึล
ก็แค่เล่นๆลยไม่ได้เล่า
มินฮานึล
อย่าบอกฮยอนจินล่ะ
ยอซูมี
นี่ พวกแกจะเป็นสภาป่ะ
ฮวังจีอา
ไม่เป็นอ่ะ งานเยอะ อะไรก็ไม่รู้
อีเยริน(นอ.)
ไม่อ่ะ แค่นี้ก็ไม่ไหว
อีเยริน(นอ.)
เดินออกจากห้อง
อีเยริน(นอ.)
ไปนอนห้องสมุด
อีเยริน(นอ.)
อาทิตย์แรกครูคงยังไม่สอนหรอก
Comments