Fate Sent You To Me(โชคชะตาส่งนายมาให้ฉัน)
คนปลอบที่จริงใจ
อีเเทวอน
เสร็จซะทีนึกว่าไม่ทันพรีเซนต์แล้วนะเนี่ย
พัคฮยอนจู
นายนี่เดอะแบกเลยยอนจุน/ตบหลังเบาๆ
ยอยองฮุน
แยะย้ายกลับบ้านโว้ยย
ชเวยอนจุน(พอ.)
งั้นกลับก่อนเด้อ ต้องเตรียมพรีเซนต์งานอีก/เป็นท้อ
ฮวังแทมิน(พร.)
3ทุ่มกว่าแล้ว ไปละ บาย
ในระหว่างที่แทมินกำลังกลับบ้านกันเห็นเยรินอยู่อยู่กับใครบางคนเลยไปแอบฟังเงียบๆ
อีเยริน(นอ.)
พี่เคยชอบหนูบ้างไหม แค่ซะวินาที
อีเยริน(นอ.)
หรือแค่มาแกล้งให้มีใจและจากไป
อีเยริน(นอ.)
พี่ชอบเพื่อนหนูหรอ
อีฮยอนวู
ขอโทษนะ....ที่ทำให้มีโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
อีฮยอนวู
พี่แค่รูสึกดีกับน้อง....คนที่พี่ชอบน้องก็น่าจะรู้ดีนี่
อีฮยอนวู
ยังไงน้องก็รู้ดี...เราเป็นได้แค่พี่น้อง
แทมินแอบตามเยรินไปเรื่อยๆจนกระทั่งฝนตก
ฮวังแทมิน(พร.)
ไม่เป็นไรนะเยริน/สายตาที่ทั้งสงสาร ทั้งเป็นห่วง
อีเยริน(นอ.)
ค่อยๆเงยหน้าขึ้น
อีเยริน(นอ.)
ทำไหมตอนนั้นพี่ไม่บอกว่าการรักข้างเดียวและถูกปฏิเสธมันเจ็บขนาดนี้/ร้องให้อย่างหนัก
อีเยริน(นอ.)
พี่พอใจหรือยังเห็นหนูถูกคนอื่นปฏิเสธ/ตอนนี้เยรินสติแตกไปแล้ว
ฮวังแทมิน(พร.)
ไม่ตอบเข้าไปโอบกอดเยรินทันที
ฮวังแทมิน(พร.)
ถ้ารู้สึกเศร้าน้องก็ร้องให้ออกมาดังๆเลยนะ/กอดเยรินไว้แน่น
อีจุนกยู(พี่นอ.)
เยริน เยรินน่า ได้ยินพี่ไหม/ถามด้วยความกังวลและร้อนรน
อีจุนกยู(พี่นอ.)
พึ่งร้องให้มาหรอ
อีเยริน(นอ.)
พี่ยุ่งไรด้วย/หงุดหงิด
อีเยริน(นอ.)
แค่ออกมาทำงานกลุ่มพรุ่งนี้ต้องรีบส่งเลยออกมาไม่ได้บอกแม่ ใกล้เสร็จแล้วเดี๋ยวก็กลับ
อีจุนกยู(พี่นอ.)
ไม่เป็นไรแน่นะ
เยรินอยู่ในสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำ
แทมินเลยเอาเสื้อสูทชุดนักเรียนมาคลุมให้
ฮวังแทมิน(พร.)
อ่ายาคลายเครียด/ยื่นให้นางเอก
ฮวังแทมิน(พร.)
นั่งข้างๆนางเอก
ฮวังแทมิน(พร.)
น้องรู้ไหมตอนนั้นน้องปฏิเสธพี่ พี่รู้สึกยังไง
ฮวังแทมิน(พร.)
พี่เศร้ามาก แต่ก็แค่คิดว่ามันเป็นแค่บท บทเรียนนึง.....รักแรกหรือ/หันไปมองเยริน
ทั้งสองสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ
อีเยริน(นอ.)
อืมม/ตอบด้วยความเขิลอายที่พึ่งหัดมีความรัก
ฮวังแทมิน(พร.)
น้องอายุแค่15 เอง ยังต้องเจอความรักในหลาหหลายรูปแบบ ผู้ชายไม่ได้มีแค่คนเดียวนะ เศร้าได้แต่อย่ามากจนเกินจนดึงตัวเองออกมาไม่ได้ล่ะ
อีเยริน(นอ.)
แล้วพี่ตัดใจจากหนูได้แล้วหรอ/กัดหลอดดูดน้ำอยู่ พร้อมมองแทมิน
ฮวังแทมิน(พร.)
มองเยรินแล้วไม่ตอบ
อีเยริน(นอ.)
แล้วมันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ล่ะกว่าจะลืมคน คนนึงได้
ฮวังแทมิน(พร.)
มันไม่มีใคร ลืมใครซะคนได้จริงๆหรอก เราแค่เก็บเขาไว้ในความทรงว่าครั้งนึงเคาเคยรู้จักกัน
อีเยริน(นอ.)
งั้นถ้าความทรงจำหายไปก็ดีน่ะสิ
ฮวังแทมิน(พร.)
คิดไรเนี่ย/ลูบเยรินหัวเบาๆ
อีเยริน(นอ.)
พี่ไปส่งหนูกลับบ้านได้ไหมตอนนี้จะ5ทุ่มกว่าๆแล้ว/จับปลายเสื้อเเทมิน อ้อนวอน
อีเยริน(นอ.)
ถอดเสื้อสูทให้แทมิน
อีเยริน(นอ.)
พี่ฮวังแทมินขอบคุณนะที่วันนี้ช่วยปลอบหนู/ยิ้มให้แทมิน
ฮวังแทมิน(พร.)
อื้ม หวังว่าจะได้เห็นเยรินลุคสดใสเหมือนเดิมไวๆนะ
อีเยริน(นอ.)
บายค่ะ/เปิดประตูเข้าบ้าน
ฮวังแทมิน(พร.)
ถ้าคนที่อยู่ข้างๆหนูคือพี่ก็คงจะดี/เศร้า
ฮวังแทมิน(พร.)
เดินกลับบ้าน
Comments