ตอนที่1 ข้อแลกเปลี่ยน

ซิกซ์เซนส์ (Sixth sense) ภาษาบ้านๆ คือ สัมผัสที่หก หมายถึงบุคคลที่มีประสาทสัมผัสพิเศษที่นอกเหนือไปจากประสาทสัมผัสทั้งห้า

ได้แก่ ตา, หู, จมูก, ลิ้น และกาย โดยสามารถรับรู้หรือสัมผัสได้ถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ เช่น ผี หรือ วิญญาณ

และใช่ครับ ทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถระบุได้หรอกว่าสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติเช่นนี้มีตัวตนอยู่จริงๆหรือว่าไม่มีกันแน่ เป็นเพียงจิตปรุงแต่งหรือมีตัวตนจริงๆก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้

.....ผมก็ไม่เคยเชื่อเรื่องผีครับ.....

.....จนกระทั่ง.....

...ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเฉียดตายนั่นก็คือการ จมน้ำ ผมไม่เคยเชื่อว่าคนที่เคยเฉียดตายจะมีสัมผัสที่6จนกระทั่งเจอมากับตัวถึงจะรู้...

ภายในโรงพยาบาลนั้นมีภูติผีเยอะอย่างมาก มากจนน่าตกใจ ผีมีมักจะมี2ประเภท ประเภทแรก คือผีที่มองแล้วรู้เลยว่านั่นคือผี กับ ผีประเภทที่สอง คือผีที่คล้ายคลึงกับมนุษย์ แต่ก็โชคดีมีข้อสังเกตที่ทำให้แยกได้อยู่เช่นกัน

หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลผมก็ได้เห็นผีตลอดมาและทำเป็นไม่สนใจทำเป็นไม่รู้ว่าเขาสามารถมองเห็นภูติผีได้จนกระทั่ง...

"นี่ลุง! มองเห็นหนูใช่มั้ย!?"

"...?" อะไรของยัยผีตัวกระเปี๊ยกนี่? เขาเหลือบมองไปที่วิญญาณตนหนึ่งที่พยายามสื่อสารกับเขาแต่เขาก็ทำเป็นเฉยเมย เพราะสถานที่ตรงนี้มันเป็นพื้นที่สาธารณะแถมยังมีวิญญาณหลายตนพลุกพล่านอีก คงไม่ดีนักถ้าจะต้องสื่อสารกันผ่านตรงนี้

"ลุงเมินหนูหรอ?"

"..."

"หนูรู้นะว่าลุงฟังออก!"

"..." ลุงหรอแรงชะมัด ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย คิดไปก็ได้แต่กำหมัดไป

"ลุงพูดอะไรหน่อยสิ"

"..."

หลังจากนั้นตลอดการเดินทางกลับบ้าน วิญญาณตนนี้ก็ชวนเขาคุยตลอดทาง ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรำคาญดีหรือไม่ที่มีผีมาคอยชวนคุยคอยกวนประสาทตลอดทาง ก็ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่แปลกใหม่ดี?

^^^[ หลังจากที่ถึง อพาร์ทเมนท์ ]^^^

หลังจากที่เขากลับมายังอพาร์ทเมนท์ที่เปรียบเสมือนบ้านของเขา เขาก็เดินเข้าไปในห้องและดูจะแปลกใจไม่น้อยที่วิญญาณตนนี้ยังสามารถเข้ามาในห้องของเขาได้อีก

ปกติพวกภูติผีตนอื่นๆมักจะตามแค่แป๊บเดียวก็หายไปเพราะไม่สามารถออกจากพื้นที่ห่างไกลร่างกายของตนเองที่ตายได้

"คุณคือ..?" ในที่สุดเขาก็ยอมเอ่ยปากพูดคุยกับวิญญาณตนนี้ "อ๋อ.. หนูชื่อริน อายุ9ขวบ!" "หืม.." เด็กกว่าที่เขาคาดเดาไว้นึกว่าเด็กคนนี้จะอายุ10-11ขวบซะอีก

"เอาเถอะ.. ฉันชื่อนนท์ ไม่ใช่ลุงด้วยฉันอายุ16เองนะ..." "เธอตามฉันมาทำไม?"

"ก็ลุงบุญเยอะ"

"บอกแล้วไงว่าไม่ให้เรียกลุง"

"..."

"เอาเถอะ จะเรียกอะไรก็เรียก" เขากล่าวเมื่อวิญญาณเด็กตรงหน้าทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ถ้าเกิดเขาไม่ให้เรียกว่าลุง ซึ่งเขาไม่อยากจะทำให้สถาณการ์ณมันยุ่งยากไปกว่านี้หรอก

"ส่วนเหตุผลมีแค่นั้นหรอ?" "เพราะหนูไม่มีที่ไปด้วยค่ะ" ไม่มีที่ไป? วิญญาณเร่ร่อนรึเปล่านะ.. "แล้วเธอเสียชีวิตได้ยังไง?"

เด็กสาวเงียบไปครู่หนึ่งขณะที่พูดขึ้นอีกครั้ง "หนูโดนรถชนค่ะ.. ไอ้คนใจร้ายคนนั้นเมาแล้วขับ!" ให้ตายเถอะอนาคตดับเพราะไอ้แก่เฮ็งซวยคนหนึ่งเนี่ยนะ "เสียใจด้วยนะ" "ค่ะไม่เป็นอะไรหรอก" วิญญาณเด็กสาวส่งยิ้มมาให้เขาอย่างฝืนๆ เห็นได้ชัดว่าเป็น

"ถ้าลุงจะไม่ว่าอะไรให้หนูอยู่ด้วยได้มั้ยคะ?"

"อยู่ด้วย?" เขาครุ่นคิดเล็กน้อย มันดูเหมือนวิญญาณตนนั้นจะได้ประโยชน์ฝ่ายเดียวเสียมากกว่า "ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน ถ้าเธอตกลงเธอจะได้พักอยู่ที่นี่" นัยตาของวิญญาณเด็กสาวเปร่งประกายขึ้นเมื่อเจ้าของห้องเอ่ยเสนอข้อแลกเปลี่ยน "ค่ะ!"

"1.ถ้าเธอเห็นหวยก็ใบ้ให้ฉันหน่อย 2.เวลาสอบช่วยดูคำตอบแล้วบอกด้วย 3.ห้ามแกล้งคนในอพาร์ทเมนท์ 4.ห้ามทำอะไรแปลกๆเวลาอยู่โรงเรียน โอเครมั้ย?" "ถ้าหนูช่วยลุงเรื่องใบ้หวยกับช่วยหลอกข้อสอบลุงจะให้อะไรล่ะ?" นั่นสิ..ให้อะไรดีนะ เขาคิดขณะที่จ้องมองไปที่เด็กสาวแล้วคลี่ยิ้มขึ้น

"ถ้าใบ้หวยถูกน้ำแดง3ขวด ขนม1แพ็ค"

"โอเคร ตกลงค่ะ"

"เก่งมากไอ้หนู" หลังจากการเจรจาจบลงพวกเขาก็จับมือเป็นพันธมิตรกันเพราะมันได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

..แต่หารู้ไม่ว่าต่อจากนี้นี่แหละคือความบันเทิงโดยแท้จริง..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***