ซิกซ์เซนส์ (Sixth sense) ภาษาบ้านๆ คือ สัมผัสที่หก หมายถึงบุคคลที่มีประสาทสัมผัสพิเศษที่นอกเหนือไปจากประสาทสัมผัสทั้งห้า

ได้แก่ ตา, หู, จมูก, ลิ้น และกาย โดยสามารถรับรู้หรือสัมผัสได้ถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ เช่น ผี หรือ วิญญาณ

และใช่ครับ ทางวิทยาศาสตร์ไม่สามารถระบุได้หรอกว่าสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติเช่นนี้มีตัวตนอยู่จริงๆหรือว่าไม่มีกันแน่ เป็นเพียงจิตปรุงแต่งหรือมีตัวตนจริงๆก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้

.....ผมก็ไม่เคยเชื่อเรื่องผีครับ.....

.....จนกระทั่ง.....

...ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเฉียดตายนั่นก็คือการ จมน้ำ ผมไม่เคยเชื่อว่าคนที่เคยเฉียดตายจะมีสัมผัสที่6จนกระทั่งเจอมากับตัวถึงจะรู้...

ภายในโรงพยาบาลนั้นมีภูติผีเยอะอย่างมาก มากจนน่าตกใจ ผีมีมักจะมี2ประเภท ประเภทแรก คือผีที่มองแล้วรู้เลยว่านั่นคือผี กับ ผีประเภทที่สอง คือผีที่คล้ายคลึงกับมนุษย์ แต่ก็โชคดีมีข้อสังเกตที่ทำให้แยกได้อยู่เช่นกัน

หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลผมก็ได้เห็นผีตลอดมาและทำเป็นไม่สนใจทำเป็นไม่รู้ว่าเขาสามารถมองเห็นภูติผีได้จนกระทั่ง...

"นี่ลุง! มองเห็นหนูใช่มั้ย!?"

"...?" อะไรของยัยผีตัวกระเปี๊ยกนี่? เขาเหลือบมองไปที่วิญญาณตนหนึ่งที่พยายามสื่อสารกับเขาแต่เขาก็ทำเป็นเฉยเมย เพราะสถานที่ตรงนี้มันเป็นพื้นที่สาธารณะแถมยังมีวิญญาณหลายตนพลุกพล่านอีก คงไม่ดีนักถ้าจะต้องสื่อสารกันผ่านตรงนี้

"ลุงเมินหนูหรอ?"

"..."

"หนูรู้นะว่าลุงฟังออก!"

"..." ลุงหรอแรงชะมัด ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย คิดไปก็ได้แต่กำหมัดไป

"ลุงพูดอะไรหน่อยสิ"

"..."

หลังจากนั้นตลอดการเดินทางกลับบ้าน วิญญาณตนนี้ก็ชวนเขาคุยตลอดทาง ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรำคาญดีหรือไม่ที่มีผีมาคอยชวนคุยคอยกวนประสาทตลอดทาง ก็ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่แปลกใหม่ดี?

^^^[ หลังจากที่ถึง อพาร์ทเมนท์ ]^^^

หลังจากที่เขากลับมายังอพาร์ทเมนท์ที่เปรียบเสมือนบ้านของเขา เขาก็เดินเข้าไปในห้องและดูจะแปลกใจไม่น้อยที่วิญญาณตนนี้ยังสามารถเข้ามาในห้องของเขาได้อีก

ปกติพวกภูติผีตนอื่นๆมักจะตามแค่แป๊บเดียวก็หายไปเพราะไม่สามารถออกจากพื้นที่ห่างไกลร่างกายของตนเองที่ตายได้

"คุณคือ..?" ในที่สุดเขาก็ยอมเอ่ยปากพูดคุยกับวิญญาณตนนี้ "อ๋อ.. หนูชื่อริน อายุ9ขวบ!" "หืม.." เด็กกว่าที่เขาคาดเดาไว้นึกว่าเด็กคนนี้จะอายุ10-11ขวบซะอีก

"เอาเถอะ.. ฉันชื่อนนท์ ไม่ใช่ลุงด้วยฉันอายุ16เองนะ..." "เธอตามฉันมาทำไม?"

"ก็ลุงบุญเยอะ"

"บอกแล้วไงว่าไม่ให้เรียกลุง"

"..."

"เอาเถอะ จะเรียกอะไรก็เรียก" เขากล่าวเมื่อวิญญาณเด็กตรงหน้าทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ถ้าเกิดเขาไม่ให้เรียกว่าลุง ซึ่งเขาไม่อยากจะทำให้สถาณการ์ณมันยุ่งยากไปกว่านี้หรอก

"ส่วนเหตุผลมีแค่นั้นหรอ?" "เพราะหนูไม่มีที่ไปด้วยค่ะ" ไม่มีที่ไป? วิญญาณเร่ร่อนรึเปล่านะ.. "แล้วเธอเสียชีวิตได้ยังไง?"

เด็กสาวเงียบไปครู่หนึ่งขณะที่พูดขึ้นอีกครั้ง "หนูโดนรถชนค่ะ.. ไอ้คนใจร้ายคนนั้นเมาแล้วขับ!" ให้ตายเถอะอนาคตดับเพราะไอ้แก่เฮ็งซวยคนหนึ่งเนี่ยนะ "เสียใจด้วยนะ" "ค่ะไม่เป็นอะไรหรอก" วิญญาณเด็กสาวส่งยิ้มมาให้เขาอย่างฝืนๆ เห็นได้ชัดว่าเป็น

"ถ้าลุงจะไม่ว่าอะไรให้หนูอยู่ด้วยได้มั้ยคะ?"

"อยู่ด้วย?" เขาครุ่นคิดเล็กน้อย มันดูเหมือนวิญญาณตนนั้นจะได้ประโยชน์ฝ่ายเดียวเสียมากกว่า "ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน ถ้าเธอตกลงเธอจะได้พักอยู่ที่นี่" นัยตาของวิญญาณเด็กสาวเปร่งประกายขึ้นเมื่อเจ้าของห้องเอ่ยเสนอข้อแลกเปลี่ยน "ค่ะ!"

"1.ถ้าเธอเห็นหวยก็ใบ้ให้ฉันหน่อย 2.เวลาสอบช่วยดูคำตอบแล้วบอกด้วย 3.ห้ามแกล้งคนในอพาร์ทเมนท์ 4.ห้ามทำอะไรแปลกๆเวลาอยู่โรงเรียน โอเครมั้ย?" "ถ้าหนูช่วยลุงเรื่องใบ้หวยกับช่วยหลอกข้อสอบลุงจะให้อะไรล่ะ?" นั่นสิ..ให้อะไรดีนะ เขาคิดขณะที่จ้องมองไปที่เด็กสาวแล้วคลี่ยิ้มขึ้น

"ถ้าใบ้หวยถูกน้ำแดง3ขวด ขนม1แพ็ค"

"โอเคร ตกลงค่ะ"

"เก่งมากไอ้หนู" หลังจากการเจรจาจบลงพวกเขาก็จับมือเป็นพันธมิตรกันเพราะมันได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

..แต่หารู้ไม่ว่าต่อจากนี้นี่แหละคือความบันเทิงโดยแท้จริง..

หลังจากที่รับเด็กผีหรือผีเด็กหนึ่งตนมาเลี้ยงได้2วันก็พบว่าเธอค่อนข้างมีประโยชน์ในหลายๆด้านพอสมควรค่อนข้างคุ้มค่าที่พาเธอมาอยู่บ้านด้วย

ณ ตอนนี้นนท์อยู่ที่ตลาด เขามาซื้อของใช้ที่พึ่งหมดไป สาเหตุที่เขาไม่ได้พารินมาด้วยก็เพราะคาดว่าเขาคงจะเผลอคุยกับเธอต่อหน้าคนอื่นในตลาดแน่ๆ ก็เลยตัดปัญหาไม่พามาด้วยซะเลยปล่อยให้รินเล่นกับเจ้าที่ในอพาร์ทเมนท์ไปก่อน แล้วเขาก็กลัวว่าคนในตลาดจะมองว่าเขาเป็นคนมีปัญหาทางจิตน่ะสิ...

..แถมยังเสี่ยงที่วิญญาณตนอื่นจะรู้ด้วยว่าเขาสื่อสารกับวิญญาณได้ เพราะฉะนั้นไม่เสี่ยงจะดีที่สุด..

"หืม.. จะว่าไปขนม1แพ็คมันจะพอรึเปล่านะ... ควรจะเปลี่ยนข้อเสนอเป็น3แพ็คถ้าเธอทำได้ขนาดนั้น อา.. เปลี่ยนเป็นซื้อชุดเด็กเซอร์ไพรส์แล้วกัน" นนท์บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆขณะที่เดินดูของไปเรื่อยๆและเขาก็คิดว่าควรจะซื้อน้ำแดงไปถวายเจ้าที่ด้วยที่เขาฝากดูแลวิญญาณเด็กซนตนนั้น เขาหยิบขวดพลาสติกที่ใส่น้ำแดงขึ้นมาสองขวดแล้วก็จ่ายเงินให้ป้าที่ขวดพลาสติกที่ใส่น้ำแดง

ไม่นานนักเขาก็ย้ายจากโซนของกินไปยังโซนเสื้อผ้าเด็ก ยืนเลือกอยู่สักพักขณะที่เขานึกว่าเด็กคนนั้นเหมาะกับชุดอะไร.. ผมสีน้ำตาลอ่อน นัยตาสีฟ้าทะเล ผิวสีนวลราวกับตุ๊กตา.. เขาหันควับไปยังชุดตัวหนึ่ง เป็นชุดเดรสสีครีมสำหรับเด็ก

เป็นแขนเสื้อแบบยาว โดยจุดเด่นอยู่ที่ไหล่ถึงข้อศอกจะพอดีกับแขน ช่วงข้อศอกถึงข้อมือจะพองๆสไตล์ตะวันตก กระโปรงยาวถึงเข่าและพองออกเบ็กน้อยซึ่งมันดูน่ารักถ้าให้เด็กคนนั้นใส่ก็คงจะดูดีกว่าเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางขาสั้นสีดำนั่นแน่ๆ

.....เขาจึงซื้อไปเลยโดยไม่ลังเล.....

"เข้าใจหัวอกพ่อแม่ที่กำลังเห่อลูกเลยแหะ" นนท์พูดกับตัวเอง ภายในใจของเขากำลังกรีดร้องกับเงินที่เสียไปในวันนี้กับชุดของรินซึ่งแพงอยู่พอสมควร

^^^หลังจากกลับมาที่ถึงที่อพาร์ทเมนท์เขาก็ถวายน้ำแดงไปสองขวดให้เจ้าที่ขณะเดียวกันก็ขอโทษไปด้วยที่รบกวนแต่ดูเหมือนเจ้าที่ก็ไม่ได้ติดอะไร "ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร พาเด็กคนนั้นมาเล่นบ่อยๆก็ดีนะพ่อหนุ่ม" เจ้าที่เขาว่าแบบนั้นน่ะ...^^^

"นี่ยัยเด็กแสบ" เขาพูดขณะที่ถือชุดเข้ามาในห้อง เห็นได้ชัดว่าพอเธอเห็นชุด เธอก็กระโดดโลดเต้นกระดี๊กระด๊าใหญ่ เห็นแบบนี้ก็ชื่นใจจะได้ไม่เสียเงินเปล่า ชุดราคาตั้ง300กว่าบาท

รินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำซึ่งมันดูเข้าก็เธอจริงด้วยเด็กคนนี้เหมือนตุ๊กตาไม่มีผิดจริงๆ เห็นแล้วปลื้มอยากลงอวดชะมัดว่ามีน้องสาว(ทิพย์) แต่เธอเป็นผีให้ทำยังไง หน้าตาเด็กแบบนี้เป็นดาราเด็กได้เลยนะ..

"เธอไม่เคยโดนเสนอให้เป็นซุปเปอร์สตาร์อายุน้อยเลยหรอ?"

"เคยค่ะ!แต่หนูไม่อยากเป็น"

"งั้นสินะ เอาเถอะ" จะว่าไปเขาก็เห็นผีสื่อสารกับวิญญาณได้ถ้าผันตัวไปเป็นไลฟ์สตรีมปราบผีมันจะทำได้รึเปล่านะ

"นี่ริน, สื่อสารทางจิตได้รึเปล่า?" "หืม อ๋อ แน่นอนลุง! รินเป็นผี ทำได้อยู่แล้วเพราะเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ หิหิ" เธอยืดอกยิ้มอย่างภูมิใจ ขณะที่นนท์กำลังครุ่นคิดอยู่ ถ้าเขาเคยเฉียดความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง จะคุยกันทางจิตกับรินแล้วก็วิญญาณตนอื่นได้หรือเปล่านะ

"ลองทำให้ดูหน่อยสิ" "ค่ะ!" รินตอบรับคำถามขณะที่หลับตาลงจดจ่อกับความคิด ' ได้ยินมั้ยคะลุง? ' เขาเงียบขณะที่พยักหน้าช้าๆ เหลือจะเชื่อจริงๆ แต่มันอาจจะเป็นเพราะว่าผีเป็นสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการ ลอยก็ได้ ทะลุกำแพงก็ได้หายตัวก็ได้ บางทีสิ่งเหนือธรรชาติพวกนี้อาจจะเกิดขึ้นจากความคิดและจินตนาการของคนคนหนึ่งก่อนเสียชีวิต พอเสียชีวิตความคิดและจินตนาการที่ถูกปลูกฝังว่าผีมีพลังจำพวกนี้ทำให้ได้รับพลังมาตอนตาย

นนท์ส่ายหัวกับทฤษฎีของตัวเอง และเขาก็พูดขึ้น "เอาล่ะ เชื่อแล้ว" "คืนนี้เรามีอะไรสนุกๆทำแล้วสิ" "ริน" "คะลุง?" "คืนนี้ไปล่าท้าผีกันเถอะ สตรีมเมอร์ปราบผี ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว" "ลุงบ้ารึเปล่า ใครเขาจะเชื่อ"

"ก็ทำให้เห็นผีซะสิ"

"ยังไงอะ?"

"เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า อ๋อ แล้วก็วันนี้ตอนกลางคืนก็ใส่ไอ้นี่เอาไว้ล่ะ พรางตัว" เขายื่นเสื้อกันหนาวสีขาวพร้อมกับผ้าปิดปากสีดำกับถุงมือให้ริน ส่วนเขาก็ใส่เหมือนกันต่างกันแค่เสื้อกันหนาวเป็นสีดำเอาไว้เตรียมตัว ที่เขาปลอมตัวคือจะให้เห็นแค่ดวงตาเท่านั้น

[ สามทุ่มต่อมาพวกเขาก็เตรียมตัวกันเสร็จแล้ว ]

"พร้อมลุยรึยังไอ้หนู"

"พร้อมเสมอเลยค่ะลุง!"

......สตรีมได้เปิดขึ้นด้วยหัวข้อปราบผี......