กุหลาบของแวมไพร์ ๑๕

🥀🌹🥀

คฤหาสน์ตระกูลการ์ริส

เกซิม◇

ดูเหมือนว่าเดวิสจะต้องการให้เจ้าได้สัมผัสตัวนางมากเลยนะ

อาร์วิน◇

อือ

ลาซาร์ด◇

ทำไมถึง..ต้องการดอกไม้น้อยขนาดนั้น

เอดอน◇

หรือว่า..สาวน้อยคนนั้นจะเป็นอย่างที่ลือกัน

เกซิม◇

ตัวทดลองต้นกำเนิด..

ลาซาร์ด◇

/หันมองเกซิม

เอดอน◇

/มองตาม

อาร์วิน◇

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมเดวิสถึงได้

อาร์วิน◇

สนใจตัวของนางเป็นพิเศษ

เกซิม◇

ถ้าให้ทายไม่ผิดแสดงว่าพวกตระกูลเคนดริกก็น่าจะรู้นานแล้ว..แต่ปกปิด

ลาซาร์ด◇

แบบนั้นก็น่าสนุกสิ..ดอกไม้น้อยสมกับชื่อดอกไม้น้อย..

เอดอน◇

เรื่องสนุกๆอย่าลืมข้าสิลาซาร์ด

เกซิม◇

ถึงวันนั้นศึกแย่งชิงความเป็นอมตะคงจะอยู่ไม่ไกลแล้ว..

อาร์วิน◇

จะทำอะไรให้เกียรตินางด้วย

ลาซาร์ด◇

อาร์วิน..เจ้าเห็นนางเป็นอาหารหรือเป็นเพราะนางเป็นดอกไม้น้อยกันแน่..

เอดอน◇

นั่นสิ..

อาร์วิน◇

/สายตามองทั้งสองด้วยรังสีอำมหิต

เอดอน◇

/ก้มหน้าหลบ

ลาซาร์ด◇

/หันหน้าหลบ

เกซิม◇

/มองทั้งสอง

อาร์วิน◇

โรเวน่า!!.../เรียกโรเวน่าพลางเดินออกไป

โรเวน่า◇

ค่ะ...../เดินตาม

ลาซาร์ด◇

/มองอาร์วินที่เดินออกไปกำหมัดแน่น

เอดอน◇

/🙁

เกซิม◇

พวกเจ้าก็อย่าไปแหย่จุดนั้นของมันสิ..

เกซิม◇

ก็รู้ๆกันอยู่ว่าหมอนั้นมันเป็นคนยังไง..

เกซิม◇

สุภาพบุรุษเรียบร้อยแต่กลับแฝงไปด้วยความร้าย..แค่พวกเจ้าทำตัวเสียมารยาทนิดหน่อยหมอนั่นก็ฆ่าพวกเจ้าได้แล้ว

ตัด

แวมไพร์

อะ...เอ่อ...คือว่า..นายท่าน ขอรับ

แวมไพร์

/ก้มหัวลงกับพื้น

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

รางวัลของพวกเจ้า...สินะ..

แวมไพร์

ขอรับ..!!

แวมไพร์

ขอรับ...!!

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

เรื่องที่ให้เจ้าไปพูดมีแค่พวกตระกูลเคนดริกเท่านั้นที่รู้ใช่ไหม..!?

แวมไพร์

ขอรับ..

แวมไพร์

ขอรับ

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

แอบแฝงตัวสะกดรอยตามไปอยู่ในเมืองมนุษย์ได้อย่างแนบเนียน..แถมยังพูดตามคำสั่ง..

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

รางวัลของพวกเจ้า...

แวมไพร์

เช่นนั้นนางผู้นั้น...

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

ไอ้พวกชั้นต่ำ..!!

แวมไพร์

/ก้มหัวทรุดลงกับพื้น+ตัวสั่น

แวมไพร์

/ก้มห้วทรุดลงกับพื้น+ตัวสั่น

คำพูดและน้ำเสียงอันเคร่งขรึมและเยือกเย็นของ เดวิสทำให้ทั้งสองถึงกับต้องก้มหัวให้อย่างตัวสั่นเครือ

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

นี่รางวัลของพวกเจ้า... /พูดพลางโยนกุหลาบทมิฬให้

เดวิส♣️แกรนด์ดยุกแวมไพร์

กินมันเข้าไปแล้วไสหัวไปซะ..!!

ทั้งสองรีบหยิบกุหลาบทมิฬขึ้นมาด้วยความดีใจและกระหายมันมากเพราะยากมากที่จะได้มันมา

เพราะมีดอกเดียวและมันก็ได้ดูดเลือดของเหยื่อเรียบร้อยแล้วทั้งสองจึงยื้อแย่งกันไปมา..

ขณะที่ทั้งสองยื้อแย่งกันนั้นจู่ๆกุหลาบทมิฬก็ขาดสะบั้นจนทั้งสองชะงักไปครู่หนึ่งพอเห็นอย่างนั้นก็รีบกรูเข้าไปกินชิ้นส่วนที่แยกจากกันของกุหลาบทมิฬ คนหนึ่งกินส่วนกลีบบนอีกคนกินลำต้นทั้งสองกินกันอย่างมูมมามเหมือนกับจะมีใครมาแย่ง

การกระทำทั้งหมดอยู่ภายใต้สายตาเดวิสและเขาก็มองด้วยความน่าสมเพชไม่น้อย..

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินออกไปไม่ทันไรอัคคาก็พุ่งเข้าหาทั้งสองใช้ดาบอันแหลมคบปาดคอทั้งสองจนสลายหายไปในทันที

☠️☠️