อยู่ ๆ ก็มีผัวเป็นมาเฟียโหดสุดในย่าน
2 อย่าทำเเบบนี้เลย..
โรเวีย (น.อ)
(เมียคืนนี้เราทำอะไรลงไป..)
โรเวีย (น.อ)
/มองโซ่ที่ล่ามไว้อยู่ที่ขา
โซ. (พ.อ)
/เอามือข้างหนึ่งโอบเอวอีกฝ่าย
โรเวีย (น.อ)
อ-อะไรขอ-ของนาย?!
โซ. (พ.อ)
ครางดังจังเลยนะ..
โรเวีย (น.อ)
ไม่ต้องมาคุยกับผมเลย..
โซ. (พ.อ)
มึงจะทำได้ยังไง?? อีกตั้ง2ปี.. มึงถึงจะหลุดพ้นจากตรงนี้
โซ. (พ.อ)
มึงนี่ยั่วเก่งจริง..
โซ. (พ.อ)
กูไม่ได้จะให้มึงอยู่สบายๆในคฤหาสน์กูหรอก
โซ. (พ.อ)
กูจะให้มึงทำความสะอาดคฤหาสน์ของกู
โซ. (พ.อ)
เเล้วทำตามที่กูบอก
โซ. (พ.อ)
มึงจะไม่มีสิทธิ์ออกเสียง
โซ. (พ.อ)
เเล้วจำไว้ กูไม่ใช่คนใจดีหรือคนนิสัยดีอย่างที่มึงคิด!!
โซ. (พ.อ)
มึงมันก็เเค่ไอ้สัสที่ไม่รู้อะไร!
โซ. (พ.อ)
เเล้วไม่ต้องมาอ่อยกู
โซ. (พ.อ)
/เอาโซ่ออก+เดินไปใส่เสื้อผ้า+เดินออกไป
โรเวีย (น.อ)
อีกตั้งสองปี..
โรเวีย (น.อ)
เราต้องทนมันให้ได้..
โรเวีย (น.อ)
จำไว้ๆ.. ผมต้องอดทน
โรเวีย (น.อ)
/พยายามลุกขึ้น
โรเวีย (น.อ)
ผมคงไม่มีสิทธิ์อะไรเลยจริงๆ..
โรเวีย (น.อ)
/เดินไปที่ห้องครัว
บอดี้การ์ด 2
มึงมาทำอะไรว่ะ??
บอดี้การ์ด 2
คุณโซได้บอกมึงให้มาตรงนี้ไหม??
บอดี้การ์ด 2
ถ้าคุณโซไม่ได้บอกก็อย่าเสร่อมา
บอดี้การ์ด 1
ดูมันดิ อย่างกะกระดูกผอมจะตายล่ะ
โรเวีย (น.อ)
ผมไม่ได้.. โวบอกว่าให้ผมมาทำความสะอาดคุณพอจะเห็น-
บอดี้การ์ด 1
ไม่ต้องถาม /เอาถังนํ้าสาดใส่หน้าโรเวีย
บอดี้การ์ด 1
เเม่งโคตรเชี่ยเลยว่ะ!
บอดี้การ์ด 2
ดูมันทำหน้าดิ~!
โรเวีย (น.อ)
/หลบหน้า+หยิบถังขึ้นมา
บอดี้การ์ด 1
เอานี่ไหม??? /โยนผ้าใส่
บอดี้การ์ด 1
เอาไปเช็ดกระจกนะ~
บอดี้การ์ด 1
ฮ่ะๆๆ!! บอกเลยว่าถ้าไม่เสร็จได้ตายเเน่
บอดี้การ์ด 2
/มองเอวโรเวีย
บอดี้การ์ด 1
เห้ย! /ตบหัวบอดี้การ์ด2
บอดี้การ์ด 1
ไปเถอะ เรามีงานต้องทำอยู่
บอดี้การ์ด 2
เออ ก็ได้เว้ย
โรเวีย (น.อ)
…ฮึก.. อึก.. ฮื่อ..
โรเวีย (น.อ)
/พยายามเช็ดกระจก+สั่น
โรเวีย (น.อ)
ห-หนาวจัง.. เเฮ่กๆ.. ฮึก..
โรเวีย (น.อ)
ผมจะโดนอะไรอีกกันนะ2ปี…
โรเวีย (น.อ)
(ทั้งหิวทั้งหวานทั้งเหนื่อย.. ยังทำความสะอาดไม่เสร็จเลย..)
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
เด็กที่ไหนเนี้ย..
โรเวีย (น.อ)
อ-อ๊ะ- ผ-ผมขอโทษครับ??!- ผมเกะกะรึป่าว..
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
ก็ไม่ เเม่บ้านหรือพ่อบ้านกันเนี้ยตัวเปียกโชกเลยนะ
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
/ถอดเสื้อเเขนยาวตนออก+เอาให้โรเวีย
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
ฉันทำให้นายได้เเค่นี้นะเจ้าหนู.. หน้าตานายคุ้นๆนะ มันทำให้ฉันนึกถึงคนบางคน..
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
ที่ฉันเคยตัดสินใจทิ้งไป
โรเวีย (น.อ)
ขอบคุณครับ.. รู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ
โรเวีย (น.อ)
ขอบคุณจริงๆนะคับ..
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
ไม่ต้องขนาดนั้น ฉันให้นายไปนะ
เรเซีย (พ่อ พ.อ)
โชคดีล่ะ ดูเเลตัวเองด้วย ข้าไปล่ะ
โรเวีย (น.อ)
ครับ.. ผมขอบคุณจริงๆ
โรเวีย (น.อ)
(ในคฤหาสน์นี้..ก็มีคนดีกับเขาบ้าง..ดีจัง)
โรเวีย (น.อ)
/ใส่เสื้อเเขนยาว
โรเวีย (น.อ)
ฉันต้องทำอีกจนถึงเมื่อไหร่เนี้ย..
โรเวีย (น.อ)
เเฮ่กๆ.. อึก.. /พยายามที่จะเช็ดกระจกที่อยู่สูงๆ
ไดโซ (พ.พ.อ)
/จับผ้ามา+เช็ดให้เเทน
โรเวีย (น.อ)
เอ๊ะ!- อ๊าา.. .. ขอบคุณนะครับ
โรเวีย (น.อ)
(ใครอีกล่ะทีเนี้ย..?ไม่คุ้นเลย)
ไดโซ (พ.พ.อ)
โอ๊วว.. โรเวีย.. บังเอิญจัง
ไดโซ (พ.พ.อ)
พึ่งคุยงานเสร็จเลย
ไดโซ (พ.พ.อ)
ดีใจนะที่ได้เจอ
ไดโซ (พ.พ.อ)
เพื่อนของโซ ผมได้ยินเรื่องคุณมาบ้าง
ไดโซ (พ.พ.อ)
เเล้วนี่? มาทำอะไรดึกๆ?
ไดโซ (พ.พ.อ)
สองทุ่มเเล้วนะ
โรเวีย (น.อ)
…ผมต้องบอกคุณใช่ไหม
ไดโซ (พ.พ.อ)
ใช่เเล้วล่ะเจ้าหนู
โรเวีย (น.อ)
โซบอกว่าให้ผมมาทำความสะอาดคฤหาสน์
ไดโซ (พ.พ.อ)
มันบ้าไปเเล้วเเน่ๆ..
ไดโซ (พ.พ.อ)
เเต่ผมยังคง.. มียศตํ่ากว่าโซ.. ผมเสียใจที่ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้
โรเวีย (น.อ)
ไม่เป็นไร.. ผม.. ผมคิดว่าผมสมควร
โรเวีย (น.อ)
ดีใจที่ได้รู้จักครับคุณไดโซ
ไดโซ (พ.พ.อ)
ผมขอตัวไปก่อนนะครับ.. /ลูบหัว
โรเวีย (น.อ)
อื้อ.. ครับ โชคดีนะครับ
ไดโซ (พ.พ.อ)
ขอบคุณเจ้าตัวเล็ก /โบกมือลา+เดินไป
โรเวีย (น.อ)
… เพื่อของโซทำไมดูเป็นคนดีเเต่ตัวของเขาเอง.. มันเเย่มากเลย
โรเวีย (น.อ)
อ-เอ่อ!!-? ด-เดี๋ยวมาได้ไง?-
โซ. (พ.อ)
กลัวกูหรอ เหอะ..
โซ. (พ.อ)
ไม่เข้าใจเลยว่าไอ้พ่อเหี้ยนั้นกับไอ้สัสนั้นเห็นใจมึงได้ยังไง
โรเวีย (น.อ)
ม-มันเเล้วเเต่คนนะ
โซ. (พ.อ)
กูไม่ได้อยากให้ทาสกูได้รับการยกย่องมากกว่าคนในตระกูล
โซ. (พ.อ)
มึงก็เเค่ไอ้เด็กเหงือขอชั้นต่ำ
โซ. (พ.อ)
เเถมยังเป็นกระหรี่ชอบอ่อยผู้ไปเรื่อยๆ
โซ. (พ.อ)
มึงมันก็เเค่ไอ้สัสเตี้ยเห็นเเกตัว
โรเวีย (น.อ)
/นํ้าตาคลอ+หันหน้าหนี
โรเวีย (น.อ)
ทำไมไม่ฆ่าผมให้จบๆไปเลยล่ะ..
โซ. (พ.อ)
ก็นะทรมานคนอย่างมึงอ่ะ มันสนุกนะเว้ย.. คนเหี้ยๆอย่างมึง กูเเม่งอยากจะเก็บมาทรมานให้ตายช้าๆในคฤหาสน์กู
โรเวีย (น.อ)
ค-เเค่กๆ-!? อ๊ะ- เเฮ่กๆ..
โรเวีย (น.อ)
อ-อึก..- อื้อ.. เเค่ก-
โซ. (พ.อ)
มึงจะได้รับรสถึงความเจ็บปวด.. /ปล่อย+อุ้มอีกฝ่ายพาดบ่า
โรเวีย (น.อ)
อ-อื้อ- /จับที่คอของตัวเองเบาๆ
โซ. (พ.อ)
สมควรโดนมึงอ่ะ กูไม่อยากฆ่ามึงเลยด้วยซ้ำกูอยากจะเก็บมึงได้ทรมานเล่นให้สนุก
โซ. (พ.อ)
กูเองก็เบื่อกับงานบ้าๆ เเต่กูก็อยากทำเพราะกุอยากมีอำนาจมากกว่าไอ้สระเลวพ่อกู
โรเวีย (น.อ)
(ทุกอย่าง..? เอามาลงกับฉันเนี้ยนะ..บ้าไปเเล้วจริงๆ)
โรเวีย (น.อ)
(เเล้วทำไมเขาถึงได้ทำขนาดนี้.. เขาไม่ชอบพ่อเขาขนาดนั้นเลนหรอ..)
โรเวีย (น.อ)
อึก- /โดนทุ่มลงเตียง
โรเวีย (น.อ)
อ-อ๊า- มันจุก..
โซ. (พ.อ)
ชอบใช่ไหม??? /บีบคอ+ต่อยที่ท้องของโรเวีย
โรเวีย (น.อ)
อ-อ๊าก-!!? มันเจ็บ..- อื้อ!!- อึก..ปล่อยเถอะ.-
โรเวีย (น.อ)
อื้ออ!อึก-ฮื่อ… เเค่กๆ..
โซ. (พ.อ)
มึงจะได้ไม่ตายดี
โรเวีย (น.อ)
ห-ห๊ะ!- อึก..-
โรเวีย (น.อ)
ไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่เอา!
โซ. (พ.อ)
มึงมานี่ อีกระหรี่ตัวน้อย..
โซ. (พ.อ)
/หยิบมีดมา+กีดเเขนของอีกฝ่ายเป็นคำว่า Mine เเปลว่า ของฉัน
โซ. (พ.อ)
มึงเป็นของกู.. เเละมึงจะไม่มีสิทธิ์ที่จะคัดค้าน
โซ. (พ.อ)
กูเป็นเจ้าของมึง
โรเวีย (น.อ)
/ร้องไห้+ตัวสั่น
โรเวีย (น.อ)
ผม-ผมเจ็บ!- อื้อ..
โซ. (พ.อ)
หยุดสตอเเล้วยอมรับว่ามึงชอบสักทีจะได้ไหม??!
โซ. (พ.อ)
เป็นเหี้ยอะไรชอบขัดกูตลอด!!.. มึงทำอารมณ์กูเสียโว๊ยย!!!
โรเวีย (น.อ)
อ-อึก!!- อ๊าา!-
โรเวีย (น.อ)
/ตาลอย+ตาเบลอ+ตัวสั่น
โรเวีย (น.อ)
(เจ็บไปหมดเลย.. ผมจะตายเเล้วใช่ไหม….)
Comments