แค้นนี้ข้าจำไปจนตาย

แค้นนี้ข้าจำไปจนตาย

เสียไปทุกอย่างแล้วจริงๆ

หลิงเฟย
หลิงเฟย
ท่านแม่
หลิงหยุน
หลิงหยุน
มีอะไรรึ
หลิงเฟย
หลิงเฟย
เหตุใดท่านพ่อมิมาหาข้าเลยขอรับ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
........
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เดี๋ยวเขาก็มาเองแหละ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
(ร่างกายข้าก็ดูไม่ได้หลังจากที่แต่งเข้าตระกูลฮาวข้าล่ะเกลียดนักแถมตอนนี้ต้องมาระแวงทุกย่างก้าวว่ามันจะทำอะไรลูกข้าอีก)
หลิงหยุน
หลิงหยุน
(แม่ขอสัญญาว่าแม่จะปกป้องเจ้าจนวินาทีสุดท้าย)
หลิงหยุน
หลิงหยุน
มานี้สิหลิงเฟย
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ท่านพ่อเขาไม่รักพวกเราแล้วใช่หรือไม่
หลิงหยุน
หลิงหยุน
.......
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ฮึก..ท่านแม่
หลิงเฟย
หลิงเฟย
//ร้องไห้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
โอ๋ๆนะหลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เจ้าอย่าร้องไห้นะ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
นี้ก็ดึกมากแล้ว
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เข้านอนเถอะ
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ขอรับ
หลิงเฟย
หลิงเฟย
//เข้าห้องนอน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
.....
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ฮาวหยู
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไอคนสารเลว
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ข้ามิน่าเลือกที่จะแต่งกับคนเช่นเจ้าเลย
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ช่วงแรกๆมันก็ดีไปซะทุกอย่างดูตอนนี้สิข้าเทียบไม่ได้สาวรับใช้เลยด้วยซ้ำ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
และจื่อหยวนน้องที่ข้าเคยรักกับมาทำกับข้าเช่นนี้ทรมาณเหลือเกิน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่สามารถไว้ใจใครได้เลยซักคน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//น้ำตาเริ่มไหล
หลิงหยุนที่แต่งเข้าเป็นชายารองเพราะได้หลงรักกับฮาวหยูเข้าและโดนฮาวหยูทำให้หลิงหยุนหลงรักเพื่ที่จะเข้าหาจื่อหยวนเสมอมา
เขานั้นช่างโง่เขลานักเป็นควายให้เขามาหลาย10กว่าปี
ที่เหลืออยู่ตอนนี้เหลือแค่ลูก...
ลูกคือสิ่งที่มีเป็นสิ่งสุดท้าย
แม้ว่าจะโดนรังแกขนาดไหนก็ต้องทนอยู่เพื่อลูก
อีกด้าน
จื่อหยวน
จื่อหยวน
ท่านพี่
ฮาวหยู
ฮาวหยู
หืม
จื่อหยวน
จื่อหยวน
ข้าจะหายหรือไม่
ฮาวหยู
ฮาวหยู
้จ้าต้องหายสิไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหนข้าจะรักษามันให้หาย
หมอหลวง
หมอหลวง
เอ่อ...
หมอหลวง
หมอหลวง
คือพิษที่พระชายาเอกนั้นได้คือพิษที่ยากขอรับต้องใช้หัวใจของเด็ก6ขวบเพราะเป็นหัวใจที่บริสุทธ์
ฮาวหยู
ฮาวหยู
แล้วเราจะหาเด็กได้จากที่ไหนกัน
จื่อหยวน
จื่อหยวน
หลิงเฟยตอนนี้กี่หนาวแล้วขอรับ
ฮาวหยู
ฮาวหยู
ปีนี้เข้า6พอดีนี่
หมอหลวง
หมอหลวง
(นี้..ท่านจะทำจริงไปรึนี้สงสารท่านหลิงหยุนเลยที่มาเจอเรื่องแบบนี้)
ฮาวหยู
ฮาวหยู
ตามข้ามาที่จวนพระชายา
องค์รักษ์ของฮาวหยู
องค์รักษ์ของฮาวหยู
ขอรับ
ฮาวหยู
ฮาวหยู
//เปิดประตูจวน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//มอง
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ท่านมาที่นี้ทำไม
ฮาวหยู
ฮาวหยู
ข้าอยากได้หลิงเฟย
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เหตุใดข้าต้องให้ท่าน
ฮาวหยู
ฮาวหยู
ข้าจะเอา//เดินไปที่เตียง
ฮาวหยู
ฮาวหยู
//กำลังจะอุ้มหลิงเฟย
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//ผลักอีกฝ่าย
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//กอดลูของตนไว้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ท่านจะเอาลูกของข้าไปไม่ได้
ฮาวหยู
ฮาวหยู
เหตุใดข้าจะเอาไม่ได้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
อึก
ฮาวหยู
ฮาวหยู
องครักษ์มาจับพระชายาไว้
องค์รักษ์ของฮาวหยู
องค์รักษ์ของฮาวหยู
(ต้องขออภัยพระชายาด้วยขอรับ)//จำใจทำ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
อย่าจับข้า
ฮาวหยู
ฮาวหยู
//อุ้มหลิงเฟย
หลิงเฟย
หลิงเฟย
อ่ะท่านพ่อ//ตื่น
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงเฟย...ฮึก
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ท่านแม่
ฮาวหยู
ฮาวหยู
เจ้าเงียบซะ!!//ตะคอก
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ฮึก//น้ำตาไหล
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!!!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ท่าน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
อย่า..ฮึก
หลิงหยุน
หลิงหยุน
อย่าา
หลิงหยุน
หลิงหยุน
อย่าเอาลูกของข้าไป!!!!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//น้ำตาไหลเป็นสาย
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ท่านแม่ฮึก
หลิงเฟย
หลิงเฟย
ท่านแม่ช่วยข้าด้วย
ฮาวหยู
ฮาวหยู
รีบเดินออกไป
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//หลุดจากการจับกุม
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//วิ่งล้มลง
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//กำปลายเสื้ออีกฝ่ายไว้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ท่าน..ฮึก
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ได้โปรด
หลิงหยุน
หลิงหยุน
คืนลูกข้ามาเถอะ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ข้าขอร้อง
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ให้กราบท่านกี่พันรอบก็ได้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ได้โปรดฮึก
ฮาวหยู
ฮาวหยู
.......
ฮาวหยู
ฮาวหยู
//เอาดาบตัดปลายเสื้อ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!!!
องค์รักษ์ของฮาวหยู
องค์รักษ์ของฮาวหยู
//จับตัวพระชายาไว้
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!!!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เอาลูกข้ามาฮึก
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่นะ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงเฟยของข้า//ทุรนทุรายกับพื้น
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ท่าน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หากกลับไปได้ข้าจะเอาคืนอย่างศาสม
จื่อหยวน
จื่อหยวน
อุ้ย..ท่านพี่
จื่อหยวน
จื่อหยวน
ท่านทำอะไรนะขอรับ//ยิ้มเหยียด
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ได้โปรดจื่อหยวนคืนลูกข้ามาเถอะนะ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ข้าขอร้อง
จื่อหยวน
จื่อหยวน
เหตุใดข้าต้องให้ด้วย
จื่อหยวน
จื่อหยวน
เพราะลูกเจ้าเป็นยาชั้นดีเลยล่ะ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//ตาโต+น้ำตาไหลอาบแก้ม
หลิงหยุน
หลิงหยุน
พวกท่านจะทำอะไรกับหลิงโฟนของข้า
จื่อหยวน
จื่อหยวน
หึ..เจ้าคงรู้อยู่แก่
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!!!!!
จื่อหยวน
จื่อหยวน
//เดินออกไปอย่างสนใจ
ผ่านคืนนั้นมาพระชายารองได้โหยหาลูกของนางทั้งคืนจึงเป็นลมไป
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//นอนอยู่บนเตียง
หยางหยาง
หยางหยาง
//เตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวพระชายา
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//ลืมตา
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงเฟย~//เสียงแหบพร่า
หยางหยาง
หยางหยาง
อ๊ะ..พระชายา
หยางหยาง
หยางหยาง
ทรงตื่นแล้ว
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หยางหยางๆ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
เจ้าออกมาได้อย่างไร
หยางหยาง
หยางหยาง
ท่านฮาวหยูปล่อยข้าอกมาให้มาดูแลท่านขอรับ
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ละ..แล้วลูกข้าล่ะ
หยางหยาง
หยางหยาง
.......//ก้มลง
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หยางๆลูกข้า
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ลูกข้าอยู่ไหน//น้ำตาเริ่มไหล
หยางหยาง
หยางหยาง
องค์ชายทรง.....
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่...
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่!!//วิ่งออกจากจวนทันที
หมอหลวง
หมอหลวง
นี้เจ้านะคิดเหมือนข้ารึไม่น่าสงสารเหลือยังเด็กแท้ๆ//ถือบางอย่างออกมา
องค์รักษ์ของฮาวหยู
องค์รักษ์ของฮาวหยู
แต่ต้องมาตายเพราะเรื่องแบบนี้ชีวิตหน้าอนาถเหลือเกิน
ทั้งสองคนเดินผ่านหลิวหยุน
หลิงหยุน
หลิงหยุน
......
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่จริง
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//รีบวิ่งเข้าไปในจวนที่พวกนั้นพึ่งออกมา
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//ตาข้าง
ฉากที่เห็นคือเฉิงเฟยกำลังนอนอยู่ที่เตียงและตรงออกโดนกรีดเพื่อจะขวักหัวใจออกไป
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงเฟย!!!!!!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ลูกแม่
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//มือม้ายสั่น
หลิงหยุน
หลิงหยุน
หลิงเฟย
หลิงหยุน
หลิงหยุน
ไม่นะหลิวเฟยลูกแม่!!!!
หลิงหยุน
หลิงหยุน
//กรี้ดร้องอย่างโหยหวน
จบ
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!