แค้นนี้ข้าจำไปจนตาย
เสียไปทุกอย่างแล้วจริงๆ
หลิงเฟย
เหตุใดท่านพ่อมิมาหาข้าเลยขอรับ
หลิงหยุน
เดี๋ยวเขาก็มาเองแหละ
หลิงหยุน
(ร่างกายข้าก็ดูไม่ได้หลังจากที่แต่งเข้าตระกูลฮาวข้าล่ะเกลียดนักแถมตอนนี้ต้องมาระแวงทุกย่างก้าวว่ามันจะทำอะไรลูกข้าอีก)
หลิงหยุน
(แม่ขอสัญญาว่าแม่จะปกป้องเจ้าจนวินาทีสุดท้าย)
หลิงเฟย
ท่านพ่อเขาไม่รักพวกเราแล้วใช่หรือไม่
หลิงหยุน
เจ้าอย่าร้องไห้นะ
หลิงหยุน
ข้ามิน่าเลือกที่จะแต่งกับคนเช่นเจ้าเลย
หลิงหยุน
ช่วงแรกๆมันก็ดีไปซะทุกอย่างดูตอนนี้สิข้าเทียบไม่ได้สาวรับใช้เลยด้วยซ้ำ
หลิงหยุน
และจื่อหยวนน้องที่ข้าเคยรักกับมาทำกับข้าเช่นนี้ทรมาณเหลือเกิน
หลิงหยุน
ไม่สามารถไว้ใจใครได้เลยซักคน
หลิงหยุนที่แต่งเข้าเป็นชายารองเพราะได้หลงรักกับฮาวหยูเข้าและโดนฮาวหยูทำให้หลิงหยุนหลงรักเพื่ที่จะเข้าหาจื่อหยวนเสมอมา
เขานั้นช่างโง่เขลานักเป็นควายให้เขามาหลาย10กว่าปี
ที่เหลืออยู่ตอนนี้เหลือแค่ลูก...
ลูกคือสิ่งที่มีเป็นสิ่งสุดท้าย
แม้ว่าจะโดนรังแกขนาดไหนก็ต้องทนอยู่เพื่อลูก
ฮาวหยู
้จ้าต้องหายสิไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหนข้าจะรักษามันให้หาย
หมอหลวง
คือพิษที่พระชายาเอกนั้นได้คือพิษที่ยากขอรับต้องใช้หัวใจของเด็ก6ขวบเพราะเป็นหัวใจที่บริสุทธ์
ฮาวหยู
แล้วเราจะหาเด็กได้จากที่ไหนกัน
จื่อหยวน
หลิงเฟยตอนนี้กี่หนาวแล้วขอรับ
หมอหลวง
(นี้..ท่านจะทำจริงไปรึนี้สงสารท่านหลิงหยุนเลยที่มาเจอเรื่องแบบนี้)
ฮาวหยู
ตามข้ามาที่จวนพระชายา
หลิงหยุน
เหตุใดข้าต้องให้ท่าน
ฮาวหยู
ข้าจะเอา//เดินไปที่เตียง
ฮาวหยู
//กำลังจะอุ้มหลิงเฟย
หลิงหยุน
ท่านจะเอาลูกของข้าไปไม่ได้
ฮาวหยู
เหตุใดข้าจะเอาไม่ได้
ฮาวหยู
องครักษ์มาจับพระชายาไว้
องค์รักษ์ของฮาวหยู
(ต้องขออภัยพระชายาด้วยขอรับ)//จำใจทำ
ฮาวหยู
เจ้าเงียบซะ!!//ตะคอก
หลิงหยุน
อย่าเอาลูกของข้าไป!!!!
หลิงหยุน
//น้ำตาไหลเป็นสาย
หลิงเฟย
ท่านแม่ช่วยข้าด้วย
หลิงหยุน
//หลุดจากการจับกุม
หลิงหยุน
//กำปลายเสื้ออีกฝ่ายไว้
หลิงหยุน
ให้กราบท่านกี่พันรอบก็ได้
ฮาวหยู
//เอาดาบตัดปลายเสื้อ
องค์รักษ์ของฮาวหยู
//จับตัวพระชายาไว้
หลิงหยุน
หลิงเฟยของข้า//ทุรนทุรายกับพื้น
หลิงหยุน
หากกลับไปได้ข้าจะเอาคืนอย่างศาสม
จื่อหยวน
ท่านทำอะไรนะขอรับ//ยิ้มเหยียด
หลิงหยุน
ได้โปรดจื่อหยวนคืนลูกข้ามาเถอะนะ
จื่อหยวน
เหตุใดข้าต้องให้ด้วย
จื่อหยวน
เพราะลูกเจ้าเป็นยาชั้นดีเลยล่ะ
หลิงหยุน
//ตาโต+น้ำตาไหลอาบแก้ม
หลิงหยุน
พวกท่านจะทำอะไรกับหลิงโฟนของข้า
จื่อหยวน
หึ..เจ้าคงรู้อยู่แก่
จื่อหยวน
//เดินออกไปอย่างสนใจ
ผ่านคืนนั้นมาพระชายารองได้โหยหาลูกของนางทั้งคืนจึงเป็นลมไป
หยางหยาง
//เตรียมผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวพระชายา
หลิงหยุน
หลิงเฟย~//เสียงแหบพร่า
หลิงหยุน
เจ้าออกมาได้อย่างไร
หยางหยาง
ท่านฮาวหยูปล่อยข้าอกมาให้มาดูแลท่านขอรับ
หลิงหยุน
ละ..แล้วลูกข้าล่ะ
หลิงหยุน
ลูกข้าอยู่ไหน//น้ำตาเริ่มไหล
หลิงหยุน
ไม่!!//วิ่งออกจากจวนทันที
หมอหลวง
นี้เจ้านะคิดเหมือนข้ารึไม่น่าสงสารเหลือยังเด็กแท้ๆ//ถือบางอย่างออกมา
องค์รักษ์ของฮาวหยู
แต่ต้องมาตายเพราะเรื่องแบบนี้ชีวิตหน้าอนาถเหลือเกิน
ทั้งสองคนเดินผ่านหลิวหยุน
หลิงหยุน
//รีบวิ่งเข้าไปในจวนที่พวกนั้นพึ่งออกมา
ฉากที่เห็นคือเฉิงเฟยกำลังนอนอยู่ที่เตียงและตรงออกโดนกรีดเพื่อจะขวักหัวใจออกไป
หลิงหยุน
ไม่นะหลิวเฟยลูกแม่!!!!
หลิงหยุน
//กรี้ดร้องอย่างโหยหวน
เตรียมตัวก่อน2ปี
หลิงหยุน
พวกเจ้าทุกคนต้องชดใช้!!!!
อยู่ไปก็มีไอสังหารออกมาจากตัวพระชายา
ตอนนี้หลิงหยุนนั้นไม่คิดอะไรอีกเพราะตอนนี้ความโกธรมันกำลังควบคุมหลิงหยุน
หลิงหยุน
(พลังที่ข้าซ่อนมาตลอดมันต้องปล่อยออกมาบ้างแล้ว)
หลิงหยุน
//อุ้มร่างไร้วิญญาณของลูกตัวเอง
หลิงหยุน
แม่ขอโทษที่รักษาเจ้าไว้ไม่ได้
หลิงหยุน
ข้าจะโค้นมันทั้งตระกูลเนี้ยแหละรอข้ากลับมาถลมได้เลย//ลอยอยู่กลางอากาศ
หลิงหยุน
มันเป็นเพราะเจ้า!
หลิงหยุน
ข้าไม่น่าไว้วางเจ้าเลย
หลิงหยุน
ข้าเสียดายเวลาเหลือเกิน
หลิงหยุน
ทำข้าข้าไม่ว่าเหตุใดต้องเป็นลูกข้า!!
หลิงหยุน
อ้ากกกกกก//ปล่อยพลังเต็มที่
ฮาวหยู
(อึก...แข็งแกร่งยิ่งนัก)
จื่อหยวน
(เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้)
หยางหยาง
//ไปอยู่ข้างกายหลิงหยุน
หลิงหยุน
ข้ากลับมาล้างแค้นพวกเจ้าแน่
หลิงหยุน
รอวันเมืองกลายเป็นเศษผงได้เลย
หลิงหยุน
//ร่ายมนต์เปิดประตูเวทมนตร์
หลิงหยุน
//เข้าไปในประตูเวทมนตร์
จื่อหยวน
เราจะทำอย่างไรดีละ
จื่อหยวน
ท่านพี่เราจะทำอย่างไรดี
หลิงหยุน
//วางร่างไร้วิญญาณไว้ในโลงแก้ว
หลิงหยุน
//น้ำตาไหลกอดโลงไว้เป็นเวลานาน
เฟินหัว
หลิงหยุนกลับมาแล้วรึ
？？？
ใช่ขอรับและก็เอาศพเด็กมาใส่โลงแก้วเอาไว้ขอรับ
？？？
ร่างนั้นคือร่างองค์ชายหลิงเฟยขอรับ
เฟินหัวพอถึงก็เห็นสภาพเพื่อนของตนกำลังกอดโลงแก้วเอาไว้อย่างอาไรอาวร
เฟินหัว
//รีบเข้าไปกอดเอาไว้
เฟินหัว
เหตุใดตัวเจ้าจึงเป็นเช่นนี้ผอมแห้งมีรอยฟกช้ำอีก
เฟินหัว
นี้มันทำเจ้ามากเกินไปเเล้วนะ
หลิงหยุน
เฟินหัวมันทำลายทุกอย่างที่เป็นของข้าหมด
หลิงหยุน
ข้าจะไม่ทนอีกต่อไป
เฟินหัว
ข้ารอคำนี้มานานแล้ว
เฟินหัว
ในที่สุดเจ้าก็คิดได้ข้าคิดถึงเจ้ามากเลยนะ
หลิงหยุน
อีก2ปีข้าจะยอกทัพตีพวกแคว้นฮาว
เฟินหัว
ข้าจะเป็นกำลังเสริมให้
หลิงหยุน
หลังจากจับตัวพวกมันมาแล้วข้าจะควักหัวใจทายาทของมันเหมือนที่มันทำกับลูกข้า
เฟินหัว
ตอนนี้เจ้าไปพักผ่อนเถอะ
เฟินหัว
เดี๋ยวศพลูกของเจ้าข้าจะทำให้ศพยังคงไม่เน่าเปื่อย
เฟินหัว
ข้าก็ไม่คิดว่าถ้าเจ้าไปแล้วจะเป็นเช่นนี้ข้าไม่ให้เจ้าไปหรอก
หยางหยาง
กลับมาแล้วหรือขอรับ
หลิงหยุน
อื้ม//นั่งที่เตียง
หยางหยาง
//คุกเข่าต่อหน้าผู้เป็นนาย
หยางหยาง
ข้าหยางๆขออภัยที่ข้านั้นไม่สามารถองค์ชายได้ขอรับข้าพร้อมรับการลงโทษ
หยางหยาง
แต่..ข้าบกพร่องในหน้าที่นะพระยาค่ะ
หลิงหยุน
ช่ามันเถอะข้าไม่ถือโกธรเจ้าเจ้าก็โนมาไม่น้อยเช่นกันตอนนี้พวกมันเอาลูกข้าไปตอนนั้นเจ้ายังอยู่ในคุกอยู่เลย
หยางหยาง
ข้าขอสาบานว่าชาตินี้ข้าจะปกป้องนายของข้ามากกว่าชีวิตของตน
หยางหยาง
ขอบพระทัยขอรับ//เดินจากไป
ระดับ
หลิงหยุน
ลูกแม่//น้ำตาเริ่มไหล
หลิงหยุน
แม่ขอโทษที่ดูแลเจ้าไม่ดีฮึก
หลิงหยุน
ข้าจะแก้แค้นให้เจ้าเองรอก่อนนะ
หลิงหยุน
มันจะต้องไม่ตายดี
จื่อหยวน
ดีขึ้นมากเลยท่านพี่
จื่อหยวน
ท่านกำลังทำอะไรหรือ//ไปนั่งตัก
จื่อหยวน
วันนี้ท่านน่าจะเหนื่อยมาแล้ว//บดเอว
แล้วทั้งสองก็อะจิบาเฮ้ยกัน
หยางหยาง
ท่านตื่นแล้วหรอขอรับ
หยางหยาง
เตรียมไว้แล้วขอรับ
หยางหยาง
//ถอดเสื้อให้นายตน
หลิงหยุน
//ทำเหมือนเดินเข้าห้องน้ำ
หลิงหยุน
ตั้งแต่ข้ามาข้ายังไม่ได้ตรวจเลยว่าข้าถึงขั้นใดแล้ว?
อยู่ๆก็มีแสงสีทองออกมาจาดตัวหลิงหยุน
หลิงหยุน
ทำให้ข้าทะลวงขั้นก่อกำเนิดวิญญาณขั้นที่5ได้แล้ว
-ขั้นฉี
-ขั้นพื้นฐาน
-ขั้นแก่นแท้
-ขั้นแก่นทองคำ
-ขั้นก่อกำเนิดวิญญาณ
-ขั้นเปลียนแปลงศักสิทธ์
-ขั้นระดับเขตแดนอมตะ
สีของแต่ระดับ
-ขั้นฉี ⚪
-ขั้นพื้นฐาน 🟣
-ขั้นแก่นแท้ 🔵
-ขั้นแก่นทองคำ 🟠
-ขั้นก่อกำเนิดวิญญาณ 🔴
-ขั้นเปลียนแปลงศักสิทธ์ 🟡
-ขั้นระดับเขตแดนอมตะ ⚫
ในโลกนี้นั้นขั้นเปลี่ยนแปลงศักดิ์สิทธิ์นั้นหาได้ยากกว่าจะทะลุผ่านต้องทนแต่ถ่าทนพลังมันไม่ได้แกนวิญญาณในร่างกายอาจจะแตกสลายได้มันเลยมีคนถึงขั้นก่อเกิดวิญญานเท่านั้น
หยางหยาง
//นำเสื้อผ้ามาใส่ให้
หยางหยาง
วันนี้ข้าจะบ่มเพาะพลังซักหน่อย
หลิงหยุน
ข้ายังไม่อยากออกไปไหน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
