ตัวประกอบสุดเทพอย่างฉันโดนข้างขึ้นที่1จีบซะงั้น
บทที่3:อย่าเหยียบบนเรือนนี้
เเม่สมมุติ
ขอโทษเเทนสามีข้าด้วยนะเขาก็เป็นยังงี้เเหละ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ไม่เป็นไรครับ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ผมเข้าใจดี
เเม่สมมุติ
ถ้ามีอะไรให้ข้าช่วยกันบอกได้นะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เอ่อ...ผมเกรงใจอ่ะครับ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เเต่ก็ขอบคุณมากนะครับ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
นี้ๆ รินไปเล่นกันเถอะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ตอนนี้หรแ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ไปกันริน โยริอิจิ
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//พยักหน้า
เวลาผ่านมาพวกเขาก็เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ
โดยเฉพาะมิจิคัตสึเขานั้นไม่ได้คิดกับรินเเค่เพื่อนสนิทนี้สิ
เเต่รินเองก็ไม่รู้ว่ามิจิคัตสึชอบ
อยู่มาวันนี้ทั้งสามคนก็พาไปเล่นในป่า
เเต่จู่ๆ ฝนก็ดันตกลงมาซะก่อน
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
หลบฝนกันตรงนี้เเหละ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
คัตสึกับอิจิอยู้นี้น่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฉันจะไปหาของกินให้
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
รินจะดีหรแ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ให้ฉันไปด้วยนะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
พวกคุณชายอย่างพวกนายอยู่นี้เเหละ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ให้ฉันป่วยคนเดียวก็พอ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ฮึก! //ล้ม
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
โยริคุงดูเเลพี่ชายหน่อยนะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฉันจะรีบกลับมา
รินกลับมาก็เห็นคัตสึหน้าเเดงกว่าเดิม
เธอเลยหิ้วทั้งสองคนวิ่งทันที
โดยไม่สนว่าฝนจะตกเยอะเเค่ไหน
ทำไมลูกชายของฉันมีสภาพเเบบนี้
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฮึก!/กอดอก
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
ท่านเเม่...//จับเเขนเสื้อ
พ่อสมมุติ
ฉันไม่น่ารับเเกมาเลย!//ฟาด
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ฮึก...//กลั้น
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ขอร้องนะคะนายท่านอย่าทำร้ายเด็กคนนี้เลย
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เด็กคนนี้เขาไม่ได้ตั้งใจค่ะ
พ่อสมมุติ
ถ้าลูกข้าตายขึ้นมาพวกเจ้จะรับผิดชอบไหม!
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฮึก....
พ่อสมมุติ
ต่อไปนี้เจ้าไปทำงานกับพวกไพร่ที่เหลือเเละอย่ามาเหยียบเรือนนี้!
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ริน//เป็นห่วง
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
//กอดนอ.
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ไม่เป็นไรนะ ฮึก//ลูบหัว
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ไปกันเถอะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//พยักหน้า
Comments