เเมวปีศาจ ผู้มีพระคุณ

ตอนเช้า

ชิวชิ่งจือได้ขึ้นภูเขาไป

หม้ายเถา

ใครก็ได้ช่วยด้วย ข้าหลงทาง/ตะโกน

หม้ายเถา

มีใครอยู่ไหม

หม้ายเถา

ช่วยข้าด้วย

ไม่นานเพราะเสียงของหม้ายเถาจึงมีเสือได้ยิน

มันกำลังมาขย้ำหม้ายเถา

เเต่ทันใดนั้นก็ได้มีอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเขาไว้

นั่นก็คือชิวชิ่งจือ

เขาได้ต่อสู่กับมัน

สุดท้ายชิวชิ่งจือก็ชนะ

ชิวชิ่งจือ

เจ้าเป็นอะไรหรือไม่/ถามหม้ายเถา

หม้ายเถา

ข้าไม่เป็นไร ต้องขอบคุณเจ้าที่มาได้ทันเวลา ไม่งั้นข้าได้กลายเป็นอาหารเสือเเน่

ชิวชิ่งจือ

เจ้าไม่มีวรยุทธไม่รู้ทางเเต่ก็ยัง เดินมาขึ้นเขามาทำไม อยากตายงั้นรึ

ชิวชิ่งจือ

ไม่อยากอยู่มีชีวิตหรือไง

หม้ายเถา

เปล่าซักหน่อย มีพี่ชายชุดดำมาหาข้าพวกเขาบอกว่า ผู้ที่ข้าต้องการตามหาอยู่บนภูเขาลูกนี้ข้าจึงได้ออกเดินทางมา ความจริงข้าอยู่ที่หนานโจคข้ากำลังตามหาพ่อกับแม่ข้าอยู่

หม้ายเถา

หากไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาบอกว่าท่านพ่อกับท่านแม่ข้าอยู่ที่นี่ ข้าคงไม่ออกเดินทางจากหนานโจมาถึงที่ เซินตูหรอก

ชิวชิ่งจือ

โง่ชะมัด

ชิวชิ่งจือ

เพียงแค่มีคนที่เจ้าไม่รู้จักบอกว่า กินข้าวกับท่านแม่เจ้าอยู่ที่ภูเขาลูกนี้ เจ้าก็มาตามที่เขาบอกเลยงั้นรึ

ชิวชิ่งจือ

ถ้าไม่เคยคิดเลยหรือว่าเขาจะหลอกเจ้ามาฆ่า คิดว่าเจ้าน่ะเป็นคนที่โง่ที่สุดที่ข้าเคยเจอเลย

ชิวชิ่งจือ

เจ้ารู้หรือไม่เจ้า มีเส้นมันบาง ๆ ระหว่างคำว่าใสซื่อกับโง่

หม้ายเถา

เหตุใดเจ้าต้องว่าข้าด้วย

หม้ายเถา

ถ้าเจ้ากำลังตามหาพ่อแม่ ขอแค่มีคนมาบอกเบาะแสเพียงนิดเดียวเจ้าก็คงเป็นเช่นเดียวกับข้า

หม้ายเถา

เรารู้หรือไม่ถ้าตามหาพวกเขามาตั้งนาน ขอเพียงมีเบาะแสต่อให้เป็นในทะเลลึกหรือบนภูเขา ข้าก็จะตามหาพวกเขาต่อให้ข้าต้องตายข้าก็อยากเจอพวกเขาเหมือนสักครั้ง เจ้ามันคงไม่เข้าใจความรู้สึกของข้าที่ท่านพ่อท่านแม่หายตัวไปตั้งแต่เด็ก/น้ำตาคลอ

หม้ายเถา

ฮือฮือ~~~/ร้องไห้หนัก

ชิวชิ่งจือ

(ข้าต้องปลอบใจเขารึเปล่า)

ชิวชิ่งจือ

(หรือว่าจะเดินหนีไปจากตรงนี้ดี)

ชิวชิ่งจือ

เฮ้ย/รู้สึกสงสาร

ชิวชิ่งจือ

นี่เจ้าหยุดร้องได้แล้ว

ชิวชิ่งจือ

ข้าเข้าใจ ข้าก็ไม่มีพ่อกับแม่เหมือนกัน