เเมวปีศาจ 1: จุดเริ่มต้น

ณ ค่ายทาส

ทหาร

เห้ย!ไอหนูอย่ามัวเเต่ขี้เกียจ เป็นเเค่ทาสเเต่กลับมานั้งอยู่นี้ สงสัยจะสบายเกินไปสินะ

ชิวชิ่งจือ

ไม่ใช่ขอรับ ข้าน้อยขอโทษ

ทหาร

ขอโทษงั้นรึ เจ้าบังอาจไม่ทำงานของเจ้าไปแต่กลับมานั่งพักจะ ไม่ให้ข้าทำโทษอย่างไร

ทหาร

หึ/จับตัวชิวชิ้งจือ

ชิวชิ่งจือ

อย่านะขอรับ ข้าน้อยรู้ผิดเเล้ว/กลัว

ชิวชิ่งจือ

ต่อไปข้าไม่กล้าแล้วขอรับ

พูดจบทหารก็ได้จับ เด็กหนุ่มไปกดน้ำ

. . . . .

ตอนกลางคืน

() =คิดในใจ + =เหมือนกัน " =เน้นคำ / =สิ่งที่ทำ

ชิวชิ่งจือ

(ข้าจะไม่ยอมทนอีกต่อไป)

ชิวชิ่งจือ

(อย่างไรข้าก็ต้องหนีไปให้ได้)

ตอนเช้า

ชิวชิ่งจือ

ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะเอาไปจากที่นี่/มองซ้ายมองขวา

ชิวชิ่งจือ

(ทางสะดวก ไปได้)

ชูชิงจูก็ได้หนีมาถึงจวนของตุลาการศาลต้าหลี่

ณ จวนของหลี่ปิ่ง

ชิวชิ่งจือ

(เฮ้ย !ในที่สุดก็หนีรอดจากค่ายทาสเฮงซวยนั้นได้)

ชิวชิ่งจือ

(แต่ว่านี่คือจวนของผู้ใด)

ชิวชิ่งจือ

(หาคนของจนนี้พบข้า และไปแจ้งที่ค่ายทาสให้ทหารทราบ ข้าจะทำยังไงดี)

หลี่ปิ่ง

(เอ๋ ในจวนมีเด็กหนุ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน)

หลี่ปิ่ง

(แกล้งสักหน่อยดีกว่า)

หลี่ปิ่ง

เเฮ่! เจ้าเป็นใครเข้ามาในจวนข้าได้ อย่างไร

ชิวชิ่งจือ

เห้ย!/ตกใจ

หลี่ปิ่ง

เหตุใดเจ้าตกใจขนาดนั้น เป็นโจรหรือไง

ชิวชิ่งจือ

ไม่ใช่ ถ้ามิใช่โจร

ชิวชิ่งจือ

ข้าเป็นทาสอยู่ที่ ค่ายทาสวันนี้หนีออกมา จึงถือวิสาสะเข้ามาในจวนของเจ้า เพราะหาค่าไม่เข้ามาคงถูกจับไปแล้ว เจ้าห้ามบอกผู้ใดเด็จขาด ข้าขอร้อง ถ้าไม่มีที่ไปแล้ว

หลี่ปิ่ง

เมื่อกี้เจ้าบอกว่าหนีออกมาแสดงว่ายังไม่ได้กินอะไรในห้องของข้ามีขนมอยู่ชักจะกินหรือไม่หรือจะกินข้าวก็จะได้ให้คนรับใช้ไปเอาให้

ชิวชิ่งจือ

ไม่เป็นไรข้ากินขนมก็พอแล้ว ขอบคุณเจ้ามาก