ความทรงจำของเธอเดี๋ยวชั้นรื้อฟื้นให้นะ
15
มิว[นอ.]
//กำลังจะเดินออกจากห้าง
เฮเชล[พน.]2
เป็นไรมั้ย//พยุงอีกคนขึ้น
มิว[นอ.]
ไม่เป็นไรคะ//ลุกขึ้น
เฮเชล[พน.]2
ทีหลังก็ระวังด้วยนะ
มิว[นอ.]
//ยืนรอแท็กซี่อยู่
นิ้ง[พน.]1
//เดินมาเห็นพอดี
นิ้ง[พน.]1
เดี๋ยวสิมิว//รีบวิ่งไปคว้าแขนไว้
มิว[นอ.]
ปล่อย//พูดทั้งน้ำตา
มิว[นอ.]
ก็ไปหาคนที่มึงรักสิ
มิว[นอ.]
กูพยายามทำให้มึงมีความสุข
มิว[นอ.]
แต่มึงกลับทำให้มันเป็นความทุกข์ของกู
มิว[นอ.]
ไหนๆความสุขของมึงก็คือมันแล้ว
มิว[นอ.]
มึงก็ปล่อยกูไปเถอะ
มิว[นอ.]
แล้วก็ขอโทษที่มาเป็นภาระให้
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
มิวรอกูด้วย//วิ่งไปหา นอ.
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
โอ๋ๆไม่ร้อง//กอดตอบ
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
ไม่เป็นไรนะมึง
มิว[นอ.]
กูอุส่าคืนความจำให้มัน
มิว[นอ.]
อยู่กับมันจนมันจำกูได้
มิว[นอ.]
แต่มันก็เลือกที่จะให้ความทุกข์กับกู
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
ไม่ต้องไปสนใจหรอกมึง
มิว[นอ.]
กูว่าจะไปต่างประเทศ
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
ห้ะ
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
ไปทำไม
มิว[นอ.]
อยู่ที่นั่นซัก3เดือน
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
โหห
กิมเหมย[เพื่อนนอ./พน.]
ขนาดนั้นเลยหรอ
Comments
Nanaing Sukparsert
รูสึกสงสารพระนาง1 /Sob/
2024-04-28
0