รั้วมหาลัย University Fence
Episode 5
เสียงลมหายใจอุ่นที่ค่อยๆพัดเข้าหากันเล็กน้อย
ความเงียบสงบค่อยๆปกคลุมรอบๆตัวเป็นเหมือนดั่งการพิจารณาแม้ว่าภายนอกนั้นจะเสียงดังเพียงใด หรือมีผู้คนอยู่มากเพียงใดก็ตาม
กริซ
(กลิ่นเชอร์รี่..?)//ชะงัก
ลิปกลอสสีแดงสดเงาใสที่ถูกแต่งแต้มสีและกลิ่นให้เป็นตีมเชอรี่ถูกประดับประดาอยู่บนริมฝีปากอวบอิ่มของใบหน้าหวานฉ่ำให้ดูดียิ่งขึ้น
แต่กลับทำให้คนที่ได้กลิ่นนั้นรู้สึกประหลาดใจและผิดหวังเป็นอย่างมากแต่ก็พยายามซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ไม่ให้อีกฝ่ายรู้
"ขี้งอลกับเรื่องขี้ประติ๋วอย่างกับเด็กน้อยเช่นนี้"
กริซ
โฬม...นายไปทำงานของนายให้เสร็จก่อนเถอะ//ผลักร่างของตนออกจากบ่าหนาเบาๆ
กริซ
กริซเองก็จะไปทำงานของกริซให้เสร็จก่อนเหมือนกัน...
เมื่อคนที่อุ้มอยู่เห็นดังนั้นจึงวางคนที่ร้องขอแบบกลายๆนั้นลงอย่างแผ่วเบาและถนุถนอมดั่งไข่ในหิน
เมื่อคนที่ถูกอุ้มอยู่นั้นทรงตัวยืนได้แล้วก็รีบเดินไปทำงานที่ตนนั้นได้รับมอบหมายทันทีโดยไม่มองหน้าของคู่ของตน
โฬม
(กริซ..นายน่ะเก็บความรู้สึกไม่เก่งเอาซะเลย...)
แม้อีกฝ่ายจะพยายามเก็บอาการแต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกช่วงชีวิตแม้จะเพียงพึ่งขึ้นปีที่2ก็ตามแต่ก็สามารถรับรู้ถึงความผิดปกตินี้ได้
แต่แม้จะรู้สึกไม่เข้าใจเรื่องที่เขาโกรธก็รู้ดีว่าตัวของชายหนุ่มผู้เป็นแฟนของเขาไม่ใช่คนงี่เง่าที่จะโกรธกับเรื่องที่ไร้สาระ
อมันดา
(ทะเลาะกันอีกแล้ว...)
เพื่อนซี้สาวที่ต้องมานั่งแอบมองอยู่ห่างๆและคอยเปิดช่องทางให้ข้าวใหม่ปลามันอย่างทั้งคู่หวานกันตามภาษาแม้จะมาพอดรักกันต่อหน้าเธอก็ตาม
อมันดา
ขอบคุณสำหรับที่นั่งนะ~(รีบหนีดีกว่าก่อนที่มันจะมาร้องไห้ข้างตัก)//รีบลุกขึ้น
แค่หวานกับแฟนมันก็เสียเวลางานของเขามามากเกินพอแล้วหากต้องให้คนอยาก โฬม ที่เพ้อหนักมาร้องไห้ข้างตักอีก
"คงไม่เป็นงานไม่เป็นการแน่"
เธอรีบบอกลาเพื่อนที่นั่งข้างๆพร้อมกับหยิบของทุกอย่างของเธอและรีบลุกออกจากที่นั่งทันที
โชคดีที่ตัวเธอนั้นเสร็จธุระของเธอทั้งหมดแล้วก็สามารถเดินออกไปได้อย่างไร้จุดหมายเพียงแค่อย่ามาเกะกะในงานกิจกรรมก็พอ
อมันดา
(ไปหาไอไวน์ดีไหมนะ?)//เดินไปเรื่อยๆ
วิกตอเรีย
อ..โอ้ยยย!//ทรมานขั้นสุด
กล้ามเนื้อน่องขาที่หดเกร็งตัวอย่างแรงจนแข็งเหมือนหินถูกมือเรียวบางที่เต็มไปด้วยยาประคบร้อนบีบอย่างเบามือแต่ก็สร้างดาเมจให้อย่างมาก
มาร์การิต้า
นี่แน่ะ!ทำไมเราไม่ยอมมาตั้งแต่แรก//บีบ
มาร์การิต้า
รู้ไหมนี่มันหดตัวจนเป็นก้อนหมดแล้วเนี่ยย!
มาร์การิต้า
โอ้ย~!!ให้ตายเถอะ...สุดยอดเลยนี่เราทนไปได้ยังไงเนี่ย?
มาร์การิต้า
ถ้าพี่ไม่เดินไปหาคือเรากะจะไม่มาเลยว่างั้น?
ใบหน้าส่ายขึ้นลงเป็นการตอบรับอย่างยินยอมอย่างไม่มีการประชดประชันใดๆแต่กลับดูยั่วโมโหผู้ที่ถามแทน
มาร์การิต้า
มันคือคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบว้อยยยยย!!!
รั้วมหาลัย university fence
Comments
seventeen%
วิกเตอเรียผิดไรอะ น้อนไม่ผิดนาา ใครมันจะไปรู้ว่าไม่ต้องการคำตอบ …
2024-04-09
2