รั้วมหาลัย University Fence Episode 3

Episode 3

สูญหายไปโดยไม่รู้ตัว

อมันดา

(ให้ตายเถอะ...)//อึ้ง

ความชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นอย่างแยกแยะเวลาไม่ถูกของคนกลุ่มหนึ่งผู้ที่ถูกเรียกว่า"รุ่นพี่"และคนที่กำลังจะก้าวเข้าสู่"วัยผู้ใหญ่"จนดูเป็นภาพที่น่าอดสูอย่างกับเด็กอนุบาลตีกัน

มิหนำซ้ำยังอุส่าเข้าไปรุมด่าคนที่ตักเตือนพี่สาวของตัวเองที่ทำภาพที่อุบาทตาโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอมอีก

แต่ตอนนี้ตัวเธอนั้นคงยังทำอะไรไม่ได้นอกจากทำให้สถานการณ์สงบลง

ไม่งั้นถ้าไปสะสางเรื่องราวทุกอย่างตอนนี้ก็คงจะกลายเป็นคนที่"แยกแยะไม่ออกแม้แต่หน้าที่ของตน"ที่เธอว่าในใจเอาไว้ในข้างต้น

"เป็นคนประเภทที่เธอเกลียดมากที่สุด"

อมันดา

สตาฟด้านหลังเวทีคะกรุณาเงียบสักครู่หน่อยได้ไหมคะ?

คำพูดที่ปราณีและนุ่มนวลที่สุดเท่าที่เธอจะคิดออกในตอนนี้

มันอาจดูเป็นประโยคขอร้องแต่จริงๆแล้วนี่คือประโยคคำสั่งต่างหาก

อมันดา

ถ้าไม่อยากอายรุ่นน้องน่ะค่ะ

เมื่อสิ้นสุดประโยคลงเสียงที่ฮือฮาของรุ่นพี่สตาฟหรือแม้แต่รุ่นน้องบางส่วนที่ได้ยินเธอดุสตาฟเองก็ค่อยๆเงียบลง

จนในที่สุดทุกอย่างก็เงียบลงจนเหลือแต่เสียงลมที่พัดเข้ามาใต้อาคารโปร่ง

อมันดา

เห้อ...//สูดหายใจเข้า

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อเป็นการปรับอารมณ์

อมันดา

เอาล่ะค่ะ~!เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วก็เริ่มกิจกรรมที่1ได้ค่ะ!

กึกๆ

ปลายเล็บของนิ้วเรียวยาวที่ไม่ได้แต่งแต้มสีใดๆแต่กลับเป็นสีแดงเข้มใสอย่างน่าประหลาดเคาะกับพื้นไม้เพื่อให้เกิดเสียง

อมันดา

คะ?มีอะไรให้พี่ช่วยเอ่ย?(น้องที่โดนเวย์แกล้งเมื่อกี้สินะ?)//ย่อตัวลง

ย่อตัวลงให้อยู่กับคนข้างล่างมากที่สุดโดยไม่เสียมารยาทเพื่อให้เกียรติ

วิกตอเรีย

//หยิบโบว์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

โบว์ที่ถูกถักด้วยผ้าไหมสีขาวนุ่มลื่นเล่นแสงกับแสงที่สะท้อนออกมาที่หายไปของผมแกะยาวสีชมพูที่ถูกไฮไลท์ด้วยสีแดงเข้มสดข้างหนึ่ง

อมันดา

อ๊ะ?(หายไปตอนไหนกัน?)

วิกตอเรีย

อันนี้ของพี่ใช่ไหมคะ?มันตกพื้นแต่โชคดีที่ยังไม่ถูกเหยียบ

อมันดา

ใช่ค่ะของพี่เอง ขอบคุณมากๆเลยนะคะ~!(โชคดีจังที่น้องเก็บมาให้)//หยิบโบว์ขึ้นจากมือของอีกคน

อมันดา

(พอไม่มีกระจกแล้วผูกยากจัง)//พยายามจะผูกโบว์กลับไป

ไม่ว่าจะพยายามผูกกลับไปกี่ครั้งโบว์เส้นไหมก็ลื่นทำท่าว่าจะหลุดมือไปซะทุกครั้ง

วิกตอเรีย

ให้ผูกให้ไหมคะ?

อมันดา

ขอบคุณค่ะ(ต้องพึ่งน้องเขาอีกแล้ว ฮือออ น่าอายชะมัด...)//ยื่นโบว์เส้นไหมให้

เธอยื่นโบว์เส้นไหมส่งให้กับคนที่เก็บได้พร้อมกับค่อยๆโน้มตัวเพื่อลงไปข้างหน้าเพื่อให้ผูกโบว์ให้กับเธอได้ง่ายขึ้น

วิกตอเรีย

//ผูกโบว์ให้

อมันดา

(ปกติเวทีมันสูงขนาดนั้นเลยหรอ?)

อมันดา

(น่ารักจัง...)

สายตาที่ก้มลงต่ำจนเห็นเรือนร่างทั้งหมดของคนที่กำลังผูกโบว์ให้ในมุมสูงที่ปลายเท้ากำลังเขย่ง(อย่างสุดชีวิต)อยู่

วิกตอเรีย

เสร็จแล้วค่ะ(เหมือนจะเป็นตะคริวแฮะ...)

ปลายเท้าทั้ง2ข้างที่ฝืนเขย่ง(อย่างสุดชีวิต)มานานจนกล้ามเนื้อหดเกร็งตัว*ทำให้ต้องรีบเดินไปนั่งให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้เจ็บไปมากกว่านี้

ตะคริว เป็นอาการที่กล้ามเนื้อเกิดการหดเกร็งตัวอย่างฉับพลัน มีลักษณะเป็นก้อนแข็ง ทำให้เกิดความเจ็บปวดบริเวณที่กล้ามเนื้อหดเกร็ง บริเวณที่เกิดได้บ่อยคือกล้ามเนื้อน่อง กล้ามเนื้อต้นขาด้านหลังและด้านหน้า ส่วนการเป็นตะคริวตอนกลางคืนขณะนอนหลับที่ทำให้ต้องตื่นมากลางดึก จะเรียกว่า “ตะคริวตอนกลางคืน (Nocturnal Leg Cramps)”

อมันดา

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ~!ส่วนป้ายที่น้องยังไม่ได้รับรับได้ที่พี่ สตาฟตรงนั้นได้เลยนะคะ..?(หายไปแล้ว?)

มือที่ผายไปทางสตาฟที่ดูแลเรื่องอุปกรณ์ในการทำกิจกรรมเพื่อเป็นการแนะทางให้คนที่ผูกโบว์ให้แต่พูดไม่ทันขาดคำตัวของเธอคนนั้นก็ได้หายไปแล้ว

"โดยที่ไม่ทันได้สังเกต"

รั้วมหาลัย university fence

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ