เทพกับมารรักกันไม่ได้ ตอนที่๔(ชดเชย)

ณ.โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

กลางดึก ยามห้ายใกล้เข้ายามจื่อ

หลินจื่อเย่(น.อ)

//เดินลงมาจากชั้นสอง

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

//+

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

//+

ชั้นล่าง

เถ้าแก่ร.ต

อ้าวพ่อหนุ่ม

เถ้าแก่ร.ต

พวกเจ้าจะไปไหนรึดึกดื่นป่านี้แล้ว

เถ้าแก่ร.ต

ไม่มีผู้ใดเขาออกเรือนกันยามนี้หรอก

หลินจื่อเย่(น.อ)

ทำไมรึเถ้าแก่?

เถ้าแก่ร.ต

ก็ปีศาจนะสิ ออกอาละวาด ชอบจับหญิงสาววัยปักปิ่นไปฆ่/า หรือเอาไปข่มขืนจนเสียสติ

เถ้าแก่ร.ต

ข้าละสงสารแม่นางพวกนั้นยิ่งนัก

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

(ข่มขืนจนเสียสติ...)//กำหมัด

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

//มองอวี๋จือ

หลินจื่อเย่(น.อ)

ขอบคุณสำหรับข้อมูลขอรับเถ้าแก่

เถ้าแก่ร.ต

ไม่เป็นไรๆ ถ้าจะออกไปก็ดูแลตัวเองบ้าง มันเริ่มที่จะจับบุรุษแล้ว มีคนรอดมาได้เขาบอกว่ามันจะจับไปข่มขืน

หลินจื่อเย่(น.อ)

บุรุษที่มันจับไปนี่ลักษณะเป็นเช่นไรรึ

เถ้าแก่ร.ต

ลักษณะก็จะ..อื้ม...

เถ้าแก่ร.ต

เหมือนเจ้าเลย!//ชี้ไปที่หลินจื่อ

หลินจื่อเย่(น.อ)

(อ๋อ)

เถ้าแก่ร.ต

ถ้าเจ้าไม่พูด ขอรับนี้ข้าคิดว่าเจ้าเป็นสตรีแล้วนะ

หลินจื่อเย่(น.อ)

ขอรับ😅

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามคนได้ออกไปจากโรงเตี๊ยม

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

นี่นะรึ....

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

เมืองหลวง

สิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นคือถนนที่โล่งมิมีผู้ใดผ่านมาเลยสักคนแม้จะเป็นบุรุษหรือสตรี

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

ข้าว่าเจ้าไม่ต้องปลอมตัวหรอก

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

ยังไง..ดูแล้วเจ้าก็เหมือนสตรี

หลินจื่อเย่(น.อ)

เอาจริงรึ?

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

อืม!

หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ออกทำภารกิจที่ได้รับมอบหมาย

หลินจื่อเย่(น.อ)

//เดินไปตามทางซอยเปลี่ยว

หลินจื่อเย่(น.อ)

//มองซ้ายขวา

หลังจากนี้จะเป็นการเเสดงของหลินจื่อเย่นะจ๊ะ^^

???

โอ้ แม่สาวน้อย

???

เจ้ามาทำไรที่นี้กัน

???

ซอยเปลี่ยวๆแบบนี้

หลินจื่อเย่(น.อ)

//หันหลังไป

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

หื้ม?..

หลินจื่อเย่(น.อ)

(หน้าตาก็ดีนะแต่....นิสัย...)

หลินจื่อเย่(น.อ)

(เหี้ย)

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

ว่ามาสิเจ้ามาทำไรที่แบบนี้

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

ไปกับข้ารึไม่

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

ข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์เลยละ

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

(หึ...สวยขาวขนาดนี้ คงต้องจัดซะหน่อยแล้ว)

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

//มองหลินจื่อด้วยสายตาหื่/น

หลินจื่อเย่(น.อ)

เอ่อ...ข้ามิไป

หลินจื่อเย่(น.อ)

ข้าจะรอท่านพี่ข้า

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

ไปกับข้าเถอะ

หลินจื่อเย่(น.อ)

ไม่!

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

ไป! ถ้าเจ้ายังปฏิเสธข้า ข้าจะฉุดเจ้า!

หลินจื่อเย่(น.อ)

ไม่!ข้ามิไป!

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

หึ้ย!//จะพุ่งมาโจมตีหลินจื่อ

เพล้ง!

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

//เอาดาบกัน

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

เป็นไรรึไม่

หลินจื่อเย่(น.อ)

//ส่ายหน้า

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

พวกเจ้าเป็นใคร!

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

มายุ่งไรกับฟูเหรินข้า!

หลินจื่อเย่(น.อ)

ฟูเหรินไรกัน

หลินจื่อเย่(น.อ)

องค์ชายเช่นข้า!มิเอาปีศาจอย่างเจ้าหรอก

หลินจื่อเย่(น.อ)

ยิ่งเป็นปีศาจหื่/นกามเช่นเจ้าข้ายิ่งมิชอบ

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

เจ้า!

ตอนที่ปีศาจหลิงซีเหรนเผลอนั้นซือหลินได้เอากระบี่ของตนแท่งเข้าไปที่หน้าท้องของหลิงซี้หรนอย่างจัง

หลิงซี้เหรน(ป.ศ6)ภ

อึก!..//ล้มลง

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

//ใช้เชือกเซียนมัด

หลินจื่อเย่(น.อ)

นี่รึ...ปีศาจของจอมมาร

???

หึ//มองสี่คนนั้น

หลินจื่อเย่(น.อ)

อ่อนชะมัด

???

เจ้าได้เจอดีแน่

???

องค์ชายงั้นรึ?

???

น่าสนุก//แสยะยิ้ม

หลังจากนั้นก็มีทหารจากสวรรค์นำตัวของปีศาจตนนี้ไปขังคุก เตรียมโดนลงโทษ

หลินจื่อเย่(น.อ)

ป่ะกลับกัน

หลินจื่อเย่(น.อ)

อยู่เที่ยวที่นี้สัก2-3อาทิตย์กัน

หลินจื่อเย่(น.อ)

พักผ่อน//หันไปยิ้มให้สองคน

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

อืม

อวี๋จื่อ(ผ.ต.ตน.อ)

ได้สิ!//วิ่งไปหาหลินจื่อ

ซือหลิน(ผ.ต.ตน.อ)

//เดินตาม

หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้กลับโรงเตี๊ยมไปพักกันเพราะตอนนี้ยามโฉ่วใกล้เข้ายามอิ๋นแล้ว มันใกล้ถึงเวลาที่เหล่าชาวเมืองเขาจะตื่นมา ทำมาค้าขายจับจ่ายซื้อของกันแล้ว

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

เช้าวันถัดมา

ยามอู่

แสงแดดที่เร็ดรอดผ่านบานหน้าต่างลงมากระทบร่างบางที่นอนอยู่ที่ตั่งเตียง และเหมือนร่างบางนั้นก็กำลังตื่นจากฝันอันแสนหวาน

หลินจื่อเย่(น.อ)

อื้อ~//งัวเงียตื่น

หลินจื่อเย่(น.อ)

//ลุกขึ้นนั่ง

จากนั้นเขาก็ได้ชำระกายและผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ ก่อนจะออกไปหาสหายคนสนิททั้งสองคนของเขา

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

จบ.