เพียงหนึ่งหยดเลือด กลิ่น

Enjoy reading

[ บทสนทนา ]

21:20 น.

ยูโร

ลงมาดิ

ยูโร

จะนอนบนรถรึไง

ทิวา

....

ทิวาเงยหน้าขึ้นมองยูโรที่ยืนค้ำประตูรถอยู่ พร้อมด้วยใบหน้ายียวนกวนประสาท

เธอแสร้งทำเป็นปรับเบาะให้เอนไปด้านหลังเล็กน้อย ตั้งท่าเตรียมจะนอนมันทั้งอย่างนั้น

แต่เหมือนชายหนุ่มจะรู้ทัน เพราะเขารีบยื่นมือมาฉุดรั้งแขนของเธอเอาไว้อย่างแรง อีกทั้งยังบังคับให้ลงจากรถด้วยกำลังที่มากกว่า

ทิวาพยายามขัดขืนอย่างสุดกำลัง จนอีกฝ่ายยอมลดแรงบังคับนั่นลง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนของเธออยู่ดี

ทิวา

ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ

ยูโร

ไม่

ยูโร

จนกว่าเธอจะเข้าไปในบ้านกับฉัน

ทิวา

....

ยูโร

มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ

ยูโร

ไม่เคยนอนบ้านผู้ชายอ่อ

ทิวา

บ้านใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่บ้านนาย

ยูโร

อคติอะไรกับฉันนักหนา

ยูโร

ฉันเคยทำอะไรให้เธอรึไง

ทิวา

เปล่า

ทิวา

ฉันก็แค่ไม่อยากยุ่งกับนาย

ยูโร

เพราะ?

ทิวา

....

ทิวา

จะเพราะอะไรก็ช่าง

ทิวา

ปล่อยแขนฉันได้แล้ว

ยูโร

จะยอมเดินเข้าบ้านดีๆปะล่ะ

ทิวา

รู้แล้วน่า

เธอบอกอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะออกแรงดันร่างสูงให้ออกห่าง และก้าวขาลงมาจากรถอย่างจนใจ

ในระหว่างที่เดินตามร่างสูงเข้าไปในตัวอาคาร ทิวาพึ่งจะมาสังเกตเห็นว่าสถานที่ที่อีกฝ่ายพาเธอมานั้นไม่ใช่บ้านพักธรรมดาทั่วไป

แต่มันคือคอนโดระดับไฮเอนด์ ที่มีความสูงหลายสิบชั้น ดูจากความหรูหราที่มีให้เห็นตั้งแต่นอกตัวอาคารแล้ว คงไม่ต้องเดาว่าราคาค่าเช่าของมันคงไม่ใช่ถูกๆเป็นแน่

ทิวา

นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย

ยูโร

บ้านฉัน

ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ พลางเดินนำหน้าเธอไปที่ลิฟท์ ไม่วายหันมามองกันตลอดเวลาเพราะระแวงเรื่องที่เธออาจจะเดินหนีเขาไปในตอนที่เผลออยู่ก็เป็นได้

แต่หากเธอทำแบบนั้น เขาก็จะตามมารั้งไว้ได้ทันอยู่ดีไม่ใช่หรอ?

ดูจากช่วงความยาวของขาแล้ว คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าความเร็วในการวิ่งมาประชิดตัวเธอนั้นคงง่ายนิดเดียว...

ตอนนี้พวกเธอเข้ามาอยู่ในลิฟท์แล้ว หลังจากที่ยืนรออยู่อย่างนั้นมาสักพัก

ตังเลขที่เขากดคือเลขสุดท้ายที่มีอยู่ นั่นแสดงว่ายูโรอาศัยอยู่ชั้นบนสุดของตัวอาคาร

ยูโร

เธอพักผ่อนได้ตามสบาย

ยูโร

อยากนอนตรงไหนก็เลือกเอาเลย

ยูโร

เพราะทั้งชั้นนี้เป็นของฉัน

น้ำเสียงนั้นเอ่ยบอกอย่างภาคภูมิใจ ในขณะที่ขายาวๆก็ก้าวเดินออกจากลิฟท์ที่เปิดทิ้งไว้ เพื่อรอให้เธอเดินตามเขาออกไป

ยูโร

เธอยืนบื้ออะไรอยู่

ยูโร

ออกมาสิ

ทิวา

....

ยูโร

หรือว่าอึ้งในความรวยของฉันอยู่

ทิวา

ก็เปล่านี่

เธอพูดนิ่งๆอย่างไม่คิดจะสนใจ แต่ความจริงแล้วทิวากลับกำลังแอบสำรวจห้องนี้อย่างละเอียด

ทิวา

เพนท์เฮ้าส์หรอ?

ยูโรไหวไหล่เพื่อตอบกลับคำถามของเธอ ก่อนจะเดินไปทางอื่น และทิ้งให้เธอยืนอยู่อย่างนั้นตามลำพัง

ทิวา

....

ทิวา

ให้ตายสิ

ทิวา

นี่มันเว่อร์มาก

เมื่ออยู่คนเดียว เธอก็แอบสบถกับตัวเองเสียงเบา

พร้อมทั้งถือวิสาสะเดินดูทั่วห้องอย่างไม่นึกเกรงใจ

สถานที่ที่เธออยู่ตอนนี้คือ เพนท์เฮ้าส์ มันเป็นห้องหรือยูนิตพิเศษของคอนโดมิเนียม ในชั้นที่สูงที่สุดและวิวดีที่สุด

ขนาดของห้องนี้มันทั้งใหญ่และกว้างขวาง

ใช้พื้นที่ทั้งชั้น หรืออาจจะมากกว่าหนึ่งชั้นก็เป็นได้

อีกทั้งยังแบ่งพื้นที่ภายในอย่างเป็นสัดส่วน ไม่ว่าจะเป็นห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น พื้นที่สำหรับรับประทานอาหาร ระเบียงขนาดใหญ่ หรือแม้แต่สระว่ายน้ำส่วนตัว

ให้ความรู้สึกเหมือนพักอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่สุดหรู

ดูท่าว่าราคาขายของมันคงจะอยู่ที่60-300ล้านบาทต่อยูนิตแน่นอน

ยูโร

เดินดูจนพอใจรึยังล่ะ

ร่างบางรีบปรับตัวให้เป็นปกติ ให้ดูไม่อยากรู้อยากเห็นมากจนเกินไป เพราะเธอไม่อยากเสียหน้า จึงต้องทำตัวนิ่งๆเข้าไว้ ในตอนที่ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องๆหนึ่ง ซึ่งเธอเดาว่าคงจะเป็นห้องนอนของเขา

ทิวา

จะให้ฉันนอนห้องไหน

ยูโร

แล้วแต่เธอสิ

ยูโร

ห้องมีตั้งเยอะตั้งแยะ

ยูโร

หรือจะมานอนกับฉันก็ได้นะ

ชายหนุ่มพูดยิ้มๆด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ก่อนจะเดินผ่านหน้าเธอไปที่โซนของห้องครัว

ร่างบางไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาให้มากความนัก จึงได้ไล่สายตามองไปรอบๆห้องอีกครั้ง เพื่อหาห้องนอนที่ตนจะไปอาศัยหลับยาวในคืนนี้

ยูโร

ไม่สนใจมานอนด้วยกันหรอ

ทิวา

....

ยูโรเดินกลับออกมาพร้อมกับแก้วไวน์ในมือหนา

ร่างสูงเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตัวสีดำเข้มด้วยท่าทางสบายๆตามประสาของผู้ที่เป็นเจ้าบ้าน

ในขณะที่ดวงตาคู่คมก็กวาดมองร่างบางที่อยู่ในชุดวาบหวิว

ทำให้ทิวาเกิดความรู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก

เพราะนัยน์ตาคู่นั้นมันประกายไปด้วยเล่ห์บางอย่างที่ชวนให้เกิดความหวาดระแวงจนเธอต้องเป็นฝ่ายที่เบือนหน้าหนีไปก่อน

ยูโร

ดื่มด้วยกันสักแก้วมั้ยล่ะ

ยูโร

ดูเหมือนเธอจะไปเที่ยวสนุกเพราะต้องการสิ่งนี้นะ

เขาพูดพร้อมทั้งยกแก้วไวน์ขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมันมาตรงหน้าเธอ อีกทั้งยังเขย่าวนมันไปมาเพื่อเป็นการเชิญชวนอีกด้วย

ยูโร

ดูปกติขนาดนี้แสดงว่ายังไม่ได้ดื่มเลยสักแก้วเดียว

ยูโร

สักหน่อยมั้ยล่ะ

ยูโร

ฉันมีของดีให้เธอลองเยอะเลยนะ

ทิวา

คิดจะมอมเหล้าฉันรึไง

ยูโร

หรือว่าเธอคออ่อน

ทิวา

เหอะ!

ทิวาส่งเสียงด้วยความไม่พอใจ เธอมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจคว้าแก้วไวน์ในมือหนามากระดกเข้าปากรวดเดียวจนหมด

ทิวา

อึก...

เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไหลลงคอไปพร้อมกับความแสบสันต์ที่ตามมาภายหลัง มันขมติดปลายลิ้นจนเธอนิ่วหน้าด้วยความไม่ชอบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังพยายามแสดงออกทางสีหน้าด้วยท่าทางสบายๆ เพื่อที่จะได้ไม่โดนอีกฝ่ายมองว่าเธอเป็นเด็กคออ่อนที่พึ่งจะหัดดื่มเหล้าเป็นครั้งแรก

ยูโร

ค่อยๆก็ได้มั้ง

ยูโร

รู้หรอกน่าว่าเธอคงไม่อ่อนขนาดนั้น

ทิวา

....

ยูโร

อีกแก้วมั้ยล่ะ

ทิวา

ได้หมด

เธอพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับยูโร

ขาเรียวยกขึ้นไขว่ห้าง ส่งผลให้กระโปรงยีนส์สีดำที่สวมใส่อยู่ร่นขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนด้านใน

ยูโร

นั่งให้มันดีๆหน่อย

ยูโร

มองเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ทิวา

....

ทิวาประหม่าขึ้นมาทันทีที่อีกฝ่ายเตือนมาแบบนั้น

เธอไม่รอช้าเลยที่จะปรับท่าทางการนั่งของตัวเองใหม่ ไม่วายเอาหมอนใบเล็กที่วางอยู่ข้างกายมาวางแหมะอยู่บนตักเพื่อเพิ่มความปลอดภัยอีกด้วย

ยูโร

รอแป๊ปนะ

ยูโรแอบขำให้กับการกระทำของหญิงสาวในคราแรก ก่อนจะเอ่ยบอกให้เธอรอเขาสักเดี๋ยว เพราะเขาจะไปนำของดีที่ว่ามาให้เธอได้ลองชิมรสชาติของมัน

ร่างสูงยืนนิ่งอยู่ภายในโซนของห้องครัว ในขณะที่มือหนาก็เปิดตู้เย็นค้างเอาไว้แบบนั้น

นัยน์ตาคู่คมมีประกายสีแดงพาดผ่านไปชั่วครู่ อวัยวะภายในร่างกายบีบอัดเข้าหากันอย่างน่าประหลาด

ความรู้สึกนึกคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ

กลิ่นหอมปริศนาที่เขาได้กลิ่นนั้นมันมาจากตัวของทิวา

มันไม่ใช่ว่าเขาพึ่งจะได้กลิ่น แต่กลิ่นนี้เขารับรู้ถึงมันได้แต่ตั้งตอนนั่งอยู่ในรถแล้ว

แต่พยายามอดกลั้นอารมณ์ส่วนลึกและความต้องการของร่างกายอย่างถึงที่สุด

ชายหนุ่มคิดว่านี่มันคงเป็นอาการที่จะเกิดก่อนถึงคืนออกล่า เขาไม่คิดที่จะสนใจมันและกะจะปล่อยผ่านไป เพราะเดี๋ยวคงดีขึ้น

แต่ความแปรปรวนในร่างกายมันอึดอัดจนน่าหงุดหงิดเหลือเกิน

มันแปลก ทุกครั้งก่อนถึงคืนออกล่า เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

แล้วที่ร่างกายมันมีปฏิกิริยาแปลกๆ มันเกิดจากสาเหตุอะไรล่ะ?

ยูโร

กลิ่น...

ยูโรหันขวับไปมองทางห้องนั่งเล่น ก่อนจะใช้จมูกสูดดมกลิ่นหอมที่ลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศ

แม้จะเจือจาง แต่เขาก็ได้กลิ่นมันอย่างชัดเจน

ไม่ผิดแน่นอน

กลิ่นหอมนี้มันมีผลกับอาการแปลกประหลาดของเขา

ทิวา

ทำไมถึงเดินมามือเปล่า

ทิวา

ไหนล่ะของดีที่นายว่า?

ยูโร

....

ชายหนุ่มนิ่งเงียบ เพราะเขาเดินออกมาทั้งๆที่ยังไม่ได้หยิบอะไรออกมาเลย

เวลานี้ในหัวมันเอาแต่คิดเรื่องอื่นจนไม่เป็นอันทำอะไร

ยูโรเดินเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งข้างกายของทิวาอย่างถือวิสาสะ

ก่อนจะใช้จังหวะในตอนที่เธอเผลอ โน้มใบหน้าเข้าหาซอกคอขาว และซุกไซร้ไปมาเพื่อดอมดมหากลิ่นหอมปริศนาอย่างเอาแต่ใจ

ทิวา

ท..ทำอะไรของนายเนี่ย!

ยูโร

นิ่งๆดิ๊

ยูโร

เดี๋ยวก็กัดคอซะนี่

To be continued...

มาแล้ววววว

ตัดจบตอนอย่างงี้เลยนะ😂

ขอโทษที่มาช้าคับผม! ฝึกงานฉ่ำๆเลยช่วงนี้🥲

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ