เกิดใหม่ในสับประยุทธ์ทะลุฟ้า
chapter 2
น่าหลันเยียนหราน
//เปิดประตู
น่าหลันเยียนหราน
เจ้าค่ะ..
ทั้งสองปู่หลาน ขึ้นรถม้าไปพร้อมกัน
จนกระทั่งขึ้นสู่หุบเขา ของสำนัก
ณ ห้องโถงใหญ่ ศิษย์ทุกคนของสำนักและผู้อาวุโสมารวมตัวกัน
น่าหลันเจี๋ย
//นั่งประจำที่
น่าหลันเยียนหราน
//เดินเข้ามา
ทุกสายตาจับจ้องมาที่เยียนหราน
น่าหลันเยียนหราน
//รู้สึกประหม่า
น่าหลันเยียนหราน
( ใจเย็นเข้าไว้ )
น่าหลันเยียนหราน
(ตอนนี้เราคือเยียนหราน )
น่าหลันเยียนหราน
(ไม่ใช่หรานหราน )
น่าหลันเยียนหราน
//หันไปมองท่านปู่
น่าหลันเจี๋ย
//ยิ้มอ่อนโยน
น่าหลันเยียนหราน
//เดินขึ้นบันได
น่าหลันเยียนหราน
//เห็นหยุนหยุ่น
น่าหลันเยียนหราน
//ตะลึงในความงาม
น่าหลันเยียนหราน
( นี่คือหยุนหยุ่นสินะ )
น่าหลันเยียนหราน
( ตัวเอกคนที่สามของเรื่อง )
น่าหลันเยียนหราน
( สวยขนาดนี้ เสียดายที่ไม่ได้คู่กับพระเอก เห้อ )
หยุนหยุ่น
( ทำไมเยียนหรานถึงดูโศกเศร้าล่ะ? )
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//กระแอม
น่าหลันเยียนหราน
//รีบคุกเข่า
หยุนหยุ่น
//ลุกขึ้นจากบัลลังก์
หยุนหยุ่น
//เดินเข้ามาใกล้
หยุนหยุ่น
เหล่าบรรพบุรุษสำนักม่านเมฆาทุกท่าน ณ ที่นี้
หยุนหยุ่น
ศิษย์ข้าน่าหลันเยียน
หราน มีพรสวรรค์โดดเด่น
หยุนหยุ่น
อุทิศตนเพื่อสำนัก
หยุนหยุ่น
ระมัดระวัง รอบคอบ
หยุนหยุ่น
ประพฤติตนซื่อตรง
หยุนหยุ่น
เป็นต้นแบบของศิษย์ทุกคน
หยุนหยุ่น
ผ่านด่านประตูตายเกิด เข้ารับตำแหน่งเจ้าสำนักน้อย!
น่าหลันเยียนหราน
//ก้มหน้า
น่าหลันเยียนหราน
( แต่ฉันจำอะไรไม่ได้เลย! )
น่าหลันเยียนหราน
( ผ่านประตูตานเกิดตอนไหนล่ะเนี้ย! )
หยุนหยุ่น
ตอนนี้เจ้าคือผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้านิกาย อย่างเป็นทางการ
หยุนหยุ่น
จงจำคำสอนของบรรพบุรุษไว้ให้ดี หมั่นฝึกฝน
หยุนหยุ่น
สร้างบารมีแก่สำนักม่านเมฆา
น่าหลันเยียนหราน
( เอาวะ ตามน้ำไปก่อน )
น่าหลันเยียนหราน
//ยื่นมือไปรับกระบี่
น่าหลันเยียนหราน
ข้าน่าหลันเยียนหราน น้อมรับคำสั่งสอนของอาจารย์
น่าหลันเยียนหราน
เคารพกฎสำนัก นำพาสำนักให้เจริญรุ่งเรือง!
เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกัน
ทุกคนลุกขึ้นแสดงความยินดีต่อเธอ
เสียงเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง " ข้าทำความเคารพเจ้าสำนัก!"
ศิษย์
ท่านเจ้าสำนัก...มีกฎข้อหนึ่งบอกไว้ว่า
ศิษย์
เจ้าสำนักน้อยไม่อาจมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับเพศตรงข้ามได้
น่าหลันเยียนหราน
( ใช่สิ วันนี้คือวันที่เยียนหรานไปถอนหมั้นนี่นา! )
น่าหลันเยียนหราน
( เพราะเยียนหรานในเนื้อเรื่องนั้น ไม่ต้องการสละตำแหน่งนี้ )
น่าหลันเยียนหราน
( เเต่ฉันควรจะทำยังไงดีนะ! )
น่าหลันเยียนหราน
//หน้าซีดเผือด
หยุนหยุ่น
มีกฎข้อนี้อยู่จริง
ศิษย์
แต่ศิษย์พี่เยียนหรานมีสัญญาหมั้นหมายแล้ว
อะไรนะ! นางหมั้นหมายแล้ว!?
เสียงศิษย์ทั่วห้องโถงแว่วดัง
น่าหลันเยียนหราน
( ทำยังไงดีๆๆๆ )
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เงียบ!
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เจ้าอย่าได้พูดมั่วซั่วส่งเดช!
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
ทุกท่านโปรดฟังก่อน
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//ยกมือขึ้นทำความเคารพ
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
ข้าผู้แซ่อวิ๋น อวิ๋นเหลิง
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าสำนักน้อยจะกระทำเรื่องเช่นนี้
น่าหลันเยียนหราน
( แต่ข้าทำไปแล้วนี่สิ🥹 )
น่าหลันเยียนหราน
( เอายังไงดี ในเนื้อเรื่องเยียนหรานทำร้ายจิตใจเซียวเหยียนเพราะเรื่องนี้ )
น่าหลันเยียนหราน
( ฉันควรเปลี่ยนแปลงหรือไม่ควรเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องกันแน่ )
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เจ้าสำนักน้อยจะไม่ทำเรื่องผิดกฎสำนักอย่างแน่นอน!
น่าหลันเยียนหราน
//เม้มปาก
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//หันมาหาเยียนหราน
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เยียนหราน...
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เจ้าจงบอกทุกคนเสีย
น่าหลันเยียนหราน
//ก้มหน้า
น่าหลันเยียนหราน
//นึกถึงฉากในภาค5
น่าหลันเยียนหราน
( ใช่ ในภาค5ทุกคนในสำนักต้อง เผชิญกับภัยพิบัติ)
น่าหลันเยียนหราน
(หาก ไม่มีการประลองระหว่างเยียนหรานกับพระเอกไปสัญญา3ปี )
น่าหลันเยียนหราน
( สำนักม่านเมฆาก็ไม่ต้องถูกทำลาย )
น่าหลันเยียนหราน
( อาจารย์คนสวยของข้าก็ไม่ต้องเจ็บช้ำใจด้วย! )
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//เดินเข้ามาหา
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//กระซิบ
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
เยียนหราน เจ้าอ้ำอึ้งอันใดอยู่
หยุนหยุ่น
เจ้าแค่บอกทุกคน ตามความจริงก็พอแล้ว
น่าหลันเยียนหราน
(ว้าาา อาจารย์ข้าสวยมากเลย~)
น่าหลันเยียนหราน
( รู้แล้ว )
น่าหลันเยียนหราน
( ฉันจะเป็นศัตรูกับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ตัวเอกของเรื่อง )
น่าหลันเยียนหราน
ขอกล่าวอย่างซื่อตรง
น่าหลันเยียนหราน
ข้ามีสัญญาหมั้นหมายอยู่จริง
เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
หยุนหยุ่น
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย
หยุนหยุ่น
หากไม่ส่งผลต่อหน้าที่ ในฐานะเจ้าสำนัก....
หยุนหยุ่น
ข้ามีทางออกในเรื่องนี้
หยุนหยุ่น
//หันมายิ้มให้เยียนหราน
หยุนหยุ่น
//เอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน
หยุนหยุ่น
ขอเพียงให้คู่หมั้นของเจ้า เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสำนักม่านเมฆา
น่าหลันเยียนหราน
//อึ้งงัน
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
//ตกตะลึง
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
ช..เช่นนี้จะได้หรือ
ผู้อาวุโสอวิ๋นเหลิง
ท่านเจ้าสำนัก แต่..แต่ว่า...
หยุนหยุ่น
ข้าพูดคำไหนคำนั้น
หยุนหยุ่น
พวกท่านไปเถอะ ข้ายังมีธุระต่อ
หยุนหยุ่น
//เดินออกจากโถงไป
น่าหลันเยียนหราน
//มองตามร่างอาจารย์
ทุกคนต่างตกใจในคำตัดสินของเจ้าสำนักหยุน
ได้แต่พูดคุยและโต้แย้งกันเอง
แต่ไม่มีผู้ใดกล้าขัดคำสั่งของเจ้าสำนัก
Comments