เกิดใหม่ในสับประยุทธ์ทะลุฟ้า
chapter 4
ทั้งสามคนเดินขึ้นเขามาพร้อมกัน
น่าหลันเยียนหราน
เจ้าไม่กังวลใช่ไหม
เซียวเหยียน
มีอะไรให้ต้องกังวลกัน?
น่าหลันเยียนหราน
เรื่องลมปราณของเจ้า
น่าหลันเยียนหราน
ได้ยินว่า เจ้าไม่สามารถหลอมปราณได้
น่าหลันเยียนหราน
หยุดอยู่ขั้นปราณยุทธ มาสามปีแล้ว
น่าหลันเยียนหราน
ถ้าหากมีใคร-
ชวินเอ๋อ
//มองด้วยสายตาเย็นชา
ชวินเอ๋อ
น่าหลันเยียนหราน ทุกคนต่างรู้เรื่องนี้ดี
ชวินเอ๋อ
เจ้าพูดขึ้นมาต้องการอะไร?
น่าหลันเยียนหราน
( นี่..พวกเขาคงจะโกรธมากสินะ )
น่าหลันเยียนหราน
(ก็ใช่ พระเอกต้องถูกด่าทอตลอดสามปีนี่นา )
น่าหลันเยียนหราน
( ส่วนชวินเอ๋อก็คอยปกป้องความรู้สึกพระเอก )
น่าหลันเยียนหราน
( ฉันไม่ควรพูดขึ้นมาเลยจริงๆ )
ฉันเดินไปตบไหล่เซียวเหยียน
น่าหลันเยียนหราน
ไม่ต้องกังวลไป เจ้าอาจจะยังไม่รู้ ว่านี่ก็เป็นผลดีเช่นกัน
เซียวเหยียน
หมายความว่ายังไง
เซียวเหยียน
เศษสวะอย่างข้าไร้ซึ่งพลังลมปราณ
เซียวเหยียน
แม่นางน่าหลัน เจ้าต้องการปลอบใจข้า?
น่าหลันเยียนหราน
ไม่ใช่หรอก
น่าหลันเยียนหราน
ข้าพูดความจริงต่างหาก
น่าหลันเยียนหราน
เมื่อถึงเวลา เจ้าจะได้รู้เอง
สายตาของเซียวเหยียนมองพินิจ อย่างจริงจัง
เซียวเหยียน
เจ้าเหมือนรู้อะไรบางอย่าง
เซียวเหยียน
ทำไมถึงไม่ยอมพูดล่ะ?
น่าหลันเยียนหราน
( หรือฉันควรบอกเขา? )
น่าหลันเยียนหราน
(อีกไม่กี่วันเขาก็จะได้เจอกับอาจารย์ผู้เก่งกาจ และเป็นผู้ที่ทำให้เขากลายเป็นเจ้าแห่งอัคคี)
น่าหลันเยียนหราน
ที่นี่ คือสำนึกม่านเมฆาแล้ว
เซียวเหยียนเองก็หยุดฝีเท้า มองดูรอบๆ
น่าหลันเยียนหราน
นี่คือหุบเขาที่หนึ่ง
น่าหลันเยียนหราน
เป็นพื้นเพื่อจัดการต้อนรับ
ฉันชี้ไปทางยอดเขา ให้เซียวเหยียนดู
น่าหลันเยียนหราน
บนนั้นคือสำนักศึกษา อาจารย์ข้ารออยู่ที่นั่นแล้ว
น่าหลันเยียนหราน
พวกเราไปกันเถอะ
เซียวเหยียนมองเยียนหรานอย่างสงสัย
เซียวเหยียน
( นางรู้อะไรมา? )
ทั้งสองเดินตามน่าหลันเยียนหรานไป
เซียวเหยียน
(นี่เหรอ อาจารย์ของน่าหลันเยียนหราน)
น่าหลันเยียนหราน
ท่านอาจารย์!
ฉันรีบเดินเข้าไปหาอาจารย์หยุนหยุ่น
น่าหลันเยียนหราน
นี่คือเซียวเหยียน และนี่ก็คือชวินเอ๋อเจ้าค่ะ
สายตาของหยุนหยุ่น มองชวิ๋นเอ๋อ
เหมือนว่านางจะมองเห็นอะไรบางอย่าง
หยุนหยุ่น
ข้าจะพาพวกเจ้าไปวัดระดับพลังลมปราณ
น่าหลันเยียนหราน
( เซียวเหยียนต้องทำการวัดพลังต่อหน้าผู้คนมากมายหรอ? )
น่าหลันเยียนหราน
(เขาจะต้องถูกดูถูกเหยียดหยามแน่)
น่าหลันเยียนหราน
เอ่อ ท่านอาจารย์
น่าหลันเยียนหราน
บนยอดเขานี้มีศิษย์คนอื่นๆไหมคะ?
น่าหลันเยียนหราน
คือ ศิษย์คิดว่า เราควร-
เซียวเหยียน
ไม่ต้องห่วงข้า
เซียวเหยียนเดินนำไปข้างหน้า
ชวินเอ๋อ
เจ้าสำนักโปรดนำทาง
น่าหลันเยียนหราน
//เดินตาม
หยุนหยุ่น
เอาล่ะ นี่คือแท่นวัดระดับวิญญาณยุทธ
หยุนหยุ่น
พวกเจ้าเข้ามาวัดระดับกันก่อน
ตอนนี้ ศิษย์ม่านเมฆาคนอื่นได้กำลังจ้องมองมายังพวกเขาอย่างตื่นเต้น
น่าหลันเยียนหราน
เซียวเหยียน เจ้า...
เซียวเหยียน
//เดินไปยังแท่นวัด
"คู่หมั้นของเจ้าสำนักน้อยระดับปราณยุทธชั้นสามหรือ?"
"เป็นไปได้ยังไง ข้ายังนึกว่าคู่หมั้นของนางจะแข็งแกร่งมากเสียอีก "
"ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ก็แค่เจ้าตัวสวะนี่เอง "
" เจ้าว่าแบบนี้ศิษพี่ยังจะมีหวังในตัวเจ้าสำนักน้อยอยู่ไหม? "
" แน่นอนสิ เจ้าสำนักน้อยคงไม่หลงรักเจ้าขยะไร้ค่านั่นหรอก ศิษย์พี่ดีกว่าเห็นๆ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า "
ชวินเอ๋อเดินเข้าอยู่ข้างๆเซียวเหยียน และจับเเขนเขา
ชวินเอ๋อ
พี่เซียวเหยียน...
ชวินเอ๋อ
ยกวางดั่งใจ จึงเป็นผู้อิสระ...
เซียวเหยียน
ผู้อิสระงั้นเหรอ?
เซียวเหยียน
ข้าในตอนนี้ ดูเหมือนผู้อิสระงั้นเหรอ? หึ
เซียวเหยียน
อีกอย่าง โลกนี้เดิมก็ไม่ใช่ที่ของข้า 😏
ชวินเอ๋อ
พี่เซียวเหยียน ข้าเชื่อว่าท่านจะสามารถลุกขึ้นมาทวงคืน เกียรติและศักดิ์ศรีของท่านได้แน่
ชวินเอ๋อยืนเคียงข้าง คอยให้กำลังใจพระเอก
เเละเขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
น่าหลันเยียนหราน
(ที่ข้างเขาตรงนั้น คนที่ปลอบใจเขา ควรเป็นนางเอกสินะ)
น่าหลันเยียนหราน
(ใช่ เราก็แค่อดีตคู่หมั้น ในเนื้อเรื่องหลัก ตัวละครน่าหลันเหยียนหรานก็ไม่ได้มีความสำคัญอยู่แล้วนี่นา)
น่าหลันเยียนหราน
(แต่ทำไมเราถึงรู้สึกอึดอัดแบบนี้?)
ฉันก้มหน้ามองต่ำ ในใจรู้สึกต่ำต้อยอย่างบอกไม่ถูก
หยุนหยุ่น
ชวินเอ๋อ เจ้ามาสิ
ชวินเอ๋อเดินเข้าไป แตะฝ่ามือลงบนแท่นหินวัดพลัง
"นางมีนามว่า ชวิ๋นเอ๋อใช่มั้ย? "
" ใช่ นางแข็งแกร่งด้วย เจ้าดูสิ "
" ปราณยุทธขั้น9 ไม่เลวเลย "
"งดงามแล้วยังมีความสามารถไม่ธรรมดาอีก"
" ข้าว่านางงดงามพอๆกับเจ้าสำนักน้อยเลยนะ"
" ไม่ เจ้าสำนักน้อยสิ งดงามกว่า "
Comments