คนกับงูฮักกันบ่ได้ ร่าง

ต่อ

พิมผกา

.ฟัดข้าว

มรกต

.เลื้อย

พิมผกา

มีอะหยัง

มรกต

.เลื้อยมาหา

พิมผกา

รูปตัวอย่าง

พิมผกา

จริงก่

พิมผกา

จั๋งซั่น

พิมผกา

นำทางข่อยแน

มรกต

.เลื้อย

คำพิง.แม่นอ.

สิไปไส

พิมผกา

ไปเก็บผักในป่าจ้ะแม่

พิมผกา

เดี๋ยวข่อยฟ้าวไปฟ้าวกลับจ้ะ

คำพิง.แม่นอ.

อือ

พิมผกา

.เอาผ้าคลุม

พิมผกา

.เดิส

ในป่า

พิมผกา

ไส

มรกต

.เลื้อย

ชัยเดช

.นอนสลบที่ท่าน้ำ

พิมผกา

!!!!!!!!

ที่เจ้าบอกคือผู้นี้

.เลื้อยกลับ

พิมผกา

มรกต!!!

พิมผกา

และข่อยสิพาเจ้ากลับไปจั๋งใดละ

พิมผกา

มาจั๋งใด๋น้อ

พิมผกา

คือมาถูกที่แท้

พิมผกา

.แบก

พิมผกา

อื้อออ

ที่บ้าน

พิมผกา

แม่บ่อยู่

พิมผกา

.แบกขึ้นบ้าน

ในห้อง

พิมผกา

บ่ได้

พิมผกา

สิให้คนนอกเข้าห้องข่อยมันบ่งาม

พิมผกา

.แบก

พิมผกา

อึ

พิมผกา

เจ้า....

พิมผกา

คือไผ่กันแน่

พิมผกา

คือหน้าคุ้นคัก

มรกต

.พลางตัว

อนัญญา

.พลางตัว

มรกต

เจ้าแม่เจอท่านชัยเดชแล้ว

อนัญญา

เขากลับมาแล้ว

มรกต

แต่

มรกต

ข้ากลัวว่าจักเหมือนชาติที่แล้ว

อนัญญา

ชาตินี้ข้าว่าเจ้าแม่ได้อยู่กับท่านชัยเดช

มรกต

แต่

มรกต

มนุษย์กับนาครักกันมิได้

อนัญญา

ฟ้าเขากำหนดมาเป็นแบบนี้

อนัญญา

จะให้ทำเยี่ยงไร

มรกต

เราไปกันเถิด

พิมผกา

.เช็ดตัว

พิมผกา

นอนอยู่ม่องนี้ไปก่อน

พิมผกา

.ลุก

คำพิง.แม่นอ.

.เดิน

พิมผกา

แม่จ้ะ

พิมผกา

ข่อยเจอคนผู้นึง

พิมผกา

เป็นผู้จาย

พิมผกา

ข่อย....เอาเขากับมาเฮือนเฮาแล้ว

คำพิง.แม่นอ.

ไส

พิมผกา

นี้จ้ะ

คำพิง.แม่นอ.

หน้าคือบ่แม่นคนแถวนี้

คำพิง.แม่นอ.

หน้าคือคนในเมือง

คำพิง.แม่นอ.

ไปเจอเขาม่องไส

พิมผกา

ที่ท่าน้ำจ้ะ

คำพิง.แม่นอ.

เขาอาจจะต๊กน้ำ

คำพิง.แม่นอ.

และน้ำพัดมา

คำพิง.แม่นอ.

ช่วงนี้เจ้าก็ให้เขาอยู่เฮือนเฮาก่อน

คำพิง.แม่นอ.

พอเพิ้นฟื้นข่อยถาม

พิมผกา

จ้ะ

คำพิง.แม่นอ.

ไปต้มยาให้เขาเด้อ

พิมผกา

จ้ะ

พิมผกา

แต่ตั๋วเขาร้อนดั่งไฟเผา

คำพิง.แม่นอ.

จริงสิ

คำพิง.แม่นอ.

มีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านเฮา

คำพิง.แม่นอ.

แม่สิต้องไปบอกกำนัน

พิมผกา

ไปบอกทำหยังละแม่

คำพิง.แม่นอ.

ให้กำนันเขาฮู้

คำพิง.แม่นอ.

สิได้ส่งเขากลับเฮือน

พิมผกา

จ้ะ

พิมผกา

เจ้าคือคุ้นแท้

พิมผกา

.ห่มผ้า

พิมผกา

.ลุก

ที่บ้านกำนัน

จันทราวดี

อีหลี่เด้ออีป้อ

กำปอง.กำนัน

กูว่าแล้ใ

กำปอง.กำนัน

กูบอกมึงแล้ว!!!!

กำปอง.กำนัน

ว่าอย่าไปท้าบริวารเจ้าแม่

จันทราวดี

แต่หัวเด็ดตีนขาดข่อยก็บ่เชื่อ

กำปอง.กำนัน

มึง!!!บ่เชื่อก็แล้วแต่

กำปอง.กำนัน

แต่กู!!!เชื่อ

จันทราวดี

หึอิพ่อ

คำพิง.แม่นอ.

กำนันๆ

คำพิง.แม่นอ.

กำนันอยู่บ้านบ่

กำปอง.กำนัน

อยู่

กำปอง.กำนัน

มีอิหยัง

คำพิง.แม่นอ.

มีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านเฮา

คำพิง.แม่นอ.

เขาต๊กน้ำแล้วน้ำพัดมา

คำพิง.แม่นอ.

พิมผกาซ่อยเขาเอาเขามาเฮือนข่อย

จันทราวดี

คนแปลกหน้าแต่กลับมาเฮือนโตเอง

กำปอง.กำนัน

อีทราวดี!!

จันทราวดี

ก็มันจริงบ่ละ

กำปอง.กำนัน

พากูไป

จันทราวดี

หึ.ตกใจ

จันทราวดี

อีพิมผกา!!มันซ่อยคนมาเฮือนมัน

จันทราวดี

มันบ่ตายก้ะ!!!

จันทราวดี

เป็นไปได้จั๋งใด

จันทราวดี

มันสลบกองคาตีนกูแล้วเเท้ๆ

ที่เฮือน

กำปอง.กำนัน

ไส

คำพิง.แม่นอ.

พิมผกา!!!

คำพิง.แม่นอ.

พิมผกา

จ้ะแม่

พิมผกา

.วิ่ง

พิมผกา

มีอะหยัง

คำพิง.แม่นอ.

คนผู้นั้นลั

พิมผกา

.เห็นทราวดี

พิมผกา

.ถอนหายใจ

พิมผกา

อยู่ในห้องจ้ะ

กำปอง.กำนัน

.เดิน

กำปอง.กำนัน

.มองพิมผกา

พิมผกา

.เดินลงบ้าน

จันทราวดี

มึงสิไปไส

พิมผกา

เรื่องของข่อย

จันทราวดี

หลบหน้าหลบตากูดีคัก

จันทราวดี

รีบตะลอนเอาผู้ชายเข้าบ้าน

จันทราวดี

ก็คงสิ....

พิมผกา

กูบ่แม่นมึง

จันทราวดี

!!!!

จันทราวดี

อีพิมผกา

จันทราวดี

มึงอยู่ได้เพราะใคร!!

จันทราวดี

เพราะพ่อกูนี่ละ

จันทราวดี

และอย่าจองหอง

พิมผกา

กูบ่ร้องขอ

พิมผกา

ให้มึงเอากูมาอยู่ม่องนี้

พิมผกา

มึงเองบ่ใช่ก่ะ

พิมผกา

ที่ให้แม่กูกับกูมาอยู่ม่องนี้

จันทราวดี

เพราะกูสงสารมึง

พิมผกา

สงสาร

พิมผกา

กูบ่ได้ร้องขอ

จันทราวดี

อีพิมผกา!!!!

จันทราวดี

.ตบหน้าด้วยแหวนครุฑ

พิมผกา

อ้ายยยยยย

พิมผกา

(คือร้อนจั๋งซี่)

คำพิง.แม่นอ.

พิมผกา!!!!

คำพิง.แม่นอ.

.วิ่ง

พิมผกา

.มองทราวดี.ตาแดง

จันทราวดี

!!!!!!!!!

กำปอง.กำนัน

อีทราวดี!!!

กำปอง.กำนัน

มึงทำอะหยัง

กำปอง.กำนัน

กลับเฮือนมึงก้บกู!!!!

จันทราวดี

อิป้อ!!!!

พิมผกา

.กุมหน้า

พิมผกา

แม่

คำพิง.แม่นอ.

เป็นจั๋งใด๋ฮ่อง

พิมผกา

ข่อยเจ็บ

พิมผกา

ข่อยแสบ

พิมผกา

ข่อยฮ้อา

พิมผกา

ฮ้อนเหมือนโดนน้ำฮ้อนสาด

พิมผกา

ข่อย

พิมผกา

ข่อยต้องไปแล้ว

คำพิง.แม่นอ.

ไปไส!!!!

พิมผกา

ไปเทวาลัย

พิมผกา

ข่อยไปก่อนเด้อ

คำพิง.แม่นอ.

เดี๋ยว!!!

คำพิง.แม่นอ.

พิมผกา

.วิ่ง

พิมผกา

ฮึก!!!

พิมผกา

.ล้ม

พิมผกา

หน้าข่อย

พิมผกา

คือเป็นจั๋งสี่

พิมผกา

เป็นเหมือนเกร็ดงู

พิมผกา

เอ๊อะ

พิมผกา

ฮือออออ

พิมผกา

.วิ่ง

พิมผกา

ฮึก

ืีที่เทวาลัย

พิมผกา

.วิ่ง

พิมผกา

เจ้าแม่

พิมผกา

ซ่อยลูกแน

พิมผกา

.สลบ

ที่เมืองบาดาล

พิมผกา

.เดิน

พิมผกา

.ล้ม

มรกต

เจ้าแม่!!!!!

อนัญญา

เจ้าแม่

อนัญญา

.พยุง

มรกต

พยุง

มรกต

พวกมนุษย์ต้อยต่ำ

มรกต

ข้าจะไปล้างแค้ร

พิมผกา

มรกต!

พิมผกา

แค่เรามีบาปตอนนี้ก็พอแล้ว

พิมผกา

มิต้องไปหาทำบาปดอก

พิมผกา

ข้าเจอท่านชัยเดชแล้ว

อนัญญา

เจ้าแม่

อนัญญา

หน้าเจ้าแม่

พิมผกา

เพราะพิษของพญาครุฑ

พิมผกา

ทำให้ข้า

พิมผกา

ได้ใบหน้าผุดพอง

มรกต

ข้าจะเอาพลังของข้ารักษาท่านเองเจ้าคะ

มรกต

.ล่ายมนต์

หยุดก่อกรรมทำเข็ญ

พิมผกา

เจ้าปู่

เจ้า

มีความผิดประหัน

หนีไปเกิดในร่างของมนุษย์

คิดหรือว่าข้าจักมิรู้

พิมผกา

แต่

พิมผกา

เจ้าปู่ข้าแค่อยาก....

อยากอะไร

เจ้าก็รู้

บนโลกมนุษย์มีกิเลสตัณหา

โลภ โกรธ หลง

พิมผกา

แต่หากข้ามิไปบนโลกมนุษย์แม่ของพิมผกาคงต้องตลอมใจ

เพราะอย่างนี้

ข้าถึงบอกเจ้าหนักเจ้าหนา

แต่เจ้ามิเคยฟัง

เจ้ายังเห็นข้าเป็นปู่อยู่หรือไม่

พิมผกา

หลานขอโทษ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ