ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู ฉันจะดูแลคุณเอง
ตอนที่ 1
ลิลลี่
//หันหน้ากลับไปทางหน้าต่าง
เอาง่ายๆคือฉันพยายามดีกว่าค่ะ
เพราะคุณหนูไม่ตอบฉันตั้งแต่ขึ้นรถมา
เกรเทล
ยอมคุยกับฉันแล้วสินะคะ
เธอเงียบแล้วหันไปมองทางหน้าต่าง
ฉันเห็นเธอกำสร้อยที่คุณท่านมอบให้เธอ
เสียงเหล็กขูดกับล้อเสียงดังทำให้ฉันที่นั่งสัปหงกไปหลายทีต้องสดุ้งตื่น
แต่...ทำไมฉันถึงรู้สึกนุ่มๆที่ศีรษะกันนะ
นี่ฉันหลับแล้วซบไหล่เธอไปนานแค่ไหนกันนะ
เกรเทล
ฉันจะรีบไปเปิดประตูให้นะคะ
ฉันเดินมาเปิดประตูให้คุณหนูก่อนจะผายมือไปให้เธอ
และฉันก็เชื่อว่าเธอคงจะไม่จับมือฉันหรอก
ฉันบ่นไปยิ้มไปเธอถอนหายใจใส่ราวกับว่าเกนื่อยใจ
ดูจากคฤหาสน์ของคุณริรินแล้ว
แต่ฉันก็เชื่อว่าเราอยู่ที่คฤหาสน์ของคุริรินได้ไม่นานนักหรอก
เพราะอย่างที่คุณหนูเป็นห่วงเพื่อนของเธอนั่นแหละ
โชคดีที่ที่นี่ห่างไกลจากตัวเมืองแต่ก็ไม่ได้อยู่ในชนบทเพียงแค่รอบๆของที่นี่เต็มไปด้วยป่าไม้ตลอดทาง
จึงทำให้คุณลอนดอนเลือกที่นี่สินะ
ริริน
ฉันได้ยินว่าพ่อเธอ..
คุณริรินที่รีบวิ่งมาหาเพื่อนก็มีสีหน้าเศร้าลงทันที
คุณริรินเดินมากอดคุณลิลลี่ช้าๆ
ก่อนที่ทุกคนจะพากันเข้าไปในคฤหาสน์
เกรเทล
เป็นคนรับใช้ บอดี้การ์ด และผู้ช่วยคุณหนูค่ะ
จู่ๆคุณริรินก็เดินมาหาฉันแล้วก็...
ลิลลี่
เปล่า เดี๋ยวมือแกสกปรก
เธอเหลือบสายตามองฉันก่อนจะหันไปนั่งจิบชาต่อ
เพราะคุณลอนดอนและคุณเกรซคือผู้มีพระคุณต่อฉัน
ฉันกำลังยืนอยู่กับพวังความคิด
แต่ก็ต้องหลุดออกจากพวังนั้น
เพราะคุณหนูเดินมาหาฉันพร้อมยื่นแก้วน้ำให้หนึ่งใบ
ที่แท้คุณหนูก็เป็นห่วงเรานี่เอง
ก่อนจะรับแก้วจากมือเธอมาดื่ม
ฉันเดินตามคุณหนูขึ้นบันไดมาชั้นสอง
คุณหนูดูจะคุ้นชินกับพี่นี่ดี
ฉันก็ขอโทษเธอก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
ไม่แปลกที่ทำไมคุณหนูถึงคุ้นชินกับที่นี่
ล้วนแล้วมีแต่รูปคุณหนูและคุณริริน
มีทั้งรูปไปเที่ยวหรือรูปที่ถ่ายด้วยกันต่างๆ
แก้มของคุณหนูแดงขึ้นมานิดหน่อย
เกรเทล
คิกๆ คุณหนูเขินเหรอคะ
คุณหนูพูดจบก็เดินหนีฉันไปนอกระเบียง
ฉันเดินออกมาพร้อมผ้าคลุมอาบน้ำ
เกรเทล
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ
ฉันรีบวิ่งออกไปที่ระเบียงก็ไม่พบใคร
ฉันก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอทันที
ฉันที่กอดเธอหน้าแนบอกก็ต้องหันไปมองหน้าเธอพร้อมมองไปที่มือของเธอ
ลิลลี่
เลิกเรียกคุณหนูได้แล้ว
เกรเทล
คุณหนูจะให้ฉันเรียกคุณหนูว่าอะไรคะ
หลังจากที่เธอวางถาดลงบนโต๊พ
สีหน้าจริงจังของเธอทำให้ฉันอยากแกล้ง
แล้วจู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นไปบนชั้นเก็บของ
ตามด้วยคุณหนูที่เข้ามาชิด
ลมหายใจอุ่นๆของคุณหนูทำให้ฉันวูบวาบหัวใจ
ก่อนที่เธอจะยังคงค้างอยู่ที่คอของฉัน
พร้อมรีบเบือนใบหน้าหนีไปอีกทางอย่างนึกเขิน
ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว
ลิลลี่
เสื้อผ้าหยิบเอาในตู้
ลิลลี่
อย่าตกใจคิดว่าฉันหายไปซะล่ะ
เกรเทล
คุณหนูอย่าแกล้งฉันก็พอค่ะ
ก่อนที่ฉันจะเดินมาที่ถาดอาหาร
นี่คืออาหารที่ฉันควรได้ทานจริงๆเหรอ
จริงๆฉันควรเอาไปคืนรึเปล่านะ
บางอย่างบีบรัดหัวใจของฉัน
จนฉันไม่อยากทานอาหารหรูหรานี่
ไรท์
ไม่ได้นะลูกต้องกินนะลูก
Comments
PP_prim
ที่*
2023-10-27
0