ชายรักราชวงค์เทียนหลิน ตอน 2

…

ที่หุบเขาจิงหนาน

เขตชายแดนระหว่างแคว้นเทียนหลินและแคว้นกงเสวียน

กงเสวียนเฟิ่ง

เยว่เหยา

ชายคนนึงเหาะเหนอมาถึงที่นี่

ก็พบกับหญิงสาวที่หันหลังรอเขาอยู่แล้ว

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เซียวเฟิ่ง..เจ้ายังมาสายดั่งเดิม

เยว่เหยาหันมา

สายลมก็พัดพาความงามของนางไปไม่ได้

กงเสวียนเฟิ่ง

//ยิ้ม

กงเสวียนเฟิ่ง

เป็นเจ้าต่างหาก..ที่มาก่อนเสมอ

กงเสวียนเฟิ่ง

เยว่เหยา..ข้ามีเรื่องจะบอกกับเจ้า

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

…

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เซียวเฟิ่งข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดเรื่องอะไร

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

มันไม่สำคัญ

กงเสวียนเฟิ่ง

เยว่เหยา..ข้า

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

พรุ่งนี้ยามค่ำ..เจ้ามาตามที่นัดไว้

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เตรียมตัวมาให้พร้อมก็แล้วกัน

…

เยว่เหยาปิดผ้าคลุมและเดินออกไป

หยวนหยวน

องค์ชาย..

หยวนหยวน

หลายปีผ่านไปเร็วยิ่งกว่าสายลม

หยวนหยวน

แม่นางเยว่เหยาเหตุใด..ถึงยังไม่รู้ถึงความในใจของท่าน

กงเสวียนเฟิ่ง

นางรู้อยู่ก่อนแล้ว..เพียงแต่

กงเสวียนเฟิ่ง

นางไม่มีคำตอบที่จะให้ข้า

กงเสวียนเฟิ่ง

เยว่เหยาเป็นคนเก่ง..แต่ข้าอดไม่ได้ที่จะปกป้องนาง

หยวนหยวน

ป่านนี้..ท่านประมุขคงคอยท่านแล้ว

หยวนหยวน

กลับกันเถอะพ่ะย่ะค่ะ

กงเสวียนเฟิ่ง

..พรุ่งนี้เตรียมตัวไว้

กงเสวียนเฟิ่ง

ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องมาช่วยเยว่เหยาให้ทันเวลา

ราชวงค์เทียนหลิน

ที่นี่หรูหรา

ท้องพระโรง

ประมุขเทียนหลิน

พวกเจ้าออกไปให้หมด

ขันทีและนางกำนัลต่างเดินออกมา

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

//คำนับ

ประมุขเทียนหลิน

เหยาเว่ย..เจ้าจะทำตัวเช่นนี้ไปอีกนานเพียงใด

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ท่านพ่อ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ลูกไม่ได้อยากเป็นเหมือนพวกท่านพี่

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ลูกอยากช่วยเหลือผู้คน..อยากอยู่ในวรยุทธ์

ประมุขเทียนหลิน

//ทุบโต๊ะ

เสียงดังสนั่นไปทั่วท้องพระโรง

ประมุขเทียนหลิน

ไม่ว่าอย่างไรพวกเจ้าทุกคนก็ต้องแต่งงาน

ประมุขเทียนหลิน

ไม่เว้นแม้เพียงเจ้า

ประมุขเทียนหลิน

เทียนหลินเหยาเว่ย

เหยาเว่นเดินออกมาด้วยความไม่พอใจ

อันฉี

องค์หญิงอย่ากริ้วไปเลยเพคะ

อันฉี

ที่ท่านประมุขกล่าว..ก็เป็นความจริงนะเพคะ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ความจริงอะไรกัน..

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

หญิงสาวเกิดมาเพียงเพราะแค่แต่งงานสมรสดูแลสามีเท่านั้นหรือ

ไป๋ลู่

แล้วเรื่อง..วันพรุ่งนี้เล่าเพคะ

ไป๋ลู่

จะทำเช่นไร

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ข้าสัญญากับเซียวเฟิ่งไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไป

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ต่อให้ต้องโดนลงโทษเสียก็ตาม

สักพักก็มีหญิงสาวกับนางกำนัลกลุ่มนึงเดินมา

เทียนหลินโจวเย่

เหยาเว่ย

เหยาเว่ยหันไปมองต้นเสียงที่เรียกหาเธอ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

โจวเย่..ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่เอง

โจวเย่เอามือเท้าเอว

เทียนหลินโจวเย่

นี่ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ

เทียนหลินโจวเย่

ข้าเป็นพี่สาวเจ้านะ..ถึงอายุจะไล่เลี่ยกันก็ตามที

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เป็นพี่ข้าไม่กี่เดือนท่านยังจะนับอีกหรือ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

แล้วนี่จะไปไหนเล่า

เทียนหลินโจวเย่

คำถามนั้นข้าควาถามเจ้ามิใช่หรือ

เทียนหลินโจวเย่

แต่ช่างเถอะเจ้าจะไปไหนใครสนกัน

เทียนหลินโจวเย่

ข้าจะไปสวนบุปผา

สวนบุปผาเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่าองค์หญิง

นอกจากเหยาเว่ยทุกคนก็จะไปที่นั้น

เทียนหลินโจวเย่

เจ้าจะไปด้วยกันก็ได้นะ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ไม่ล่ะ..ท่านไปคนเดียวเถอะ

เหยาเว่ยเดินออกไป

เทียนหลินโจวเย่

นางนี่แปลกคนจริงๆ

องค์หญิงองค์อื่นมักจะแต่งตัวทรงเครื่องอย่าหรูหราอยู่ทุกวัน

เว้นเพียงองค์หญิงเหยาเว่ยที่ชื่นชอบการแต่งกายอย่างเรียบง่ายและคล่องตัว

วันถัดมา

ไป๋ลู่

องค์หญิง..

ไป๋ลู่

พร้อมแล้วเพคะ

เยว่เหยากำลังจะเดินออกไป

นางส่วมชุดสีดำ

อันฉี

องค์หญิงไม่ไปไม่ได้หรือเพคะ

อันฉี

วันนี้..มีงานสำคัญ

อันฉี

หากถูกจับได้..

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ข้าไม่กลัว

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

อันฉีเจ้าคอยอยู่ที่นี่

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ไป๋ลู่เจ้าติดตามข้าไปก็แล้วกัน

อันฉี

องค-

ไป๋ลู่

อันฉีไว้ใจได้

ไป๋ลู่

ข้าจะปกป้ององค์หญิงเอง

เหยาเว่ยเดินออกไป

นางไปที่ภูเขาและทำการล่อเหล่าโจรภูเขา

โจร

เยว่เหยา!..เจ้าคิดว่าตัวเองเก่งที่สุดในใต้หล้างั้นหรือ

โจร

หากไม่มีเซียวเฟิ่งสตรีเช่นเจ้าจะทำอันใดได้

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ข้าไม่อยากฟังพวกเจ้าพล่าม

เยว่เหยาและไป๋ลู่ช่วยกันสู้โจรภูเขาที่มีเป็นสิบๆ

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ไป๋ลู่..เจ้าจัดการตรงนี้ก่อน

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ข้าจะล่อมันไปทางอื่น..ป่านนี้เซียวเฟิ่งน่าจะมาถึงแล้ว

ไป๋ลู่

เจ้าค่ะ!

เยว่เหยาวิ่งหนีไป

ระหว่างทางมีลูกธนูมากมายโจมตีนาง

ที่ลาบบนภูเขา

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เซียวเฟิ่ง..

ด้านเสวียนเฟิ่ง

กงเสวียนเฟิ่ง

ท่านพี่..วันนี้ข้ามีธุระ

กงเสวียนเฟิ่ง

ไปกับท่านไม่ได้

กงเสวียนจื่อ

ไม่เอาน่าเสวียนเฟิ่ง

กงเสวียนจื่อ

ธุระของเจ้าจพสำคัญอะไรนักหนา

กงเสวียนจื่อ

ที่ผ่านมาจ้าไม่เคยห้ามไม่ใช่ว่าไม่อยากห้าม

กงเสวียนจื่อ

อย่างไรเสียวันนี้พวกเราต้องออกเดินทางไปแคว้นเทียนหลิน

กงเสวียนจื่อ

เจ้าเตรียมตัวให้ดีได้อย่าคิดออกไป..

กงเสวียนเฟิ่ง

ท่านพี่!

กงเสวียนจื่อ

ถ้าเจ้ายังกล้าไป..จะถือว่าไม่เคารพข้าในฐานะประมุข

กงเสวียนจื่อเดินออกไป

หยวนหยวน

องค์ชายแล้วเช่นนี้เราจะทำเช่นไรขอรับ

กงเสวียนเฟิ่ง

//ถอนหายใจ

กงเสวียนเฟิ่ง

นำทหารลับของข้าไปช่วยเหลือเยว่เหยา

กงเสวียนเฟิ่ง

จะปล่อยให้นางสู้ตามลำพังไม่ได้

หยวนหยวน

ขอรับ

หยวนหยวนรีบเดินออกไป

กงเสวียนเฟิ่ง

เยว่เหยา..ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเจ้า

ด้านเยว่เหยา

นางก็ตกใจมากที่ไม่พบเซียวเฟิ่ง

โจร

สาวน้อย..เจ้าไม่มีทางหนีแล้ว

ด้านหลังนางเป็นเหว ด้านหน้าก็เป็นพวกโจรภูเขา

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ให้ตายสิ..พวกเจ้าบีบให้ข้าต้องฆ่าคนเองนะ

เยว่เหยาสู้กับกลุ่มโจรนั้นอยู่นาน

ถึงนางจะบาดเจ็บมากแต่นางก็มีฝีมือ

สักพัก

ร่างกายนางอิดโรย จะล้มอยู่ร่อมแๆ

โจร

ยอมแพ้เถอะ

ถึงพวกโจรจะตายกันไปมาก

แต่พวกมันก็มีมากเกินกว่าที่นางจะสู้ไหวไปกว่านี้

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

ข้าไม่มีทางยอมแพ้ให้เจ้า

ลูกธนูยิงปักกลางใจของนาง

เยว่เหยากระอัดเลือกออกมา

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

หากจะตาย..ก็ขอเป็นข้าเอง

เยว่เหยากระโดดลงหน้าผาไป

ร่างของนางค่อยๆหล่นลง

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

…ไหนเจ้าสัญญาว่าจะมา

น้ำตาของนางไหลลงอาบแก้ม

ความในใจที่นางอยากจะบอกกับเขา

ก็ไม่มีโอกาสได่พูดออกไปอีกแล้ว

ปึก!

ร่างนางร่วงลงพื้น

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

เซียวเฟิ่ง..

ความทรงจำในอดีตย้อนกลับมา

ในนาทีสุดท้ายก่อนนางจะสิ้นลม

ภาพที่เคยร่วมต่อสู้กับเซียวเฟิ่ง

การเจอกันครั้งแรก หรือแม้แต่ภาพที่เจอกันครั้งสุดท้าย

เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)

..ข้าก็ชอบเจ้า

เยว่เหยาหมดลมหายใจในที่สุด

ไป๋ลู่

องค์หญิง!//ตะโกน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ