Chapter1/2

NovelToon
ตอนนี้ มาไค กำลังนั่งเรียนสติตัวเองอยู่บนที่นอน แล้วบนที่นอนนั้นก็มี เด็กชายคนหนึ่งอายุประมาณ14-15 นอนสลบไม่ได้สติ รอบตาบวมแดงมีคราบน้ำตาเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก หน้าตาน่ารักน่ารักแก แค่กๆๆ
ตามเนื้อตัว มีร่องรอยการทำร้านเล็กน้อย แล้วมีรอยริ้วแดงจาก... น่าจะเกิดจากการโดน กระชากเสื้อจนขาดกระจุย หลักฐานก็กระจายอยู่บนเตียง และในกำมือของมาไคคนนี้ แล้วกางเกงของเด็กชายถูกปลดตะขอ ถูกดึงลงมาอย่างเบามือ
มาไคกุมขมับ รับรู้ด้วยสัญชาตญาณ ว่า ได้รับบทเป็นคนที่ ปักธงตายให้ตัวเอง เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ยังดีที่ ยังทำไม่ถึงขั้นตอนสุดท้ายไม่งั้นละก็ งานนี้ ตายตั้งแต่ยังไม่เริ่ม...
มาไค
มาไค
( ระบบมาเร็วกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ งั้นช่วยบอกให้ฉันชื่นใจหน่อย ได้ไหมว่า ตอนนี้คือชาติแรกของเจ้าหนูเฉียน ฉันคนนี้จะได้ขอโทษแล้วมอบเงินชดใช้และส่งเจ้าหนูนี่กลับบ้านไปซะ )
เพซ เดซี่[ระบบ]
เพซ เดซี่[ระบบ]
( ดีใจด้วยขอรับนายท่าน☺️ นี่คือชาติที่สองของลาสบอสซูเฉียนที่พบความแค้นมาเต็มถ้ง แถมนายเอกที่คิดเป็นคนที่เยียวยาจิตใจกลับดึงซูเฉียนไปสู่ความตาย หมดแล้ว ใจที่ไว้เชื่อคน กระผมจะคอยเป็นกำลังใจให้นะขอรับ กระผมขอให้นายท่านโชคดีนะขอรับ )
มาไค
มาไค
( อืมม..ขอบใจนะ ขอบใจกับผีน่ะสิ!! ไอ้เวรเอ้ย!! ไอ้ระบบ!!เฮงซวย!!ส่งมาเข้าร่างนี้!! ช้าเป็นชาติ!! )
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เฮ้อออ!! ไอ้เจ้าของร่างนี้กล้าทำกับเด็กน้อยน่ารัก!! อย่างงี้ได้ยังไงกันนะ!! ดูสิ..ผิวบางๆ แดงถลอกเลือดซิบเต็มไปหมด ยังไม่นับเรื่องชั่วๆที่มันทำ ยิ่งกว่านี้อีก กับเด็กตัวแค่นี้เนี่ยนะ?? หึ๋ยยยย!!
มาไคที่มาแทนหมิงอี้ บ่นพึมพำ มือก็สาระวนแกะเชือกที่มัดมือมัดเท้าของซูเฉียน ออกหมดแล้ว ยิ่งสำรวจร่องรอยบาดแผล ยิ่งเห็นว่ามันมีมากกว่าที่คิด
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ชิ๊!! ฉันละอยากจับไอเวรหมิงอี้มาถ่วงน้ำสัก108กระบวนท่า!! แถมด้วยการกระทืบ!! ให้มันร้องเหมือนหมานัก!! ดูมันทำสิ!! เด็กน้อยมีแต่แผล รอยกัดรอยจูบรอยดูดอีกเต็มไปหมด!! หน๋อยยย!! อย่าให้เจอนะมึง!!
สถานที่แห่งหนึ่ง
(?)
(?)
(( อึ๋ยยย!! ทำไมรู้สึกขนลุก..และหนาวสันหลังแปลกๆวะ ))//วิญญาณดวงหนึ่ง
(?)
(?)
(( รีบแดกเข้าไปสิมึง น้ำแกงกูจะเย็นหมดแล้ว!! นั่งสั่นอยู่ได้!! รึอยากโดนกระบวยฟาดหัวเข้าให้!!? ))//ยายที่ต้องทำน้ำแกงคนหนึ่ง ถึงจะขี้เกียจทำก็ตาม
_________________________________________________
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ต้องเอาผ้า..มาเช็ดตัวก่อนสินะ?
หมิงอี้ วิ่งดุ๊กดิ๊กๆ เข้าห้องน้ำกลับมาพร้อมผ้ากับกาละมังใส่น้ำ มาเช็ดตัว หนูน้อยเฉียน อย่างเบามือ เพราะกลัวว่าเด็กน้อยจะเจ็บ
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เรียบร้อย.. แล้วมีอุปกรณ์ทำแผลไหมเนี่ย!?
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
อย่าบอกนะว่า มีปัญญาทำคนทรมานเล่น?? แต่ไม่มีปัญญาซื้ออุปกรณ์ทำแผล??
หมิงอี้บ่นแล้วหาอุปกรณ์ทำแผลไปทั่วห้อง จนไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าคนที่คิดยังไม่ได้สติ ลืมตามองคนที่เดินไปทั่วห้อง ด้วยสายตาแค้นเคือง ชิงชัง รังเกียจ และ สงสัย
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เจอแล้ว!!
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ถ้ามีบาดเจ็บต้องตายก่อนแล้ว!! กว่าจะหาเจอ!!
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ไอ้เวรหมิงอี้!!..เก็บไว้ซะในหลืบตู้!!
ซูเฉียนรีบหลับตา ทำตัวปกติ เหมือนยังไม่ได้สติ
หมิงอี้ขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วจัดการทำแผล ทายาตรงรอยช้ำอย่างเบามือ ด้วยกลัวว่าเด็กน้อยจะเจ็บ แล้วตื่นขึ้นมา เหลือบดูเห็นเด็กน้อยขมวดคิ้วเล็กน้อย สงสัยจะแสบ
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ทนหน่อยน้าาา~!
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
แสบนิดเดียว ฟู่วววว! เรียบร้อย! หืมมม..ไอ้ตัวเล็กหายไวๆนะ
หมิงอี้พูดเบาๆ แล้วจิ้มแก้มนุ่มเบาๆ อย่างเอ็นดู
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ดึกแล้วหรอเนี่ย?..นอนดีกว่า
แป๊ก!
ไฟในห้องดับลง จนมีแต่แสงจันทร์ ที่ส่องเข้ามาทางช่องหน้าต่างพอสลัวๆ
เพซ เดซี่[ระบบ]
เพซ เดซี่[ระบบ]
( นายท่าน!! เชิญร่างกำยำราวอิสตรี ของนายท่านไปนอนโซฟาหรอ นอนบนเตียง พรุ่งนี้ระวังโดนซูเฉียนตื่นมาเจอจับหักคอนะนายท่าน )
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
( เรื่องอะไร ฉันไม่ใช่พระเอกในนิยายที่จะเสียสละ ที่นอน..ให้ใครนะโว้ยย!! เรื่องอะไรฉันจะไปนอนโซฟา เตียงสบายกว่าเยอะ!! แถมกว้างด้วย~! จุ๊บบ😘 )
หมิงอี้หันไปจุ๊บหน้าผากของเด็กน้อย แล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มและห่มผ้าให้เด็กน้อยอีกทีแล้วล้มตัวลงนอน
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ฝันดีนะ
แล้วหันไปยิ้มมุมปากใส่ระบบ
เพซ เดซี่[ระบบ]
เพซ เดซี่[ระบบ]
( เตือนแล้วนะ!!! )
เถียงกับระบบไปมา หมิงอี้ก็เคลิ้มหลับไป พอลมหายใจของหมิงอี้เข้าออกสม่ำเสมอ คนที่คิดว่าหลับไปแล้ว กลับลืมตามองจ้องใบหน้า ติดหวานของคนน่ารังเกียจ เขม็ง อยากจะฆ่าให้ตาย กล้ามาแอบหอมหน้าผากของเขา ซูเฉียนใช้มือเช็ดหน้าผากอย่างนึกรังเกียจ สัมผัสจากคนตรงหน้า
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
อืมม..~ หมับ!! หมอนข้างจ๋าาา~!
หมิงอี้ดึงซูเฉียนไปกอด พร้อมกับเอาหน้าถูไถบนหัวไปมา ซูเฉียน พยายามและตัวออกมาจากมือตุ๊กแกแต่ก็สู้แรงคนที่ตัวใหญ่กว่าไม่ได้ คิดถึงร่างตอนโต ที่ตัวใหญ่กว่า แข็งแรงกว่าคนน่ารังเกียจคนนี้มาก แต่ตอนนี้ทำให้แค่เพียงข่มตาหลับด้วยอารมณ์โกรธ
__________
จิ๊บๆๆๆ🐦
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
อึก!!!! แค่กๆๆ!!!
หมิงอี้ลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะรู้สึกว่าหายใจไม่ออก เหมือนโดนรัดคอจนจะตายก็เห็นซูเฉียนนั่งคอมบนร่าง ถือเชือกดึงรัดคอเขาอยู่ รับคว่าข้อมือ กำรวบเข้าหากัน แล้วพลิกร่างของเด็กน้อยลงมาอยู่ใต้ร่างด้วยความตกใจ
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
อึกกก..!!
ซูเฉียนนิ่วหน้าด้วยความจุก ที่หลังกระแทกที่นอน
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
คิดจะทำอะไร!!
หมิงอี้ถามเสียงเข้ม ขรึม พลางจ้องหน้าเด็กน้อยที่อยู่ใต้ร่าง
เพซ เดซี่[ระบบ]
เพซ เดซี่[ระบบ]
( เก๊กเสียงเข้มไปอีก..ฮ่า!!ๆๆ )
มาไค
มาไค
( หุบปาก!!! )
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ปล่อยผมนะ!
เสียงเล็กแหบ เอ่ยขึ้นพลางจ้องหน้าหมิงอี้กลับอย่างไม่ยอมแพ้และไม่เกรงกลัว
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
แล้วถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ!? จะทำไม??
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เด็กน้อย..ไหนตอบมาซิ ว่า..คิด..จะ..ทำ..อะไร!!ฉัน!!
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หรือเธอคิดจะฆ่าฉันหรอ..หนูน้อย
หมิงอี้พูดจบแล้วขยับหน้าลงไปใกล้ หนูน้อยเฉียนอีกหน่อย
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ปล่อยนะ ผมเจ็บ! ฮึกก คน..ใจร้าย! คุณจะทำอะไรกับผม คุณบัง..คับผม ฮึกก..กฮึก~! ขืนใจผม ฮึก..ฮือออ~!
น้ำตาหยดน้อยๆ ไหลออกมาจาก ดวงตาคมเล็กน้อย หยดแล้วหยดเล่า จนหมิงอี้เห็นแล้วกลับทำตัวไม่ถูก แล้วค่อยคลายมือที่กำข้อมือน้อยไว้แน่นออก
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เอ่อออ..เจ็บมากรึป่าว ฉันขอโทษ ไหนดูหน่อยซิ
หมิงอี้ก้มดูข้อมือของหนูน้อยเฉียน ก็เห็นว่าโดนแผลเก่า ที่ไอ้เวรหมิงอี้คนเดิมทำไว้ แล้วนึกโกรธตัวเองอยู่ในใจที่ทำเด็กน้อยเจ็บโดยไม่ทันสังเกตุ ดวงตาของเด็กชายที่มองกลับอย่างไม่เป็นมิตร พอหมิงอี้เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาก็ใสกลับมาสั่นระริก คลอไปด้วยน้ำตา
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
ไม่เจ็บนะ..ฉันจะไม่จับแรงอีก หยุดร้องได้แล้วนะ ฉันไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี..นั่นกับเธอนะ
หมิงอี้ค่อยเอามือจับแก้มเล็ก นิ้วโป้ง ปาดน้ำตาให้เด็กน้อยอย่างเบามือ พยายามปลอบให้เด็กน้อยหยุดร้อง
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
โก..หก คุณ โกหก คุณ ข่ม..ขืน ผม
ซูเฉียนเถียงกลับเสียงสั่น อย่างไม่ยินยอม
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
หมิงอี้[ตัวร้าย-?]+(มาไค)
เอ่อ.. หิว ไหม เดี๋ยวฉัน ทำกับข้าว..ให้กินเอาไหม??
หมิงอี้ถาม.. พยายามเปลี่ยนเรื่องเพราะคิดว่าเด็กน้อยยังจะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ซูเฉียน[ชาติที่สอง-?]**14-15ปี
ไม่!หิว คะ..ครับ
เห้อออ..โปรดติดตามตอนต่อไปดีกว่าฮะ
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!