วิญญาณตามติด ตามมานาน

บรรยายตอนนี้เยอะมากเลยค่ะ😶

Enjoy reading

[ บทสนทนา ]

13:50

หลังจากต่อบทสนทนากับเพื่อนในแชทกลุ่มเรียบร้อยแล้ว มิลินจึงหันมาให้ความสนใจกับหน้าต่างที่ยังคงปรากฏเงาตะคุ่มๆอยู่ที่ด้านนอกตัวบ้าน

เธอหันหน้าหนีอีกครั้งเมื่อพบว่าเงานั่นกำลังยื่นหน้าแนบเข้ามากับบานกระจกของหน้าต่าง ราวกับกำลังสอดส่องดูว่ามีใครอยู่ในห้องนี้หรือไม่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มิลิน

เสียงเคาะกระจกดังแทรกผ่านความเงียบเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว มิลินตกใจจนเผลอหันไปมองตามที่มาของเสียง ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับใบหน้าซีดขาวของไอ้ตัวที่อยู่ตรงบานหน้าต่าง

คราวนี้เธอมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน ด้วยเพราะแสงจากภายในห้องที่ให้ความสว่าง มันสาดส่องไปยังใบหน้านั้นเข้าอย่างจัง

ปรากฏให้เห็นเป็นหญิงชราคนหนึ่ง นัยน์ตาลึกโบ๋ จมูกบิดเบี้ยว ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างจนมองเห็นฟันครบทุกซี่

มิลิน

ข..ข้างนอกมันมืดลง

มิลิน

หรือว่าฉันคิดไปเอง

พลันสายตาของเธอก็มองเลยผ่านผีตนนั้นออกไปที่ด้านนอก เห็นเค้าลางของเมฆฝนมาแต่ไกล เพราะแบบนั้น จึงส่งให้บรรยากาศในยามนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนอย่างไม่ต้องสงสัย

ความเย็นยะเยือกเข้าปกคลุมภายในห้องอย่างน่าประหลาด

จากตอนแรกที่นั่งห้อยขาอยู่บนเตียง มาตอนนี้เธอกลับต้องรีบยกขาขึ้นมากอดเอาไว้อย่างหวาดระแวง กลัวว่าจะมีอะไรมาจับขาแล้วดึงทึ้งให้ร่วงหล่นลงจากเตียงถ้าหากไม่ระวังตัว

👤 : แม่หนู มาเปิดหน้าต่างให้ยายเข้าไปหน่อยสิ

มิลิน

....

เสียงเรียกนั้นเบาหวิว มันดังมากับสายลมที่พัดมาจากไหนก็ไม่อาจทราบได้

เธอเลียริมฝีปากที่แห้งผากอยู่หลายต่อหลายครั้ง ด้วยเพราะความประหม่าและหวาดหวั่นกับสถานการณ์ที่ชวนให้นึกถึงแต่ความตายจนน่ากลัว

เหงื่อผุดพรายขึ้นตามกรอบหน้าด้วยความตื่นตระหนก เมื่อลองหันหน้ากลับไปมองที่หน้าต่างอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าผีตนนั้นไปแล้วหรือยัง

ก่อนจะพบว่ามันยังคงอยู่ที่เดิม ท่าเดิม ยังคงส่งยิ้มมาให้เธอเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

มิลิน

(น่ากลัว)

มิลิน

(น่ากลัวโคตรๆเลย)

เธอคิดในใจ ก่อนจะตัดสินใจล้มตัวลงนอน ในเมื่อออกไปไหนไม่ได้ ก็คงต้องอดทนรออยู่ในนี้จนกว่าจะมีใครสักคนเรียกเธอให้ออกไปได้

เมื่อยกนาฬิกาขึ้นมาดู ก็ต้องยกยิ้มดีใจเมื่อเห็นว่าเหลืออีกเพียงแค่10นาทีก็จะครบกำหนดตามที่ปกป้องบอกกับเธอแล้ว

มือบางหยิบผ้าห่มขึ้นมาหมายจะคลุมตัว แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

มิลิน

....

มิลิน

นี่มันบ้าอะไร

บนผืนผ้านวมสีฟ้าอ่อน ปรากฏเป็นลิ่มเลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งบริเวณ

ส่งผลทำให้มิลินจำต้องกระโดดลงจากเตียงด้วยความตื่นตระหนกและตกใจ

เธอมือสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ เพราะเลือดพวกนั้นมันไม่อาจหาสาเหตุได้ว่ามาจากอะไร

กลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง มิลินยกมือขึ้นมาปิดจมูกทันที เธอเริ่มเดินไปที่ประตูห้อง หวังจะเปิดมันออกไป แต่กลับฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าไม่ควรทำแบบนั้น

👤 : เธอ ออกมาได้แล้ว

เสียงที่ดังมาจากอีกฟากฝั่ง เธอจำได้เป็นอย่างดีว่านั่นมันคือเสียงของปกป้องไม่ผิดแน่

มิลิน

ปกป้อง...

เธอเอ่ยเสียงแผ่ว ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปจับที่ลูกบิดประตู และกำลังจะเปิดบานประตูออกไป

แต่ทว่า..

นัยน์ตาเฉยชานั้นเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือที่วางทิ้งไว้อยู่บนเตียงเพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูเวลาให้แน่ใจอีกสักครั้ง

มิลิน

....

13:55 น.

เวลาที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอทำให้มิลินถือโทรศัพท์ค้างเอาไว้อยู่อย่างนั้น

เธอยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างคนทำอะไรไม่ถูก

ก่อนจะหันกลับไปมองที่ประตูอีกครั้ง และลองส่งเสียงเรียกด้วยความลืมตัว

มิลิน

ป...ปกป้อง

มิลิน

คุณอยู่หน้าห้องหรอ

👤 : ....

👤 : มาเปิดประตูให้หน่อย

มิลิน

ต...แต่มันยังไม่บ่ายสองเลยนะ

มิลิน

เหลืออีกห้านาทีเลยนี่

มิลิน

ทำไมคุณถึงลงมาก่อนเวลาล่ะ

👤 : ฉันรอไม่ไหว

👤 : อยากกอดเธอจะแย่

มิลิน

ห้ะ?

👤 : ถามหน่อยสิ

👤 : มันมีดีอะไรนักหนา ทำไมเธอถึงได้หนีตามมันไป!

มิลิน

คุณพูดเรื่องอะไรเนี่ย

ปึ้ง ปึ้ง ปึ้ง

มิลิน

เสียงทุบประตูอย่างแรงทำให้มิลินสะดุ้งสุดตัว ผงะถอยหลังไปจนเกือบถึงบานหน้าต่างที่มีบางสิ่งลอบมองเธออยู่ที่ด้านนอก

ร่างเล็กนั้นสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เธอไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับสถานการณ์ในตอนนี้อย่างไรดี

สองขาเดินวนอยู่อย่างนั้นราวกับหนูติดจั่น คิดแล้วคิดอีกจนเริ่มรู้สึกวิตกกังวล

ประกอบกับเหล่ตามองดูนาฬิกาหลายต่อหลายครั้ง และก็คิดไปว่า แต่ละนาทีมันช่างผ่านไปยาวนานเหลือเกิน

👤 : ผมอยู่ตรงนี้

👤 : หันมามองที่ผมสิ

มิลิน

....

มือบางยกขึ้นมากัดเล็บอย่างคิดหนัก เธอพยายามหักห้ามใจของตัวเองไม่ให้เดินไปเปิดประตู แต่ดูเหมือนมันจะยากกว่าที่คิด

👤 : ถึงเวลาแล้ว

👤 : ออกมาเถอะ

👤 : มะลิของพี่

มิลิน

(มะลิ?)

มิลิน

(มะลิไหน?)

จู่ๆเสียงนั้นก็เงียบไป พร้อมกับรอบข้างพลันสว่างโล่ แสงแดดสาดส่องเข้ามาภายในห้องราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดเหตุประหลาดอะไรขึ้น

มิลินหันกลับไปมองที่ด้านหลังของตน ก่อนจะพบกับความว่างเปล่า

มิลิน

จบแล้วหรอ...

เธอเหลือบไปมองหน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะทอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงบ่ายสองแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

👤 : มาเปิดประตู

เสียงเรียกของปกป้องดังขึ้นมาให้ได้ยินอีกครั้ง คราวนี้มิลินไม่ลังเลเลยที่จะเดินไปเปิดประตูต้อนรับอีกฝ่ายอย่างไม่นึกเกรงกลัว

มิลิน

พิธีเสร็จแล้ว....หรอ

ประโยคดังกล่าวขาดห้วงไป เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วพบเจอเพียงความว่างเปล่า

ด้านนอกมืดสนิท ไม่มีใครยืนอยู่ที่หน้าห้องของเธอเลยสักคน

มิลิน

มันอะไรกัน..

มิลิน

นี่ฉันหลอนไปเองหรอ

นัยน์ตาที่เริ่มจะสั่นไหวนั้นมองเลยไปยังห้องที่อยู่เยื้องๆกันออกไป ก่อนจะพบว่าทางฝั่งของเพื่อนเธอ ยังไม่มีใครเปิดประตูออกมา

มิลิน

....

มิลิน

นี่มันบ่ายสองแล้วนะ

มิลิน

ทำไมถึง...

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

พลันเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมาให้ได้ยิน จนหญิงสาวต้องหันกลับไปมองภายในห้องอีกครั้ง

เห็นโทรศัพท์กำลังสั่นเตือนเพื่อบอกว่าครบกำหนดเวลาที่เธอตั้งเอาไว้แล้ว

จริงสิ..

ก่อนหน้านี้เธอตั้งเวลาเอาไว้เพื่อเตือนตัวเองไม่ให้เผลอไผลไปกับสิ่งล่อใจอย่างอื่นที่ไม่รู้ว่าจะล่อลวงให้ทำอะไรโดยไม่รู้ตัวบ้าง

จนมาถึงตอนนี้...

👤 : ออกมาหาพี่สินะ กำลังรออยู่เลย :)

มิลิน

เธอพึ่งตระหนักได้ว่าตัวเองเดินออกมาจากห้องก่อนที่จะถึงบ่ายสองเสียด้วยซ้ำ

ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ...

เธอโดนไอ้ผีตนนั้นมันล่อลวงสำเร็จแล้ว!!

To be continued...

ตอนนี้มันก็จะงงๆหน่อยนะคะ

หายไปนานเลยรอบนี้ เค้าจะมาแต่งให้จบนะคะ อาจจะช้าไปบ้าง แต่ก็มาต่อนะ🥺

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ