วิญญาณตามติด บ้านพักฟรี

Enjoy reading

[ บทสนทนา ]

บรรยากาศช่วงเย็นภายในงานเทศกาลดูครึกครื้นและรื่นเริง ตลอดสองข้างทางต่างคราคร่ำไปด้วยผู้คนและร้านค้ามากมาย

แม้จะเข้าสู่ช่วงเย็นแล้ว แต่ตามท้องถนนก็ยังคงมีผู้คนเดินกันขวักไขว่

ลมเย็นพัดโชยมาแต่ไกล ผู้คนรอบด้านต่างรู้สึกเย็นสบาย มีเพียงหญิงสาวร่างบางที่รู้สึกผิดไปจากนั้น

มันหนาวเสียดกระดูก ราวกับร่างกายโดนหอกหนามทิ่มแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไหล่เล็กๆที่สะพายกระเป๋าเป้อยู่นั้นห่อเข้าหากันอย่างเผลอตัว

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็รับรู้ได้ว่าตัวเองคลาดสายตากับเพื่อนหนุ่มที่มาด้วยกันไปเสียแล้ว

มิลิน

อ่าว

มิลิน

ไอ้ตุลย์หายไปไหนแล้วเนี่ย

เธอกวาดสายตาไปรอบๆท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา เพื่อมองหาเพื่อนสนิทที่มาเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน

แต่ดูเหมือนมันจะไร้ประโยชน์ เพราะด้วยจำนวนคนและความแน่นขนัด มันจึงทำให้เธอผลัดหลงกับเพื่อนโดยไม่รู้ตัว

มิลิน

รู้สึกแปลกๆแหะ

เธอเอ่ยบอกกับตัวเองเสียงเบา เมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ

แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่กลับรับรู้ได้ถึงการจ้องมองมาจากที่ไหนสักแห่ง

ซึ่งเธอไม่รู้ที่มาที่ไปของมัน

หันมองซ้ายมองขวา ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมองเธอเลยสักนิด

แต่ความรู้สึกที่ถูกจ้องแบบนี้ เธอกลับคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี

มิลิน

ให้ตายสิ

เธอสบถออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มือบางรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสายหาเพื่อนสนิท

แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อจู่ๆภาพเบื้องหน้าก็ปรากฏเป็นเท้าของใครบางคนเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ

มิลิน

....

ด้วยความที่เป็นคนขี้กลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ณ ตอนนั้นเธอจึงไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่ายตรงๆ

เพราะกลัวว่าเขาจะไม่ใช่คนน่ะสิ

แต่ก็อย่างว่า คนเรามันมีความอยากรู้อยากเห็น ไม่ว่าจะกับเรื่องไหนก็ตาม

กับอิแค่เงยหน้าขึ้นมามองเพียงแป๊ปเดียว

ก็คงจะไม่เป็นไร...

มิลิน

....

ทันทีที่ตัดสินใจได้ดังนั้น หญิงสาวจึงได้เงยหน้าขึ้นช้าๆ ไล่สายตามองตั้งแต่ปลายเท้าของอีกฝ่าย ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงกลางลำตัวหนา สูงขึ้นไปอีกบริเวณไหล่กว้าง จากนั้นก็เป็นใบหน้าของเขา

คนแปลกหน้าที่มายืนจ้องเธอด้วยนัยน์ตาเรียบเฉยและเย็นชา

อีกฝ่ายเป็นมนุษย์เหมือนกันกับเธออย่างแน่นอน สัญชาตญาณมันบอกแบบนั้น

ใบหน้าหล่อเหลาเอียงไปด้านข้าง พร้อมทั้งมองเลยเธอไปที่ด้านหลัง ฉับพลัน แววตานิ่งสนิทนั้นก็มีประกายบางอย่างพาดผ่าน

ปะปนไปด้วยความตื่นเต้นระคนนึกสนุก

ราวกับอีกฝ่ายเจอเรื่องท้าทายและน่าค้นหา

มิลินที่เห็นอย่างนั้นจึงได้ลองหันกลับไปมองที่ด้านหลังของตนบ้าง แต่ก็ไม่พบเจออะไรนอกจากผู้คนที่เดินกันไปมาอยู่รอบด้าน

แล้วเขามองอะไรล่ะ?

อะไรที่ทำให้เขามีสีหน้าแบบนั้น?

ปกป้อง

เธอน่ะ

มิลิน

อ๊ะ!?

เพราะเสียงนั้นมันดังราวกับเขามากระซิบเรียกที่ข้างหู เธอจึงได้หันหน้ากลับมาโดยไม่คิดอะไร แต่ทว่า...

ใบหน้าของอีกฝ่ายกลับอยู่ห่างจากเธอไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น ในจังหวะที่หันกลับมาเผชิญหน้ากัน ปลายจมูกของเราทั้งคู่จึงได้สัมผัสโดนกันอย่างไม่ตั้งใจ

มิลิน

ข...ขอโทษค่ะ!

เธอรีบกล่าวอย่างลุกลี้ลุกลน พร้อมทั้งผละตัวถอยห่างออกมาหลายก้าว ประกอบกับภายในใจที่กำลังกู่ร้องและเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง

เขามาอยู่ตรงหน้าเธอในระยะประชิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้แบบนั้น ไม่ตกใจสิแปลก

มิลิน

ม...มีอะไรรึเปล่าค่ะ

ปกป้อง

รู้รึเปล่าว่ามีวิญญาณตามเธออยู่นะ

มิลิน

คะ?

ปกป้อง

ถ้าไม่รีบเอาออก

ปกป้อง

มันจะตามหลอกหลอนและเอาเธอไปอยู่ด้วย

มิลิน

....

มิลิน

ฉ...ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด

แม้เธอจะแอบเชื่อประโยคนั้นไปแล้วครึ่งนึง แต่อีกใจกลับนึกกลัว เพราะอีกฝ่ายเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก

แถมยังมาทักกันแบบนี้อีก...

แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันอาจจะเป็นจริงอย่างที่เขาว่า เพราะชีวิตเธอก็เจอเรื่องแปลกๆมาค่อนข้างเยอะ

ปกป้อง

ฉันเอาออกให้เธอได้นะ

มิลิน

....

คำพูดนั้นสามารถดึงดูดความสนใจไปจากเธอได้มากเลยทีเดียว

ปกป้อง

แต่มันต้องใช้เวลาในการเตรียมการ

ปกป้อง

ไม่รู้ว่านานมั้ย

ปกป้อง

ต้องรอดูอีกที

ปกป้อง

แต่เพราะเรื่องมันค่อนข้างยุ่งยาก

ปกป้อง

เพราะฉะนั้น...

ปกป้อง

เธอต้องมาอยู่บ้านฉันก่อนสักพักนึง

มิลิน

ไปอยู่บ้านคุณ?

ปกป้อง

ที่พักฟรีนะ

ปกป้อง

สนใจมั้ย

อีกฝ่ายพูดยิ้มๆ พลางมองหน้าเธออย่างต้องการคำตอบ

ปกป้อง

แล้วแต่เธอเลยนะ

ปกป้อง

ไม่ได้คิดจะบังคับหรอก

ปกป้อง

แต่ที่มาบอกเนี่ย

ปกป้อง

เพราะหวังดี

ปกป้อง

ฉันช่วยคนมาเยอะ

ปกป้อง

แล้วก็ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือว่าอะไร

ปกป้อง

เราถึงได้มาเจอกันแบบนี้

มิลิน

คุณ...

มิลิน

เห็นเลยหรอว่ามีอะไรตามฉันอยู่

ปกป้อง

....

เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเหลือบมองไปที่ด้านหลังของเธออีกครั้ง

และคำพูดต่อมาของเขาก็ทำให้เธอกล้าที่จะติดสินใจทำบางอย่าง

ปกป้อง

อืม

ปกป้อง

เห็นชัดเจน

ปกป้อง

ปกติไม่เคยเห็นชัดขนาดนี้

ปกป้อง

แล้วไอ้ที่ตามเธอมาเนี่ย

ปกป้อง

มันเอาถึงตายแน่

มิลิน

....

ปกป้อง

ไม่ได้หวังให้เธอเชื่อหรอกนะ

ปกป้อง

แต่ระวังไว้หน่อยก็ดี

ปกป้อง

ดูท่าน่าจะตามเธอมานานแล้วด้วย

ร่างบางเริ่มหายใจติดขัด หลังจากได้ฟังอีกฝ่ายพูดมาแบบนั้น ความกลัวเริ่มกัดกินหัวใจอีกครั้ง ความรู้สึกเมื่อครั้งในอดีตย้อนกลับเข้ามาช่วยให้เธอเริ่มอยากหาวิธีแก้ไข

และดูเหมือนว่าปากของเธอมันจะไปไวกว่าความคิดเช่นเคย

มิลิน

ช่วย..

มิลิน

ช่วยฉันได้มั้ยคะ

ปกป้อง

อะไรล่ะ?

มิลิน

ช่วยเอามันออกให้ที

มิลิน

ฉันยังไม่อยากตาย

ปกป้อง