Episode 1 - Watertown

" ฉันหวังว่าวันนี้จะเป็นวันของฉัน " ชายคนนึงกำลังจัดเนคไทของเขาในห้องน้ำของ Los Oceania City Hall เขากำลังแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการประชุมคณะกรรมการและผู้สนับสนุนทางการเมืองที่อาจเป็นผู้ช่วยของเขาในอนาคต ชายหนุ่มมองไปยังกระจกตรงหน้า แววตาและสีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความไม่มั่นใจของเขา

เขาเปิดน้ำในอ่างล้างหน้าก่อนที่จะเริ่มล้างหน้าของตนเสียก่อน เขาพยามทำให้ตนใจเย็นลง มองไปยังกระจกอีกครั้งก่อนที่จะพูดออกมา " นายทำได้โทมัส.....นายทำได้ " นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญและกดดันสำหรับโทมัส เขาต้องพิสูจน์ว่าตนพร้อมและมีความสามารถมากเพียงพอที่จะนำพาเมืองใต้น้ำแห่งนี้ไปสู่ยุคใหม่ แต่ถึงอย่างงั้นเขายังรู้สึกกังวลเกี่ยวกับความสำเร็จของการเลือกตั้งและการเผชิญหน้ากับคู่แข่งทางการเมืองที่น่ากลัวสำหรับเขา

โทมัสมองเข้าไปยังกระจกตรงหน้าของเขาอีกครั้ง มองเห็นถึงภาพผู้คนในเมืองแห่งนี้ เขานึกถึงสิ่งที่เมืองนี้เป็นอยู่ และสิ่งที่เขาต้องการทำให้ผู้คน เขารู้ว่าการเลือกตั้งนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการกำหนดทิศทางของเมืองใต้น้ำแห่งนี้

เขาสูดหายใจเข้าลึก พยายามเสริมความมั่นใจให้ตนเอง หลังจากเขาก้าวออกจากห้องนี้ไปจะเป็นการเปิดฉากศึก โทมัสจัดเนคไทของตนให้ตรงพร้อมพูดกับตน                                           " นายทำได้โทมัส เพราะนายต้องทำให้ได้ "   เขาออกจากห้องน้ำพร้อมที่จะเผชิญกับทุกอุปสรรคที่อยู่หลังจากก้าวออกจากห้องนี้ไป

โทมัสก้าวออกจากห้องน้ำเดินตรงไปยังห้องประชุม ห้องประชุมที่แสดงถึงความเป็นศูนย์กลางของการเลือกตั้งและการเมือง เขาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูสักพักครุ่นคิดบางอย่างภายในหัวของตน ก่อนที่จะเปิดประตูเขาไป เขาถูกต้อนรับด้วยความเงียบสงบของเหล่าคณะกรรมการและผู้สนับสนุน รวมถึงคู่แข่งของเขาด้วยเช่นกัน

ห้องประชุมนั้นเป็นห้องวงกลมขนาดใหญ่ มีที่นั่งเป็นชั้น และมีจุดให้สำหรับการยืนแสดงความคิดเห็นและอย่างอื่นอยู่ที่ตรงกลางห้อง ผู้คนในห้องต่างหันไปคุยกันซุบซิบบางอย่างก่อนที่เสียงของประธานคณะกรรมการและผู้สนับสนุนจะพูดขึ้น

" คุณโทมัส เฟล็ทเชอร์ ทางเราหวังว่าคุณจะเตรียมพร้อมมาแล้ว กรุณาเดินขึ้นมาที่จุดยืนปราศรัยด้วยครับ "

ความเงียบสงบเกิดขึ้นอีกครั้งสายตาของผู้เข้าร่วมประชุมต่างมองไปยังจุดเดียวกัน มองไปยังโทมัส 

 " ได้ครับ " โทมัสกล่าวพร้อมโน้มตัวตอบรับคำพูดของท่านประธาน เข้าก้าวไปยังจุดยืนปราศรัย เรียบเรียงคำพูดให้หัวของตนก่อนจะพูดออกไป

" เรียนท่านผู้เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการและผู้สนับสนุนทางการเมืองทุกท่าน กระผมโทมัส เฟล็ทเชอร์ หลังจากนี้ กระผม จะอธิบายวิสัยทัศน์ของกระผม ต่อสิ่งที่จะทำต่อเมือง Los Oceania "

โทมัสเริ่มด้วยการอธิบายวิสัยทัศน์ของเขาในการสร้างสังคมที่ยั่งยืนและยุติธรรมใน Los Oceania โทมัสเริ่มด้วยการแสดงให้เห็นถึงความเชื่อมั่นของเขาในการให้สิทธิและโอกาสเท่าเทียมให้กับทุกคนในเมืองนี้ โดยเขาเน้นให้เห็นถึงความสำคัญของการกระจายอำนาจและการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการตัดสินใจ

เขากล่าวถึงการสร้างระบบการศึกษาที่เข้มแข็งและสอดคล้องกับความเปลี่ยนแปลงของโลกในยุคนี้ เขาเสนอแผนการพัฒนาเทคโนโลยีและการฝึกอบรมที่ต้องการในการเติบโตและเติบโตอย่างยั่งยืนของ Los Oceania

นอกจากนี้ โทมัสยังเน้นถึงความสำคัญของการรักษาสิ่งแวดล้อมและการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน เขาเสนอแนวคิดในการพัฒนาพลังงานที่สะอาดและทรัพยากรทางทะเลเพื่อสร้างความยั่งยืนในระยะยาว

โทมัสกล่าวถึงความจำเป็นของการสร้างสังคมที่มีความยุติธรรมและความเป็นศูนย์กลางทางการเมือง โดยเขาเสนอแผนการเสริมสร้างการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมและประชาธิปไตยที่มีความเป็นสมดุล

โทมัสเน้นว่าความสำเร็จของ Los Oceania จะขึ้นอยู่กับความร่วมมือและการทำงานร่วมกันของทุกคนในเมือง โดยเขาเชื่อว่าการสร้างสังคมที่แข็งแกร่งและยั่งยืนจะเกิดขึ้นเมื่อทุกคนมีส่วนร่วมในการตัดสินใจและมีส่วนร่วมในการดำเนินงานทางการเมืองและการบริหารราชการ

ทั้งห้องประชุมเต็มไปด้วยความสนับสนุนและความปรารถนาที่เหมือนกันจากคณะกรรมการและผู้สนับสนุน โทมัสรู้สึกได้ถึงความกำลังใจและการสนับสนุนที่จะช่วยให้เขาสามารถสร้างอนาคตที่ดีให้กับ Los Oceania และให้ความสำคัญกับบทบาทที่เขาต้องเล่นในการนำเมืองใต้น้ำนี้ไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองในอนาคต

เมื่อโทมัสพูดเสร็จ ประธานก็ให้เขาไปนั่งยังที่นั่งของตน พร้อมเปิดโอกาสให้คู่แข่งของโทมัสแสดงความคิดเห็นและแสดงอ้างอิงว่าตัวเองสามารถให้ความสำคัญกับเรื่องใดบ้างที่เขาคิดว่าจะเป็นประโยชน์แก่ Los Oceania

คู่แข่งคนแรกคือ อีวาน ไฟร์สโตร์ เขาเป็นผู้จัดการธนาคารรายใหญ่ผู้มีอิทธิพลมากมายทั่วเมือง เขาเริ่มต้นโดยแสดงความเป็นกลางและเสนอแผนการที่เน้นในเรื่องของการเสริมสร้างเศรษฐกิจใน Los Oceania โดยให้ความสำคัญกับการสร้างอุตสาหกรรมที่ยั่งยืนและสร้างงานที่มีคุณภาพสูง และเขาย้ำถึงความสำคัญของการมีมาตรฐานชีวิตที่ดีสำหรับประชาชนทุกคนในเมือง

คู่แข่งคนที่สองคือ ไลลา เวิร์ดส์ นักกฎหมายและนักวิชาการด้านนโยบายทางสังคม เธอเน้นความยุติธรรมและการเสริมสร้างสังคมที่เท่าเทียมในทุกๆ ด้าน ซึ่งรวมถึงการแก้ไขปัญหาความไม่เป็นธรรมในระบบยุติธรรม และเธอย้ำถึงความสำคัญของการสร้างความมั่นคงและความเชื่อมั่นในระบบกฎหมายและความยุติธรรมในสังคม

เหล่าผู้ประชุมต่างปรบมือกันอย่างล้นหลาม ผู้คนต่างแสดงการสนับสนุนความคิดของทั้งสองคน มากกว่าความคิดของโทมัส โทมัสรู้ได้ในทันที่ นี่ไม่ใช้เรื่องที่ดีนี่อาจทำให้เขาเสียผู้สนับสนุน โทมัสไตร่ตรองและเรียบเรียงคำพูดของเขาอย่างมีความรอบคอบและเหมาะสมกับความต้องการและความเป้าหมายของเมืองนี้เพื่อแก้สถานการณ์ในตอนนี้ เขาคิดชั่วครู่ก่อนจะยกมือขึ้น เพื่อใช้สิทธิ์ขอพูดอีกครั้ง

เมื่อโทมัสขอให้สิทธิ์พูดอีกครั้ง ประธานการประชุมตอบคัดค้านคำขอของโทมัสและแสดงความเห็นว่าการปิดการประชุมเป็นสิ่งที่เหมาะสมในตอนนี้ เขาเสนอเหตุผลว่าการปิดประชุมจะช่วยลดความแตกแยกและความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นระหว่างผู้ร่วมประชุม และสามารถให้เวลาในการพิจารณาแผนการต่อไปได้อย่างรอบคอบและตรงประเด็น

โทมัสพยายามที่จะขอใช้สิทธิ์ แต่ในที่สุดประธานก็ตัดสินใจจบการประชุมครั้งนี้ เมื่อประธานการประชุมตัดสินใจเลือกที่จะจบการประชุม การประชุมสิ้นสุดลง นั่นหมายความว่าไม่มีการตัดสินใจหรือการกระทำที่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่โทมัสเสียเปรียบได้ตอนนี้ โทมัสและคู่แข่งจะต้องรับผลจากการประชุมที่สิ้นสุดลง และอาจต้องพิจารณาการปรับแผนการของตนเองหรือการวางแผนในอนาคตใหม่สำหรับการประชุมในครั้งต่อไป

ผู้ร่วมประชุมค่อยๆเดินออกไป โทมัสรู้สึกพ่ายแพ้และโกรธตนเองเมื่อต้องเผชิญกับการจบการประชุมที่ไม่ได้ตามที่เขาคาดหวัง เขาเก็บของส่วนตัวและเดินออกจาก City Hall โดยอารมณ์โกรธและผิดหวังเมื่อโทมัสเดินออกจาก City Hall เขาพบกับฉากที่ท้องฟ้าสีทองของเมือง Los Oceania เป็นสีสันและแสงสว่างที่ปกคลุมอยู่ทั่วไป ตัวเมืองนี้เต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยและเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย แสงสะท้อนบนน้ำทะเลที่เงียบสงบและเป็นกระจกแสงสว่างเพิ่มเติมความงดงามในฉาก

โทมัสสามารถรู้สึกถึงความลึกลับและความเป็นไปได้ของเมืองใต้น้ำนี้ ระบบการปกครองที่ซับซ้อนและอำนาจที่พึ่งพากันของกลุ่มผู้ครอบครองเมืองและต้นทุนที่ค่อนข้างสูงสร้างความเป็นหนึ่งเดียวและเส้นทางการเมืองที่ยากที่จะเข้าถึง

โทมัสรับรู้ว่าเมืองใต้น้ำ Los Oceania เป็นศูนย์กลางของอำนาจและสิ่งที่เขาต้องการคือความสามัคคีและการเปลี่ยนแปลงที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมือง โดยเขาจะต้องสำรวจและต่อสู้กับสถานการณ์ทางการเมืองที่ท้าทายเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงใน Los Oceania และให้โอกาสแก่ผู้คนในเมืองใต้น้ำที่จะมีชีวิตที่ดีกว่าในอนาคต โทมัสตัดสินใจที่จะเริ่มเดินเกมในแบบของเขา ก่อนจะหยิบเทปเพลง "Watertown" และใส่เครื่องเล่นเทปพร้อมกับสวมหูฟัง เสียงเพลงของ Frank Sinatra เต็มไปด้วยความเศร้าโศก และเขารู้สึกว่าเพลงนี้นั้นช่างเข้ากับสภาพอารมณ์ของเขาในขณะนี้ ก่อนเข้าจะตัดสินใจเดินทางไปยังที่แห่งนึง

.

.

.

.

.

Los Oceania คือเมืองใต้น้ำที่มีขนาดใหญ่เกือบที่สุดในโลกตอนนี้ มันถูกสร้างขึ้นหลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมครั้งใหญ่ในปี 1902 ทำให้พื้นที่โลกส่วนใหญ่ถูกครอบครองไปด้วยน้ำ จึงทำให้มนุษย์ตัดสินใจที่จะสร้างเมืองใต้น้ำเพื่ออาศัยอยู่

Los Oceania คือสัญลักษณ์ของความสามัคคีระหว่างเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยและการเมืองที่ซับซ้อน เมื่อไม่นานมานี้เมืองนี้เต็มไปด้วยปัญหาและความขัดแย้งทางการเมืองที่กำลังเกิดขึ้นหลังจากการหมดวาระของประธานาธิบดีคนก่อน

น้ำเป็นทรัพยากรที่สำคัญใน Los Oceania และการจัดการทรัพยากรน้ำเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของเมือง นอกจากนี้ยังมีการพัฒนาเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับน้ำเพื่อการใช้ประโยชน์ทั้งในด้านอุตสาหกรรม การเกษตร และอีกมากมายภายในเมือง

สถานการณ์ทางการเมืองใน Los Oceania เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและความแข่งขัน การเลือกตั้งประธานาธิบดีเป็นเหตุที่สำคัญที่สุดในการเกิดความขัดแย้งและการแต่งตั้งฝ่ายผู้ร่วมประชุมที่แตกต่างกัน ผู้มีอำนาจและผู้สนับสนุนกลุ่มต่างๆ จึงมีการแสดงความเห็นและการแข่งขันอย่างดุเดือดเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการเอาชนะคู่แข่ง

ระบบการปกครองใน Los Oceania เป็นระบบที่ซับซ้อนและยืดหยุ่น โทมัสต้องพบกับการปรับตัวและจัดการกับความขัดแย้งและการท้าทายทางการเมืองที่เกิดขึ้น สถานการณ์เหล่านี้กำลังสร้างเสียงพูดในตัวโทมัสให้เขาต้องพิจารณาและตัดสินใจให้ดีเพื่อการเดินทางของตนเองในโลกการเมืองที่ซับซ้อนนี้

.

.

.

.

.

โทมัสตัดสินใจที่จะเดินทางไปยังบาร์แห่งนึง ที่อยู่ใกล้ๆเพื่อหาที่สงบและเข้ากันได้กับอารมณ์ของเขาในตอนนี้ และคงไม่มีที่ใดจะเหมาะสมไปมากกว่า "Harmony's Haven" (เฮอร์โมนีส์ เฮเว่น) บาร์ที่เป็นที่รู้จักและเป็นที่นิยมของชาวเมืองใต้น้ำ Los Oceania

Harmony's Haven เป็นบาร์ที่มีลักษณะที่ร่มเย็นเหมาะแก่การมานั่งดื่ม มีการตกแต่งด้วยเครื่องดนตรีและภาพวาดที่เป็นเอกลักษณ์ มีโต๊ะที่สะดวกสบายและมีพื้นที่สำหรับนั่งเล่นและพูดคุยกันอย่างอารยชน

โทมัสเข้าไปด้านในพร้อมถอดหูฟังและเก็บมันเข้าไปในกระเป๋า โทมัสเดินไปนั่งอยู่ที่โต๊ะบาร์และฟังเพลงแจ๊สในร้านเพื่อรับความผ่อนคลายจากความกดดันในการประชุม แต่เขายังรู้สึกถึงความหงุดหงิดและความโกรธที่ยังคงอยู่ในใจ เขามองไปยังบาร์เทนเดอร์ก่อนจะสั่ง "Long Island" มันเป็นเครื่องดื่มที่มีความเข้มข้นและรสชาติที่หลากหลาย นั่นอาจทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น เขามองไปยังบาร์เทนเดอร์ที่กำลังทำเครื่องดื่ม ก่อนจะหันมองไปรอบๆ

เขาสังเกตคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เขา บางคนกำลังจับจ่ายตังค์ออกจากกระเป๋าเพื่อชำระเงิน และคนอื่นกำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เป็นภาพที่เหมาะสมเป็นบาร์เพียงแต่ว่านี่ยังเช้าอยู่ เมืองนี้ช่างมีสีสันถึงแม้เบื้องหลังจะดำมืดก็ตาม

โทมัส เฟล็ทเชอร์เป็นนักการเมือง ผู้มีความคิดที่เป็นระเบียบและมุ่งมั่นในการวางแผนและแก้ไขสถานการณ์ เขาสามารถอ่านและวิเคราะห์สภาพการณ์ได้อย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจเกี่ยวกับการดำเนินการต่อไป

โทมัสเป็นคนที่ตั้งใจฟังคนอื่นและให้ความสำคัญกับความคิดและเสียงของผู้อื่น โดยเขาเชื่อว่าการฟังคนอื่นจะช่วยให้เขาได้รับข้อมูลและมุมมองที่แตกต่างเพื่อที่จะประเมินสถานการณ์อย่างเต็มที่ นอกจากนี้เขายังเชื่อในความร่วมมือและการทำงานเป็นทีม เพื่อให้สามารถแก้ไขสถานการณ์และพัฒนาการเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

โทมัสมีอายุ 35 ปี เป็นคนผมสีน้ำตาล ส่วนสูง 177 เซนติเมตร โดยมีลักษณะการแต่งตัวเรียบร้อยและดูน่าเชื่อถือ เขาก็เหมือนคนอื่นทั่วไป ก็แค่ชายธรรมดาคนนึง

เขานั่งรอที่โต๊ะบาร์ไปสักพักก่อนเครื่องดื่มจะเสิร์ฟให้ โทมัสหยิบแก้วแล้วจ่ายตังค์ ก่อนเดินออกจากโต๊ะบาร์เพื่อไปหาที่นั่งตรงอื่น

โทมัสเลือกที่นั่งข้างหน้าต่าง ที่ชั้น2ของบาร์แห่งนี้ บรรยากาศภายในร้านเต็มไปด้วยความร่มรื่นไม่เหมือนบาร์อื่นทั่วไป รวมกับเพลงแจ๊สที่กำลังเปิดบรรเลงก็ทำให้เกิดอารมณ์สุนทรีย์ยิ่ง เพลงที่บรรเลงอยู่คือ "D & E" ของ Oscar Peterson Trio จังหวะที่บรรเลงของเสียงเปียโนและกลองทำให้โทมัสเริ่มโยกตามเพลงเล็กน้อย

ในขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินไปกับเสียงดนตรีอันไพเราะอยู่ เขาก็ถูกขัดจังหวะจากคำกล่าวทักทายจากใครบางคน

" กล่าวสวัสดียามบ่ายคุณโทมัส เฟล็ทเชอร์ ไม่คิดว่าเราจะเจอกันที่ " เสียงกล่าวทักทายจากชายคนนึง เขาสวมชุดสูทสีเทาดูเป็นระเบียบและทางการ มีผมสีทอง ดวงดาสีฟ้า สูงประมาณ 181 นั่นไม่ใช่ใครอื่นใด เขาคืออีวาน ไฟร์สโตร์ ผู้จัดการธนาคารรายใหญ่ และคู่แข่งทางการเมืองของโทมัส

โทมัสมองไปยังอีวานด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ เพียงมองตาก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น

อีวานเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของโทมัส ก็เริ่มแสดงท่าทีเป็นมิตรมากขึ้น " อย่ามองผมแบบนั้นสิโทมัส ผมมาด้วยเจตนาดี " เมื่อเขากล่าวเสร็จ เขาก็นั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับโทมัส แล้วยื่นซองเอกสารบางอย่างให้เขา

โทมัสรู้สึกลังเลใจเล็กน้อยกับซองเอกสารตรงหน้าของเขา เขาหยิบมันขึ้นมาอ่านและอ่านเอกสารทั้งหมดอย่างละเอียดถี่ถ้วน สาระสำคัญของเอกสารเหล่านี้คือความต้องการให้โทมัสร่วมมือกับเขา เพื่อให้อีวานสามารถหาเสียงและผู้สนับสนุนให้กับเขามากขึ้นยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

โทมัสรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากและรู้สึกว่าวิธีการในการหาเสียงและผู้สนับสนุนของอีวานนั้นเลวร้ายและไม่ถูกต้องตามหลักการทางการเมืองที่เขายึดถือ

โทมัสเห็นว่าการร่วมมือกับคู่แข่งอาจทำให้เขาสูญเสียการสนับสนุนและความเชื่อมั่นจากผู้สนับสนุนของตนเอง ซึ่งนั่นไม่เป็นผลดีสำหรับเขาเลย แม้ข้อเสนอจะดีแค่ไหนก็ตาม แต่โทมัสก็เลือกที่จะปฏิเสธและจะเดินเกมการเมืองในแบบของเขาเอง

" ผมเสียใจด้วยอีวาน...แต่ผมคงรับขอเสนอนี้ไว้ไม่ได้ " โทมัสเก็บเอกสารเข้าซองแล้วยื่นคืนให้กับอีวานในทันที อีวานรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับการตัดสินใจของโทมัส

" คุณคิดดีแล้วเหรอโทมัส ผมเข้าใจว่าคุณยึดถือในหลักของความถูกต้องทางการเมือง แต่คุณก็เห็นแล้วนี่ แนวคิดของคุณไม่ได้รับการสนับสนุนมากเท่าที่ควรนะ " อีวานหยุดพูดก่อนหันไปดื่มกาแฟร้อนของเขา

" แล้วคุณจะสู้ต่อทำไมหล่ะในเมื่อให้ผมสู้ต่อดีว่า " เขามองไปหาโทมัส ใบหน้าของเขายังคงเปื้อนด้วยรอยยิ้มจอมปลอม 

" สนับสนุนหรอ อย่าทำให้ผมขำไปหน่อยเลยอีวาน พวกนั้นไม่คิดจะสนับสนุนคุณด้วยซ้ำ เพราะคุณจ่ายพวกเขามากกว่า นั่นแหละคือเหตุผลที่พวกเขาสนับสนุนคุณ จริงมั้ยอีวาน? "

สีหน้าของอีวานตกใจเป็นอย่างมากหลังจากได้ยินคำตอบของโทมัส " นี่คุณรู้หรอ? " เขาถามโทมัสไป แค่มองก็รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร

" ทำไมผมจะไม่รู้หล่ะ นี่เกมการเมือง เรื่องเงินใต้โต๊ะมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเสียด้วยซ้ำ " โทมัสยังคงแสดงท่าทีสุขุมถึงแม้ภายในใจของเขาจะรู้สึกประหม่ามากก็ตาม

อีวานนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น " ผมเข้าใจแล้วหล่ะโทมัส ผมเข้าใจแล้ว " อีวานเก็บซองเอกสารไปวางไว้ข้างๆตัวของเขา ก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมา

เปรี้ยง!!

"Smith & Wesson Model 36" ปืนพกสำหรับใช้งานในระยะใกล้ ใช้กระสุนขนาด .38 Special ซึ่งมีการออกแบบที่เล็กกระทัดรัดและสะดวกต่อการถือใช้งาน

อีวานหยิบปืนขึ้นมายิงหวังจะจัดการกับโทมัส โชคยังดีที่โทมัสยังหลบมันทัน เขารีบตั้งสติก่อนจะหันไปหยิบ Long Island ของเขาขว้างใส่อีวานจนเขาหยุดชะงักไป

โทมัสวิ่งตรงไปยังบันไดเพื่อลงไปชั้นแรก ด้วยเสียงการยิงของ Smith & Wesson Model 36 ทำให้ผู้คนในร้านแตกตื่นและพยายามหนีออกไปจากร้านกัน โทมัสที่พยายามวิ่งหนีลงไปชั้นล่างถูกแขกคนนึงวิ่งใส่จนล้มกลิ้งตกบันไดไป

โทมัสล้มลงนอนไปกลับพื้น มองไปยังบันไดเห็นอีวานกำลังเช็คหน้าของเขาอยู่ โทมัสรีบพยายามลุกขึ้นแล้วรีบหาที่หลบแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันการ

เปรี้ยง!!

เสียงการยิงครั้งที่สองดังขึ้นสนั่นไปทั่วพื้นที่ แต่เหมือนจะเป็นโชคดีอีกครั้งของโทมัส เป็นอีกครั้งที่อีวานยังคงยิงไม่โดนเขา โทมัสรีบลุกขึ้นวิ่งไปหลบหลังโต๊ะที่ล้มอยู่

" หลบไปก็ไร้ความหมายโทมัส แกคิดหรอว่าแกจะหลบหลังโต๊ะแล้วรอดฮะ!! ไร้ประโยชน์ รีบออกมาแล้วให้ฉันยิงๆแกตายไปซะจะดีกว่า "

อีวานเล็งปืนไปยังโต๊ะนั้นไม่ละสายตาแม้แต่น้อย เขาค่อยๆก้าวลงมาช้า สายตายังคงจับจ้องไปยังโต๊ะนั้นอยู่ ไร้การตอบรับจากโทมัส มีเพียงความเงียบ ตอนนี้ทั้งร้านเหลือแค่โทมัสและอีวานเท่านั้น ไม่มีใครจะช่วยโทมัสนอกจากตัวเขาได้ นอกจากตัวของเขาเอง

" แล้วใครบอกว่าฉันจะเอาแต่หลบหล่ะ "   โทมัสพูดขึ้นก่อนจะออกโผล่ออกมาพร้อมเก้าอี้ไม้ตัวนึง เขาโยนมันใส่อีวานจนเขาเสียหลักล้มลง โทมัสรีบอาศัยจังหวะนี้วิ่งเข้าไปหาอีวานที่นอนอยู่กับพื้นอยู่ โทมัสวิ่งเข้าไปนั่งบนตัวของอีวาน แล้วต่อยเขาไม่พักจนหน้าของอีวานตอนนี้ถูกอาบไปด้วยเลือด จนทุกอย่างเริ่มดูสงบลง

โทมัสตอนนี้หยุดนิ่ง มองดูอีวานที่นอนสลบกับพื้นไปแล้วตอนนี้ เขาลุกขึ้นก่อนจะขึ้นไปหยิบกระเป๋าของเขาที่วางไว้บนโต๊ะชั้นบน โทมัสเดินลงมาชั้นล่างหลังเก็บกระเป๋าของเขาเสร็จ เขาเห็นบาร์เทนเดอร์ที่นั่งหลบอยู่ใต้โต๊ะบาร์ บาร์เทนเดอร์หนุ่มมองมายังโทมัส ก่อนจะเอ่ยปากถามโทมัส

" ทุกอย่างจบแล้วใช่มั้ย? " โทมัสมองไปยังเด็กหนุ่มตัวของเขาสั่น แววตาหวาดระแวง

" จบแล้วหล่ะ " โทมัสตอบไปก่อนที่จะเดินตรงไปยังประตูร้าน

" แล้วไอ้เวรนี่....จะทำยังไงดี " บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยถามก่อนโทมัสจะจากไป

" ไอ้เวรนี่หรอ " โทมัสมองไปยังอีวานที่นอนอยู่กับพื้นก่อนจะเงียบไปสักพัก " จะโยนมันทิ้งข้างถังขยะหรือจะโยนมันเข้าถังขยะก็ได้ ช่างหัวมันเถอะ " เมื่อพูดเสร็จโทมัสก็เดินตรงไปยังประตู

เขาเดินเข้าสู่แสงอาทิตย์ที่ส่องอยู่บนถนนกำลังค่อยๆจางเมื่อเขาออกจากบาร์ โทมัสมองดูรอบๆ เขาเห็นเมืองใต้น้ำที่ชื่อ Los Oceania เต็มไปด้วยสิ่งสวยงามและเทคโนโลยีที่ล้ำหน้า แต่เขารู้ว่าภายในยังมีเงื่อนไขทางการเมืองและอำนาจที่เข้มงวด

เมื่อเดินไปสักพักเมืองทั้งเมืองก็เริ่มสั่น โทมัสก็มองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตน เมืองที่อยู่บนน้ำ ตอนนี้ค่อยๆลงน้ำลงเรื่อยๆ นั่นเป็นกลไกของเมืองใต้น้ำ เมื่อถึงตอนเช้าเมืองก็ขึ้นจากน้ำรับแสงอาทิตย์และสายลม เมื่อถึงเวลาใกล้ค่ำเมืองก็เคลื่อนตัวลงไปในน้ำเพื่อป้องกันคลื่น พายุ และอื่นๆที่อาจทำลายเมืองได้

ถนนด้านหน้าของโมมัสค่อยๆมืดลง โทมัสสัมผัสอากาศเย็นๆ และร่มเงาเล็กๆ เริ่มปรากฏขึ้นตามทางเดินเท้าที่เขากำลังเดินอยู่ เมื่อเมืองเข้าสู่ยามค่ำคืนบรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากเมืองธรรมดาๆเปลี่ยนไปเป็นเมืองแห่งแสงสีและเสียงดนตรี บรรยากาศในยามค่ำคืนนั้นแตกต่างจากยามเช้าอย่างสิ้นเชิง

โทมัสเดินอยู่ที่ข้างถนน กวาดสายตาไปทั่วทุกที่ตามหาบางอย่าง เขามองไปยังไปตู้โทรศัพท์สีแดงที่ตั้งอยู่ ด้านบนของตู้มีป้ายบอกวันที่อยู่  [ 10/2/1975 ]  เขาเดินตรงไปยังตู้เข้าไปด้านใน หยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วกดไปยังเบอร์โทร เบอร์นึง เขารอสายอยู่สักพักใหญ่ๆก่อนจะได้รับการตอบรับจากปลายสาย

" สวัสดีครับ นั่นใครพูด? "

" ฉันเองจอห์น "

" โทมัส! มีเรื่องอะไรหล่ะ? "

" มารับฉันที ฉันอยู่เขต 7 "

" ได้เลยรอฉันแปปนึง "

เมื่อบทสนทนาจบโทมัสก็เก็บโทรศัพท์ลงที่เดิมแล้วเดินออกมา เขามองไปทั่วหาที่สำหรับนั่งรอเพื่อนของเขา เขาเดินตรงไปที่ม้านั่งใกล้แล้วนั่งลงถอนหายใจเฮือกใหญ่กับสิ่งที่เจอมาทั้งวัน

เขาเปิดกระเป๋าของตัวเองหาเครื่องเล่นเทป ก่อนจะค้นหาเทปสำหรับเปิดฟัง เขาหาสักพักจนหยิบได้เทปที่อยากฟัง "Velvet Moon" ของ Tommy Flanagan Trio แต่เมื่อเขากำลังจะหยิบมันใส่เครื่องเล่นเทป ก็มีรถแท็กซี่มาจอดตรงหน้าของเขา

" ฉันมาช้ารึป่าว? " จอห์นเอ่ยถามโทมัส

" ไม่ มาเร็วเหมือนเคยจอห์น " โทมัสตอบไปก่อนจะเริ่มเก็บเครื่องเล่นเทปใส่กระเป๋าและเอาเทปเพลงใส่ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถ เมื่อโทมัสก้าวขึ้นรถ รถก็เริ่มออกตัวไป

โทมัสนั่งอยู่ด้านหลัง จอห์นรู้ในทันทีมาโทมัสคงเจอมาหลายอย่างวันนี้ เขาจึงเลือกจะไม่ถามอะไรกับจอห์น

รถเคลื่อนตัวไป สองข้างทางเต็มไปด้วยแสงสีและผู้คน โทมัสมองออกมาไร้ความคิดใดๆภายในหัว เขามองดูผู้คนที่เดินไปมา ร้านค้าต่างๆ มองดูรอบๆอย่างไร้จุดหมายภายในใจ

ใช้เวลาสักพักใหญ่ รถก็มาจอดที่หน้าอพาร์ทเมนแห่งนึง ตึกอพาร์ทเมน 7 ชั้น โทมัสพักอยู่ที่ชั้นบนสุด จอห์นอาสาเดินไปส่งโทมัสถึงห้อง

ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน ก็เริ่มจะพูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆตามภาษาเพื่อนที่สนิทกัน ทั้งคู่พูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆในชีวิต เรื่องดีๆเรื่องแย่ๆที่เจอมา หวนคืนนึงถึงวันเก่าๆที่เคยมีร่วมกันจนถึงหน้าห้องของโทมัส

" ขอบคุณนายมากนะจอห์นที่มาส่งฉัน " เมื่อมาถึงหน้าห้องโทมัสก็กล่าวขอบคุณจอห์น

" ได้เสมอ " ทั้งคู่กล่าวลากันแล้วเดินจากกันไป

โทมัสยืนอยู่หน้าห้อง มองดูประตูด้านหน้า เขาหยุดอยู่ ไร้ความคิดใดๆ แล้วตัดสินใจเปิดประตูห้องเดินเข้าไป ในห้องมืดสนิท ความรู้สึกสบายใจเข้าสู่ภายในใจของโทมัส เขาเปิดไฟในห้อง เดินเข้าไปถอดสูทและเนคไทออกโยนไปยังโซฟาในห้องนั่งเล่น โทมัสเดินตรงไปหาตู้เย็นในทันที หยิบเบียร์มาหนึ่งกระป๋อง ก่อนจะหันไปเดินตรงไปที่เตียงของเขา เขาเดินตรงไปนั่งที่ข้างเตียงมองผ่านกระจกไปดูเมืองด้านนอก 

จินตนาการและคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาต้องการทำในวันถัดไป ในขณะเดียวกันก็วางแผนเกี่ยวกับการเล่นเกมทางการเมืองของเขา โทมัสเพลิดเพลินกับวิวที่มองเห็นผ่านหน้าต่าง ก่อนจะหันไปมองเครื่องเล่นเทปที่วางไว้ข้างเตียงของเขา นึงถึงเทปเพลงที่เขาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา และใส่มันลงไปในเครื่องเล่นเทป เสียงเพลงของ "Velvet Moon" เสริมสร้างบรรยากาศอันเงียบสงบในห้องของเขา เขามองไปยังกระป๋องเบียร์ในมือของตน เปิดแล้วดื่มมันสละความคิดทุกอย่างภายในหัวของเขา

ในตอนนี้มีแค่ความเงียบสงบ และความเพลิดเพลินจากเสียงดนตรีให้เขาดื่มด่ำไปในบรรยากาศเหล่านี้และมองไปยังดวงจันทร์สละความคิดทั้งหมดไปเพื่อการเริ่มต้นใหม่สำหรับวันพรุ่งนี้

Episode 1 - End

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***