กลิ่นเงินมันช่างหอมหวาน เมื่อไรจะได้ทานข้าวต้ม?

ฟาง ลู่อิง

มื้อเย็นวันนี้ ข้าทำให้ท่านทาน

ลู่อิงวางชามข้าวต้มลงบนโต๊ะไม้ที่ผุพัง ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่าย

เฉิน ฮ่าวหราน

(นางเสียสติไปแล้วรึไง?)

ฟาง ลู่อิง

ท่านเอาแต่มอง กลัวข้าวางยาขนาดนั้นเลยรึ?

เฉิน ฮ่าวหราน

(ใช่ว่าเจ้าไม่เคยทำสักหน่อย)

ฮ่าวหรานทำมือบอกให้ลู่อิงเข้าใจ

ฟาง ลู่อิง

นั่นมันเป็นยา ข้าบอกท่านหลายรอบแล้ว

ฟาง ลู่อิง

เหลือกันอยู่แค่สองคน ข้าไม่ทำอะไรท่านหรอก อย่างน้อยท่านก็ยังพอปกป้องข้าได้

ฟาง ลู่อิง

ถ้าไม่ใช่เพราะชายาองค์ชายสี่ ปานนี้ข้ากับท่านคงกำลังทานสามชั้นห่อใบบัวกันอยู่

เฉิน ฮ่าวหราน

(ความผิดครึ่งหนึ่งก็เป็นเพราะเจ้านะ)

ฟาง ลู่อิง

ไม่ใช่ความผิดข้าสักหน่อย นางแกล้งท้อง ข้าเรียนกับหมอโหวมานาน ข้ารู้ดี

เฉิน ฮ่าวหราน

(เจ้าก็เลยเข้าไปเตือนนาง...สุดท้ายเป็นไงล่ะ โดนนางเอาหินทุบหัวจนสลบ?)

ฟาง ลู่อิง

ท่านอย่ามาทำท่าทางแบบนั้นเลยนะ

เฉิน ฮ่าวหราน

(ข้าพูดไม่ได้ แต่ใช่ว่ามือข้าจะพิการเสียหน่อย)

เฉิน ฮ่าวหราน

(ยังไงเสด็จพ่อก็คิดไล่ข้าออกจากวังอยู่แล้ว ข้าก็แค่ใช้ประโยชน์จากเจ้า)

เฉิน ฮ่าวหราน

(ถ้าข้าไม่ออกหน้าแทนเจ้า ปานนี้เจ้าคงไม่ได้มานั่งบ่นมากขนาดนี้หรอก)

ฮ่าวหรานยังคงใช้ภาษามือคุยกับลู่อิง

แรกเริ่มเดิมทีทั้งสองคนไม่ถูกกัน แต่เพราะฝ่าบาทต้องการกดอำนาจของแม่ทัพฟาง

ฝ่าบาทจึงได้ใช้วิธีให้บุตรีคนเดียวของตระกูลแต่งกับองค์ชายที่ไร้ประโยชน์ที่สุด

องค์ชายแปดถือเป็นองค์ชายรูปงาม ฉลาด ร่างกายแข็งแรง แต่กลับไม่พูดตั้งแต่เล็ก ต่อให้ตามหมอหลวงหลายคนมารักษาก็ไม่หาย

มีเพียงฟางลู่อิงที่สอนภาษามือให้เขา คนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจสิ่งที่ฮ่าวหรานอยากจะสื่อ

ฟาง ลู่อิง

จริงๆ ถ้าท่านไม่ออกตัวรับผิดแทนข้า ท่านก็คงนอนหลับอยู่บนเตียงอุ่นๆแล้ว

เฉิน ฮ่าวหราน

(ข้าช่วยเจ้า เพราะเจ้าเป็นคนเดียวที่เข้าใจข้า)

ฟาง ลู่อิง

เฮ้อ~แต่ฝ่าบาทก็ยังทรงกรุณาพวกเราล่ะนะ

ฟาง ลู่อิง

ทรงมอบจวนแสนทรุดโทรมกับที่ดินหลายสิบหมู่ให้

ฟาง ลู่อิง

แต่เสียดาย น่าจะมอบเงินให้สักหน่อย

เฉิน ฮ่าวหราน

(อย่าโลภมาก แค่นี้ก็มากพอแล้ว)

ฟาง ลู่อิง

อดีตองค์ชายแปดเพคะ ชีวิตข้าอยู่ได้ด้วยเงินเพคะ

ฟาง ลู่อิง

อยากกินข้าวให้อิ่มต้องเสียเงินนะเพคะ

ฟาง ลู่อิง

พระองค์คิดว่าอาหารตกมาจากท้องฟ้ารึไงเพคะ

เฉิน ฮ่าวหราน

(ข้าไม่ใช่องค์ชายแล้ว หยุดเรียกข้าแบบนั้น)

เฉิน ฮ่าวหราน

(ในเมื่อฝ่าบาทมอบที่ดินให้ ข้าก็จะใช้มันให้เป็นประโยชน์)

ฟาง ลู่อิง

ท่านจะขายงั้นรึ

ฟาง ลู่อิง

อย่างมาก็คงได้ไม่ถึงสามสิบตำลึง

ฟาง ลู่อิง

อยู่ในชนบทเช่นนี้คงไม่มีใครซื้อหรอก

เฉิน ฮ่าวหราน

(เจ้ามันสมองหมู ที่ดินที่ฝ่าบาทมอบให้ ต่อให้อยากขาย เจ้าก็ขายไม่ได้)

ฟาง ลู่อิง

งั้นท่านจะปลูกพืชรึไง

ฟาง ลู่อิง

บอกก่อนนะว่าสาวงามอย่างข้าไม่ยอมออกไปตากแดดกับท่านหรอก

เฉิน ฮ่าวหราน

(......)

ฟาง ลู่อิง

ถ้าผิวข้าเสีย ก็แต่งงานไม่ได้พอดี

เฉิน ฮ่าวหราน

(ข้าเหนื่อยใจกับเจ้าจริงๆ)

ฮ่าวหรานส่ายหน้าเล็กน้อยพร้อมกันกุมหัว

เฉิน ฮ่าวหราน

(เจ้าก็แต่งกับข้าแล้วไม่ใช่รึไง)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ