1

สวัสดีค่ะฉันชื่อเพลงตอนนี้ฉันอายุ19ฉันได้อยู่ ปี2แล้วเรื่องมันมีอยู่ว่า

(ย้อนกลับไปตอน ม.6)

ฉันได้ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียน CL ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้เข้ามาเรียนโรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งนี้

ฉันมองซ้ายมองขวาถึงแม้จะมีหนุ่มหล่อสาวสวยเยอะก็เถอะแต่ไม่มีใครมาสนใจฉันหรอกและมันน่าเบื่อมากๆเลยแหละกับชีวิตมีแต่เรียนๆๆและก็เรียนทุกวันนี้ฉันถอนหายใจไปทั่วจักรวาลแล้วหล่ะ🥹

สักพักก็มีคนมาสะกิดฉันนั้นคือเพื่อนของฉันเองชื่อมิเกล

“แกๆๆ ว่าแต่เย็นนี้แกว่างมั้ยอะไปห้างกับฉันหน่อยได้มั้ย”

“ฉันไม่มีเวลาหรอกแกฉันต้องกลับไปทำงานวิชาคณิตที่แสนจะน่าเบื่ออะสิ”

“อีกแล้วอะปล่อยๆมันไปบ้างเถอะฉันเห็นแกทำแต่งานไม่สนใจอะไรเลย”

“ฉันก็อยากไปแต่ดองไว้มันจะเยอะอ่าแก”

ฉันรู้ว่าทุกคนก็ต้องมีดองงานไว้แหละฉันก็เคยแต่คือมาปั่นงานทีหลังแทบไม่ไหวเลยแหละจะบ้าตาย🥲

“งั้นแกรีบทำตอนนี้ให้เสร็จด่วนๆเลย”

“เฮ้อออ\~ก็ได้ฉันจะรีบทำละไปกับแกตอนเย็น”

สุดท้ายเพื่อนก็ทำให้ฉันไปกับมันอยู่ดีหึย\~มิเกลนะมิเกล

(ช่วงเย็นเป็นเวลา 16:00น.🕔เลิกเรียน)

ฉันก็เอางานที่ทำเสร็จไปส่งกับมิเกลและมุ่งหน้าที่จะไปห้างแต่อยู่ๆบริเวณสนามบาสก็มีคนมุงกันเต็มเลยพร้อมมีเสียงกรี๊ดกร๊าดมากมาย

“มิเกลทำไมคนเยอะจังเลยอะ”

“ใช่สิ!วันนี้มีแข่งบาสนิเพลงฉันลืมสนิทเลยอ่าาา”

“อย่าบอกนะว่าแกจะดูอะ”

“อืมมม..งั้นเราไม่ต้องไปห้างกันละเนาะ”

“ เป็นแบบนี้อีกแล้วนะฉันอุตส่าห์รีบทำงานส่ง”

“ เอาเถอะน่าาาาาถือว่าทำเสร็จไปแล้วไงเราไปดู

แข่งบาสกันเถอะนะๆ”

แล้วนังมิเกลก็ลากฉันไปใกล้ๆขอบสนามบาสที่มีผู้คนมากมายจับจ้องไปที่ชายหนุ่มคนนึงที่ทั้งหล่อ รวย เก่งทุกด้านและมีชื่อว่า เกมเมอร์ ผู้หญิงแทบทุกคนที่มักสนใจในตัวเขาแถมมีแฟนคลับมากมายอีกด้วยและฉันก็คงสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ

“เพลง!!ระวัง”

ฉันโดนเพื่อนสาวดึงไปทางขวาพร้อมกับเซนิดหน่อย

“แกเหม่ออะไรเพลงลูกบาสเกือบโดนหัวแกแล้วนะ”

“ขอโทษฉันไม่ได้สังเกตอะ”

และอยู่ๆก็

“ขอโทษนะครับ เป็นอะไรมั้ยครับ”

”ไม่เป็นไรค่ะ”

ใช่ทุกคน!เกมเมอร์เข้ามาถามฉันและฉันก็อึ้งมากด้วยไม่คิดว่าเกมเมอร์จะเข้ามาถามฉันแบบนี้ผู้หญิงรวมถึงแฟนคลับคนอื่นจะไม่มารุมตบฉันใช่ม้ายยยแงงงง

เหมือนเวลาทุกอย่างหยุดหมุนไปทันทีเลยแหละ

“ถ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับขอตัวไปแข่งต่อนะครับ”

“โอเคค่ะ”

ฉันอยากจะกรี๊ดมากๆๆแต่ฉันต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น