ข้าแค่อยากผักผ่อน

ตอนที่ 1

เกิดใหม่

ในป่าลึกแห่งหนึ่งที่มืดมิดที่แสนโหดร้ายและน่ากลัวได้มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มาอยู่ป่าลึกนี้เด็กหนุ่มผู้นี้มีรูปร่างเล็กดั่งสตรีผิวขาวราวหิมะและเส้นผมที่ขาวเหมือนหิมะที่กำลังอาบได้ด้วยเลือดที่เต็มรอบกายของเด็กหนุมคนนั้น

อืม....นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

เด็กหนุ่มที่พึ่งได้สติได้พูดขึ้นและได้มองไปรอบๆที่ตนเองอยู่และกำลัง วิเคราะห์สถานการณ์ในตอนนี้ว่าตนกำลังอยู่ที่ใดและที่นี่คือที่ไหนกันแนะ

ระหว่านั้นเขาก็ได้สำรวจร่างกายของตนเองและได้รับรู้ว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของตนเองแต่เป็นของคนอื่นที่กำลังใส่ชุดจีนในยุคโบราณอยู่

เขี่ย!!....นี่มันอะไรกันเนี่ย!

แล้วกล้ามของชั้นหละหายไปไหนแล้วแล้วไอ่ร่างกายที่แสนบอบบ้างนี่มันอะไรกัน!!

ชายหนุ่มที่กำลังโวยวายกับร่างกายที่ไม่ใช่ของตนเองที่ไม่ทั้งกล้ามเนื้อที่เขาพยามปั้นขึ้นที่ใช้เวลาไปทั่งหลายปีได้หายไปในชั่วพริบตา

ไม่เราจะมายอมแพ้กับไอ่แค่เรื่องพันนี้ไม่ได้

ชายหนุ่มได้พูดกับตนเองไปได้ซักพักชายหนุ่มก็เริ่มที่จะลุคขึ้นและลองหาทางออกจากป่าที่มืดมิดแห่งนี้เขาไปเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่ง

ได้ไปเจอกับชายแปลกหน้าคนนึวที่มีเขาอยู่บนหัวชายหนุ่มรู้สึกกลัวมากกลัวว่าจะโดนฆ่ารึเปล่าถ้าลองไปถามทางจากชายแปลกหน้า

แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีทางเลือกเช่นกันเพราะไม่มีใครให้เขาสามารถถามทางได้อีกแล้วชายหนุ่มเลยได้เดินตรงไปที่ชายแปลกหน้า

หลังจากที่เดินไปไกล้จะถึงที่ที่ชายแปลกหน้าอยู่แล้วชายแปลกหน้าก็ได้หันมามองและพูดกับชายหนุ่ม

เจ้าเป็นใครกัน...ทำไมถึงมาอยู่ที่ป่าแห่งนี้ได้

ชายแปลกหน้าได้ถามชายหนุ่มด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงสามารถมาเดินอยู่ ในป่าแห่งนี้ได้ส่วนชายหนุ่มที่โดนถามเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไรเลยได้ตอบไปตามจริง

ขะ...ข้าไม่รู้...ว่าข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงพอรู้ตัวอีกทีข้าก็มาอยู่ที่นี่แล้ว..

หลังจากที่ชายแปลกหน้าได้ฟังคำตอบแล้วเขาก็ตกใจมากเพราะมันจะไม่มีใครรู้จักที่นี่ได้ยังไงกันเพราะที่นี่ถือเป็นที่ที่เหล่าปีศาจอาศัยอยู่มากมายและอัตรามาก

แต่พอชายแปลกหน้าได้สำรวจรอบๆตัวของชายหนุ่มแล้วเขาจึงเข้าใจว่าคงจะโดนลอบทำร้ายจนจำอะไรไม่ได้เลยโดนพามาไว้ที่นี่ก่อนที่จะฟื้นเป็นแน่

ชายแปลกหน้าเลยคิดที่จะช้วยชายหนุ่มผู้นี้เพราะเขารู้สึกสงสารและรู้สึกเหมือนอยากอยู่กับชายหนุ่มผู้นี้

เจ้าคงจะจำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย

ชายแปลกหน้าได้ถามขึ้นและชายหนุ่มก็ได้ตกใจว่าทำไมชายแปลกหน้าคนนี้ถึงได้รู้เรื่องนี้

อืม.....

ชายหนุ่มได้ตอบไปแค่เพียงประโยคสั้นๆเพราชายหนุ่มไม่ค่อยไว้ใจชายแปลกหน้าคนนี้เลยขนาดพึ่งเจอกันแท้แต่รู้สึกเหมือนชายแปลกหน้ามองเขาออกหมดเลย

และหลังจากที่ชายหนุ่มได้ตอบชายแปลกหน้าไปชายแปลกหน้าก็ได้เริ่มแนะนำตำว่าตนเองชื่อเย่ชิงหลางและชายแปลกหน้าก็ได้ถามว่สชายหนุ่มมีชื่อว่าอะไร

ข้ามีชื่อว่า...ไท่อิ่นซาน..

สกุลไท่หรือ....

เย่ชิงหลางได้คิดเกี่ยวกับตระกูลไท่แล้วเขาก็ได้นึกออกว่าตระกูลไท่นั้นมีลูกชาย3คนและลูกสาวอีก4คน แต่เพียงคุณชาย3และคุณหนู4ตระกูลไท่เท่านั้นที่ได้ชื่อว่างามล่มบ้านล่มเมือง

เพียงแค่ว่าไม่กี่ปีก่อนคุณหนู4ได้หายตัวไปเหล่สชาวบ้านได้ยินข่าวลือว่าเป็นเพราะคุณชาย4นั้นอิจฉาน้องสาวของตนที่มีใบหน้าที่งดงามเยี่ยงตน

จนโดนคนเข้าใจผิดไปกันหมดว่าสาเหตุที่คุณหนู4หายตัวไปเป็นฝีมือของคุณชาย3 แต่ความจริงแล้วคุณหนู4 นั้นได้มีความฟันที่จะไปท่องยุทธภพ

นางเลยได้ขอพี่ชายของนางให้ช่วยพาหนีออกจากบ้านและมีพี่ชายทั้งสองที่รู้เรื่องด้วยแต่พอไม่นานข่าวก็ได้ไปถึงหูคู่หมั้นของคุณหนู4 เลยทำให้คุณชาย4มาอยู่ในสภาพนี้

แล้วเจ้าสนใจไปกับข้าหรือไม่

ไท่อิ่นซานรู้สึกดีใจมากที่ในที่สุดเขาก็จะไม่ต้องออกเดินทางไปคนเดียวอีกต่อไปในป่าที่แสนน่ากลัวแห่งนี้

ข้าตกลง

ดีๆ ... งั้นคืนนี้เรามาพักกันก่อนเถอะพรุ่งนี้จะได้ออกเดินทางต่อ

อื้ม

จบตอน

เส้นทางการโดเนท

020416945218

นางสาวพชรมล อติสรวงมณีกุล

ออมสิน

มาโดเนทเป็นกำลังใจให้เราก็ได้นะʕ⁠っ⁠•⁠ᴥ⁠•⁠ʔ⁠っ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***